Survivor... κρισεις πανικου..

Γεια σας παιδια! Σας παρακολουθώ κατα καιρους και αποφασιασα κεγω να σας εξιστορισω την εμπειρια μου! Απο που ναρχισω δε ξερω και φυσικα σεβομαι ολους σας με το ξεχωριστό του προβλημα whatever.. λοιπον ειμαι 24 και το κακο εχει αρχίσει απο τα 21 σιγα σιγα... η πρωτη κριση πανικου την επαθα γυρω στα 21, και απο τοτε μεχει κυριευσει γενικοτερα ο φοβος, εχει γινει η αγαπημενη μας συνηθεια ακα τρεμουλο ταχυκαρδιες πονοκεφαλοι αυπνιες κλπ. Απτην αρχη ειχα διαβασει πραγματα και ηξερα ακριβως ή μαλλον ημουν σιγουρος το τι ειχα, εχω κανει διαγνωση μονος μου: αγχωδης διαταραχη, κοινωνικη φοβια, ομοφοβια definitely! Και δε ξερω τι αλλο... ειμαι σιγουρος πως αμα παω σε ψυχολογο ή ψυχιατρο θα μπω στο φαυλο κυκλο των φαρμακων και πραγματικά δε θελω να μπλεξω... εχω διαβασει και διαφορα ποστ... απο τα 21 λοιπον παρολο που ξερω φοβαμαι και τρεμω οτι θα με ποιασει παλι δεν εχω σταματησει τη ζωη μου, που λεει ο λογος, η αληθεια ειναι οτι ρε γαμωτο ολα αυτα που θελω να κανω και ολα αυτα που κανω στη ζωη μου θα θελα να τα κανω και να μαι χαρουμενος αλλα αυτο το πραγμα μου επισκιάζει τα παντα, θελω να ξυπνησω μια μερα και να μαι ελευθερος να μη σκεφτομαι ολες αυτες τι ***κιεες.. μολις συνειδητοποιω ότι δεν ειμαι καλος στο γραψιμο!! Αυτο που εχω αποφασισει είναι να μη παρω ποτε χαπια και δε μενδιαφερει, φυσικα είμαι σε θεση για να το λεω αυτο και ισως το προβλημα μου να μην ειναι σοβαρο θα λετε, αλλα ειλικρινα δεν αντεχω αλλο, πεθαινω καθε φορα που βγαινω εξω τρια χρονια πεθαινω και δεν εχω σταματησει ουτε δουλεια ουτε σχολη ουτε υποχρεωσεις, πεθαινω μεσα μου καθε μερα και κανεις δε το βλεπει, κανεις δε με καταλαβαινει επειδη μπορω και κριβομαι, πισω απτο δαχτυλο μου φυσικα, αλλα το λεω τωρα και κλαιω και γελω μαζι με τα ¨σχεδια¨ και τους ¨μηχανισμους¨ που εχω φτιαξει, για να μη με καταλαβουν, εχω φτιαξει το δικο μου κοσμο στο μυαλο μου για να κρυβομαι, πιστευω οτι αλλος στη θεση μου θα χαι σταματησει τα παντα, και δε το λεω για να καυχιηθω, αλλα δε ξερω που τη βρισκω τη δυναμη, εχω χασει τους φιλους μου που προφανως ποτε δεν ειχα γιατι αν ειχα θα ταν μαζι μου.. αυτο που μεχει βοηθησει βεβαια μου φαινεται ότι είναι χαρισμα είναι το οτι γελαω μαυτα που μου συμβαινουν, αυτοσαρκαζομαι φοβερα, και εχω αρχισει να σταματαω την ωρα που σκεφτομαι αρνητικα και να μουτζονομαι που λεει ο λογος... δεν θελω να σας κουρασω με λεπτομερειες απλα αυτο που αποφασισα είναι να ξεκινησω ομοιοπαθητικη εχω ακουσει τα καλυτερα και μετα αν δε καταφερω τιποτα θα παω ψυχολογο... αλλα σιγουρα δε θελω να παρω ψυχοφαρμακα... πιστευω οτι (χωρις παρεξηγηση)είναι η ευκολη λυση.. σας ευχαριστω που με ακουσατε, ελπιζω να μην ειπα καμια βλακεια...! χρονια πολλα σε ολους και καλη χρονια να χουμε..

Φιλια~~!!!!
:)

Καλώς ήρθες στην παρέα μας watermark.

Το ποστ σου μου δίνει την εντύπωση οτι είσαι ένας πάρα πολύ δυνατός άνθρωπος με ορμή και λαχτάρα για τη ζωή. Αυτή είναι η εντύπωση που μου δίνεις και αναρωτιέμαι πραγματικά πως αντέχεις να πεθαίνεις εσωτερικά κάθε μέρα και ταυτόχρονα να βρίσκεις τη δύναμη να το κρύβεις τόσο καλά από όλους.
Σκέφτομαι οτι αν αυτή σου η δύναμη ήταν ελεύθερη από αυτή την ασχολία, αν δηλαδή δεν υπήρχαν οι κρίσεις πανικού και δεν χρειαζόταν να αναλώνεις την δύναμή σου στο να τις αντιμετωπίζεις και να τις κρύβεις, τι θαυμαστά πράγματα θα μπορούσες να δημιουργήσεις. Που θα την κατεύθυνες άραγε? Ποιός θα ήσουν που θα ήσουν και τι θα πρόσφερες?...

σευχαριστω πολυ φοιβη! να σαι καλα,μου δινεις κουραγιο...αυτη τη δυναμη που ολοι εχουμε μεσα μας δε θελω να καταστρεψω με τα φαρμακα, πιστευω πως αμα ξεκινησω τα φαρμακα το παιχνιδι θα χει τελειωσει και θα μαι νικημενος, το ξερω οτι καποια στιγμη μπορει να σκασω γιατι ετσι νοιωθω, φλερταρω με το νευρικο κλονισμο ενα πραγμα, ενα πραγμα που ειχα ακουσει και προσπαθω να σκεφτομαι είναι να λεμε στον εαυτο μαας \"τι εχω να μαθω εγω απο αυτη τη δοκιμασια?\" και αυτο οχι μονο για τις κρισεις αλλα για καθε τι μικρο που μας δυσκολευει στη ζωη μας.. αμα το εφαρμοσει το πιστεψει αυτο ο καθενας μας πιστευω θα είναι πιο απλα τα πραγματα... οσο για τις κατευθηνσεις που λες ασε καταστρωνω πανουργα σχεδια!:D για να ανταπεξελθω..:D ολοι μας σκεφτομαστε τι θα μπορουσαμε να ειμαστε και πιστευω οτι αμα σκεφτομαστε μονο αυτο θα λυτρωθουμε, με ένα μαγικο τροπο όπως παντα ξερει η ζωη να μας εκλησσει!!

Θα με ενδιέφερε πολύ να διαβάσω τι έχεις μάθει ως τώρα απ\' αυτή τη δοκιμασία. Αν φυσικά αισθάνεσαι άνετα να το γράψεις εδώ.
Όσο για τα πανούργα σχέδιά σου, δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα έρθουν στο παρόν. Θα πάψουν να είναι φωτεινά λαμπιόνια του μέλλοντος και θα πραγματοποιηθούν. Είμαι σίγουρη οτι μπορείς να το κάνεις αυτό, ο τρόπος βρίσκεται μέσα σου.

παντως καλα κανεις και δεν παιρνεις τα χαπια - κ εγω δεν πιστευω σε αυτα, επαιρνα για 2 μηνες και τωρα τα κοψα γιατι το ιδιο ηταν ειτε τα επαιρνα ειτε οχι..

keep goin\'..:)

χμμμ.. εχω μαθει να δικαιολογω τους ανθρωπους και να καταλαβαινω τους αλλους εχωντας στο νου ολα αυτα που περναω εγω χωρις να τα ξερει κανεις, και το ποσο πολυπλοκα μπορει να σκεφτεται κανεις, εχω μαθει να ακουω τους αλλους να παρατηρω ανεπαισθητες λεπτομερειες, να ζω εντονα τις ψευδαισθησεις μου, επισης νοιωθω οτι ζω της ζωη μου τοσο έντονα σαν να μαι διαρκως ερωτευμενος! σα να χτυπαει η καρδια μου όπως χτυπαγε παλια για πρωτη φορα στο πρωτο ραντεβου, μονο που εχει γινει μονιμο :D καποιες φορες νομιζω οτι ειναι μοναδικο αυτο που ζω, και σιγουρα είναι.. εχω μαθει να χωρευω μονος μου στο σκοταδι, να πινω και να μεθαω μονος, εμαθα να κανω πραγματα μεσ στο σπιτι μου χωρις να ακουγετε ηχος, ακομα προσπαθω να αντεχω τη μοναξια μου, να πολεμω τους φοβους μου, εμαθα να στριβω τσιγαρα χωρις να τρεμουν τα χερια μου όχι φυσικα μπροστα σε αλλους, εμαθα τι ειναι το κονσιλερ για να κρυβω τους μαυρους κυκλους :P τωρα που βγηκε και αντρικη σειρα πιος με ποιανει :D πολλα εχω μαθει και μαθαινω και θα μαθω, αλλα πιο πολυ θελω να μαθωω να αγαπαω τον εαυτο μου και πιστευω πως εχω αρχισει να κανω τα πρωτα μου δηλα βηματα σαυτο! τι γραφω βραδιατικα... τελικα πλακα εχει... σευχαριστω για το ενδιαφερον φοιβη... το ονομα σου μου θυμιζει τα φιλαρακια..
smelly cat smelly cat, it\'s not your fault.. :D

xxx

Έχεις μάθει πολλά πολλά πράγματα...και φαντάζομαι οτι κάθε ένα από αυτά που έγραψες και από αυτά που δεν χωρούν εδώ έχει ξεχωριστή αξία για σένα...σαν πολλά χρυσά νομίσματα που μαζεύτηκαν σιγά σιγά μες την αγκαλιά σου.
Κι αυτό που τώρα ζητάς από τη ζωή σου, που μοιάζει σαν ένας διαρκής έντονος έρωτας, είναι να μάθεις να αγαπάς τον εαυτό σου.
Νομίζω οτι απ\' όλα τα \"μαθήματα\" αυτό είναι το πιο κορυφαίο...κάτι σαν πτυχίο. Τουλάχιστον για μένα έτσι είναι. Θέλει χρόνο και προσπάθεια...έχει εξετάσεις στις οποίες άλλοτε αριστεύω κι άλλοτε πατώνω...Δεν έχει όμως deadlines. Ευτυχώς. Έχω άπλετο χρόνο και ευκαιρίες μπροστά μου.
Για σένα πως είναι να αγαπάς τον εαυτό σου?
Σ\'αρέσουν τα φιλαράκια? Εμένα μ\' αρέσουν πολύ.

ναι πολυ μαρεσουν σε καθε χαρακτηρα εχω βρει κατι που μοιαζω... πως ειναι να αγαπαω τον εαυτο μου ε ?? ελα ντε ... τετοια ωρα τετοια λογια... κοιτα καποιες φορες είναι αβάσταχτο! καποιες αλλες ομως είναι ωραια ετσι απλα χωρις να ξερω γιατι, μια μυστικη γλυκοπικρη αισθηση που δε φυλακιζεται... σιγουρα θελει προσπαθεια φοιβη μου και πρεπει να το παλεψουμε σιγουρα εχουμε χρονο αλλα θελω να τα καταφερω για να μπορεσω να αγαπησω και να αγαπηθω, πρεπει να τα καταφερουμε....

xxxx

Αβάσταχτο? Σε πονάει δηλαδή?Δεν το αντέχεις?
Μ\'αρέσει ο τρόπος που περιγράφεις την αγάπη για τον εαυτό σου τις φορές που δεν είναι αβάσταχτη. Υπάρχει η πίκρα αλλά δεμένη μαζί με τη γλύκα...και την ελευθερία. Πολύ όμορφη αίσθηση πρέπει να είναι.
Είσαι αποφασισμένος όμως να τα καταφέρεις...πιστεύω, ακριβώς λόγω αυτής σου της αποφασίστικότητας, οτι θα το πετύχεις. Ίσως να βοήθαγε αν έβρισκες το πρώτο βήμα, τι να πρωτοκάνεις για να προσφέρεις στον εαυτό σου αγάπη.

ναι βρε συ οταν ξερεις οτι μπορεις να κανεις πραγαματα αποδεδειγμενα και δε μπορεις να τα κανεις εξαιτιας του εαυτου σου ειναι αβασταχτο με ποναει μου τι δινει στα νευρα, ο μεγαλυτερος φοβος μου εχει γινει ο εαυτός μου! δε φοβαμαι ουσιαστικα κατι αλλο, αλλα συνειδητοποιω οτι οταν λεω οτι φοβαμαι τον εαυτο μου εννοω τις αντιδρασεις του σωματος μου. πως αντιδρα το σωμα μου οταν ειμαι εξω πουφυσικα τις εντολες τις δινει ο εγκεφαλος στο σωμα, οποτε παραδοξως οπως κανω συνηθως θελω να δοκιμασω να δω πως θα ειμαι αν το σωμα μου εινα υγιες, να απαλαχτω απο καφεινες τσιγαρα, ειδη το καφε το κοψα το τσιγαρο το ελατωνω εχω γαμηθει στις τσιχλες! γυμναστηριο... σιγουρα ειναι τρελο αυτο που εχω σκεφτει αλλα εχει μια βαση. τι θελω να πω, αντι να παω σε ενα ψυχολογο ψυχιατρο θα κανω ομοιοπαθητικη θα καθαρισω το σωμα μου! και αυτο το σκεφτηκα απτο αρχαιο ρητο \"νους υγιη εν σωματι υγιη\" απλα εγω θα το κανω αναποδα πρωτα το σωμα υγιη και μετα ο νους. αν ισχυει αυτη η εξισωση τοτε θα ρθει και το μυαλο στα ισια του!! μπορει να ειναι πολυ χαζο αλλα τι να κανω...! :D πως σου ακουγεται το σκεπτικο μου?!! :D:D pure madness!!
παντως σευχαριστω για το ενδιαφερον δεν εχω ξαναμιλησει σε καποιον ετσι ή μαλλον δεν με χει ξανακουσει κανεις σα και σενα... thanx.

xxxx

Έχει λογική το σκεπτικό σου. Τη δική σου προσωπική λογική που ξεκινάει από το πως ερμηνεύεις το αρχαίο σοφό ρητό. Ξέρεις, σκέφτομαι οτι κάθε άνθρωπος έχει τον προσωπικό του τρόπο να βοηθιέται. Δεν λειτουργούν όλες οι βοήθειες σε όλους, γι\' αυτό άλλωστε υπάρχουν και τόσες πολλές. Άλλος παίρνει φάρμακα και βοηθιέται, άλλος πάει σε ψυχολόγο και βοηθιέται, άλλος κάνει γιόγκα και βοηθιέται. Εσύ, watermark, πιστεύεις οτι θα βοηθηθείς με την ομοιοπαθητική και με το να κρατάς το σώμα σου όσο πιο υγιές γίνεται. Λέω να το δοκιμάσεις, όπως ήδη ξεκίνησες να κάνεις, και να δεις τι θα γίνει. Βηματάκι βηματάκι κι ο δρόμος θα σε βγάλει.
Έκανα κι εγώ μια εξίσωση στο μυαλό μου, όταν διάβαζα το ποστ σου. Γράφεις οτι ο μεγαλύτερος φόβος σου έχει γίνει ο εαυτός σου...αυτός ο εαυτός που θέλεις τόσο να αγαπήσεις...Τι δύσκολο που πρέπει να είναι...να καλείσαι να αγαπήσεις το μεγαλύτερο φόβο σου...Ίσως αυτή η εξίσωση να μην ισχύει για σένα. Απλά μου ήρθε στο νου καθώς \"σε\" διάβαζα. Μπορεί να είναι εντελώς λάθος δηλαδή.
Σε ευχαριστώ κι εγώ για τη συζήτησή μας. Είναι για μένα πολύ πλούσια.

οξυμωρο αντιφατικο, πιστευω αυτή την εξισωση πρεπει να τη λυσω, φοβος ή αγαπη, πρεπει να βρω τους προσδιοριστικους παραγοντες! οκ ειναι αργα αρχιζω και παραλογιζομαι... αλλα μαρασε αυτη η εξισωση πιστευω πως πρεπει να κερδισει η αγαπη, it\'s a fact, θα φτιαξω μια μπλουζα fear vs love! αμα δεις καποιον στο δρομο μαυτη τη μπλουζα θα μαι γω :D Φοιβη μου καληνυχτα και σευχαριστω για τη συζητηση... ηταν βαλσαμο για μενα!

xxxxx

Ή φόβος ή αγάπη? Μμμ...μου φαίνονται και τα δυο δυνατά και τα δυο αναγκαία και τα δυο μέσα στη ζωή. Δεν ξέρω αν είναι ανάγκη να κερδίσει ή το ένα ή το άλλο...Ίσως απλά να θέλουν και τα δυο το χώρο τους για να μπορέσουν να συνυπάρξουν μέσα σου. Και να φοβάσαι και να αγαπάς. Και τότε η μπλούζα φαντάζομαι θα γράφει : \"fear with love\"!!!
Εσύ ξέρεις!Πάντως είτε δω μπλούζα \"fear vs love\" είτε \"fear with love\" θα φωνάξω: \" Γειά σου water μεγάλε!!!\"
Σε ευχαριστώ κι εγώ για την κουβέντα μας. Ήταν όμορφη.Καληνύχτα και όνειρα γλυκά!

ΑΓΑΠΗΤΕ ΓΟΥΟΤΕΡΜΑΡΚ Η ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΔΕΙΞΗ ΟΤΙ ΚΑΠΙΕΖΕΣΑΙ ΣΕ ΚΑΤΙ.Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΙΔΙΚΟ ΩΣΤΟΤΟΣΟ.ΣΥΝΗΘΩΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΚΑΙ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΡΟΛΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΝΗΛΙΚΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΜΑΘΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ.ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΔΗΛΑΔΗ ΤΗΝ ΒΑΘΥΕΤΕΡΗ ΕΚΦΡΑΣΗ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΚΑΙ Ο ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΜΑΣ ΜΑΣ ΘΥΜΙΖΕΙ ΜΕΣΩ ΜΕ ΤΟΥ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΦΡΟΝΤΙΣΟΥΜΕ.ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ ΚΑΙ ΣΚΥΨΕ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΝΑ ΨΑΞΕΙΣ .ΜΑΛΛΟΝ ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΕΥΑΧΟΜΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΟ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΙΣ.

φιλε σταυρο σιγουρα θα χεις δικιο οτι χρειαζεται να παω σε ειδικο και δεν τους φοβαμαι καποια στιγμη μαλλον θα παω, εχω πληρη εικονα για τη κατασταση μου αλλα δε θελω δε μπορω να σκεφτομαι οτι η ζωη ειναι εκει εξω και γω θα πρεπει να τρεχω στους ειδικους και στα φαρμακεια, θελω να πιστευω οτι τον δικο μου ειδικο θα τον βρω εκει εξω στους δρομους και στις διασταυρωσεις της μοιρας και θα με κανει να ελευθερωθω... Φοιβη οκ ναι παντα θα υπαρχουν και τα δυο στη ζωη μας και φοβος και αγαπη απλα η δικη μου ζυγαρια εχει για μοναδα μετρησης το φοβο! πρεπει να βρω τη χρυση τομη να τα ισσοροπησω αυτα τα δυο....

xxxxx