Πληγωμένος Εγωισμός και πως να τον ξεπεράσω ?

Καλησπέρα είμαι ο Γιάννης και είμαι 25 ετών . Πριν ένα χρόνο ακριβώς είχα έναν πολύ πολύ άσχημο χωρισμό από μία σχέση 5 χρονών , είχα γράψει και παλιότερα στο forum για το ίδιο θέμα άλλα έχουν αλλάξει πολλά από τότε .

Για μην μπω σε λεπτομέρειες , θα πω μόνο ότι από τον Αύγουστο του 2014 μέχρι και τις αρχές Απριλίου πέρασα μια πολύ περίεργη-δύσκολη φάση στην ζωή μου , υπάρχουν βάσιμες υποψίες ότι ήμουν πολύ κοντά στην κατάθλιψη .
Όταν λέω δύσκολη φάση στην ζωή μου , δεν ήταν μόνο ο χωρισμός , είχα και άλλα ανοιχτά μέτωπα. Όταν χώρισα έγιναν και πολλές αποχωρήσεις ανθρώπων που τους θεωρούσα δικούς μου ανθρώπους(άσχετο με το χωρισμό, απλά έτυχε) Επίσης ταυτόχρονα έμπαινα 6ο έτος στην σχολή και χρωστούσα πολλά μαθήματα ακόμα, με αποτέλεσμα να έχω διαρκώς ένα άγχος . Έτσι ανακεφαλαιώνοντας είχα φτάσει σε σημείο να έχω 1-2 φίλους και να κλαίω για αυτούς που έχασα , να κλαίω για την χαμένη μου σχέση και να κλαίω για την σχολή για το γεγονός ότι δεν μπορώ να την βγάλω .

Από τότε θεωρώ ότι έχω κάνει αρκετούς προόδους και στις φιλίες και στην σχολή . Βέβαια ούτε σταθερή παρέα έχω βρει ακόμα , ούτε ξαφνικά τελείωσα με την σχολή, κάνω πολύ πολύ μικρά βήματα(ας πούμε ότι βρήκα καινούργιες φιλίες και ότι πέρασα αρκετά μαθήματα) . Στον ερωτικό τομέα όμως δεν προχώρησα πολύ , εξαιτίας μου . Το μόνο που κατάφερα ένα χρόνο τώρα είναι ένα φάσωμα με μια παλιά γνωστή που δεν είχα την τύχη να προχωρήσει σε σεξ. Το πρόβλημα μου αυτή την στιγμή είναι ο πληγωμένος εγωισμός και η ζήλεια . ( Να διευκρινίσω ότι με την πρώην δεν μιλάω και δεν γίνεται να ξανα είμαι μαζί της για χίλιους δυο λόγους . ) Προσπάθησα να μην μαθαίνω νέα της άλλα μέσω κάποιων καταστάσεων έμαθα ότι προχωράει πολύ γρήγορα η ζωή της και συγκριτικά με εμένα όταν εγώ έκανα 10 βήματα μπροστά ,αυτή κάνει χίλια. (Πήρε και πτυχίο πρόσφατα!)
Γενικά έχω πολύ δουλειά ακόμα για να ξαναβρώ τον παλιό μου εαυτό.

Για κλείσω να πω ότι δεν την έχω ξεπεράσει ακόμα , ξέρω πολύ καλά ότι δεν είναι το μέλλον μου αυτή η γυναικα αλλα από την μέρα που χωρίσαμε μέχρι και σήμερα την σκέφτομαι , μπορεί όχι τόσο έντονα όπως στην αρχή του χωρισμού αλλα ακόμα έρχονται στο μυαλό μου αναμνήσεις, υποσχέσεις(για το ότι θα ξανα είμαστε μαζί κάποτε) και κακές στιγμές … Ξέρω δεν είναι καθόλου λογικό να γνωρίζω ότι δεν υπάρχει μέλλον αλλα παρόλα αυτά να πιστεύω ως δια μαγείας θα αναστηθεί ο “πεθαμένος” .Ίσως να είναι και αυτό θέμα εγωισμού , ίσως να θέλω να γυρίσει μόνο και μόνο για επιβεβαίωση.

Πως επιτέλους θα πάψω να την μισώ και να την ζηλεύω? Πόσο χρόνο ακόμα να δώσω στον εαυτό μου για να την ξεπεράσει? Ως πότε θα μου κόβονται τα πόδια όταν μαθαίνω πράγματα γι’αυτή ή όταν βλέπω παλιές φωτογραφίες? Γιατί θέλω να την δω ? Το να βρώ κάποια κοπέλα άμεσα μου φαίνεται δύσκολο(αν και ορμόνες μου αρχίζουν και τρελαίνονται) ακόμα αφού ακόμα παλεύω για φιλικές σχέσεις και για την σχολή που την είχα παρατήσει αρκετό καιρό .

Χρειάζομαι επειγόντως συμβουλές κάθε μέρα έχω έναν ψυχικό πόνο που ακόμα και αν διασκεδάζω κάτι με "τσιμπάει"... Αυτο το κενό το έχει βιώσει κανείς ?
Ευχαριστώ

Κάποιος ?? Κάτι ???

Πρσπαθησες 100% να κοψεις επαφες(η ετσι λες στον εαυτο σου?).οταν χωριζεις και το βλεπεις οτι θα παει στο σημειο που εισαι τωρα τα πραγματα ειναι πιο ευκολα αμα κοψεις επαφες καθαρισεις το σπιτι απο πραγματα της(ειδικα πραγματα του μπανιου και φωτογραφιες).τι σου αρεσε τοσο πολυ στην πρωιν σου και εφαγες τετοιο κολημα?

Έκοψα κάθε επαφή ,έχω φυλαξει οτι μου την θυμηζουν σε ένα κουτί. Εδώ δεν της έστειλα ούτε στα γενέθλια της , ούτε συγχαρητήρια για το πτυχίο . Αυτό το αναθεματισμένο το facebook φταίει και οι κοινοί μας φίλοι . Απο το facebook την είχα διαγράψει απο φίλη για να μην βλέπω τι κάνει και που είναι , παρόλα αυτά καμιά φορά θέλω να ψάξω π.χ. Κουτσή Μαρία και στο search μου βγάζει την πρώην και όχι δεν μπήκα στο πειρασμό αλλα αναστατώθηκα . Απο την άλλη έμαθα χωρίς να ρωτήσω απο κοινους γνωστούς κάποια πολυ πολυ απ'εξω νέα . Όμως όπως λέω και απο πάνω πιστέυω οτι έχει να κάνει με τον εγωισμό μου και την ζήλεια μου παρά τον έρωτα .
Ερωτήματα που κάνω στο εαυτό μου , του τύπου πως είναι δυνατόν να με ξεπέρασε τόσο γρήγορα ? Η' γιατί της ήρθαν όλα τόσο τέλεια και εγώ ακόμα αγωνίζομαι ? Αυτά δεν μπορώ να ξεπεράσω.... Πάντα κοιτάω τι κάνει ο άλλος και αυτό δεν είναι καλό .

Επίσης γιατι δεν μπορώ να συγχωρήσω τόσο εύκολα ???

Ας πουμε ο καλυτερος φιλος σου τωρα ξερει τι παιζει και τι κολημα εχεις φαει?

ο καλύτερος φίλος? Ξέρουν κάποιοι φίλοι μου το κόλλημα μου, η ίδια όμως δεν νομίζω να το ξέρει

Θα μπορουσαμε να το αναλυσουμε αλλα ας παμε κατευθιαν στο συμπερασμα.οταν χωριζεις και δεν το κανεις με τροπο παμε γι αλλα αλλα αντιθετος κολας πρεπει να κανεις πραγματα για να τονοσουν τον εγωισμο σου(π.χ να ασχοληθεις με την δουλεια,να πηδας οποια βρεις,να ασχολιθεις με κατι που ειχες αφησει) γενικα να κανεις πραγματα για να δινεις την εντυπωση στον εαυτο σου οτι προχωρας(αλλα για να γινει αυτο πρει πρωτα να πεσεις χαμηλα και να ξεσπασεις).εγω θα σου ελεγα ασχολησου πολυ με το διαβασμα και απλα να βαλεις ενα οριο γυναικων που θα πρπει να γνωριζει την βδομαδα,τον μηνα οπως νωθεις πιο ανετα.ξεχνας την παλια με την καινουρια

γιατι δε τα ξαναφτιαχνεις μαζι της αφου τη θες

@αλεξανδρος_77 Δεν γίνεται να ξανά φτιάξω μαζί της για πολλούς λόγους, όσο και να την αγαπάω δεν μπορώ να την ξανά εμπιστευτώ, επίσης πλέον ζει την καινούργια της ζωή πολύ μακριά μου και φαντάζομαι και με καινούριο γκομενο. Απλά θα ήθελα να την ξαναδώ αλλά έτσι άσχημα που κατέληξαν τα πράγματα, φαίνεται αδύνατον.

@legalize ευχαριστώ για την συμβουλή αλλά τα πράγματα είναι λίγο δύσκολα ακόμα... Το να γνωρίσω κάποια θα ήταν το ιδανικότερο αυτή την στιγμή, ξέρω ότι θα μου έδινε τόνους αυτόπεποίθησης αλλά για την ώρα δεν είναι εφικτό. Δεν έχω σταθερή παρέα και δεν εχω τελειώσει με την σχολή, πιστεύεις ότι μπορώ να ασχοληθώ με 3 θέματα ταυτόχρονα?

Επίσης μια γενική ερώτηση, ποτέ ξεπερνάς μια τέτοια μακροχρόνια σχέση? Και το σημαντικότερο σε πόσο καιρό? Έχει περάσει 1 χρόνος πλέον. .....