Άλλος ένας πρώην

Καλημέρα. Είχα μία σχέση 2μιση χρόνια. Ο Χ. φαινόταν πάρα πολύ καλό παιδί. Ήμουν η 1η του σχέση, παντού σε όλα....μέχρι και το 1ο του φιλί. Είχαμε τα σκαμπανεβάσματα μας αρκετές φορές αλλά πάντα ήμασταν χαρούμενοι και δυνατοί...έτσι φαινότανε τουλάχιστον από πλευράς του. Πριν 3-4 μήνες έλεγε πώς δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου. Αυτό με πλήγωσε άσχημα και φοβόμουν μη τον χάσω. Έτσι έκανα τα πάντα για να τον κρατήσω. Εγώ ήμουν φουλ ερωτευμένη μαζί του, τον αγαπούσα. Κανένας άλλος δεν με άγγιξε τόσο πολύ όσο εκείνος. Τον Ιούνιο μου είπε να χωρίσουμε λέγοντας πώς δεν άντεχε και ότι ήθελε χρόνο για τον εαυτό του. Έπαθα μια κρίση πανικού που με έστειλε νοσοκομείο. Όταν βγήκα από το νοσοκομείο ζήτησα να τον δω. Ήρθα σπίτι του, έγινε φασαρία μεταξύ μας, έκλαιγα συνέχεια, ένιωθα τόσο αδύναμη.Στο τέλος δώσαμε μια υπόσχεση ότι θα γυρίσει και ότι θα περιμένω όσο χρειαστεί για εκείνον. Δεν μπορούσα να το δεχτώ στη αρχή, αλλά αναγκαστικά δέχτηκα να χωρίσουμε. Έλα όμως που βρήκα πώς είχε βάλει το χέρι της μία από τον Έβρο *σημείωση ο Χ. μένει Αθήνα* που τη ξέρει 8 χρόνια από μια οθόνη στο φβ. Δεν τη έχει δει ποτέ του. Ξαφνικά μαθαίνω ότι θα εμφανιστεί εκείνη πρώτη φορά στη Αθήνα τον Αύγουστο *τώρα δηλαδή*. Είχα καταλάβει ότι κάτι παίζονταν. Εκείνος έβγαινε κανονικά μαζί μου και δεν έκανε πίσω ούτε στο λίγο με άρπαζε και με φίλαγε κανονικά. Με χρησιμοποιούσε παντού. Μου άφηνε ελπίδες ότι θα τα ξαναβρούμε. Πολλές φορές *γιατί μέναμε και κοντά* τον έβλεπα εντελώς τυχαία. Φυσικά ανταλλάζαμε ματιές και καρδιές με τα χέρια. Εγώ να είμαι χάλια εντελώς και αυτός να δείχνει χαρούμενος *να σημειώσω ότι πάσχω από κατάθλιψη λόγω απώλειας γονιού*. Τέλος πάντων, αυτό το σε βλέπω φιλιόμαστε βγαίνουμε συνεχίστηκε για 2 βδομάδες. Τη 2η βδομάδα τύχαινε να είχαμε επέτειο και παρόλο χώρια βγήκαμε. Πήγαμε σε ένα μεγάλο δάσος που χε η περιοχή και κάναμε ότι κάναμε. μου έλεγε πώς του χα λείψει αλλά κυρίως στο σεξουαλικό κομμάτι. μου ορμούσε...δεν μπορούσαν να του πω όχι, τον αγαπούσα, τρελά....αλλά μετά άρχισε και μου φώναζε ότι με χρησιμοποίησε και ότι είμαι π****** και πολλά άλλα περίεργα...έβαλα τα κλάματα και του φώναξα με αποτέλεσμα να φάω ένα γερό χαστούκι απο εκείνον ώστε να με κάνει να λιποθυμήσω....έτσι ξαναμπήκα νοσοκομείο όπου βγήκα μετά από κανα 2ωρο και δεν μπορούσα να γυρίσω σπίτι μου. Έτσι είπε να ρθω σπίτι του να κοιμηθώ και το πρωί να φύγω. Ε πάμε σπίτι του. Οι δικοί του του φώναξαν γιατί δεν είχαμε χώρο και ήθελε ο αδερφος του να κοιμηθεί γιατι έδινε εξεταστική το πρωί. Και όταν ήρθε για να ξαπλώσουμε, με κατηγορούσε για όλα, για το κράξιμο που έφαγε και ότι φταίω εγώ που λιποθύμησα. Δεν μίλησα. Δεν τόλμησα καν. Ο κολλητός μου εν τω μεταξύ να είχε ανησυχήσει και να μη ξέρει τη αλήθεια. Είχε προσπαθήσει πολύ να με βοηθήσει να τα βρω με τον Χ. . Έτσι κοιμηθήκαμε μαζί αλλά όχι και μαζί. Έκλαιγα γιατί ήθελα σαν καλό βλήμα και γω να τον αγκαλιάσω. με έδιωχνε. τα ξημερώματα με πιάνει αγκαλιά και μου κάνει "γιατί αγάπη μου κλαις" και να μη απαντάω. Τα μάτια μου πονάγανε απο το κλάμα. Με αφήνει και ξανα κοιμάται. Το πρωί τον πιάνω εντελώς ασυναίσθητα αγκαλιά και μου αρπάζει το χέρι και το βάζει .....αλλού....ε κάνουμε έρωτα....ας λεγότανε έρωτας τέλος πάντων.... και μετά άρχισε τα ίδια πόσο μ****** είναι και φώναζε σε εμένα μου μιλαγε άσχημα . Μου φερότανε σαν σκουπίδι. Στη τελική μου είπε ένα "εμ θα φάω θα κάνω ένα μπανάκι και τέλος θα μου περάσει". Ξανα άρχισε και μου φώναζε αργότερα και εγώ να τον κοιτάω φοβισμένη...έφυγα λοιπόν και πήγα στον κολλητό μου. Ο κολλητός μου καλό παιδί και πάντα εκεί για εμένα....με είχε βοηθήσει στη όλη κατάσταση. Τη ίδια μέρα το απόγευμα τυχαίνει και τον βλέπω. Μου φερότανε λές και δεν έγινε ΤΙΠΟΤΑ και όταν φύγαμε μαζί με τους φίλους μας και μείναμε μόνοι μας αργότερα. με πήγε μέχρι τη στάση για να πάρω το λεωφορείο. Και εκεί ήτανε που τα πήρα στο κρανίο. Του είπα πώς μπορούσε να φέρεται σαν να μη έγινε τίποτα;; και μου λεγε ότι δεν κάνει έτσι και με κοίταγε ίσα ίσα...τον πιάνω απ το πρόσωπο και εκεί παίρνω τη μεγάλη απόφαση να ξεκόψω. Δεν άντεχα, ένιωθα παιχνίδι του. Είχα καταλάβει ότι έτρεχε κάτι με τη άλλη από τον Έβρο. Είχα δει για κακή του τύχη. Εκείνος το αρνιότανε. Έτσι όταν του πα ότι αυτό που κάνει δεν μπορεί να συνεχιστεί απλά με έκανε πέρα και έφυγε. και του φώναξα "σε μισώ" και εκείνος κούνησε αρνητικά το κεφάλι και είπε "σε αγαπάω". Ε ράκος εγώ αλλά νιώθοντας πώς έκανα το σωστό πήγα να κοιμηθώ στον κολλητό μου. Τα συζητήσαμε όλα όσα έγιναν, είχε μείνει βλάκας από τη βλακεία στον εγκέφαλο που χει ο Χ. . 3 μέρες αργότερα βλέπω να ανεβάζει στατους στο φβ η άλλη "θα σε προσέχω ακόμα και αν η άλλη απέτυχε" και ανταλλάζανε σ'αγαπώ...το δείχνω στον κολλητό μου πανικόβλητη και πάει και του μιλάει. Έδειχνε ένα άλλο πρόσωπο κρύο και κακό. Ήμουν μπροστά καθώς μιλάγανε ο κολλητός μου και ο Χ. . Του έλεγε ότι ήθελε να προσπαθήσει μαζί της. ΠΟΙΟΣ; αυτός που πριν λίγο καιρό έλεγε πώς ήθελε να μείνει μόνος του!! έμεινα βλάκας. Μα εκείνος έλεγε σ'αγαπώ σε εμένα πριν 3 μέρες πώς άλλαξε έτσι ξαφνικά; Ο κολλητός μου τότε δέχτηκε αίτημα φιλίας από τη τύπισσα απ' τον Έβρο. Τη δέχτηκε και άρχισε να τη πιάνει φίλη με τη έννοια *γνώρισε τον εχθρό σου καλύτερα γίνοντας φίλος του*. Έτσι ο κολλητός μου το έπαιζε και καλά "ψεύτικος φίλος μου" και ότι ήθελε κολλητιλίκια μαζί της. Το τι έλεγε ότι της αρέσει να παίζει και ότι θέλει να δει εμένα να καταστρέφομαι, καυχιότανε για το πώς τοχε στησει ολο αυτο το σχεδιο να τον κερδισει. Και πόσο καλό παιχνίδι θα της ήτανε τώρα που θα κατέβει Αθήνα τον Αύγουστο. Έτσι συμπεράναμε εγώ και ο κολλητός μου πώς η τύπισσα δεν τον θέλει τον Χ. για τίποτα άλλο παρά για διασκέδαση. *από ότι έμαθα και είδα έχει κόλλημα με τον πρώην της* . 2 μέρες αργότερα εγώ έρχομαι πάλι σπίτι του κολλητού μου. Ήμουν θυμωμένη με το όλο θέμα, με τον εαυτό μου κυρίως για το πώς έπεσε κορόιδο. Σε κάποια φάση ξεσπάω σε κλάμματα και με πιάνει ο κολλητός μου και μου λεει "πρεπει να δεις μπροστα αν θες να πονεσει πραγματικα ο Χ." και του κάνω "πώς;" και με πιάνει ο κολλητός μου και με φιλάει. "Έτσι ακριβώς". Δεν το περίμενα.! Ήταν ερωτευμένος μαζί μου καιρό τώρα και δεν το έβλεπα. Και όμως ήθελε να με δει ευτιχισμένη μαζί με τον Χ. ακόμα και αν ήτανε μ****** . Δέχτηκα να κάνω μια προσπάθεια μαζί του. όταν έμαθε ο Χ. ότι τα έφτιαξα μαζί του πήγε και ρώτησε τον κολλητό μου αν όντως τα φτιάξαμε . του πε ναι. και ρωτάει ο Χ. "γιατί" και του κάνει ο κολλητός μου " γιατί δεν φοβάμαι να κρατήσω ότι αξίζει πραγματικά, δεν τρέχω πίσω από κοκκινομάλλες του κ**** και του καφέ." Δεν μίλησε για λίγη ώρα και κάνει "ίσως έχεις δίκιο δεν θα έπρεπε να τρέχω πίσω". Από τότε δεν του ξαναμίλησε ο Χ. του κολλητού μου. Και φυσικά με εμένα και τον κολλητό μου δεν τράβηξε γιατί φοβάμαι δυστυχώς να δεθώ αλλού. Ήταν λίγο πιεστικός. Ο Χ. όμως όσα ερωτοτράγουδα και να ανέβαζε στο φβ άλλα τόσα τραγούδια μίσους ανέβαζε για εμένα και τον κολλητό μου. Η τύπισσα απ τον Έβρο εν τω μεταξύ να του ψήνει το ψάρι στα χείλη κανονικά. Μιλάμε για κανονικό παιχνίδι. Για κάποιο καιρό ανέβαζε τραγούδια "μη μου λες να μείνουμε φίλοι" στυλ. Φυσικά με τον κολλητό μου είμαστε ακόμη πολύ καλοί φίλοι, εγώ μέχρι τώρα έχω αρχίσει να πιστεύω πώς δεν χρειάζεται να κάνω κάτι, η εκδίκηση θα έρθει απ' τη ίδια τη τύπισσα. Θα καταλάβει το λαθος του και θα τρέξει πίσω σε εμένα έτσι έχουν συμπεράνει όλοι μέχρι στιγμής βέβαια. Δεν έχω σκοπό να τον δεχτώ πίσω. Δεν θέλω να μαι πάλι με κάποιον που και ύψωσε χέρι και διάλεξε ένα άτομο που το ξέρει από μια οθόνη 8 χρόνια από ένα άτομο που ήταν πραγματικά κοντά του. Σήμερα ήρθα στο σημείο να το μοιραστώ τη ιστορία μου μαζί σας, ο λόγος που με έφερε ήταν ότι χθες τον είδα καθώς έβγαινα με το μετρό και με το που με είδε άλλαξε λίγο μεριά και όταν έφευγα το μάτια του ήταν κολλημένα πάνω μου. και παίρνοντας το λεωφορείο επειδή ήταν τοπικό και έκανε κύκλο κοίταζα απ'τη πλευρά που καθότανε. όταν έφευγε το λεωφορείο τον είδα να φέυγει με αυτήν....ήμουν σίγουρη πώς ήτανε αυτή....έτρεμα...δεν ήξερα τι ένιωσα....αίσχος; μία ανατριχίλα; μία τάση να κάνω εμετό; όταν σηκώθηκα να κατέβω από το λεωφορείο τα πόδια μου έτρεμαν. Έτσι πήρα τη απόφαση να κάνω ένα περπάτημα γερό να καθαρίσω......και όλα αυτά γιατί; γιατί εκείνος είναι χαρούμενος ενώ δεν το αξίζει και εγώ απλά υποφέρω....μου κόστισε πολύ αυτή η σχέση....και αδυνατώ πλέον να ερωτευτώ....σήμερα ένας φίλος μου που δεν το περίμενα μου είπε πώς του άρεσα πάρα πολύ....αλλά τον σταμάταγε το γεγονός ότι είχε σχέση 7μήνες...και είπα ότι δεν θέλω να μπω ανάμεσα. αν χωρίσει ίσως. αλλά όπως είπα αδυνατώ. δυστυχώς....και φοβάμαι πολύ να κυκλοφορήσω μέχρι το τέλος του μήνα που λογικά θα ναι και αυτή εδώ...θέλει να με δει να διαλύομαι.....δεν θέλω να το αντιμετωπίσω. Δεν είμαι αρκετά δυνατή φοβάμαι :( Ακόμα απορώ τι έκανα για να αξίζω τέτοια κατάσταση....