Μακαρι να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω...

Καλημερα και χρονια πολλα.
Πηρα το θαρρος να σας γραψω,γιατι ισως μπορειτε να με βοηθησετε να βρω λιγο κουραγιο και να σταθω ξανα στα ποδια μου..Απο οταν θυμαμαι τον εαυτο μου,ημουν παντα ντροπαλος και καποιες φορες κλεισμενος στο καβουκι μου,νιωθω αμηχανα σε πολυ κοσμο,δε μου αρεσει να βγαινω και περναω τον περισσοτερο χρονο μονος..
Η ιστορια του δικου μου προβληματος λοιπον ξεκινα απο το τελος μιας ερωτικης σχεσης που εληξε αδοξα,λογω αποστασης πολλων χλμ..
Ηταν η πρωτη μου σχεση και η τελευταια.Μου στοιχισε ψυχολογικα,τοσο πολυ..Δεν μπορουσα να το ξεπερασω με τιποτα..Ειχα καταντησει τοσο ευαισθητος που εκλεγα με ληγμους μερα-νυχτα οσο ποτε στη ζωη μου,με οτι κι αν μου τη θυμιζε.Δεν μπορουσα να φαω,να κοιμηθω..τα γνωριζετε υποθετω ολα αυτα τα σχετικα συμπτωματα.Το κακο ειναι οτι απο τη στιγμη εκεινη αρχισα να προσπαθω να βρω διεξοδο με αλλες λυσεις,ωστε να αισθανομαι καλυτερα εστω και για λιγο.
Η αληθεια ειναι οτι η σχεση αυτη,χρωματισε τη ζωη μου για οση διαρκεια ειχε,αλλα μετα εληξε τοσο αποτομα που ηταν σαν να ανεβαινα το ουρανιο τοξο και ξαφνικα κατι να με εσπρωξε και επεσα στο κενο..Ετσι ενα μηνα μετα το χωρισμο μου,αποφασισα να το ριξω εξω κανοντας αρκετες αλλαγες στη ζωη μου και εκει ηταν που με πηρε η κατηφορα...
Ηταν καλοκαιρι του 2005.Εμενα Αθηνα 3 χρονια και ειχα νοικιασει ενα 2αρι μαζι με την αδερφη μου.Δουλευα και τα πηγαινα καλα με τη δουλεια μου..Χωρισα και μετα απο μια εβδομαδα παρατησα τη δουλεια μου.Ενα μηνα μετα εγκαταλειπω την αδερφη μου και το σπιτι μου.Δεν αντεχα να ζω στο περιβαλλον που εζησα ολες αυτες τις ομορφες στιγμες με την κοπελα μου..Ολα μου τη θυμιζαν..
Ετσι αποφασισα να επιστρεψω επαρχεια προσωρινα(που τελικα εγινε μονιμα),στους γονεις μου και να ζησω λιγο το παρον..
Αρχισα να βγαινω με τους παλιους μου φιλους,αρχισα να συμπεριφερομαι σαν κοινωνικο ατομο(πραγμα περιεργο για τα δικα μου δεδομενα),πηγαινα στη θαλασσα που δεν ειχα παει ποτε μου εδω και 14 χρονια(απο την εφηβια δηλ και μετα..) και αποφασιζω να κανω σπαταλες χρηματων για υλικα αγαθα και οχι μονο,χρησιμοποιωντας πιστωτικες,με την προυποθεση οτι αργοτερα θα πιασω δουλεια και θα τα ξεπληρωσω..
Μετα απο αρκετο διαστημα ομως,και αφου το καλοκαιρι ειχε περασει,αρχισα να πεφτω οικονομικα και ψυχολογικα και αρχιζω να αναζητω τροπους βελτιωσης της καταστασης.Ειχα θολωσει και δεν ημουν πια ο εαυτος μου..Ηταν σαν καποιος αλλος να κατεστρεφε τη ζωη μου και γω απλως να τον κοιτουσα...
Ετσι πηρα την αποφαση να παω στην τραπεζα και να παρω ενα δανειο 12000 ευρω για να πραγματοποιησω καποια πραγματα που απλα ονειρευομουν..Παντα ηθελα να διορθωσω τη μυτη μου,που δεν ειχε ΤΙΠΟΤΑ το ασχημο(το καταλαβα πολυ αργα..)κι ετσι χαλασα 3000? κανοντας μια αποτυχημενη για μενα επεμβαση,αφου εγινα λιγο πιο ασχημος τελικα..Αυτο ηταν και το τελειωτικο χτυπημα,αφου απο τοτε και επειτα,μισησα τον εαυτο μου.Καποια πρωινα ξυπνω και προσπαθω να φανταστω τον εαυτο μου οπως ηταν,αλλα οταν κοιταζοντας τον καθρεφτη,βλεπω καποιον αλλο..Δεν εχω αυτοπεποιθηση πια..Οι δικοι μου προσπαθουν να μου αλλαξουν γνωμη,αλλα δεν τα καταφερνουν..Anyway...
Ενω ειχα καταλαβει λοιπον οτι βουλιαζα οικονομικα τοσο πολυ,συνεχιζα να ξοδευω,ζωντας με δανεικα και χωρις ορεξη για δουλεια.Δεν ειχα ορεξη για τιποτα.μονο σπαταλες εκανα..Ηταν σαν να επαιρνα μια μικρη δοση ευτυχιας καθε φορα που αγοραζα κατι,γιατι ξεχνουσα και την κοπελα μου και το χαλια τυπο στον καθρεφτη..,αλλα δεν κρατουσε πολυ..
Εφτασα σε σημειο να παρω δανεια για να ξεχρεωσω αλλα δανεια,αφου οι καρτες πληρωναν τα δανεια και τα δανεια τις καρτες... Ετσι μετα απο σχεδον 3 χρονια μιζεριας κατεληξα να χρωσταω 40000? μεχρι σημερα με δοσεις που ξεπερνουσαν τα 1000 ευρω το μηνα..Ετσι εβαλα το πατρικο μου υποθηκη για να παρω αλλο δανειο και να αποπληρωσω δανεια και καρτες,με 30 χρονια διαρκεια,ωστε να δινω μικροτερη δοση...
Το κακο ειναι ομως οτι δεν εχω πραγματικα ξεπερασει τη σχεση μου και νιωθω ακομα ασχημα με τον εαυτο μου..Ειμαι μονος απο τοτε και συνεχιζω να μην εχω ορεξη για τιποτα,να μη δουλευω και να ζω με δανεικα..
Δεν ξερω τελικα γιατι σας τα γραφω ολα αυτα..Παντως εχω πολλα συμπτωματα καταθλιψης ,αλλα δεν εχω βρει το κουραγιο να επισκευθω καποιον ειδικο,μιας και πιστευω οτι η λυση ειναι πως πρεπει επιγοντως να βρω ενα ευκολο τροπο να βγαλω πολλα χρηματα και να καταφερω να ξεχρεωθω αμεσως,γιατι ειμαι μολις 26 ετων και θα χρωσταω για ολη μου τη ζωη,χωρις να καταφερω να κανω οικογενεια ποτε..Αυτο που εφταιγε ισως,ειναι οτι η σχεση μου τελειωσε ξαφνικα,μεσω γραπτου μυνηματος και δεν καταφερα να δω και να μιλησω στην κοπελα που πραγματικα αγαπησα ποτε ξανα..Πηρα τα εισητηρια για Φιλιπινες,αλλα ποτε δεν πηγα...Ισως αν την ειχα συναντησει εστω και για τελευταια φορα,να την κοιταξω στα ματια μονο και ας τελειωναν ολα...Ισως αν εκανα το ταξιδι αυτο,τωρα ολα να ηταν διαφορετικα...
Μακαρι να μπορουσα να γυρισω το χρονο πισω...

Κανεις δε μου δινει σημασια...
Καμμια γνωμη καποιος,για το τι μου συμβαινει?
Καμμια παρομια εμπειρια?
Πασχω απο καταθλιψη αραγε?
Ενας λογος που δεν εχω κανει αλλες σχεσεις στη ζωη μου,ειναι οτι οταν αντικριζω μια ομορφη και ενδιαφερουσα γυναικα για μενα,με πιανει μια ντροπη..μια αμηχανια...και οταν παω να μιλησω,αν μου μιλησει πρωτη,κοκκινιζω..Ο κυριος λογος ομως ειναι οτι θα θελα να νιωθω οικονομικα ενταξει πριν κανω μια σχεση,Γιατι δεν μπορω να βγω με μια κοπελα και να μην πληρωσω εγω.Απ\' την αλλη εχω προβλημα με το ντυσιμο.Δεν εχω γουστο στα ρουχα και δεν εχω ψυχολογια για αγορες οσον αφορα τα ρουχα,οποτε δεν εχω στιλ..Ολο φορμες φοραω,γιατι μου αρεσει η γυμναστικη..

Αγαπητέ shy, μπορεί να πιστεύεις ότι η λύση είναι να βρεις πολλά χρήματα εύκολα αλλά αυτό είναι μάλλον απίθανο να συμβεί! Και τα δάνεια που έπαιρνες και οι αγορές με πιστωτικές δίνουν την ψευδαίσθηση του εύκολου χρήματος, αλλά όπως διαπίστωσες τελικά σου κάνουν πιο δύσκολη τη ζωή μακροπρόθεσμα. Λες επίσης ότι θα ήθελες να νιώθεις οικονομικά εντάξει προτού κάνεις μια σχέση. Αυτή την εποχή έχεις κάποια δουλειά;

Φίλε shy kalhspera και χρονια πολλά!

Πρώτα προσπάθησε να βρεις μια δουλειά για να σταματήσεις να ζεις από δανεικά χρήματα όσο αυτό είναι δυνατό. Η δουλειά πέρα από χρήματα θα σου δώσει αυτοπεποιθηση και θα σταματήσεις να σκέφτεσαι θέματα επουσιώδη, όπως η μύτη σου και το ντύσιμο. Περισσότερες ευκαιρίες σίγουρα θα έχεις στην Αθήνα κι αν συζητήσεις με την αδερφή σου ειλικρινά γι αυτό που περνάς σίγουρα θα σε βοηθήσει πολύ..
Με τα δικά σου χρήματα το φτιάξιμο ενός στυλ ντυσίματος που θα σε ικανοποιεί και η καινούρια κοπέλα στη ζωή σου θα έρθουν χωρίς να το πολυσκεφτείς

καλό κουράγιο και κι ελπίζω να κάνεις τη νέα σου αρχή σύντομα

ακομα και να συμβει φοβαμαι μηπως μπεις σε καινουργιες περιπετειες..ευκολο και γρηγορο χρημα με τιμιο τροπο λιγακι δυσκολο να κανεις...εκτος αν κερδισεις κανενα λαχειο ..
μια δουλιτσα οπωςσδηποτε σου χρειαζεται..για να μπεις σε μια σειρα και παλι
να ξερες ποσοι την <εχουν πατησει>ετσι με καρτες και δανεια επι δανειων..πραγματικη μαστιγα εχει καταντησει το θεμα..εκει που ειμαι -στη δουλεια μου εννοω-ολο τετοια βλεπω
ψηλα το κεφαλι..ολη η ζωη μπροστα σου ειναι..και θα βρεθει και αλλη κοπελα..που θα παει :)

Σκληρή η πραγματικότητα, αλλά θαύματα δε γίνονται ώστε τα πράγματα ν΄ αλλάξουν έτσι , από μόνα τους ...
Το πιο θετικό που θα βοηθούσε στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι να σταματήσει αυτός ο \"φαύλος κύκλος\"
των \"χρεών-> δανεισμών-> μεγαλύτερων χρεών-> μεγαλύτερων δανεισμών\" ... και πάλι λέγοντας .

Κάτι να γίνει να μη πάς τουλάχιστον παρακάτω ...
Να μπούν στόχοι ... Το να βρεθεί μια δουλειά ΣΤΑΘΕΡΗ είναι ένας καλός στόχος (και ίσως ο καλύτερος γι΄ αυτή σου την περίοδο)
Από την άλλη το να θεωρηθεί η ύπαρξη μιας σχέσης ως η \"μαγική\" λύση στα προβλήματά σου μήπως είναι μια .. υπεκφυγή ;
Καμιά σχέση -όσο καλή και νάναι- δεν είναι πανάκεια.
Καμιά σχέση δε νομίζω ότι θάταν ικανή να λύσει το βασικό πρόβλημα που τώρα έχεις με τα οικονομικά σου ... ίσως μάλιστα και να τόκανε μεγαλύτερο !

Βάλε στόχους ... κι όταν βρεθεί με το καλό μια δουλειά (δεν έχει σημασία \'ποιά\' , αρκεί να υπάρχει ένα σταθερό εισόδημα που λίγο λίγο θα σε ξελαφρώνει από τα χρέη) , θα τα βλέπεις όλα με λιγότερο άγχος , κάτι πολύ σημαντικό για να μπορέσεις να νιώσεις δυνατός και σίγουρος για τον εαυτό σου έτσι ώστε νάχεις την αυτοπεποίθηση που χρειάζεται για αφεθείς σε μια σχέση ...


Όλα θα πάνε κάλα , αρκεί να βάλεις προτεραιότητες και να δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να δουλέψει τους στόχους σου ...

Κουράγιο μωρέ ! Παλαιψέ το !

δεν υπαρχει δρομος επιστροφης για το χρονο
οτι μοιαζει αιωνιο ειναι προσωρινο

αν μπορουσα να γυρισω τις ωρες πισω τοτε ποιες απο αυτες που σημερα ξερω προτειμουσα να μην εχω καν ζησει?

Από που να πιάσω το κείμενό σου και που να τελειώσω.
1) το στυλ φτιάχνεται. Όταν ο αδελφός μου ήταν μικρότερος πηγαίναμε μαζί για ψώνια αλλά τώρα δε με χρειάζεται πια και ντύνεται μια χαρά. Βρες κάποιον που να σου αρέσει το γούστο του και ζήτα τη βοήθειά του για αρχή.
2) το να περιμένεις να έχεις λεφτά για να κάνεις σχέση με μια κοπέλα είναι απλά δικαιολογίες. Και λεφτά να έχεις κάποια άλλη δικαιολογία θα βρεις. Υπάρχουν κοπέλες δόξα το Θεώ που δε τα κοιτάνε αυτά. Και εντέλει είσαι σε μια ηλικία που οι πιτσιρίκες δεν έχουν τόσες απαιτήσεις. Εξάλλου οι κοπέλες πληρώνουν μόνες τους τα δικά τους και καλύτερα να μη βρεις μία που να τα περιμένει όλα από σένα.
3) Τη μύτη θα τη συνηθίσεις. Έτσι την έπαθε μια φίλη μου, έπεσε σε κατάθλιψη 6 μήνες αλλά πια την έχει συνηθίσει στο πρόσωπό της, είναι δικιά της.
4) Ελπίζω να έχεις κάνει ένα καλό διακανονισμό με τα χρήματα. 40000 ευρώ δεν είναι τόσα πολλά, μπορεί να βγει δόση κάτω από 400 ευρώ το μήνα για 10 χρόνια.
5) Τι να σου πω για τη σχέση; Πρώτα απ\'ολα δε κατάλαβα αν ήταν κανονική σχέση γιατί κάτι ανέφερες για Φιλιππίνες, Αν δεν έχεις δει τον άλλο ή τον έχεις δει ελάχιστα τον εξιδανικεύεις, πιστεύεις ότι είναι η απάντηση σε όλα τα όνειρά σου, αλλά τελικά δεν ισχύει αυτό. 3 χρόνια είναι πολλά να θρηνείς για οποιαδήποτε σχέση. Πες ότι έληξε ο θρήνος και προχώρα μπροστά, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι εκεί έξω.
6) αυτό που πρέπει να σταματήσεις είναι αυτή η διάθεση για αυτοκαταστροφή, τη δίνη προς τα κάτω. Είσαι γερός, έχεις τους δικούς σου, όλα φτιάχνονται. Εύχομαι το μεράκι για δημιουργία, για καινούριο ξεκίνημα να σε πιάσει και να προχωρήσεις ακάθεκτος.

Ξέρεις ποιο είναι το καλό; Ότι ξέρεις πάνω κάτω τι σου φταίει. Πιάσει το κουβάρι και ξετύλιξέ το. Έχεις απογοητευτεί από τον εαυτό σου αλλά όλοι έχουμε τα πάνω και τα κάτω μας.