Ζητούνται ιδέες!!

Δεν ξερω τί ανταπόκριση θα έχει αυτό το τόπικ και αν θα σας φανεί ....χαζό, αλλα΄θα ήθελα να ακούσω συγκεκριμένες ιδέες(από σας αλλά και από ειδικούς που μπαίνουν στο φόρουμ) του πώς μπορεί να ξεπεραστεί ένα συγκεκριμένο πρόβλημα.Για παραδειγμα, τί παθαίνω εγω πχ:

παω να πιασω να διαβασω ενα μαθημα για το πανεπιστημιο και αυτοματως σκεφτομαι οτι δεν μπορω ανετα να παω να παρακολουθησω στο μαθημα(εχει πολυ κοσμο κ αγχωνομαι), οπότε απογοητεύομαι και δεν το αρχίζω γιατί δεν είναι το μαθημα που θα μου λύσει α πρηβληματα...ή σκέφτομαι την φορά που διάβασα και πέρασα το μάθημα, αλλά όταν πήγα δεν μπορούσα μετά να κάτσω να ρωτήσω πώς τα πήγαν οι άλλοι κτλ και απογοητεύομαι πάλι....


ή κάθομαι και με παίρνουν οι φίλοι μου για να παμε εξω και εγω σκέφτομαι τους τελευταίους μήνες που βγαίνω και δεν αισθάνομαι άνετα και τελος πάντων αυτό μου χαλάει τη διάθεση, ή το σκέφτομαι πολύ ώρα και έτσι μπουρδουκλώνομαι και δεν μπορώ να σκεφτώ να κάνω κάτι άλλο γιατί μέχρι να το αποφασίσω θα έχει περάσει η ωρα..

είναι σα να μην εχω καμμιά προτίμηση , αρα και κανένα πρόγραμμα, οπότε 'ή λέω "ναι " πολύ συχνα, ή τα απορρίπτω όλα.....


καμμιά ιδέα για να βαλω ταξη στο ΄χαος;

σκεφτηκα ότι όλοι μας θα έχουμε διαφορετικά"κολλη΄ματα , οπότε ο ένας"απ έξω" μπορεί να δει πιο καθαρα το πρόβλημα του αλλου και να προτείνει κατι...

Γιατι δεν αισθανεσαι κατα την γνωμη σου ανετα με τους αλλους?
Εγω προσωπικα πχ δεν αισθανομαι ανετα με τους αλλους γιατι δεν μπορω να επικοινωνησω καλα...και εννοω δεν βρισκω κατι να πω σε μια συζητηση τις περισσοτερες φορες ή βαζω τελειες στις συζητησεις.
Τι σκοπευω να κανω?Να αποκτησω περισσοτερα ενδιαφεροντα.
Εσυ γιατι δεν αισθανεσαι ανετα με τους αλλους εχεις κατασταλαξει καπου?
Ισως μια επισκεψη σε καποιον ειδικο?

η απάντηση που θα έδινα είναι ότι εξαρτάται από το πρόβλημα, και τι υπάρχει πίσω από αυτό (αν υπάρχει). πολλές φορές αρκεί να διαπιστώσει κάποιος τις αρνητικές του σκέψεις και το ότι δεν είναι και τόσο αληθινές όσο πιστεύει. άλλες πάλι αυτό δεν αρκεί και θα πρέπει να αναζητήσει το γιατί κάνει αυτές τις σκέψεις και γιατί αισθάνεται έτσι (κάτι που είναι δυσκολότερο).

thanx παιδια ...θα το ψαξω-δεν ξερω τι ακριβως μου φταει , παντως θυμαμαι οτι απο μικρη ειχα αυτον το φοβο του\"ρεζιλεματος\"αλλα δεν ξερω γιατι..

Quote:

---

Originally posted by Ντάλια

καμμιά ιδέα για να βαλω ταξη στο ΄χαος;

σκεφτηκα ότι όλοι μας θα έχουμε διαφορετικά\"κολλη΄ματα , οπότε ο ένας\"απ έξω\" μπορεί να δει πιο καθαρα το πρόβλημα του αλλου και να προτείνει κατι...

---

Εγώ πάλι θα \'λεγα οτι ο \"απο μέσα\" έν δυνάμει γνωρίζει το πρόβλημά του καλύτερα από κάθε άλλον. Μπορεί να σου φαίνεται χάος τώρα αλλά αν βουτήξεις μέσα του ίσως σιγά σιγά σου γίνει γνώριμο...
Το δικό μου χάος το χαρτογραφώ σιγά σιγά και με υπομονή. Δεν προσπαθώ να το μετατρέψω σε τάξη ή να ξεφύγω απ\' αυτό πια. Προσπάθησα στο παρελθόν και , εμένα, δεν με βοήθησε. Τώρα αρχίζω να το γνωρίζω, σπιθαμή προς σπιθαμή. Μπορεί να παραμένει χάος αλλά είναι το δικό μου, γνώριμο, οικείο χάος πια...Μπορώ να κινηθώ μέσα του χωρίς να φοβάμαι πια μην χαθώ...Έχει γίνει λίγο σαν το γραφείο μου...είναι πάντα ανακατεμένο αλλά ξέρω ανα πάσα στιγμή που θα βρω αυτό που χρειάζομαι.;)
Το δικό σου χάος όμως...είναι δική σου υπόθεση. Εσύ ξέρεις τι να το κάνεις καλύτερα από τον καθένα.

παω να πιασω να διαβασω ενα μαθημα για το πανεπιστημιο και αυτοματως σκεφτομαι οτι δεν μπορω ανετα να παω να παρακολουθησω στο μαθημα(εχει πολυ κοσμο κ αγχωνομαι), οπότε απογοητεύομαι και δεν το αρχίζω γιατί δεν είναι το μαθημα που θα μου λύσει α πρηβληματα...ή σκέφτομαι την φορά που διάβασα και πέρασα το μάθημα, αλλά όταν πήγα δεν μπορούσα μετά να κάτσω να ρωτήσω πώς τα πήγαν οι άλλοι κτλ και απογοητεύομαι πάλι....

Καλημέρα Ντάλια,
Θα πρότεινα να κάνεις ένα βήμα κάθε φορά και όχι πολλά μαζί. Δεν χρειαζεται να σκεφτεσαι αν θα πας στο μάθημα όταν κάθεσαι να διαβάζεις. Εξάλλου όταν διαβάζεις ήδη καταβάλεις μια πνευματική προσπάθεια οπότε δεν χρειαζεται να επιβαρύνεσαι με άλλες σκέψεις. Όταν θα ερθει η ώρα να πας στο μαθημα τότε θα αποφασίσεις αν θελεις να πας μάλλον αν μπορείς να πας ή οχι, αλλα στο μεταξύ μια καποια ύλη θα την έχεις βγάλει.


ή κάθομαι και με παίρνουν οι φίλοι μου για να παμε εξω και εγω σκέφτομαι τους τελευταίους μήνες που βγαίνω και δεν αισθάνομαι άνετα και τελος πάντων αυτό μου χαλάει τη διάθεση, ή το σκέφτομαι πολύ ώρα και έτσι μπουρδουκλώνομαι και δεν μπορώ να σκεφτώ να κάνω κάτι άλλο γιατί μέχρι να το αποφασίσω θα έχει περάσει η ωρα..

είναι σα να μην εχω καμμιά προτίμηση , αρα και κανένα πρόγραμμα, οπότε \'ή λέω \"ναι \" πολύ συχνα, ή τα απορρίπτω όλα.....

Γιατί δεν κάνεις ότι σε ευχαριστεί εσένα πρώτα; Αν έχεις ευχαρίστηση να ακολουθήσεις τους φίλους σου κάντο, αν πάλι δεν είσαι στην κατάλληλη διαθεση μην το κάνεις. Αν είναι φίλοι θα καταλάβουν και δεν θα σε πιέσουν. Και φυσικά θα αρχίσεις και συ να καταλαβαίνεις πως σε βλέπουν χωρίς ομως να επηρεάζεσαι αρνητικά αν εκλάβεις κάποια αρνητική συμπεριφορά.


καμμιά ιδέα για να βαλω ταξη στο ΄χαος;

σκεφτηκα ότι όλοι μας θα έχουμε διαφορετικά\"κολλη΄ματα , οπότε ο ένας\"απ έξω\" μπορεί να δει πιο καθαρα το πρόβλημα του αλλου και να προτείνει κατι... [/quote]

Σίγουρα όλοι μας έχουμε κολλήματα, εγώ για πχ δεν παω σε εκδρομες στο βουνο γιατι αισθανομαι αποκομμενη σε αντίθεση με τη θάλασσα. Όσοι σέβονται την αρνηση μου ή την κατάφασή μου είναι καλως δεχούμενοι, οι αλλοι προσπερνούν.

Στο χάος βάζεις τάξη σιγά σιγά αρχίζοντας από τα πιο ευκολα. Αυτό δεν σημαίνει οτι το χαος θα εξαφανιστεί για παντα γιατι παντα υπαρχουν πραγματα και καταστασεις που αναστατωνουν τον δικό μας κόσμο οποτε καθε φορά θα πρέπει παλι να ξαναρχίσεις να τακτοποιείς. Αλλα προσπαθησε να μην αγχώνεσαι και όλα σιγά σιγά θα γίνουν (τα λέω και για μένα μπας και πεισθώ και γω).
Φιλιά

Γεια σου συνονόματη Ντάλια :)

Εμένα να δεις χάος που επικρατεί μέσα μου.Δεν ξέρω τι θέλω.Όταν είμαι σπίτι και δεν νιώθω καλά λέω \"γιατί δεν μπορώ να βγω έξω?\".Οταν είμαι καλύτερα και βγαίνω έξω λέω \"ε και τι έγινε που βγήκα?Δεν έχω και τίποτα να κάνω που να με ευχαριστεί\"..Οτι και να κάνω το κάνω με το ζόρι.

Ασε που κι εγώ για να κάνω το οτιδήποτε το σκέφτομαι πολύ πριν το κάνω.Αν έχω π.χ να πάω κάπου αρχίζω και το σκέφτομαι ώρες πριν ή και μέρες οπότε όταν έρχεται η ώρα να πάω έχω αγχωθεί τόσο πολύ και νιώθω κουρασμένη μόνο από τη σκέψη οπότε πολλές φορές δεν καταφέρνω να πάω.

Μάλλον θα πρέπει να λειτουργούμε λίγο πιο αυθόρμητα.Να αποφασίζουμε τελευταία στιγμή αν θα πάμε κάπου ώστε να μην προλαβαίνουμε να το σκεφτούμε πολύ και αγχωνόμαστε.

Πηγαίνεις σε κάποιον ειδικό?

Το να βρεις μία λύση στο \"χάος\" που επικρατεί όπως λες μέσα σου μπορεί να μην είναι η λύση.
Συμφωνώ με την άποψη πως πρέπει να κάνεις λίγα πράγματα μαζί και να μην γεμίζεις το μυαλό σου με σκέψεις και προβλήματα που είτε δεν υπάρχουν είτε δεν είναι τόσο σημαντικά. Η κάθε πράξη ξεχωριστά επιβαρύνει ανάλογα τον ψυχικό σου κόσμο και θα πρότεινα να δεις τα πράγματα λίγο πιο ήρεμα.
Να δεις πρώτα όλα αυτά που εκφράζουν εσένα, που σε κάνουν να περνάς καλύτερα και δίνουν νόημα στη ζωή σου.

παιδιά ευχαριστώ για τις συμβουλες

ξερω οτι μαγικο κουμπακι για να γυρισωβ δεν υπαρχει, οποτε αρχισα να εφαρμοζω τη μεθοδο του \"οσα ερθουν οσα πανε\" κ αισθανομαι ηδη καλυτερα: χτες ηταν η πρωτη φορα που βγηκα με τις φιλες μου εξω και παρ\'ολο που ολες τους ηταν μες την τρελη χαρα γιατι βρηκαν αγορια(ενω εμενα αυτο μου φαινεται σα σεναριο επιστημονικης φαντασιας) αντι να τα βαψω μαυρα και να κανω ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ, σκεφτηκα οτι ειναι ωραιο να ειμαι με τις φιλες μου που με αγαπανε και χαιρομουν για αυτες:)

επισης θα βγω την πρωτοχρονια γιατι θελω να τους δω αλλα εχω αποφασισει οτι θα φυγω πιο νωρις , ο,τι κ να μου λενε γιατι κουραζομαι και αν καθησω με το σκεφτικο\"ολοι καθονται\" (παλι η ΣΥΓΚΡΙΣΗ που λεω) θα γινω χειροτερα!!

αισθανομαι καλυτερα...Dalia(η παρεα μου με φωναζε ετσι γιατι πριν την καταθλιψη ημουν σαν την Σμαραγδα καρυδη απο γελιο και εμφανιση χι χι!!) οντως δεν πρεπει να τα φιλοσοφουμε πολυ..σιγα σιγα θα στρωσουν μωρε...
να σ πω σε ειδικο παω εδω και 2 μηνες αλλα δεν ξερω - πιο πολυ με βοηθανε οι λεξεις αγαπης των φιλων μου, η συμπαρασταση της μαμας μου και το...πιανο μου(πρωτη φορα μετα απο 4 μηνες που το αγγιξα με λιγη ελαφρια καρδια!) παρα ο ..ειδικος που μου ειπε οτι εχω...στοιχεια αυτισμου!!!

σιγουρα να με βοηθησει θελει, αλλα δεν πιστευω πολυ στη διαδικασια...παρ ολα αυτα δε θα τον κοψω ακομη, κατι ισωςνα παιρνω και απο αυτον - αλλα παλι πιστευω οτι οταν εχεις ανθρωπους να σ λενε\"οπως αισθανεσαι φιλεναδα, να ξερεις οτι υπαρχει χωρος για σεν αοποτε θελεις\" χωρις να περιμενουν τιποτε σε ανταλλαγμα, ειναι 1000 φορες καλυτερο απο τις λεξεις ενος \"ειδικου\" που στο κατω κατω σε ξερει πολυ λιγοτερο απο τους φιλους σου....ειμαι πολυ δυσπιστη οσον αφορα τις ψυχοθεραπειες...

Quote:

---

Originally posted by Ντάλια
thanx παιδια ...θα το ψαξω-δεν ξερω τι ακριβως μου φταει , παντως θυμαμαι οτι απο μικρη ειχα αυτον το φοβο του\"ρεζιλεματος\"αλλα δεν ξερω γιατι..

---

ψαξου καπου κατα εκει
βρες γιατι..τι σε κανε να νιωθεις ετσι μικρη?
ψαξου κ αμα το βρεις ισως κανεις την αρχη απο το κουβαρι των πραγματων
κ....δες κ κανεναν αλλο ειδικο
φιλακια

Quote:

---

Originally posted by Ντάλια
παιδιά ευχαριστώ για τις συμβουλες

ξερω οτι μαγικο κουμπακι για να γυρισωβ δεν υπαρχει, οποτε αρχισα να εφαρμοζω τη μεθοδο του \"οσα ερθουν οσα πανε\" κ αισθανομαι ηδη καλυτερα: χτες ηταν η πρωτη φορα που βγηκα με τις φιλες μου εξω και παρ\'ολο που ολες τους ηταν μες την τρελη χαρα γιατι βρηκαν αγορια(ενω εμενα αυτο μου φαινεται σα σεναριο επιστημονικης φαντασιας) αντι να τα βαψω μαυρα και να κανω ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ, σκεφτηκα οτι ειναι ωραιο να ειμαι με τις φιλες μου που με αγαπανε και χαιρομουν για αυτες:)

επισης θα βγω την πρωτοχρονια γιατι θελω να τους δω αλλα εχω αποφασισει οτι θα φυγω πιο νωρις , ο,τι κ να μου λενε γιατι κουραζομαι και αν καθησω με το σκεφτικο\"ολοι καθονται\" (παλι η ΣΥΓΚΡΙΣΗ που λεω) θα γινω χειροτερα!!

αισθανομαι καλυτερα...Dalia(η παρεα μου με φωναζε ετσι γιατι πριν την καταθλιψη ημουν σαν την Σμαραγδα καρυδη απο γελιο και εμφανιση χι χι!!) οντως δεν πρεπει να τα φιλοσοφουμε πολυ..σιγα σιγα θα στρωσουν μωρε...
να σ πω σε ειδικο παω εδω και 2 μηνες αλλα δεν ξερω - πιο πολυ με βοηθανε οι λεξεις αγαπης των φιλων μου, η συμπαρασταση της μαμας μου και το...πιανο μου(πρωτη φορα μετα απο 4 μηνες που το αγγιξα με λιγη ελαφρια καρδια!) παρα ο ..ειδικος που μου ειπε οτι εχω...στοιχεια αυτισμου!!!

σιγουρα να με βοηθησει θελει, αλλα δεν πιστευω πολυ στη διαδικασια...παρ ολα αυτα δε θα τον κοψω ακομη, κατι ισωςνα παιρνω και απο αυτον - αλλα παλι πιστευω οτι οταν εχεις ανθρωπους να σ λενε\"οπως αισθανεσαι φιλεναδα, να ξερεις οτι υπαρχει χωρος για σεν αοποτε θελεις\" χωρις να περιμενουν τιποτε σε ανταλλαγμα, ειναι 1000 φορες καλυτερο απο τις λεξεις ενος \"ειδικου\" που στο κατω κατω σε ξερει πολυ λιγοτερο απο τους φιλους σου....ειμαι πολυ δυσπιστη οσον αφορα τις ψυχοθεραπειες...

---

μην απορριπτεις την ψυχοθεραπεια ρε συ Νταλια πρεπει να βρεις τον δρ που θα σου κανει κλικ

Αυτές τις συγκρίσεις τις έκανα κι εγώ πάντα και με έριχναν πάρα πολύ.Ισως γι\'αυτό επέλεξα να απομονωθώ από όλους όταν έπαθα την κατάθλιψη,γιατί δεν άντεχα να βλέπω τους άλλους καλά και να τους συγκρίνω με τα δικά μου χάλια.
Αφού έχεις πραγματικές φίλες που σε νοιάζονται και δεν σε κάνουν να νιώθεις μειονεκτικά λόγω του προβλήματος σου είσαι πολύ τυχερή.

ρε συ ξερω Dalia πολύ καλά τι λες - μην νομίζεις κ εγω 4 μηνες τωρα πανω κατω τους βλεπω πολυ λιγοτερο , αλλα εχω κ τπτ καλυτερο να κανω; αποφασισα να σ πω να πιεζω κ λίγο τον εαυτο μου, να προσποιούμε κ καμμιά φορά ότι περνάω καλά, γιατί έτσι αισθάνομαι ότι ξαναμπαίνω ίσως στη ζωη...αν αποκλειστω τελειως μετα θα ναι 1000 φορες χειροτερο να ξαναβγω απο το καβουκι μου...δεν περιμενω θαυματα πλεον αλλα ειπα στον εαυτο μ να το παλεψω...κ το γεγονος οτι ειναι φιλες μ και με αγαπανε και θελουν να με βοηθησουν δε σημαινει οτι καταλαβαινουν τι περναω κιολας -απο ενα σημειο κ μετα δεν τους λεω τι ακριβως συμβαινει, αυτο προτιμω να το κανω εδω που ολοι μας ξερουμε πολυ καλα τι σημαινει \"καταθλιψη\" και \"αγχωδης διαταραχη\" γιατι κακα τα ψεμματα αν δεν περασεις κατι τετοιο δεν το καταλαβαινεις...


@interrapted: προς το παρον δε θα σταματησω...δεν εχω να χασω κ τιποτα

το παλευω και δε θελω να με ξαναπαρει απο κατω...θα κανω ο,τι μπορω τωρα που ειναι ακομη νωρις!

Quote:

---

Originally posted by Ντάλια
thanx παιδια ...θα το ψαξω-δεν ξερω τι ακριβως μου φταει , παντως θυμαμαι οτι απο μικρη ειχα αυτον το φοβο του\"ρεζιλεματος\"αλλα δεν ξερω γιατι..

---

Αυτο το εχω κι εγω ...πιστευω πωσ το εχουν ολοι οι ενηλικεσ οι οποιοι ηταν λιγο διαφορετικοι απο τουσ αλλουσ εφηβουσ....καπου...δεν ταιριαζανε...

ακομη δεν θελω να ρεζιλευομαι....φοβομαστε να τσαλακωθουμε μηπωσ και δεν γινουμε αποδεκτοι απο τουσ αλλουσ...

αυτο περναει σιγα σιγα... αρχιζεισ να αγαπασ τον εαυτο σου οπωσ ειναι με τα διαφορετικα του στοιχεια και...περναει...μετα δεν σε νιαζει...τι θα σκευτουν οι αλλοι...γιατι καποιοι που θα σου ταιριαζουν θα σε αγαπησουν ετσι οπωσ εισαι..

Τάξη στο χάος...... Τι βλέπουν οι άλλοι.... Αποφυγή ρεζιλέματος...
χμμμμμμμμμ

Ναι ναι ναι εδώ είναι η συνταγή.

-Δοσολογία: απεριόριστη
-Εφαρμογές ανά 24ωρο: συνεχόμενες και επαναλαμβανόμενες κατά συρροή.
-Αντενδείξεις: καμμία
-Αντιμετώπιση υπερδοσολογίας: Συνέχιση ακαθέκτως μέχρις εξαφανίσεως των συμπτωμάτων
-Ονομασία φαρμάκου: Γραψταολίνη, κοινώς γνωστή και ως γραψα.....ίνη (καμία σχέση με την ασπιρίνη)