Δυσκολιες

Καλησπερα στο φορουμ..

Ας γραψω και γω την ιστορια μου περιληπτικα για να μη κουρασω.Ειχα μια σχεση 2.5 χρονια η οποια ελαβε τελος πριν 2 βδομαδες.Εντονη,με πολλες διαφωνιες αλλα με παθος κ καλες στιγμες.Η αληθεια ειναι οτι φταιω γω,γιατι τα θελω της ποτε δε τα καλυψα στην πραγματικοτητα.Πνιγμενος στην δουλεια,και αρκετες φορες κουρασμενος,προτιμουσα την μοναξια μου απο το να την δω.Τον Αυγουστο δεν μπορεσαμε να παμε ουτε διακοπες,λογω εργασιας μου και νομιζω αυτο ηταν η σταγονα που την εφτασε να χωρισει κ να εξαφανιστει.
Με εχει μπλοκαρει σε οποιοδηποτε μεσο υπαρχει,εχει φυγει απο το σπιτι της,και μ χει μεταφερει το οριστικο της αποφασης της,χωρις σκεψη επιστροφης.
Απ'οτι εμαθα το θεμα της πλεον ειναι η ελλειψη εμπιστοσυνης,οτι θελει ηρεμια να βρει τον εαυτο της.2 βδομαδες εχω λιωσει...απο φιλη κοινη εχω μεταφερει την καψα μου,εχω αφησει λουλουδια,εχω γραψει γραμμα,εχω στειλει mail.Δυστυχως δε καταλαβαινει τπτ,και δε θελει να ακουει η να συζηταει για μενα γιατι νιωθει ευαλωτη.
Μια μερα πριν χωρισουμε,εκλαιγε μου ελεγε πως αν χωρισουμε δε ξερει πως θα συνεχισει χωρις εμενα και αλλα βαρυγδουπα..
Σκεφτομαι να παω να την βρω.Απο την αλλη φοβαμαι την αντιδραση της.Δε ξερω αν πλεον μπορω να κανω κατι αλλο,ωστε να την πεισω για τις προθεσεις μου..

πηγαινε βρες την να σε δειρει λιγο δυσκολο

Xaxsxα,το θεμα δεν ειναι το ξυλο.Γενικα ειμαι κ λιγο της αποψης "αν την αγαπας αστην ελευθερη.αν σε αγαπησε θα γυρισει,αλλιως δεν".Γενικα εχει εκνευρισμο απο οσο μαθαινω,ξερει οτι την κυνηγαω,αλλα δε θελει να ακουει τπτ.Τονιζει οτι δε γυρναει πισω.
Αξιζει να περασω στο επιπεδο της συναντησης,η να εξαφανιστω μπας κ σκεφτει τι εγινε αυτος.

Αλλα επειδη εχει κλονιστει η εμπιστοσυνη της,ειπα να ξεκινησω να κανω καποιες πραξεις.Πρωτον εκλεισα ταξιδι εξωτερικο που τοσο θελει..Ελπιζω να μη τα πεταξει...Για να δω αν ο επιμενων νικα..

συγνωμη, εγω δεν καταλαβα...κλονίστηκε η εμπιστοσυνη της επειδη δεν πήγατε διακοπές και επειδη λόγο εργασίας δεν ειχες χρόνο να την βλέπεις και επελεγες καποιες στιγμες να ξεκουραζεσαι μονος??

Εξάντλησε ολα τα μεσα για να την δεις ή να επικοινωνήσεις....ακόμα και ο πιο σκληρός και εγωιστής ανθρωπος αν αγαπάει θα ανταποκριθει.Κ αν όχι εσυ έκανες οτι μπορουσες κ έχοντας αξιοπρεπεια θα πας παρακατω.

Πιο καλη η εξαφανιση , επιβαρυνεις την θεση σου κατ εμε παντα με την αυτου του ειδους την επιμονη . Ο επιμενων νικα , ναι , αλλα μην το γενικευουμε .
Καμμια φορα , οντως πρεπει να δωσεις στον αλλον χρονο να μεινει μονος του , να σκεφτει . Την ' πνιγεις ' με την συμπεριφορα σου , παντα κατ εμε .

Καλησπέρα κι από 'μένα. Θεωρώ ότι αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να της δώσεις χρόνο. Έπραξες, όπως ένιωσες, έβγαλες τα συναισθήματά σου, φτάνει. Άφησε το χρόνο να κυλήσει και η ζωή θα σου δώσει τη σωστή κατεύθυνση. Κατά την άποψή μου, η κοπέλα έκανε ένα "μπαμ" και τα βρόντηξε όλα. Πνιγόταν. Σε μία σχέση δεν υπάρχει ένας λόγος χωρισμού (εκτός αν είναι κάτι πολύ συγκεκριμένο και σοβαρό) αλλά πολλά μαζί. Αν είναι να είστε μαζί, θα σας τα φέρει έτσι η ζωή ώστε να ξαναβρεθείτε. Με το να πιέζουμε καταστάσεις, τα πράγματα γίνονται πολύ χειρότερα. Δώσε χρόνο και στον εαυτό σου να κάτσει να σκεφτεί καθαρά, αποστασιοποιημένα και όχι "εν βρασμώ". Να σκεφτείτε και οι δύο τι θέλετε από τη ζωή σας. Δύο εβδομάδες είναι πολύ μικρό διάστημα για να ληφθούν τέτοιες αποφάσεις. Κάνε υπομονή, βρες ενδιαφέροντα για να ξεφύγεις. Η εργασιοθεραπεία (που φαντάζομαι την εξασκείς καλά!) κάνει πολύ καλό. Καλή δύναμη!

...μονο εγω δεν καταλαβα..???....

αν σε πουλησε παντως για διακοπες πιστευω οτι δεν πρεπει να προσπαθησεις καν αν την εγραφες ομως συστηματικα για να εισαι κλεισμενος στον εαυτο σου φιλε τοτε εκανες μεγαλο λαθος οκ ολοι θελουμε προσωπικες στιγμες αλλα μην το παρακανουμε κιολας

Ρεα,να γινω κατανοητος.2.5 χρονια γενικοτερα,δε μπορουσα να δωσω αυτα που ζητουσε.Ειτε γιατι δε μου εβγαινε(πχ συγκατοικηση),ειτε γιατι ειχα στοχο να πετυχω επαγγελματικα.Οταν την παραταγα σπιτι της η με περιμενε και δε πηγαινα,λογω κουρασης,οταν πολλα ΣΚ δε συναντιομασταν γιατι ηθελα να αποφορτιστω, και διαφορα ακομα η επιλογη που εκανε ηταν κατανοητη.
Ηταν πολυ παθιασμενη,ηθελε σχεδον τα παντα απο μενα,αλλα θεωρω οτι απο τα μεσα Αυγουστου αρχισε να βλεπει οτι οι υποσχεσεις μου δεν γινονταν πραγματικοτητα.Ναι πιεστηκε,και γιαυτο ξαφνικα γυρισε τον διακοπτη και απλα εξαφανιστηκε.Μεχρι και σημερα μου λενε προχωρα,γιατι εκεινη εχει κανει βηματα για να βρει τον εαυτον της.Δεν υπαρχει αλλος,απλα ψαχνει την ηρεμια της και καποια στιγμη οταν το αισθανθει θα δει τι θα κανει.
Αρκετες φορες της φωναζα(δεν την εβρισα ποτε) πραγμα που την σκοτωνε.Γενικα ηταν πολυ ευαισθητη,και εγω προσπαθουσα να ισορροπησω μεταξυ λογικης & συναισθηματος.Δυστυχως εχασα το συναισθημα μου και 2 βδομαδες σα ζομπι ειμαι.
Γενικα δε μιλαει απο οσο ξερω για μενα,δε θελει να ακουει τπτ απολυτως.Φοβαμαι οτι αν δε νιωθει οτι ειμαι δω για κεινη θα με ξεχασει.Απο την αλλη επειδη ηταν εντονη σχεση δε μπορει να με εχει απορριψει ετσι απλα.
Η αληθεια ειναι οτι αν θελει θα γυρισει απλα για μια συζητηση.Μονο αυτο ζηταω γω κ τπτ αλλο.Μια ευκαιρια να με ακουσει.Τωρα δεν υπαρχει τροπος και φοβαμαι μηπως δεν μου δωθει αυτη η ευκαιρια...
Απο την αλλη,αν δε με θελει πλεον,ειναι ενα θεμα που πρεπει να το δω...
Ο/η φιλος feerie νομιζω εχει πεσει διανα...και σε ευχαριστω

ΥΓ.συγγνωμη για το συντακτικο,αλλα γραφω απο κιν και με δυσκολευει;)

μια χαρα ειναι ο συντακτικος σου! και μια χαρα βλέπω οτι τα εχεις ξεκαθαρρισει μεσα στο μυαλό σου ολα... βλέπω εναν ανθρωπο με πολυ σωστο τροπο σκέψης και ειλικρινα σου μιλάω αν δεν γυρίσει η τυπισσα, αυτη χανει...
μακαρι να βρισκαμε και εμεις εναν αντρα με τοση κατανόηση και τοσο εργατικο!!! ..;)

Η αληθεια ειναι πως οταν η εργασια γινεται αυτοσκοπος,και οταν ιδεοληψιες και η ξεροκεφαλια μπαινουν στη μεση,χανουμε παρουσιες απο διπλα μας που δεν εκτιμησαμε στο 100%.
Δε ζηταγε και τπτ υπερβολικο.Ζηταγε να ειμαι κει,αλλα που γνωση τοτε.Σκεφτομαι οτι πρεπει να αποχωρησω,αλλα αυτη η σχεση εμεινε στη μεση και εχω να δωσω τοσα πολλα..Δυστυχως δε διαπραγματευεται,δεν ακουει.
Ρεα μου δε ξερω αν χανει στη περιπτωση που δε γυρισει ποτε.Ειμαι 32 ετων και εχω δει πολλα,οσο μου επιτρεπει η ηλικια μου.Μπορει να βρει το ιδανικο,το οποιο και ευχομαι,αλλα δε θα σταματησω να φωναζω οτι ειμαι δω..
Αλλαζει ο ανθρωπος?Προσωπικα πιστευω πως ναι υπο προυποθεσεις.Στη δικη μου περιπτωση το μυαλο μου ηταν αλλου.Οταν δεχεσαι ισχυρο σοκ ξυπνας,και μετρας τις σφαλιαρες.Τοτε λες τι εκανα..Δεν ημουν κακος για να πει οτι δεν αλλαζει.Ουτε βιαιος ουτε τπτ,και περασε κ καλα.Αμελης ημουν και το πληρωσα..
Μια μερα που ακομα δε μ ειχε μπλοκαρει,της στελνω στο viber και της λεω θα ειμαι στο σημειο οπου την περιμενα οταν γυριζε απο την δουλεια της.Τα μνμ τα εβλεπε αλλα δεν απανταγε..Δεν ηρθε ποτε.Κει εσπασα.Μετα απο μερες που το σκεφτομουν,αναρωτιομουν οταν την αφηνα μονη της σπιτι,και την ενημερωνα μετα απο ωρες οτι δε θα παω πως ενιωθε?οπως ενιωσα γω πριν 1 βδομαδα...Ετσι ειναι αυτα

δε χρειαζεται να πεισεις κανενα για τις προθεσεις σου οταν κατι σε θελει πραγματικα φευγει για λιγο κ ξαναγυριζει πισω οσο προσπαθεις να πισεις κ να χειριζεσαι ενα πραγμα ειναι σα να παραδεχεσαι οτι νικηθηκες. πολοι σε εμπιστευονται οταν αδιαφορεις φαινεται αυτο να τους αρεσει.

Eχεις δικιο φιλε μου.2 βδομαδες κυνηγαω,και δεν εχω αφησει ουτε εκεινη,ουτε εμενα σε ηρεμια.Ιδιαιτερα εμενα..Συμφωνω δεν συμφωνω ολα εχουν ενα τελος.Το να γυρισει ειναι δικο της θεμα,ταυτοχρονως προσπαθω να το βγαλω απο μεσα μου γιατι θα με κραταει δεσμιο.
Τα πραγματα ορισμενες φορες ειναι απλα.Αν οντως ισχυαν οσα ελεγε μεχρι τελευταια στιγμη,καποια στιγμη θα θελησει να μου μιλησει.Αν οχι αποδεχομαι το γεγονος και προφανως συνεχιζω.
Το να αποδεχθεις την αποτυχια σου ειναι το πιο σημαντικο,και οχι να μενεις στα "και αν αυτο".