Να ζητήσω αντικαταθλιπτικά?
Καλησπέρα σε όλους. Είμαι νέα στο φόρουμ.
Θα μπώ κατευθείαν στο θέμα. 15 χρόνια υπολογίζω δυσθυμίας. Θέμα αλκοολισμού στο παρελθόν για κάποια χρόνια το οποίο ξεπέρασα ουσιαστικά μόνη, παλέυοντας με νύχια και με δόντια.
Έπειτα από κάποια χρόνια ξεκίνησα ψυχοθεραπεία (σε ψυχίατρο -ψυχοθεραπευτή) γιατί ένοιωθα ότι υπήρχαν πολλά κατάλοιπα και ότι απλά έκανα πως δεν έβλεπα, πεισμώνοντας με το ζόρι. Είμαι ήδη με το γιατρό μου 3 χρόνια. Ομολογώ πως με έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό. Κατάφερα να ξαναφτιάξω παρέες και σε γενικές γραμμές έφτιαξε η διάθεσή μου. Παρόλα αυτά εξακολουθώ να έχω επεισόδια κατάθλιψης και πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση όπου μερικές φορές γίνονται ανυπόφορα.
Παλιότερα είτε μέσω του αλκοόλ είτε όχι ένοιωθα ότι μπορούσα να εκτονώνω λίγο τη κατάσταση. Πλέον προσπαθώντας να κρατήσω όλες τις ισορροπίες νοιώθω ότι καταπιέζομαι με αποτέλεσμα όταν έρχονται τα επεισόδια να είμαι σε πραγματικά χάλια κατάσταση (δε θέλω να πάω στη δουλειά, δε μπορώ να μιλήσω, δε με χωράει ο τόπος, δε μπορώ να κλάψω, δε μπορώ να φωνάξω, δε μπορώ να εκφραστώ, δε μπορώ να κοιμηθώ,δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα εκτός από αυτουποτίμηση κλπ).
Ως τώρα όλος ο περίγυρός μου μου λέει πόσο δυνατή είμαι και πόσα έχω καταφέρει κλπ και αυτό ίσως το βγάζω στους άλλους, παρότι εγώ νοιώθω το αντίθετο ακριβώς - δηλαδή ότι όλα τα έχω κάνει λάθος, με πιάνει μοιρολατρεία κλπ. Μερικές φορές νομίζω ότι και ο γιατρός μου δε μου έχει αναφέρει ποτέ τα φάρμακα γιατί θεωρεί ότι στο τέλος θα τα καταφέρω μόνο με τη θεραπεία και αναρωτιέμαι αν δίνω αυτή την εντύπωση. Τον εμπιστεύομαι πολύ και αισθάνομαι καλά μαζί του, αλλά διαρκώς αναρωτιέμαι αν πρέπει να περιμένω να βγάλει αυτός συμπέρασμα για το αν θα χρειαζόμουν επικουρική θεραπεία με φάρμακα ή πρέπει να το ζητήσω από μόνη μου.....
Τι λέτε?
