Μια δυσκολη συγκυρια

Καλησπέρα σε όλους.

Είμαι ο Αντωνης, ειμαι 17 προς τα 18 και ετοιμαζομαι για την Γ Λυκείου κανοντας τις διακοπές μου. Προερχομαι απο εναν φρεσκο χωρισμο με μια κοπελα συνομηλικη μου, με την οποια ημασταν μαζι για 7 μηνες, για μενα τους πιο ομορφους στη ζωη μου. Πολλα με βασανιζουν τον τελευταιο καιρο, τα εχω εκφρασει σε πολλους, αλλα δεν βρηκα ιδιαιτερη βοηθεια. Δεν προκειται για πραγματα που απορρεουν μονο απο το χωρισμο αυτο, το τονιζω. Ισως εδω αν καταγραψω αυτα που μ απασχολουν και δεχθω υποστήριξη καποιου ειδους απο αγνωστα ατομα να νιωσω καλυτερα. Δεν εχω ιδεα.

Αρχικα, εδω και καποιους μηνες, η γιαγια μου επαθε ενα πολυ σοβαρο εγκεφαλικο. Ευτυχως για εμας, βρισκοταν στο σπιτιμας εκεινη τη στιγμη και μπορεσαμε να της παρεχουμε αμεση βοηθεια και να την παμε στο νοσοκομείο. Εζησε ως εκ θαυματος, οντας στα 75 με διαβητη και παρα μα παρα πολυ καταπονεμενο οργανισμο. Απο το νοσοκομειο, οπου μπηκε το μαρτιο, βγηκε το μάιο, για να βρεθει στο κεντρο αποκατάστασης αρωγη, μεχρι και σημερα.
Η μητέρα μου την παρακολουθεί καθημερινά, παλεύει μόνη της με τη μικρή βοήθεια του πατέρα μου κι εμού, οσοναφορά τα θεματα του σπιτιού. Πρέπει να τη διαχειρίζομαι με λεπτό τρόπο γιατι η καταπονηση της δεν πρέπει να τη φέρει σε σημείο παραίτησης.
Βρισκόμαστε και σε κάπως δυσμενές οικονομικό επίπεδο, δεδομένων των όλων συνθηκών που έφερε η κρίση. Ο πατερας μου ειναι δασκαλος και τωρα το καλοκαιρι προσπαθει για εξτρα εισοδημα μεσω προγραμματων αναπτυξης ιντερνετικων εκπαιδευτικων εφαρμογων με χρηματοδοτηση του υπουργειου παιδειας. Εχει αρκετες ικανοτητες στους υπολογιστες.

Η κατασταση στο σπιτι μου ειναι σκοτεινη λογω των ολων θεματων. Η σχεση που δημιουργησα το νοεμβρη με μια συμμαθητρια μου ηταν αυτο ακριβως που χρειαζομουν για να βγαλω μια δυσκολη β λυκειου και να περασω ομορφες, ξεχωριστες στιγμες... Σε αυτην μοιραστηκα τα παντα. Τι να σας πω τωρα... Ηταν κυριολεκτικα τα παντα για μενα... Ολα σε ενα... Συντροφος, ερωτικος και φιλικος, ο ανθρωπος μου, ο ψυχολογος μου.... Ενιωθε κι αυτη το ιδιο αλλα σε μικροτερο επιπεδο. Τον τελευταιο μηνα της σχεσης μας τα πραγματα ηταν διαφορετικα.. Νιωθω πως με βαρεθηκε... Θεωρουσε πως καναμε τα ιδια πραγματα, πηγαιναμε στα ιδια μερη, ημουνα και αρκετα αρνητικος λογω της καταστασης με τη γιαγια μου που χειροτερευε τη μανα μου... Αλλα αυτη η κοπελα με κρατουσε στα ποδια μου.
Οταν επιτελους ηρθε σπιτι μου, προχωρησαμε στα προκαταρκτικα... Αλλα μεχρι εκει. Δεν θελησα να ολοκληρωσουμε. Δεν με εξεφραζε εκεινη η στιγμη... Αυτο ξεχειλισε το ποτηρι.... Δεν μου το ειπε αλλα το ενιωσε.. Μετα απο δυο εβδομάδες... Χωρισαμε... Με απιστευτη προσπαθεια την εφερα πισω μεσα σε 4 μερες. Μετα απο 2 εβδομαδες τα ιδια και κυριολεκτικα δεν καταλαβαινα το γιατι... Επικαλεστηκε πως ειχε βαρεθει την μονοτονια αυτης της σχεσης... Μαλωσαμε κι απλα τελειωσε... Ευτυχως την επομενη ειχαμε κανονισει σε στυλ παρεας να παμε για μπανιο... Απιστευτο κι ομως αληθινο... Η ομορφοτερη μερα της ζωης μου... Την ξαναεκανα χωρις λογια, χωρις τιποτα δικια μου... Την πηγα σπιτι της... Αρχισαμε το σεξ... Εντελως ανεξηγητα... Απλα εχασα τη στυση.... Αρχισαμε να κλαιμε, με αγκαλιασε μου ειπε ποσο μ αγαπαει, εφτασε η ωρα που επρεπε να φυγω κι απλα εφυγα... Απο τοτε την ειδα αλλη μια φορα, τη φιλησα, ανταπεδωσε κι εφυγε...

Απο τοτε πηγα διακοπές με φίλους, περασα ομορφα αλλα τιποτα δεν με επαναφερει στο ενδιαφέρον, σε μια μη βαρετη ζωη... Απο τοτε ειμαι βυθισμενος στα σκατα της μελαγχολιας, της νοσταλγιας, του μεγαλου γιατι....

Γιατι με αφησε; Γιατι επαθα τοσες ατυχιες... Ημουν απλα λιγος; Ηταν απλα λιγη; Αξιζει να ξαναπροσπαθησω; Ο εγωισμός μου λεει οχι.... Αλλα μεσα μου ξερω πως δεν μπορω χωρις τη συβτροφια της... Ειμαι αδειος... Αλλα θα κανω κακο σε εμενα αν την επαναπροσεγγισω...

Ερχεται μια δυσκολη χρονια και νιωθω πως ειναι βουνο. Ειμαι καλος μαθητης και στοχευω υψηλά και μπορω να τα καταφερω. Αλλα με τι ορεξη; Κι αν τα ξαναβρουμε, τι θα γινει αν ξαναχωρισουμε μεσα στη χρονια; Τοσες ερωτησεις απλα αναπαντητες...

Δεν εχω ιδεα πως θα τα βγαλω περα.... Αλλη κοπελα δεν θελω καν να βρω... Οι φιλοι μου δεν μπορουν να με καταλαβουν κι εχω αρχισει να ψιλοβαριεμαι και μ αυτους.... Θελω απλα την Ηλεκτρα μου πισω... Την Ηλεκτρα των πρωτων μας μηνων.. Αλλα πιο πολυ θελω να φανω δυνατος και να τα βγαλω περα... Μακαρι να τα καταφερω... Μακαρι...