ΠΟΣΟ ΚΑΛΟΣ ΓΙΑΤΡΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ?
Τα δακρυα στεγνωσαν δεν εχω αλλα η σκεψη ομως η καρδια ολη μου η υπαρξη ειναι στον αντρα μου που εχασα τοσο αποτομα το σοκ ειναι αξεπεραστο.Μεσα μου παρακαλω να πεθανω να με πατησει αυτοκινητο να πεσω στο γκρεμο να εξαφανιστω απο τουτη τη γη.Υστερα σκεφτομαι εχω παιδια δεν εχω καν το δικαιωμα αυτων των σκεψεων μπροστα τους πρεπει να φορω αλλο προσωπειο οχι χαρουμενο αλλα οτι καπως την παλευω πραγματικα ομως λυγιζω δε τα καταφερνω παντα ειναι πολυ νωρις μολις 12 μερες αλλα μου φαινεται οτι αυτο θα κρατησει για την υπολοιπη ζωη μου σας παρακαλω δεν ειμαι η μονη που αγαπουσα τοσο το συντροφο μου σιγουρα και καποια αλλη γυναικα το εχει περασει ας μου πει γιατι κοντευω να χασω τα λογικα μου