ΠΩΣ;

Γεια σας.

Πριν λίγο καιρό γνώρισα κάποιον που με ενθουσίασε. Με λίγα λόγια ερωτεύτηκα. Του το πα, μα δεν ενδιαφερόταν. Συνεχίσαμε και κάναμε παρέα, μα πότε ήταν έτσι, πότε αλλιώς. Κάτι δεν πήγαινε καλά. Κόψαμε την παρέα. Έμαθα, από τον ίδιο κάποια στιγμή πως πάσχει από κατάθλιψη και πως δεν θέλει να τον βοηθήσω. Όμως νοιάζομαι για εκείνον. Τι μπορώ να κάνω; Δεν είμαι φίλη του, έχει προηγηθεί κι η "χιλόπιτα", όμως από την στιγμή που μου είπε τι πρόβλημα έχει αναρωτιέμαι πώς πρέπει να δράσω...Δεν θέλω να τον πιέσω, αλλά αν μπορώ να κάνω κάτι να βοηθήσω, γιατί να μην προσπαθήσω;

Aμα οντως πασχει απο κτθλψη , κρινοντας εξ ιδιων οταν η κτθλψη μου ηταν εντονη ( τωρα εχει κοπασει ) , δεν ειχα καμμια διαθεση για γυναικες . Μην το θεωρεις χυλοπιτα , ειναι κατι περα α[πο τις δυναμεις του , δειξε ενδιαφερον , διακριτικα , τοσο ωστε να μην αισθανθει πιεση , την χρειαζεται την βοηθεια , αλλα οπλισου με πολυ υπομονη , διοτι η κτθλψη σε κανει αδιαφορο προς τα παντα , δυσκολη περιπτωση . Παντως κι εμενα , γυναικα με ξεκολλησε απο την κατθλψη , αλλα το πηγαμε αργα αργα , και η κοπελα ηταν πολυ δυναμικη , και με ενεθαρρυνε η σταση της , αλλα προσπαθουσα κι απο την μερια μου να ξεκολλησω .

ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΕΣΥ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΤΟΝ ΒΓΑΖΕΙ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ
ΑΝ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ

Quote:

---

Originally Posted by elis

ΒΟΗΘΑ ΤΟΝ ΕΣΥ ΝΑ ΜΗ ΘΕΛΕΙ ΑΥΤΟΣ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΝΑ ΘΕΛΕΤΕ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΒΟΗΘΕΙΑ
ΑΠΟΨΗ ΜΟΥ ΤΟΝ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΤΟΝ ΒΓΑΖΕΙ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗΣ ΠΟΛΥ ΠΙΘΑΝΟ
ΑΝ ΔΕ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΘΕΙ ΝΑ ΠΝΙΓΕΙΣ ΚΙ ΕΣΥ

---

Πολύ σωστό αυτό, αλλά αν δεν είναι ναυαγοσώστης; να τον βλέπει να πνίγεται;;

ΝΑ ΦΩΝΑΞΕΙ ΕΝΑ ΝΑΥΑΓΟΣΩΣΤΗ ΓΙ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ
Η ΝΑ ΠΕΙ ΞΕΡΩ ΚΟΛΥΜΠΙ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ
ΑΥΤΗ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΓΥΜΝΗ ΣΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ
ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΛΑΚΟ ΜΕ ΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ;

Quote:

---

Originally Posted by elis

ΕΙΝΑΙ ΩΡΑΙΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΝΑ ΤΟ ΒΛΕΠΩ ΑΥΤΟ
ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΤΟ ΛΑΚΟ ΜΕ ΤΑ ΑΓΓΟΥΡΙΑ;

---

Φαντάζομαι όσο ωραίο είναι και για αυτήν/ον που βλέπει τον άλλον/η μέσα στα αγγούρια...

Προς Θεού, δεν θέλω να φανώ επιθετικός, ούτε και να σου πάω κόντρα. Αντιθέτως έχω διαβάσει πολλά από όσα έχεις γράψει και με ενδιαφέρει η άποψή σου. Είμαι βλέπεις και εγώ σε κατάσταση που θα ήθελα κάποιος/α να κάνει κάποια κίνηση να βοηθήσει. Σημαντικό βέβαια είναι να θέλουμε πρώτα οι ίδιοι να βοηθηθούμε, αλλά ίσως να είναι ποιο εύκολο αν κάποιος μας δώσει ένα κίνητρο ώστε να το πάρουμε απόφαση...

ΜΑΖΙ ΣΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΕΡΘΕΙ ΜΙΑ ΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ
ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΤΗΝ ΤΡΑΒΗΞΩ ΕΓΩ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ
ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΝΙΓΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ ΑΥΤΟ ΠΩΣ ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ;

https://www.youtube.com/watch?v=p1TCMUvA_zU

Όσες φορές του κάνω προτάσεις να βρεθούμε, να κάνουμε πράγματα που άλλες φορές μας ευχαριστούσαν αρνείται. Και καταλαβαίνω πως μπορεί να μην θέλει τη βοήθειά μου επειδή ενδιαφερόμουν ερωτικά κι εκείνος όχι. Μα τότε, γιατί ενώ είχαμε σταματήσει να μιλάμε, μου είπε τι τον βασανίζει; Είναι δυνατόν να τον αφήσω αβοήθητο μετά από τη εξομολόγηση του μυστικού του; Εννοείται από τότε που μου το είπε ανησυχώ πολύ γι αυτόν κι έχει επηρεαστεί κι η δική μου διάθεση. Τι να κάνω;

ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΜΠΑΝΙΟ ΔΕΝ ΠΑΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΝΟΜΟΣ

Quote:

---

Originally Posted by bluesk

Όσες φορές του κάνω προτάσεις να βρεθούμε, να κάνουμε πράγματα που άλλες φορές μας ευχαριστούσαν αρνείται. Και καταλαβαίνω πως μπορεί να μην θέλει τη βοήθειά μου επειδή ενδιαφερόμουν ερωτικά κι εκείνος όχι. Μα τότε, γιατί ενώ είχαμε σταματήσει να μιλάμε, μου είπε τι τον βασανίζει; Είναι δυνατόν να τον αφήσω αβοήθητο μετά από τη εξομολόγηση του μυστικού του; Εννοείται από τότε που μου το είπε ανησυχώ πολύ γι αυτόν κι έχει επηρεαστεί κι η δική μου διάθεση. Τι να κάνω;

---

Λογικά ο elis έχει απόλυτο δίκιο...

Quote:

---

Originally Posted by elis

ΑΝ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΜΠΑΝΙΟ ΔΕΝ ΠΑΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΟΝ ΠΝΙΓΜΕΝΟ ΝΟΜΟΣ

---

Να σου πω τι θα πρότεινα εγώ; Να του κάνεις παρέα χωρίς όμως να τον "τραβάς" να κάνετε πράγματα μαζί. Δηλαδή χωρίς να του προτείνεις δραστηριότητες, και χωρίς να του κάνεις ερωτήσεις. Αν δεν θέλει να μιλήσει και τον ρωτάς ή ανοίγεις κουβέντα, τον πιέζεις (άθελά σου βέβαια, αλλά έτσι νομίζω εγώ).
Άστον να οδηγάει εκείνος. Αν θέλει να μιλήσει, ας μιλήσει. Αν θέλει να κάνετε κάτι, ας το κάνετε. Αλλά πάντα με δική του πρωτοβουλία.

Μην δείξεις λύπηση γιατί εμένα με σκοτώνει. Μην δείξεις κατανόηση επειδή δεν ισχύει...

Και φυσικά αν νομίζεις πως σε κουράζει όλο αυτό και σε φθείρει, μπορείς να αποχωρήσεις. Σίγουρα θα καταλάβει. Όπως και λογικά θα καταλάβει ότι πιέζεσαι εσύ μόνο και μόνο για να τον βοηθήσεις, και αυτό θα τον κάνει να αισθανθεί χειρότερα (βλέπε elis "ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΤΗΝ ΤΡΑΒΗΞΩ ΕΓΩ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΝΙΓΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ")

Quote:

---

Originally Posted by kapoios_pou_to_skeftetai

Λογικά ο elis έχει απόλυτο δίκιο...

Να σου πω τι θα πρότεινα εγώ; Να του κάνεις παρέα χωρίς όμως να τον "τραβάς" να κάνετε πράγματα μαζί. Δηλαδή χωρίς να του προτείνεις δραστηριότητες, και χωρίς να του κάνεις ερωτήσεις. Αν δεν θέλει να μιλήσει και τον ρωτάς ή ανοίγεις κουβέντα, τον πιέζεις (άθελά σου βέβαια, αλλά έτσι νομίζω εγώ).
Άστον να οδηγάει εκείνος. Αν θέλει να μιλήσει, ας μιλήσει. Αν θέλει να κάνετε κάτι, ας το κάνετε. Αλλά πάντα με δική του πρωτοβουλία.

Μην δείξεις λύπηση γιατί εμένα με σκοτώνει. Μην δείξεις κατανόηση επειδή δεν ισχύει...

Και φυσικά αν νομίζεις πως σε κουράζει όλο αυτό και σε φθείρει, μπορείς να αποχωρήσεις. Σίγουρα θα καταλάβει. Όπως και λογικά θα καταλάβει ότι πιέζεσαι εσύ μόνο και μόνο για να τον βοηθήσεις, και αυτό θα τον κάνει να αισθανθεί χειρότερα (βλέπε elis "ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΦΟΒΑΜΑΙ ΟΜΩΣ ΜΗΝ ΤΗΝ ΤΡΑΒΗΞΩ ΕΓΩ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΠΝΙΓΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ")

---

Πώς θα του κάνω παρέα χωρίς να του προτείνω να βρεθούμε; Αν μου έλεγε να πάμε κάπου μαζί, εννοείται δεν είχα στο μυαλό μου να τον ταράξω σε ερωτήσεις. Θα καθόμουν διακριτικά δίπλα του κι αν δεν άνοιγε κουβέντα, δεν θα του έλεγα τίποτα. Όμως μου είπε τι έχει και ξαναχάθηκε. Ή για την ακρίβεια, επικοινωνεί μόνο αν κάνω εγώ το πρώτο βήμα, χωρίς ωστόσο να θέλει να τα λέμε από κοντά.

Δεν τον λυπάμαι. Είναι από τους ανθρώπους που μάλιστα θαυμάζω πολύ. Τον νοιάζομαι όμως. Πάντα τον νοιαζόμουν, όχι τώρα που έμαθα πως πάσχει από κατάθλιψη.

Από τότε που το έμαθα προσπαθώ να μπω στη λογική του. Άλλες φορές είμαι ψύχραιμη, άλλες όχι. Με πιάνει μια ανησυχία για το αν είναι καλά. Μα δεν επικοινωνώ μαζί του γιατί δεν θέλω να τον πιέσω. Ειλικρινά αν μάθαινα από κάποιον κοινό γνωστό πως είναι καλά και περνάει υπέροχα, θα ηρεμούσα πολύ. Όμως δεν έχουμε κανέναν κοινό γνωστό. Και κάθε τόσο του στέλνω κανά μηνυματάκι περί ανέμων και υδάτων για να καταλάβω πώς είναι. Δεν καταλαβαίνω πάντα. Και μετά σκέφτομαι μήπως τον κουράζω και δεν θέλει ούτε αυτή τη μικρή επικοινωνία...Δεν ξέρω τι να κάνω για να του δείξω το ενδιαφέρον μου, χωρίς να τον πιέσω. Είναι τόσο αρνητικός ώρες ώρες. Φαύλος κύκλος.

Σαν να έχεις ανάγκη να τον δεις για να νιώσεις καλύτερα.

Γιατί δεν του το λες; Πάλι θα αρνηθεί;

Quote:

---

Originally Posted by kapoios_pou_to_skeftetai

Σαν να έχεις ανάγκη να τον δεις για να νιώσεις καλύτερα.

Γιατί δεν του το λες; Πάλι θα αρνηθεί;

---

Τι να του πω; "Έχω ανάγκη να σε δω για να νιώσω καλύτερα, θέλεις να βγούμε;"

Μπορεί να νιώσει πίεση. Μπορεί να θεωρήσει πως τον διεκδικώ ξανά ερωτικά, ενώ αυτός δεν ενδιαφέρεται. Μπορεί να το θεωρήσει εγωιστικό από την πλευρά μου που ξανά επικοινωνώ με δική μου πρωτοβουλία. Μπορεί όμως και να δεχθεί...Δεν είναι τελείως άσχημη η ιδέα σου :)

Βιωνω ακριβως το ιδιο με εσενα,αφου τα λογια σου ειναι ακριβως αυτα που λεω κ εγω,καποια στιγμη μπερδευτηκα κιολας λεω ποτε τα γραψα αυτα ;)
Aυτο που εχω κανει για αρχη ειναι μια πρωτη επισκεψη σε ψυχολογο,οπου απαντησεις δεν πηρα αλλα μονο μιλησα,ωστε να καταγραφει ενα ιστορικο.περιμενω να ακολουθησουν κ αλλες συνεδρειες για παρω κ τις πρωτες συμβουλες!!Και τισ περιμενω πως και πως.
Ειναι πολυ δυσκολος δρομος το ξερω,ομως θα ηταν απαραδεκτο για μενα να τον αφησω μονο του,το οτι ειπε τις σκεψεις του αυτοματως ακουστηκαν σαν κραυγες βοηθειας κ ας λεει πως το χει παρει αποφαση κ γιατρεια δεν περνει.
Απο οσα εχω καταφερει να διαβασω για αυτην την ασθενεια,ειδα πως ολοι την περιγραφουν σαν ενα τερας που οριζει αυτο το μυαλο τους κ αισθανονται αποδυναμομενοι.Ομως εχει κ τα τρωτα του σημεια ακομα κ αυτο,την αγαπη,την στιριξη κ την ελπιδα!!Ειναι το μονο που μπορουμε να προσφερουμε εμεις σε αυτους τους ανθρωπους.
Απο την μερια μου προσπαθω να ξεκαθαρισω πως δεν θελω να μαι διπλα του γιατι κανω ονειρα για μας,και του το επισημενω κ του ιδιου,κ ειναι αληθεια αυτο,θελω να του σταθω να του δειξω τον δρομο που οδηγει εξω απο το σκοτεινο αυτο τουνελ κ οταν ολα θα αρχιζουν να πηγαινουν καλα,σιγα σιγα θα του αφησω το χερι κ μονος του πια θα επιλεξει την πορεια που θελει να ακολουθησει.
Ειναι μια σχεση αγαπης χωρις να ζητω κανενα ανταλλαγμα,εχω αρκετη υπομονη κ επιμονη κ αξιζει τον κοπο,μιλαμε για ανθρωπινες ψυχες εδω και για καποιο λογο βρεθηκανε στον δρομο μας,ας τις ακουσουμε λοιπον!