μεγαλώνω και αγχώνομαι!!

γεια σε όλους!
τον τελευταίο καιρό έχω αγχωθεί τρομερά με το θέμα της ηλικίας μου. είμαι σε μια σχέση εδώ και 2 χρόνια περίπου και σκέφτομαι συχνά ότι ο σύντροφος μου θα χάσει κάθε ενδιαφέρον για μένα με το πέρασμα του χρόνου. δυστυχώς, αυτό το άγχος εντείνεται από την οικογένεια μου και από τον περίγυρό μου. προσπαθώ να το χειριστώ μόνη μου και να μην το μεταδώσω και σε εκείνον, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω αποτελεσματικά. σκέφτομαι σοβαρά να πάω σε κάποιον ψυχολόγο. έχει κάποιος ανάλογες σκέψεις και εμπειρίες?
ευχαριστώ εκ των προτέρων!

Sheyla το οτι ειμαστε οσο νιωθουμε ισχυει. Το θεμα ειναι εσυ πως σκεφτεσαι τον εαυτο σου. Θα μπορουσα να σου πω για τις προσωπικες μου εμπειριες αλλα θα ηταν πολυ υποκειμενικο. Ωστόσο αυτο που μπορω να σου πω με σιγουρια ειναι οτι οι δραστηριοτητες μας και η κοσμοθεωρια μας καθοριζουν την ηλικια μας και αυτο ειμαι μια εγκεφαλικη διαδικασια που βγαινει και εξωτερικα. Το οτι σημερα πανω απο 25 θεωρεισαι μεγαλος η μεγαλη ειναι αληθεια αλλα αυτο που εχει σημασια ειναι τι θεωρεις εσυ και αν κινεισαι συμφωνα με την δικη σου θεωρηση η με αυτη του \'κοσμου\'.
Εχω ενα μαγνητακι στο ψυγειο μου που γραφει οτι ολοι οι αλλοι στην ηλικα μου ειναι ενηλικες αλλα εγω ειμαι απλα μεταμφιεσμενη¨). Αυτα και ελπιζω να το ξανασκεφτεις εσυ και οχι οι αλλοι για σενα. Οπως το σκεφτεις δε εσυ, ετσι θα το σκεφτει και ο συντροφος σου να εισαι σιγουρη για αυτο.

ξενιτεμένη, έχεις απόλυτο δίκιο! και η αλήθεια είναι πως εγώ νιώθω ακόμα μικρή και καθόλου έτοιμη για γάμους-οικογένεια και σοβαρές αποφάσεις. όμως η οικογένεια και οι φίλοι μου τελευταία έχουν βαλθεί να μου αποδείξουν πόσο λάθος είμαι. η πίεση είναι τόσο μεγάλη που έχω φτάσει σε σημείο να έχω εφιάλτες ή αυπνία. τώρα για το σύντροφο, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις με τους άντρες. κυρίως από άντρες ακούω σήμερα ότι μια γυναίκα πάνω από τα 25 έχει πλέον \"τελειώσει\" και καλό είναι να κάνει οικογένεια και παιδιά....

sheyla εγώ λόγω δουλειάς, οικογένειας, υποχρεώσεων κ διαφόρων προβλημάτων νιώθω μεγαλύτερη απ\'ότι είμαι. Είμαι μόλις τριάντα χρόνων κ στο τέλος κάθε μέρας νιώθω κουρασμένη πενηντάρα. Μην αφήσεις κανέναν να σε πιέσει να μεγαλώσεις. Θα έρθει μόνο του κ ο μόνος τρόπος να το απολαύσεις είναι να κάνεις πράγματα που σε γεμίζουν. Ζήσε τη ζωήσου για σένα και όποιος σε νοιάζεται αληθινά θα καταλάβει κ θα συμπορευτεί.

Η αίσθηση για το πότε θεωρείται κάποιος αρκετά μεγάλος για να κάνει οικογένεια αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον. Π.χ. στο δικό μου περιβάλλον στα 25 θεωρείσαι μικρός. Επίσης η μία γιαγιά μου παντρεύτηκε στα 27 της και ο παππούς μου ήταν 35. Μου είχε κάνει εντύπωση γιατί ήξερα ότι παλιά υπήρχε η πίεση να παντρεύονται οι άνθρωποι νωρίς. Αλλά η γιαγιά μου με διέψευσε. Μου είπε ότι στα δικά τους τα χωριά λέγανε ότι η γυναίκα πρέπει να είναι πάνω από 25 και ο άντρας πάνω από 30 για να παντρευτούν αφού πρέπει να είναι αρκετά ώριμοι για να ανοίξουν σπίτι.

Αφού λοιπόν αυτή η αίσθηση αλλάζει ανάλογα με το περιβάλλον δεν είναι λοιπόν δικό μας θέμα κατά πόσο θα επηρεαστούμε;
Εγώ είμαι 30 και νιώθω ακόμα μικρή αλλά δεν έχω αφήσει και σε κανέναν το περιθώριο να το αμφισβητήσει.
Κόφτους το.

Νομίζω όμως οτι το άγχος αυτό ξεκινάει από μέσα σου και ιδιαίτερα σε σχέση με τον δεσμό σου των δύο χρόνων, έτσι δεν είναι? Και οι έξω απλά χειροτερεύουν την κατάσταση.