Προς όλους τους χρήστες του forum που νιώθουν μόνοι τους
Για όλους αυτούς που το άγχος είναι δίπλα τους σε κάθε τους βήμα. Για όλους αυτούς που έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση, που έχουν φοβίες, που έχουν προβλήματα υγείας τα οποία προέρχονται από το άγχος. Για όλους αυτούς που όσο περνάει ο καιρός νιώθουν ότι με το φόβο που έχουν δεν μπορούν να απολαύσουν τη ζωή. Για όλους αυτούς που νιώθουν ότι οι γύρω τους τους θεωρούν περίεργους και φρικιά επειδή πάσχουν διάφορα είδη πανικού και φοβιών. Για όλους αυτούς που θέλουν τόσο πολύ να μιλήσουν σε κάποιον αλλά αποθαρρύνονται συνεχώς. Για όλους αυτούς που ουρλιάζουν μέσα τους ΒΟΗΘΕΙΑ. Για όλους αυτούς που κρύβουν πολλές πτυχές του εαυτού τους στους φίλους τους διότι ντρέπονται για αυτό που είναι. Για όλους αυτούς που αν μπορούσαν να ξεκινούσαν τη ζωή τους από την αρχή θα το έκαναν. Για όλους αυτούς που ψάχνουν κάποιον που να κουβαλάει τις ίδιες τρέλες μαζί τους, τις ίδιες φοβίες. Για όλους αυτούς που αν μπορούσαν να τα άφηναν όλα πίσω και να έφευγαν μακριά για να ανακαλύψουν επιτέλους τον εαυτό τους θα το έκαναν. Για όλους αυτούς που έχουν παρέες μεν, αλλά δεν μπορούν να εκφραστούν και να απολαύσουν τις στιγμές μαζί τους, διότι ντρέπονται για αυτό που είναι. Για όλους αυτούς που γράφουν μηνύματα σε αυτό το forum με την ελπίδα ότι θα βρεθεί κάποιος η κάποια η κάποιοι που να τους πούνε " σε νιώθω ρε συ τόσο πολύ". Για όλους αυτούς που οι βλέπουν σειρές στον υπολογιστή για να καλύψουν το κενό τους. Για όλους αυτούς που δεν έχουν νιώσει μέσα τους βαθιά τις λέξεις "παρέα" και "έρωτας", και χάνονται σε σειρές στο λαπ τοπ και ελπίζουν. Για όλους αυτούς που νιώθουν ότι έχουν γεράσει μέσα τους αλλά ταυτόχρονα νιώθουν και έφηβοι.
Για όλους αυτούς γράφω αυτά που γράφω. Γιατί αυτά είμαι εγώ. Και ξέρω ότι υπάρχουν και άλλοι εκεί έξω που νιώθουν έτσι. Και θέλω να τους πω ότι δεν είναι μόνοι τους. Και ότι θέλω να τους γνωρίσω, να μιλήσουμε για αυτά που μας τρώνε χωρίς ντροπές και ταμπού. Ακούγεται τρελό αυτό που γράφω, αλλά έτσι νιώθω. Δεν μπορώ να θάβω άλλου αυτά που φοβάμαι και νιώθω, και να τα εκφράζω σε ένα forum και μετά πάλι να προσποιούμαι. Θέλω να τα εκφράζω από κοντά. Σε άτομα που δεν θα με περάσουν για φρικιό με αυτά που θα τους πω. Σε άτομα που θα μου δώσουν συμβουλές που με κάνουν να νιώσω ότι επιτέλους κάποιος με καταλαβαίνει και ότι ανήκω κάπου. Και ξέρω ότι υπάρχουν πολλά άτομα σε αυτό το forum που νιώθουν έτσι. Και είμαι εδώ για αυτούς. Και είμαι έτοιμος , αν και χάλια ψυχολογικά, να τους γνωρίσω, να μοιραστούμε αυτά που σε κανέναν άλλον δεν λέμε, να κάνουμε τρέλες, ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ. Γιατί δεν ζω. Ποτέ δεν ζούσα. Πάντα φοβόμουνα. Και θέλω να φύγει αυτό. Θέλω να μην ντρέπομαι για εμένα.
Σε όσους λοιπόν με ένιωσαν σε όλα όσα έγραψα να ξέρουν πως κάπου εκεί έξω υπάρχουν χιλιάδες άτομα που λαχταρούν την παρέα τους. Το ίδιο και εγώ.
Καλό σας βράδυ
