στο παρα πεντε

Καλησπερα σας. Σας διαβαζω καιρο αλλα μολις σημερα πηρα το θαρρος να γραψω. Εδω και 8 μηνες περιπου υποφερω απο αγχωδη διαταραχη(το πορισμα το εβγαλα μονη μου)η οποια ξεκινησε απο μια εντονη κριση πανικου στο χωρο της εργασιας μου. Εκτοτε εχω ταυτισει το χωρο με το συμβαν και βιωνω απιστευτες ψυχοσωματικες αντιδρασεις οταν βρισκομαι στη δουλεια.Οταν φευγω απο το χωρο της εργασιας μου ολα σταδιακα περνουν κι ετσι ζω πια μονο Σαββατα και Κυριακη μεχρι το μεσημερι(αφου απο το απογευμα ξεκινα το αγχος της Δευτερας)καθως και σε γιορτες και διακοπες.Εβγαλα τη χρονια ετσι μεχρι το καλοκαιρι οπου και ξεκουραστηκα κι αρχισα να ξαναβρισκω τον εαυτο μου και αμελησα την επισκεψη σε εναν ειδικο.Και τωρα εφτασε ο Σεπτεμβρης και νιωθω απογνωση.Αισθανομαι οτι απλα δεν μπορω να τα καταφερω στη δουλεια και παραλυω απο πανικο οταν σκεφτομαι οτι πρεπει να ανταπεξελθω.Γιατι μου συμβαινει αυτο????? Πιστευετε οτι μπορω να βοηθηθω με καποιον τροπο?? χρειαζομαι οποιαδηποτε συμβουλη. Υπαρχει καποιος που νιωθει η ενιωθε οπως εγω?? Σκεφτομαι μεχρι και να παραιτηθω,αλλα εχω απολυτη αναγκη τα λεφτα!!:(:(:(

ΔΕ ΛΕΣ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΠΛΗΡΩΝΕΣΕ ΚΙ ΟΛΑ ΕΜΕΙΣ ΤΣΑΜΠΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ

Ναι...δεν αντιλεγω. Μεγαλη υποθεση το να αμοιβεσαι οταν δουλευεις.Εγω,οπως ολοι εδω μεσα,εξεθεσα το προβλημα μου για την περιπτωση που υπαρχει καποιος που μπορει να βοηθησει και βρισκεται σε παρομοια κατασταση.Αν προκειται να αλληλοφαγωθουμε κακως τολμησα να γραψω.

εξαλλου το φορουμ εχει χαρακτηρα υποστηριξης. το μηνυμα σου δεν ηταν ακριβως υποστηρικτικο...:(:(

Καλησπέρα λειλά,
μην αγχώνεσαι απλά σαν φόρουμ όλες οι απόψεις είναι ευπρόσδεκτες.
Ο/Η έλις το έγραψε για να σου δείξει την θετική πλευρά και ότι υπάρχουν και χειρότερα. Ίσως τα κεφαλαία φταίνε για την αρνητική εικόνα.

Καλωσήρθες στο φόρουμ λοιπόν :-)

Βίωσα κάτι παρόμοιο καθώς όσο δούλευα μια κακή ψυχίατρος μου΄εκοψε τα αντικαταθλιπτικά (ήμουν ήδη σε αγωγή) και έτσι τα είδα όλα στην δουλειά μου με καθημερινές κρίσεις πανικού, ταχυπαλμίες μέχρι και κλάμματα (στην ζουλα βέβαια στην τουαλέτα και με λεξοτανίλ συνέχιζα να δουλεύω...)...

Τελοσπάντων έτσι και εγώ από ένα αρνητικό feed-back και από κακό timing καθώς δεν φρόντισα να κάνω κάτι άμεσα παραιτήθηκα από την δουλεια που ω ναι την είχα ανάγκη αλλά όχι και τόσο ώστε να μείνω να καταρρεύσω...

Αν είχα κάνει κάτι θα ήμουν ακόμα εκεί :-)

Τελοσπάντων αυτό είναι άσχετο λίγο γιατί εγώ έπαιρνα αγωγή που μου έκοψε απλά τώρα φοβάμαι λίγο όποτε ψάχνω δουλειά (δεν βρήκα ακόμα καθώς αλλάζω αγωγές) ότι θα ξαναπεράσω τα ίδια. Γιατί οι κρίσεις πανικού και τα λοιπά φυσικά και είχαν έναυσμα εκεί μέσα απο κακούς συναδέλφους που μου κάνανε πόλεμο...

Εννοείται πως στον χώρο μας όλοι ηρεμούμε και βρίσκουμε τις ισορροπίες μας οπότε λογικό να ηρεμείς μέχρι Κυριακή απόγευμα σε καταλαβαίνω απόλυτα.
Και πάλι καλά. Εγώ ήδη από την Κυριακή πρωί με ταχυπαλμίες ξύπναγα ενώ το σάββατο δεν το απολάμβανα καθώς σκεφτόμουν πως αύριο είναι Κυριακή.
Αλλά εγώ ήμουν περιπτωσάρα :-)

Λοιπόν αγαπητή μου λειλα δεν μας είπες το ιστορικό σου.
Αν είχες ποτέ παρόμοια προβλήματα και πως τα ξεπέρασες και την ηλικία σου (δε σε πάμε για γάμο μην αγχώνεσαι :-) )

Quote:

---

Originally Posted by leila

Ναι...δεν αντιλεγω. Μεγαλη υποθεση το να αμοιβεσαι οταν δουλευεις.Εγω,οπως ολοι εδω μεσα,εξεθεσα το προβλημα μου για την περιπτωση που υπαρχει καποιος που μπορει να βοηθησει και βρισκεται σε παρομοια κατασταση.Αν προκειται να αλληλοφαγωθουμε κακως τολμησα να γραψω.

---

ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΑΛΛΗΛΟΦΑΓΩΘΟΥΜΕ ΕΓΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΓΡΑΦΩ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΑΛΛΗ ΟΡΕΞΗ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΒΓΑΔΕΣ

Καλησπερα και παλι! elis δεδομενου οτι ειμαι νεα εδω μεσα μαλλον παρεξηγησα τον τροπο σου,οποτε δεν τρεχει τιποτα,ολα καλα!:)

Παναγιωτη σε ευχαριστω για το χρονο σου και για τα οσα μου διηγηθηκες για τη δικη σου περιπετεια. Εγω ειμαι στα 33,παντρεμενη εδω και πεντε χρονια και δυστυχως χωρις παιδι. Η αληθεια ειναι οτι μετα το γαμο,ακολουθησαν πολλα δεινα,οπως απωλειες προσωπων,ανεργια,οικονομικ ες καταστροφες κι αλλα. Μεσα σε ολα αυτα μπορω να πω πως σταθηκα πιο δυνατη απο ολους.Και τωρα που ολα εστρωσαν καπως κατερρευσα.Αυτο που με διαλυει ειναι πως εχω ταυτισει το χωρο της εργασιας μου με κατι τρομερα επωδυνο και απειλητικο και τρεμω στην ιδεα πως δεν θα τα καταφερω και θα μεινω ανεργη.Σημερα για πρωτη φορα και μετα απο δυο μερες αυπνιας και υπερμετρου αγχους επαθα υστερικη κριση με κλαματα και κραυγες. Σοκαριστηκα τοσο κι εγω κι ο συζυγος που ο ψυχιατρος πια ειναι μονοδρομος.Υπαρχει καποιος που μπορει να βοηθησει?Με αναλογη εμπειρια?

ΚΟΙΤΑΞΕ ΕΓΩ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΦΑΣΗ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΕΚΛΑΙΓΑ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΓΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΤΑΝ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
ΔΛΔ ΜΕ ΚΑΝΑΝ ΚΑΨΟΝΙΑ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΟΛΕΕΣ ΤΙΣ ΣΚΑΤΟΔΟΥΛΕΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΛΛΑ ΠΗΓΑΙΝΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΚΑΝΟΝΙΚΑ
ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΟΤΙ ΣΕ ΕΠΙΑΣΕ ΥΣΤΕΡΙΑ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΟΒΑΡΟ ΔΕ ΛΕΩ
ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΨΥΧΙΚΗ ΠΑΘΗΣΗ ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΟΤΙ ΛΕΩ ΜΑΛΑΚΙΕΣ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΚΑΜΙΑ ΦΟΡΑ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΥΣΤΕΡΙΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΦΩΝΑΞΩ ΑΛΛΑ ΑΝΤΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΒΑΖΩ ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΣΤΟ ΤΕΡΜΑ ΚΑΙ ΚΑΘΟΜΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΑΜΑΞΙ ΚΑΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΝΑ ΜΛΑΚΑ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΧΩΡΑΦΙΑ ΜΕ ΤΟ ΡΑΔΙΟ ΤΕΝΤΑ ΤΗ ΖΕΣΤΗ ΝΑ ΒΑΡΑΕΙ ΚΑΙ ΓΩ ΜΕΣΑ ΕΚΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ ΑΥΤΑ ΟΛΑ ΜΕ ΠΑΣΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ ΜΗ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΥΣΤΕΡΙΑ ΛΙΓΟ ΠΙΕΣΤΙΚΕΣ ΚΑΙ Σ ΒΓΗΚΕ ΑΜΑ ΘΕΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΦΑΡΜΑΚΑ ΠΑΡΕ ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΣΥΝ ΑΥΤΟ ΟΧΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΘΕΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ

ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΔΩΔΕΚΑΩΡΑ ΧΕΙΡΩΝΑΚΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΟΠΥ ΕΝΑ ΚΑΨΩΝΙ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΟΥΡΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ
ΔΕ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΓΡΑΦΕΙΟ ΝΑ Σ ΠΕΙ Ο ΑΛΛΟΣ ΜΙΑ ΜΑΛΑΚΙΑ ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΞΗΓΟΥΜΑΣΤΕ

Καλησπέρα leila . Η δικές μοθ κρίσεις πανικού ξεκίνησαν στο σχολείο δηλαδη σε να περιβάλλον ποθ με αγχωνε πολύ οπως εσένα η δουλειά σου . Ετσι νομιζα ότι το σχολείο ηταν ο μόνος λόγοσ που είχα αγχος αφού οταν εφευγα ένιωθα μια χαρα . Δεν ήταν έτσι όμως αφου αργότερα με επιαναν και σε αλλα μερη ακομα και στο σπιτι μου πορόλο πθ ένιωθα ασφάλεια . Το να παρατήσεις τη δουλεία σοθ δεν θα λύσει σε καμία περίπτωση το προβλημα κατα τη γνώμη μου θα σε κανει πολύ χειρότερα . Το καλητερο ποθ εχεισ να κανεις είναι να επισκευτεις ενα ψθχολόγο θα σε κανει να νιώσεις πολθ καλήτερα θα σε καθησηχασει και θα σε καθοδηγισει καταλληλα .

Quote:

---

Originally Posted by leila

Πιστευετε οτι μπορω να βοηθηθω με καποιον τροπο?? χρειαζομαι οποιαδηποτε συμβουλη. Υπαρχει καποιος που νιωθει η ενιωθε οπως εγω?? Σκεφτομαι μεχρι και να παραιτηθω,αλλα εχω απολυτη αναγκη τα λεφτα!!:(:(:(

---

Ναι, έχει τύχει να νιώσω παρόμοια με εσένα. Και μάλιστα αρκετές φορές στη ζωή μου. Φαντάζομαι, αν το σκεφτείς, θα δεις ότι και σε εσένα θα έχει συμβεί και άλλες φορές, αλλά ίσως σε μικρότερο βαθμό από τώρα. Γι' αυτό και ίσως δεν δίνεις σημασία στις περασμένες φορές γιατί έχουν ξεχαστεί. Όταν τελειώσει ξεχνιέται, κάποιες φορές ξεχινέται εντελώς.

Η γνώμη μου είναι ότι, δεν είναι καλό κάποιος να μένει σε μια άσχημη κατάσταση αρκετό χρονικό διάστημα, γιατί το αποτέλεσμα ριζώνει περισσότερο. Είναι καλύτερο, όταν κάποιος βρεθεί σε άσχημη κατάσταση να μείνει λίγο σε "διάλειμα" για να μπορέσει να το χειριστεί, και να μπορέσει να δώσει την προσοχή του σε αυτό ώστε να κατανοήσει πράγματα που δεν τα έχει κατανοήσει με την πρώτη στιγμή.
Ίσως να μπορείς να επιλέξεις και κάτι ενδιάμεσο, π.χ. να δουλεύεις λιγότερο (part time, λιγότερες μέρες).

τη δουλεια σου την σιχαινεσαι τοσο πολυ? η είναι το μονο μερος που πηγαινεις οταν βγαινεις μονη σου απο το σπίτι σου?

Καλησπερα σε ολους! Σας ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις σας. Η αληθεια ειναι πως τη δουλεια μου,μεχρι τη στιγμη που επαθα την κριση, την λατρευα και μαλιστα ηταν πολλες φορες και ο χωρος που ξεχνουσα ολα μου τα προβληματα.Μαλιστα,οσο χαλια και να ημουν περυσι,ολα κυλησαν πολυ καλα κι επειδη εχω να κανω με εμψυχο υλικο, και μαλιστα σε μια τρυφερη κι ομορφη ηλικια, μονο αγαπη και θετικα σχολια εισεπραξα.Ομως ο ξαφνικος τρομος που νιωθω κι η ευθυνη απεναντι σε αυτο το λειτουργημα εχει γιγαντωθει πια και με εχει μπλοκαρει σε ασυλληπτο βαθμο....! Ενιωσα πια πως επεσε και το τελευταιο οχυρο της ελπιδας μου.Και οντως Ρεα ο χωρος της δουλειας μου ειναι πια ο μονος χωρος που παω μονη,χωρις ενα ατομο απολυτης εμπιστοσυνης. Περιοριστηκα στο σπιτι και σε εξοδους μονο με το συζυγο,η με καποιο φιλο της απολυτου εμπισστοσυνης μου.

ενταξει σε πλακωσαν οι υποχρεωσεισ σιγα σιγα τα σπασ σε κομματια και κανονιζεισ οσο μπορεισ μια μια τισ υποχρεωσεισ
λογικο ειναι οταν εχεισ ευθυνεσ να φοβασαι αμα δε φοβασαι πολυ απλα δεν κανεισ για τη δουλεια ειναι πολυ φυσιολογικα ολα αυτα που νιωθεισ αμα εχεισ να κανεισ με εμψυχο υλικο ειδικα αμα ειναι ανηλικοι αμα ειναι ενηλικεσ και μια μαλακια να πεισ δε πειραζει καταλαβαινουν αυτο που θελουν να καταλαβουν ετσι κι αλλιωσ τι σε απασχολει ομωσ γτ δεν τα βλεπεισ φυσιολογικα ολα αυτα δε μπορω να καταλαβω
αμα εχεισ να κανεισ με ανθρωπουσ λογικο ειναι να φοβασαι ολη την ωρα μη γινει καμια μαλακια εδω με τα υλικα και τα πουλανε και σκεφτονται αμα κανει λαθοσ χρηση ο αλλοσ τι θα γινει οχι με ανθρωπουσ μια χαρα εισαι λοιπον καλα κανεισ και φοβασαι

Ευχαριστω Ελις!!!:) Πιο πολυ φοβαμαι για μενα μην παθω κατι,μπροστα τους αλλα και μπροστα στους συναδελφους. Νιωθω οτι ασφυκτιω κι οτι θα πεσει το ταβανι να με πλακωσει.Δε θελω να εκτεθω...γι αυτο θα παω σε ειδικο κι ελπιζω να τα καταφερω. Σε λιγες μερες ξεκιναω δουλεια...