καλημερα παιδια εχω κατι πολυ σοβαρο..μπορει να φανει αστειο αλλα δεν ειναι καθολου...ειμαι 20 χρονων και με την κοπελα μ την Αννα εχουμε σχεση εδω και 2 χρονια και το παμε σοβαρα..αλλα ειναι ενα προβληματακι στη μεση..απ την αρχη της σχεσης μας αρχισα να τις λες για την πρωην μου την αντωνια που ειχαμε επισης σχεση 2 χρονια αλλα οχι επειδη εχω πληγες η τιποτα τετοιο και το τονιζω αυτο..ΠΟΣΩΣ με ενδιεφερε κιολας απλα ηθελα απ την αρχη να ξερει το παρελθον μου και ολα για μενα και ειλικρινα αν δεν της ελεγα το παραμικρο για το παρελθον μου θα ενιωθα τυψεις...τωρα εχουμε φτασει 2 χρονια μαζι και ακομα δεν μπορω να ξεφυγω απ τις τυψεις και τις λεω ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ που γινετε η που μου ηρθε στο μυαλο για το παρελθον με αποτελεσμα να την εχω πληγωσει πολλεσ φορες και μου εχει γινει εμμονη..το γεγονος οτι την πληγωνει ομως παρα πολυ και καμια φορα κλαιει επειδη ολο αυτο δεν σταματαει δεν με σταματαει στο να τις λεω οτι μου κατεβαινει στο μυαλο και νιωθω ασχημα να κραταω κατι μεσα μου εφοσον την πληγωνει..απαντηστε μου σας παρακαλω τι μπορω να κανω αυτο το πραμα γινετε 2 χρονια τωρα..νιωθω τυψεις με την παραμικρη λεπτομερεια δεν της πω για οτι θυμηθηκα για το παρελθον..ακομα κι αν αυτο ειναι ανουσιο..να τονισω επισης οτι δεν νοιαζομαι για την παλια μου σχεση απλα θελω να τα λεω ΟΛΑ..και αν δεν πω το παραμικρο νιωθω τυψεις και ενοχες οτι και καλα δεν της το ειπα...βοηθηστε με γιατι εχουμε φτασει στο απροχωρητο και η κατασταση ειναι δυσκολη..ευχαριστω