ΠΟΣΟ ΠΟΝΟ ΧΩΡΑΕΙ ΜΙΑ ΨΥΧΗ?
Γεια σας παλι γραφω δεν ξερω τι να κανω εχω γραψει πολλα αυτες τις μερες.Αρνουμαι να δεχτω την απωλεια ειναι ενα σταδιο το γνωριζω αλλα νομιζω οτι εδω θα βρισκομαι παντα.Δεν θελω να παω στον ταφο του δε το μπορω ουτε παλιες φωτογραφιες θελω να βλεπω ποναω πολυ δεν αντεχω ηταν τοσο ξαφνικο λες και θα γυρισει απο καποιο ταξιδι.Γιατι γιατι γιατι δε το καταλαβαινω δε θελω να κλαιω δε θελω τιποτα το σωμα μου με προδιδει ομως εχω γινει σκια του εαυτου μου.Τα παιδια μου τα παιδια μου τι θα απογινουν χωρις την πατρικη στηρηξη πως θα πορευτουν με την αγαπη της μανας μονο, που αυτη τη στιγμη ειναι λιωμενη και προσπαθει με ψεματα και παρηγοριες να σταθει.Μπορειτε να με κατηγορησετε αλλα ειμαι ανθρωπος δεν μπορω να προσποιηθω κατι που δεν ειμαι . Μου πηρε 2 χρονια να ψιλοξεπερασω το χαμο της μανας μου τωρα τι θα γινει?Απ την αλλη κανω πραγματα που δεν εκανα ποτε παω υπηρεσιες δικηγορους εφοριες και προσπαθω να μαζεψω το λιωμενο μυαλο μου δεν ξερω αν αυτο θα με κανει πιο δυνατη η θα με ριξει κατω.Δε μπορω να βγαλω το θανατο απ το μυαλο μου γυριζει σε ολο το σπιτι εδω πεθανε και η μανα μου σαν να ειναι καταραμενο τελικα ενω μεσα εζησε μια ευτυχισμενη οικογενεια.
