Originally Posted by
SpongeBob25
Καλησπέρα. Έχω περάσει και γω απ αυτήν την φάση και σε καταλαβαίνω...αυτό που ψάχνεις όμως εδώ μέσα δεν είναι και τόσο ζωντανό. Δηλαδή να υπάρχει ένα εικονικό πρόσωπο το οποίο να σου λέει καμια μ@λ@κι@ για να περνάς την ώρα σου. Είμαστε στην ίδια ηλικία και αν δεν ζήσουμε την ζωή μας τώρα τότε πότε???
Πριν 2 χρόνια έμενα μόνη σπίτι χωρις γονείς και αδέρφια αλλά ήμουν άτυχη γιατί εκείνη την εποχή έφυγαν και οι φίλοι μου (ήταν φοιτητές εδώ), με αποτέλεσμα να μείνω ολομόναχη. Έβαλα αρκετά κιλά αφού δεν έβγαινα απ το σπίτι και το χόμπι μου ήταν το μαγείρεμα και δεν είχα όρεξη να βγω γενικα αφου δεν έμπαινα και στα ρούχα μου. Και το αποτέλεσμα? τα 2 καλύτερα χρόνια απ τη ζωή μου πέρασαν έτσι... Χωρίς νόημα... Απλά υπήρχα...
Άποψη μου είναι να μην παραιτηθείς... Ψάξε για φίλους είτε απο παλιούς γνωστούς να βγείτε για καφέ, είτε μια δουλειά απο όπου μπορείς να κάνεις καινούριες παρέες, ή ακόμα και απο δω (αλλά με πολύ προσοχή γιατί πολλά γίνονται). Αλλά μην κάνεις το λάθος να σπαταλάς τα καλύτερα σου χρόνια σε ένα χαζομηχάνημα το οποίο δεν θα σου δώσει κανένα όφελος... Το έκανα κάποτε και τώρα που έχω συνέλθει βαράω το κεφάλι μου...
Ελπίζω να σε βοήθησαν οι συμβουλές μου... :)