Χρειάζομαι βοήθεια.

Καλησπέρα και καλό χειμώνα.

Για λόγους ανωνυμίας δε θα πώ το όνομά μουι.
Είμαι 25 χρόνων, αρρέν. Έχω σπουδάσει γραφιστηκή και έχω κάνει μεταπτυχιακό έξω, τώρα εργάζομαι και έχω μια υγιή σχέση. Κανονικά όλα θα πρέπει να πηγαίνουν καλά.

Παρ όλα αυτά, δεν νοιώθω καλα, η διάθεσή μου είναι ένα roller-coaster, τη μία είναι μια χαρά και αποφασισμένος από την άλλη όμως το αντίθετο και κυρίως αυτό επικρατεί. Έχω ενοχές για τα πάντα. Να τα βάλω σε μια σειρά και να τα αναλύσω λίγο γιατι γράφω μπερδεμένα.

Εργάζομαι σε ιδιωτική εταιρία, παίρνω καλά λεφτά, αλλα δεν έχω ασφάλεια. Το αφεντικό μου ειναι εντάξει σε γενικές γραμμές, δηλαδή τυπικός στις πληρωμές, πολύ ευγενικός αλλά ώρες ώρες σε άλλα θέματα downright κακός. Πολλές φορές ξεχνάει πράγματα που μου είπε πως να κάνω και την ακούω, αν δικαιολογηθώ συνήθως μου λέει : Ε άλλαξα γνώμη, ή Έκανα λάθος. Με βάζει να εργάζομαι πολλές ώρες, δε λέω 8-10 ώρες, πολλές φορές δουλεύω 12ώρα και μου δείνει δουλειά για το σπίτι. Πολλές φορές έχω πάει την επόμενη μέρα με ελάχιστες ώρες ύπνο, δε θυμάμαι το τελευταίο Σκ δεν δούλευα. Μου έχει πεί για άλλους που όταν του σήκωσαν κεφάλι "Παρετήθηκαν". Το έχει πίασει και με χτυπάει στο φιλότιμο μάλλον, δε του έχω πεί Όχι σε τίποτα και βάζω πραγματικά τα δυνατά μου, είτε είμαι καλά στη διάθεση είτε όχι. Μόνο μια φορά του είπα "Δεν αντέχω άλλο θέλω να πάω σπίτι" και με άφησε, αλλά ξίνισε τότε ένιωσα σκουπίδι, ένιωσα τεμπέλης και άχρηστος. Τώρα πια η συγκέντρωσή μου έχει φύγει από το παράθυρο και όταν δουλεύω από το σπίτι το 60% της ώρας μου δεν είναι παραγωγικά, ή παίζω στο ιντερνετ ή κωλοβαράω γενικώς. προφανώς μετά έρχεται κι άλλη ενοχή. Σήμερα με έδιωξε νωρίς λόγω υγείας (του) στο αμάξι για το σπίτι έβαλα τα κλάματα. χωρίς λόγο, τελείως ξαφνικά, ένιωσα στριμωγμένος, σκουπίδι, ράκος, ανύμπορος, τεμπέλης.
Θέλω να του μιλήσω αλλά φοβάμαι, όσα άτομα του μίλησαν για ωράριο (μου είπε) τα χαρακτήρησε σαν άχρηστους, ή τεμπέλιδες ή απλώς τους χλεύασε. Όπως καταλαβαίνετε είναι θέμα περιφάνειας, τιμής, αλλά από την άλλη δεν έχω τίποτα άλλο στη ζωή μου. Δουλειά - Σπίτι αυτό. Δε μπορεί να είναι αυτή η ζωή. Όχι δεν είναι η πρώτη μου δουλειά, έχω δουλέψει σε εργοστάσιο, σε άλλη εταιρία, σε καφετέρια και γενικά τα αφεντικά μου ήταν ικανοποιημένα μαζί μου. Γενικά προσπαθώ ότι κάνω να το κάνω σωστά. Ακόμα και στο στρατό διακρίθηκα με τιμητικό βαθμό και παράσημο του διακεκριμένου οπλίτη.

Με τη κοπέλα μου είμαστε μαζί 3 χρόνια και το σκεφτόμαστε να μείνουμε μαζί. Αλλά το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι το σέξ. έχει πέσει η λιμπίτο μου (ενώ με άλλες γυναίκες το σεξ κράταγε αρκετά και ήταν ικανοποιητικό τώρα κρατάει λιγότερο) και γενικώς δε με ικανοποιεί πλήρως τις περισσότερες φορές, και το έχουμε συζητήσει αρκετά αλλά δε κατέληξε πουθενά. Το υπόλοιπο της σχέσης μας όμως είναι τέλειο, μας ενδιαφέρουν τα ίδια πράγματα, συζητάμε για ώρες κάθε φορά, την αγαπάω.

Παρόλα αυτά όμως δεν είμαι χαρούμενος, πολλές φορές δεν βλέπω καν το νοήμα όλων αυτών. Έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτήμηση. Πολλές φορές νιώθω θυμωμένος αλλά δεν έχω κάπου να ξεσπάσω. Και να υπήρχε κάτι δε θα είχα το χρόνο να το κάνω ούτως ή άλλως.

Νιώθω ότι δεν είμαι καλός στο επάγγελμά μου, ότι είμαι απλώς κάτι μέτριο χωρίς ικανότητα να προχωρίσει παρακάτω.

Όλα αυτά δε μου είναι καινούρια, από το Γυμνάσιο είναι έτσι, στην αρχή οι γονείς μου και ο/η Ψυχολόγος μου το πέρασαν σαν εφηβεία και άρχισα να το κρύβω καλύτερα. Τώρα αυτά τα ξέρουν, ο πατριός μου, μου λέει ότι πιστεύει ότι είναι καλύτερα να τα παρατήσω και να κάνω ότι μου φαίνεται σωστό, η μάνα μου το ίδιο αλλά στο βλέμμα της φάνηκε η αποδοκιμασία. Η αλήθεια είναι πως, δε ξέρω τί είναι σωστό και τί όχι. Είναι σωστό να δουλεύω μέχρι τις 2-4 το βράδυ και να ξυπνάω στις 7 ή είναι too much; Είναι σωστό να θέλω ελεύθερο χρόνο ή είναι πολυτέλειες αυτά στην Οικονομική Κρίση του 21ου αιώνα; Είναι σωστό να θέλω να κάνω κάτι άλλο πέρα από το να κάθομαι σε 2 καρέκλες όλη τη μέρα και να πέφτω για ύπνο;

Τί να κάνω; όσο είμαι έτσι εγκλωβισμένος η διάθεσή μου και η συγκεντρωσή μου καταρρέουν. Ανέκαθεν είχα χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεπίθηση αλλά τώρα έχω φτάσει στο Ναδίρ. Νιώθω χαμένος και πλέον έχω σταματήσει να παίρνω πρωτοβουλίες ενώ πιό παλιά ανέλυα και αποφάσιζα πράγματα στο πιτς φυτίλλι.

Καλησπέρα.Σαφώς και δεν είναι σωστό να δουλεύεις τόσες ώρες αλλά δυστυχώς στην ελλάδα του 2015 κάποια αυτονόητα πράγματα τείνουν να γίνουν πολυτέλεια.Προσωπικά επίσης δουλεύω σχεδόν καθημερινά 12ωρα αλλά σε αντίθεση με σένα (που η δουλειά μου επίσης έχει μια πολύ μικρή σχέση με δημιουργία γραφικών) έχω ένα αφεντικό που ποτέ δεν είναι πάνω απο το κεφάλι μου,να μου την λέει για το πόσες ώρες δουλεύω καθημερινά.Ειναι εντελώς ζαμανφου (όχι μόνο με εμένα αλλά με όλους τους εργαζόμενους εδώ) ίσως γιατί μου έχει εμπιστοσύνη ότι θα βγάλω την δουλειά χωρίς να με πρήζει,κάτι που φυσικά γίνεται απο μεριάς μου.Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που έχω μείνει σε αυτή τη δουλειά,γιατί λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησής μου,φοβάμαι ότι όπου αλλού και να πάω θα έχω φωνές και συνεχή επιτήρηση απο τα αφεντικά και αυτό με αγχώνει και δε μπορώ να δουλέψω άνετα.Το είδα άλλωστε να συμβαίνει στις άλλες δουλειές που έκανα,πριν έρθω σε αυτή που είμαι τώρα.
Το μεγάλο όμως πρόβλημα είναι τα χρήματα...Ναι μεν δεν πρήζει κανένα μας στη δουλειά το αφεντικό και όλοι μας λειτουργούμε κατά συνείδηση αλλά όλοι μας είμαστε μέσα στις πληρωμές απο 15 εώς 22 μήνες και παίρνουμε προκαταβολές...Κάποτε ήταν καλύτερα και είμασταν μόνο 1-2 μήνες πίσω και ήταν σαν να έχει πιάσει το "τζόκερ" απο άποψη συνθηκών εργασίας ...Οκ δεν παίρναμε ποτέ τετραψήφιο νούμερο μισθού αλλά αυτά που είχαμε συμφωνήσει τα παίρναμε κανονικά έστω και με μια καθυστέρηση 1-2 μηνών.Με την κρίση το σύστημα κατέρρευσε..Στις άλλες δουλειές μπορεί να είχα τα αφεντικά πάνω απο το κεφάλι μου αλλά ποτέ δεν μου καθυστέρησαν μισθούς.Βέβαια ήταν και άλλες εποχές.
Εγώ θα σου έλεγα να κάτσεις όσο αντέχεις απο την στιγμή που πληρώνεσαι κανονικά και όταν μαζέψεις κάποια χρήματα,να ψάξεις για κάτι άλλο με καλύτερες ίσως συνθήκες εργασίας.Η αν έχεις ήδη τα χρήματα και μπορείς να επιβιώσεις για κάποιο διάστημα,να ψάξεις για κάτι άλλο αφού εκεί εργασιακά δεν την παλεύεις.
Επίσης προφανώς και το αφεντικό σου,εκμεταλλεύεται την χαμηλή σου αυτοεκτίμηση και σε πατάει ακόμη περισσότερο.Και δες το λίγο αυτό με την ασφάλεια γιατί κάποια στιγμή στο μέλλον,θα σου χρειαστεί.

Καλησπερα. Το μονο που εχεις να κανεις ειναι να βαλεις την κατασταση σε μια λογικη σειρα. Δουλευεις σε μια δουλεια που ηδη σου τρωει πολυ χρονο και εισαι ανασφαλιστος. Σου δινουνε δουλεια και για το σπιτι καθιστωντας εργασια ουσιαστικα ολοκληρη την ζωη σου και σαν να μην φτανουν ολα αυτα δυσανασχετουν οταν σαν ανθρωπος κλαταρεις και εσυ εχεις ενοχες βγαζοντας αχρηστο τον εαυτο σου. Και δαρμενος και κερατας που λεμε. Κοιτα να βρεις αν μπορεις αλλου δουλεια και παρατα τους αμεσα μολις το καταφερεις. Αν βαλεις τον εαυτο σου να σκεφτει τι δινεις και τι παιρνεις απο την εργασια αυτη θα καταλαβεις ολο σου το δικιο.

aν κ καπια απο αυτα που γραφεις δε τα καταλαβα μπορω να σου πω τη γνωμη μου σε μερικα.. αυτοι που προσωρισαν στη ζωη τους ηταν χαρακτηρες με πολυ πεισμα κ μετριες ικανοτητες ενω βλεπεις αλλους με λιγο πεισμα κ πολες ικανοτητες που δυσκολευονται να τις διαχειριστουν...
τωρα αν ηθελες απλα να γινεις πρωτος στη δουλεια σου δε ξερω αν εισαι φτιαγμενος για αυτο η οχι η πρωτια ξερεις προκαλει παντα αρνητικα σχολια αλλα κ θετικα κ μην εισαι τοσο σιγουρος οτι η ζωη σου θα ηταν ευκολη καπως ετσι..
οι διακρισεις ξερεις εχουν μια ταση να κυνηγανε οσους δε τις περιμενουν αυτοι συνηθως που περιμενουν πολα καταληγουν με λιγα ισως αυτο που σε χαλασε ειναι οτι περιμενεις πολα.

καλησπέρα ...παραλληλα με την εργασια σου πρεπει να βρεις να οργανωσεις μια εξτρα δραστηριοτητα, την ανευρεση εργασίας, τα λεφτα θα ναι λιγοτερα με αλλα οχι μαυρα. συμφωνω με τον κοζιρ, σε εχει καταλάβει οτι κουβαλας καποιο θεμα με την υπόθεση τεμπέλης ..και σε εχει πιασει μια μανια να αποδειξεις οτι δεν εισαι τεμπέλης και ετσι το χεις ριξει στο δουλοπαριλικι. αυτος οχι μονο δεν προκειται να σταματησει ..αλλα και τωρα που τον καλομαθες θα εχει τετοιες απαιτησεις απο εσενα.

με την κοπέλα σου μην σε ανησυχει, ειναι πολυ λογικο να μην μπορεις να αποδωσεις με τετοια κουραση.και ειμαι σιγουρη οτι θα σου δειξει κατανοηση.
αν και λογικα θα την εχει ξενερωσει αυτη η εμμονη σου με το αφεντικο σου... δεν ειναι ο πατερας σου ξερεις..

πρεπει να αλλαξεις δουλεια, αλλα αν δεν εχεις το οικονομικο περιθωριο να κατσεις οσο ψαχνεις... καποιους ανθρωπους να σε στηριζουν κτλ..θα πρεπει να το κανεις ταυτοχρονα...που σημαινει εξτρα δουλεια, αλλα πρωταρχικης σημασιας για την υγεια σου που εχεις απο καιρο παραμελησει.
για τις συνεντευξεις θα σκαρφιστεις καποια αρρωστεια και θα την κανεις...

περα απο τον τσιφλικα αφεντικο σου, οπως θα γνωριζεις οτι δεν ασφλιζεται ...δεν μετραει και πολυ σαν προϋπηρεσία στο βιογραφικο σου..οποτε ετσι και αλιως δεν πρεπει να μεινεις για πολυ εκει αν σε ενδιαφερει η καριερα σε αυτο που κανεις... και εφοσον εχεις κανει μεταπτυχιακο εξω, υπέρχει παντα η εργασια στο εξωτερικο ...που εκει δεν παιζουν οι ελληναρες με τους μαυρους μισθους κτλ. και ειναι μεγαλο χαρτι για το βιογραφικο σου... φουντ φορ θοτ...

Quote:

---

Originally Posted by kozchr

Καλησπέρα.Σαφώς και δεν είναι σωστό να δουλεύεις τόσες ώρες αλλά δυστυχώς στην ελλάδα του 2015 κάποια αυτονόητα πράγματα τείνουν να γίνουν πολυτέλεια.Προσωπικά επίσης δουλεύω σχεδόν καθημερινά 12ωρα αλλά σε αντίθεση με σένα (που η δουλειά μου επίσης έχει μια πολύ μικρή σχέση με δημιουργία γραφικών) έχω ένα αφεντικό που ποτέ δεν είναι πάνω απο το κεφάλι μου,να μου την λέει για το πόσες ώρες δουλεύω καθημερινά.Ειναι εντελώς ζαμανφου (όχι μόνο με εμένα αλλά με όλους τους εργαζόμενους εδώ) ίσως γιατί μου έχει εμπιστοσύνη ότι θα βγάλω την δουλειά χωρίς να με πρήζει,κάτι που φυσικά γίνεται απο μεριάς μου.Αυτός είναι και ο βασικότερος λόγος που έχω μείνει σε αυτή τη δουλειά,γιατί λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησής μου,φοβάμαι ότι όπου αλλού και να πάω θα έχω φωνές και συνεχή επιτήρηση απο τα αφεντικά και αυτό με αγχώνει και δε μπορώ να δουλέψω άνετα.Το είδα άλλωστε να συμβαίνει στις άλλες δουλειές που έκανα,πριν έρθω σε αυτή που είμαι τώρα.
Το μεγάλο όμως πρόβλημα είναι τα χρήματα...Ναι μεν δεν πρήζει κανένα μας στη δουλειά το αφεντικό και όλοι μας λειτουργούμε κατά συνείδηση αλλά όλοι μας είμαστε μέσα στις πληρωμές απο 15 εώς 22 μήνες και παίρνουμε προκαταβολές...Κάποτε ήταν καλύτερα και είμασταν μόνο 1-2 μήνες πίσω και ήταν σαν να έχει πιάσει το "τζόκερ" απο άποψη συνθηκών εργασίας ...Οκ δεν παίρναμε ποτέ τετραψήφιο νούμερο μισθού αλλά αυτά που είχαμε συμφωνήσει τα παίρναμε κανονικά έστω και με μια καθυστέρηση 1-2 μηνών.Με την κρίση το σύστημα κατέρρευσε..Στις άλλες δουλειές μπορεί να είχα τα αφεντικά πάνω απο το κεφάλι μου αλλά ποτέ δεν μου καθυστέρησαν μισθούς.Βέβαια ήταν και άλλες εποχές.
Εγώ θα σου έλεγα να κάτσεις όσο αντέχεις απο την στιγμή που πληρώνεσαι κανονικά και όταν μαζέψεις κάποια χρήματα,να ψάξεις για κάτι άλλο με καλύτερες ίσως συνθήκες εργασίας.Η αν έχεις ήδη τα χρήματα και μπορείς να επιβιώσεις για κάποιο διάστημα,να ψάξεις για κάτι άλλο αφού εκεί εργασιακά δεν την παλεύεις.
Επίσης προφανώς και το αφεντικό σου,εκμεταλλεύεται την χαμηλή σου αυτοεκτίμηση και σε πατάει ακόμη περισσότερο.Και δες το λίγο αυτό με την ασφάλεια γιατί κάποια στιγμή στο μέλλον,θα σου χρειαστεί.

---

15 με 22 μηνες????... και γτ μενεις εκει?... οκ ειναι καλες οι συνθηκες αλλα ο τυπος ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ!!!..δουλευεις 2 χρονια σχεδον τσαμπα!!!...πιστεψε με οταν θα πεσει ο μισθος στην αλλη δουλεια θα εχεις την δυναμη να μεινεις

2 χρόνια; ελα τώρα υπερβάλλεις...:pp θέλω ακόμη 9 μήνες για να φτάσω τα 2 χρόνια!!
Μένω γιατί
1.Εχω ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει συν το γεγονός ότι είμαι ανασφαλής
2.Ειναι το μόνο που ξέρω να κάνω ή σωστότερα το μόνο που έχω μάθει να κάνω.Εχω ήδη γράψει ότι δεν έχω πτυχίο ανώτερης σχολής αλλά ένα απολυτήριο γενικού λυκείου και άλλα ένα πτυχίο ως τεχνικός Η/Υ απο ΤΕΕ.Οι προηγούμενες δουλειές μου ήταν πάλι ως ανειδίκευτος..Λάντζα σε ξενοδοχείο,οικοδομή,μάντρα με σίδερα για οικοδομή,το μαγαζί του πατέρα μου που ήταν καλή δουλειά αλλά μας το κατέστρεψαν κάποιοι "έξυπνοι" της πατρικής μου πόλης.Μας κυνήγησαν μέχρι αηδίας μέχρι που κατάφεραν να μας το κλείσουν...
3.Εδώ στη πόλη μου ότι δουλειά και να βλέπω ότι υπάρχει,ζητάνε εμπειρία ή πτυχίο που εγώ δεν έχω.Ουτε καν ένα lower δε κατάφερα να πάρω..Αφού όλα τα χρόνια ο μόνος τρόπος που ήξερα και μπορούσα να διαβάζω ήταν με αποστήθιση και τα αγγλικά που χρειάζονταν για lower ήταν πολλά για αποστήθιση και έτσι πάτωσα..Εδώ μέσα βέβαια όλοι παραδέχονται την "φωτογραφική" μου μνήμη αλλά δε ξέρω που βοηθάει αυτό γενικότερα.
4.Είδα χθες ένα πρώην συνάδελφο (με πτυχίο απο ΤΕΙ και αναμφίβολα πολύ καλό στη δουλειά του και είναι ο μόνος που απέλυσαν απο εδώ την τελευταία 5ετια λογω του ότι δεν είχε δουλειά και η επιχείρηση πλέον συμφέρει να δουλεύει με εξωτερικούς συνεργάτες πληρώνοντας με το κομμάτι) που τώρα δουλεύει σε ένα μαγαζί και φτιάχνει καφέδες και χυμούς να παίρνει 420€ το μήνα και 1 ένσημο την εβδομάδα.Εδώ εγώ πλέον παίρνω γύρω στα 250-350€ ανάλογα το μήνα (ενώ επίσημα είμαι στα 750€ που είναι ο μεγαλύτερος μισθός εδώ μέσα) και κανονικά τα ένσημα μου
Τελειώνοντας να πω αν υπάρχει μια δουλειά με αυτά που μπορώ να κάνω και να μου δίνει έστω 700€ το μήνα και κανονικά ένσημα,είμαι έτοιμος να πάω.Αλλά μάλλον αυτό στην Ελλάδα του 2015 είναι ουτοπία...Με 400ευρω δεν την παλεύω.Προτιμώ να τα παίρνω απο εδώ που έχω αποκτήσει και τον σεβασμό όλων των συναδέλφων και έχουν μετά απο τόσα χρόνια απαλειφθεί όλες μου οι ανασφάλειες και το άγχος μου.
Επίσης εδώ στην περιοχή υπάρχουν άλλες 2 επιχειρήσεις (5 συνολικά σε όλη την περιφέρεια απο 6 που ήταν) που προσφέρουν τις ίδιες υπηρεσίες και από άποψη οικονομικών και αυτές είναι στα ίδια χάλια...
Και τέλος μεταξύ αστείου και σοβαρού σε ποια άλλη δουλειά θα μου κάνανε κάτι σαν "προξενειό" και εγώ να κατάφερνω να το καταστρέψω; χαχαχα

Aγαπητε μας Αιβι...

εγω διακρινω 2 θεματα...
πρωτο ειναι το θεμα της υπερκοπωσησ..που πιστευω πωσ εχεισ παθει μαζι με ενα burn out (Επαγγελματική εξουθένωση)

το θεμα δεν ειναι παντα τα χρηματα αλλα και μονο τα χρηματα οι απολαβεσ αλλα και η ικανοποιηση που περνουμε οπωσ και η επιιβραβευση...και οταν αυτα δεν υπαρχουν..χανεται καμια φωρα και το κουραγιο και η ορεξη..και το οποιο ενδιαφερον..ειδικα οταν αισθανομαστε να μασ εκμεταλευονται.. τι πιο λογικο και ανθρωπινο.

εδω θα σου ελεγα να ξεκουραζεσαι οσο προλαβαινεισ και να παρεισ βιταμινεσ..να δυναμώσεις λιγο γιατι δεν ξερω πωσ ειναι και η διατροφή σου ..ριξε και μια ματια αν θελεισ εδω

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BF%CF%86%CE%B7!!


oσο για το 2ρο...

δεν εχεισ ικανοποιητικη ερωτικη ζωη...ισωσ σε επιρεαζει η απογοητευση σου απο την δουλεια...αλλα ισως οχι..


εισαι 25 χρονων τι πιο λογικο να νιψθεισ εγκλοβισμενοσ και να σε ριχνεισ αυτο ακομη και υποσυνείδητα... μπορει να αγαπιεστε οσο κανενας αλλα ο ερωτισμοσ..ειναι και θεμα χημειας..η επιθυμια..αυτο το ''σε θελω τοσο''',,,,που δεν νιωθεισ... (και οχι δεν ειναι ασήμαντο ουτε δευτερευον).. οταν δεν υπαρχει ερωτικη ζωη ικανοποιητικη αναμεσα σε ενα ζευγαρι το ζευγαρι μετατρεπεται σε 2 φιλουσ που αγαπιουνται πολυ... σκληρο αλλα αληθινο...

και ναι η επιθυμια μαζι με την αγαπη,και την εμπιστοσυνη ειναι τα 3 ποδια του τραπεζιου που λεγεται σχεση...αν ενα απο τα ποδια δεν υπαρχουν..το τραπεζι ..η σχεση δεν στεκεται...


ολα θα πανε καλα..κρατα γερα...κοιτα απο μεσα προς τα εξω...γιατι και το να μην μιλασ..να μην λεσ εκφραζεισ το τι σε βαραίνει..σε αρρωσταίνει..λενε πωσ η αρρωστια οποια και αν ειναι ερχεται απο την σιωπη...συμφωνω απολυτα...


και κατι αλλο μην περιμενεισ την συντορφο σου να σε ικανοποιησει.. αν δεν το κανει με τον τροπο που θελεισ η σου αρεσει..σβησε τα φωτα πιες ενα καρασακι και δειξε της πωσ να σε αγγιζει..

γιουχουυ, καλησπερα.. ρυθμισε τον υπνο σου οπως λεει και ο Adzik βιταμινες και διατροφη... σοκολατα τρως?
17 ειμαι και ειχα 2 χρονια σχεσης.. ακομα δεν μπορω να την ξεχασω, καθε μερα την βλεπω μπροστα μου και θυμαμαι τι περασαμε μαζι αν και αυτη η στουρνα δεν θυμαται τιποτα... το σεξ δεν ειναι το παν.. καποιες φορες χρειαζεται, βγαινεται καμια βολτα? πατε για κανα ποτακι? τωρα που πλησιαζει ο χειμωνας παρτην και πηγαινεται σε κανα πακαγκι αυτο θα σε ανανεωσει

Σας ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας. Θα συμφωνίσω με τον Adzik. έχω αρκετό ψάξιμο προς τα μέσα να κάνω. Όσον αφορά αυτό που είπε η Ρέα μάλλον έχεις δίκιο ότι φταίω σε ένα μεγάλο κομμάτι.