Πως πείθεις κάποιον που έχει ψύχωση να πάει σε γιατρό;

Καλημέρα σε όλους,

Είμαστε στη φάση που προσπαθούμε να πείσουμε την αδερφή μου να πάει σε ψυχίατρο. Ο γιατρός είναι πεπεισμένος μετά τη συνάντηση που είχε με τους γονείς μου ότι η αδερφή μου πάσχει από ψύχωση και πρέπει άμεσα να πάρει φάρμακα. Το ζητούμενο είναι πως το καταφέρνει κανείς αυτό.

Την παίρνουμε με το καλό, προσπαθούμε να είμαστε δίπλα της και να την στηρίζουμε (όσο αυτό είναι εφικτό γιατί η αδερφή μου μένει σε άλλη πόλη λόγω δουλειάς), αλλά δεν ακούει ΚΑΝΕΝΑΝ! Όταν της λέμε ότι όλα αυτά που ακούει είναι ψευδαισθήσεις κι πρέπει να πάμε σε γιατρό, νευριάζει και μας κλείνει το τηλέφωνο στα μούτρα.

Υπάρχουν στιγμές (2-3 φορές όλο αυτό το διάστημα που ακούει φωνές) που έχει αναρωτηθεί: "Καλά μόνο εγώ ακούω τους γείτονες να μας βρίζουν;". Δείχνει ότι κάπως έχει καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά. Σε αυτές τις στιγμές, έχει δεχθεί να ζητήσει βοήθεια από ειδικό, αλλά μετά πάλι το "ξεχνάει".

Δεν ξέρουμε τι να κάνουμε. Είναι μακριά και μόνο από το τηλέφωνο μπορούμε να την πείσουμε.

Θα ήταν πολύ σημαντικό αν άκουγα από άτομα που έχουν ψύχωση εάν ήταν στην ίδια κατάσταση με την αδερφή μου. Εσείς, παιδιά, καταλαβαίνατε ότι χρειάζεστε βοήθεια στην αρχή; Πότε πήγατε για πρώτη φορά στο γιατρό; Αργήσατε να πάτε; Σας είπαν ψέματα για να πάτε (ότι δηλαδή πάτε για άλλο λόγο);
Να υποθέσω πως όλοι όσοι πήγατε στο γιατρό πέρασε κάποιο χρονικό διάστημα, έτσι δεν είναι;

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε άλλη μια φορά :)

Εχω κι εγω φιλο παιδικο , που δεν ειναι καθολου καλα , στεναχωριεμαι , αλλα αμα του πεις κατι για γιατρο , ουτε νακουσει δεν θελει . Οι πραματικα βαριες περιπτωσεις , ποτε δεν πανε σε γιατρο , πιστευουν οτι ειναι ΟΚ.

Υπάρχουν όμως πολλά άτομα, εδώ στο φόρουμ, που δεν ήταν καλά στην αρχή και τώρα διαβάζω τις ιστορίες τους και βλέπω ότι είναι καλά. Με κάποιο τρόπο θα πήγαν. Κάπως θα πείστηκαν. Δεν γίνεται να μην υπάρχει σωτηρία..Είναι λυπηρό :(

Μονο και μονο που μπηκαν στο φορουμ , δειχνει οτι παραδεχονται οτι κατι δεν παει καλα . Αυτη ειναι η διαφορα . Να παραδεχτεις το προβλημα .

Έχω την εντύπωση πως τα περισσότερα μέλη του forum που είναι πάσχοντες βρίσκονται σε κάποια στάδια παρακάτω απ' ότι βρίσκεται τώρα η αδερφή μου. Θέλω να πω με αυτό ότι έχουν ήδη δεχθεί φαρμακευτική αγωγή, έχουν επανέλθει και πλέον είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν ότι όλα αυτά τα οποία βίωναν για κάποια συγκεκριμένη περίοδο της ζωής τους δεν ήταν αληθινά. Η αδερφή μου δεν έχει δεχθεί ακόμη φάρμακα, είναι στην πολύ αρχή ακόμη της ασθένειας.

Δεν προσπαθώ να θίξω τα λεγόμενα σου Macgyver. Ενδεχομένως και να κάνω λάθος. Απλώς προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι είναι αυτό που μας συμβαίνει και να βρω τρόπο να το διαχειριστούμε ως οικογένεια.

------------------------------------------------------------------------------------

Quote:

---

Originally Posted by Hope89

Δεν προσπαθώ να θίξω τα λεγόμενα σου Macgyver. Ενδεχομένως και να κάνω λάθος. Απλώς προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι είναι αυτό που μας συμβαίνει και να βρω τρόπο να το διαχειριστούμε ως οικογένεια.

---

Δεν καταλαβα κατι τετοιο , ποιο θιξιμο ?

ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΚΟΜΑ ΝΕΟΣ ΣΤΟ ΧΟΡΟ ΜΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΣ ΔΕΝ ΠΟΛΥΙΣΧΥΟΥΝΕ
ΓΤ ΑΛΛΑΖΕΙ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΖΩΗΣ ΜΕ ΤΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΑΣΧΕΤΑ ΟΠΥ ΝΙΩΘΕΙΣ ΕΣΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
ΔΕ ΘΑ ΜΠΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΥΚΟΛΟ ΑΥΤΟ
ΑΣ ΠΕΙ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΚΟΜΑ ΓΤ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΑ ΛΕΩ

Γεια σου Hope,
η δυνατότητα να πας εκεί που μένει, να μιλήσετε από κοντά υπάρχει? γιατί από το τηλέφωνο δύσκολο να την πείσεις για κάτι τέτοιο. Όχι ότι από κοντά θα είναι εύκολο αλλά καλύτερο θα είναι να μιλήσετε από κοντά είναι η γνώμη μου. Και να νιώθει ότι μπορεί να σε εμπιστευτεί.
Επίσης αν γνωρίζεις κάποια έμπιστη φίλη, φίλο της, ίσως να μιλούσατε μαζί για να καταλάβεις καλύτερα τι ακριβώς συμβαίνει. Μήπως ας πούμε μπορεί να κάνει και χρήση καμιάς ουσίας και να της προκλήθηκαν αυτά. 'Η μπορεί να είναι άσχετο αυτό που λέω και να έχει να κάνει με άλλες καταστάσεις της προσωπικής ζωής της, του εργασιακού της χώρου, ή κάτι τελείως οργανικό να είναι κλπ.
Ο ψυχίατρος όταν τη δει θα μπορέσει να σας δώσει μια εμπεριστατωμένη διάγνωση και να σας κατευθύνει από δω και πέρα και στο θέμα των φαρμάκων.
Να ξέρεις πάντως η κάθε περίπτωση ανθρώπου και κατάστασης είναι διαφορετική ακόμα και την ίδια διάγνωση να έχει, γενικά όσο καλύτερα συνεργαστεί το άτομο και ο γιατρός είναι καλός, τόσο ευνοϊκότερα τα πράγματα. Και πολλή πολλή υπομονή, αλλά μην απελπίζεστε. Δες πως θα μπορέσεις να την προσεγγίσεις περισσότερο για να σου μιλήσει, ίσως να είναι πιο εύκολο σε σένα παρά στους γονείς σας.
Δεν ξέρω αν μπορούν να βοηθήσουν στο ελάχιστο αυτές οι συμβουλές εδώ

Πώς να βοηθήσεις ένα μέλος της οικογένειάς σου:

Φρόντισε να επικοινωνείς μαζί του με ευγένεια, σεβασμό, καλοσύνη, τρυφερότητα και αγάπη ώστε να κερδίζεις την εμπιστοσύνη του.
Μπες στη θέση του, στο δικό του τρόπο σκέψης και στο βαθμό που μπορείς δες τον κόσμο με τα δικά του μάτια.
Συνειδητοποίησε ότι ο ψυχισμός του μοιάζει με ένα διασκορπισμένο πάζλ το οποίο χρειάζεται ανασύνθεση. Δεν χρειάζεται να αναλάβεις βέβαια εσύ αυτή την εργασία αλλά ο ειδικός ψυχικής υγείας. Απλά δείξε κατανόηση και υπομονή.
Συνειδητοποίησε ότι έχεις να κάνεις με ένα πολύ ευαίσθητο και ευάλωτο άτομο.


Μην κάνεις συνεχώς παρατηρήσεις και παραινέσεις. Μην του δίνεις συνεχώς συμβουλές.
Χαμήλωσε τον πήχη των απαιτήσεων, ενίσχυσέ τον σε κάθε ευκαιρία και μην απογοητεύεσαι.
Αν θέλεις να τον πείσεις να επισκεφθεί το γιατρό μίλησέ του στη δική του γλώσσα: «Χρειάζεσαι έναν άνθρωπο για να σε στηρίξει και να σε βοηθήσει να αντιμετωπίσεις αυτούς που σε απειλούν ή που θα σε βοηθήσει να απαλλαγείς από τις αρνητικές ενέργειες που σε εξουθενώνουν»
Αν θέλεις να τον πείσεις να πάρει τα φάρμακα πες του «Τα χάπια είναι ένα μέσον για γίνεις πιο δυνατός και να απαλλαγείς από τις ενοχλήσεις που αισθάνεσαι»
Μείωσε τις επισκέψεις ξένων στο σπίτι και μην συζητάς ή ψιθυρίζεις σε κάποια άτομα με κλειστές τις πόρτες για να μην του δίνεις αφορμές να υποψιάζεται ότι «κάτι παίζεται γύρω του».
Άκουσε με προσοχή και σεβασμό αυτό που έχει να σου πει ακόμη και αν σου φαίνεται παράξενο ή ανόητο.
Ζήτησέ του, αν θέλει, να σου διαβάσει ένα ευχάριστο, απλό και ουδέτερου περιεχομένου βιβλίο.
Εξήγησέ του με ηρεμία και υπομονή ότι πρέπει να παίρνει τα φάρμακα για να ησυχάζει και να κοιμάται καλύτερα.
Στήριξέ τον όπως θα στήριζες και κάποιον φίλο σου που αντιμετωπίζει ένα οποιοδήποτε άλλο πρόβλημα.
Μην ξεχνάς ότι είναι φυσικό να φέρεται σαν μικρό παιδί.
Μην δείχνεις ότι τον λυπάσαι.
Εξήγησε με απλά λόγια στο εργασιακό του περιβάλλον ή το σχολείο ή σε φίλους τι περίπου συμβαίνει ώστε να βοηθήσουν έμπρακτα αν έχουν τη δυνατότητα.
Πρότεινέ του να κάνετε μαζί μια ευχάριστη δραστηριότητα: Περπάτημα, ψώνια, μπάλα, παρακολούθηση παιδικής ταινίας κινουμένων σχεδίων κλπ.
Δείξε κατανόηση. Μην απαιτείς να συμπεριφέρεται όπως θα ήθελες ή όπως θα έπρεπε.
Να είσαι ενήμερος για τα φάρμακα, τις πιθανές παρενέργειες, τα ραντεβού με τους ειδικούς κλπ.
Προστάτεψε τον εαυτό σου ώστε να έχεις αντοχές και δυνάμεις. Αναζήτησε βοήθεια και στήριξη ο ίδιος ώστε να μην επιβαρύνεις με τα δικά σου προβλήματα τον ασθενή και τα άλλα μέλη της οικογένειά σου.
Απόφευγε να εκφράζεις μπροστά του έντονα συναισθήματα όπως θλίψη, χαρά, απογοήτευση ή ενθουσιασμό.
Μην θυμώνεις όταν εκφράζει επιθετικότητα, όταν σε απορρίπτειή ή σε προσβάλει.
Άκουσέ τον με προσοχή. Ενθάρρυνε τον διάλογο και βοήθησέ τον να εκφράσει τις απορίες και τους φόβους του. Δείξε του ότι ενδιαφέρεσαι πολύ για ότι σου λέει. Δεν είναι κακό να διαφωνείς όμως δείξε ότι παίρνεις στα σοβαρά αυτά που λέει και αισθάνεται.
Πρότεινέ του να κρατά ένα ημερολόγιο με προσωπικές σκέψεις και αισθήματα το οποίο θα παραμένει απόρρητο.
Να μην υποκρίνεσαι όταν επικοινωνείς μαζί του.
Συζήτησε με τους ειδικούς σχετικά με όσα νομίζεις ότι θα μπορούσαν να βοηθήσουν την θεραπευτική του πορεία.
Μην τον πιέζεις να βελτιωθεί γρήγορα. Ενθάρρυνε τον να αναλάβει πρωτοβουλίες.
Βοήθησέ τον ώστε να μην νιώθει αποτυχημένος ή λιγότερο ικανός από τους άλλους ανθρώπους.
Συνειδητοποίησε ότι χρειάζεται χρόνο να αναρρώσει όπως θα χρειαζόταν χρόνο και μετά από κάποια σωματική ασθένεια.
Να έχεις στο νου σου ότι οι αρνητικές συμπεριφορές του οφείλονται στην ασθένεια και όχι στον ίδιο.
Κράτα την ψυχραιμία σου όταν επικοινωνείς μαζί του.
Οι συνομιλίες να είναι απλές και σύντομες. Μην προσπαθείς να τον πείσεις με πληθώρα επιχειρημάτων.
Είναι δύσκολο να συμβιώνεις με κάποιον που αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα και είναι αναπόφευκτο ο ίδιος να νιώθεις φόβο απογοήτευση, θυμό, θλίψη κλπ. Δέξου όσο πιο ήρεμα γίνεται τα αρνητικά σου συναισθήματα.
Να κάνεις υπομονή και να έχεις σταθερή ελπίδα ότι θα το ξεπεράσει.

Πηγή = http://www.psyche.gr/psychosis.htm#help