ΕΙΜΑΙ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ

Γεια σας γραφω και παλι γραφω ζητω μια κουβεντα ενα λογο απο καποιον απο οποιονδηποτε να μου πει οτι καποτε δε θα ποναω τοσο οτι θα τα καταφερω οτι ολα θα πανε καλα.Ειναι παραλογο το ξερω δεν μπορει κανεις να μου πει τιποτα αλλα εγω εχω αναγκη να το ακουσω.Το τελευταιο διαστημα κλεινομαι ολο και περισσοτερο δεν μπορω τις παρεες τον κοσμο δεν μπορω τιποτα.Δεν μπορω τις συμβουλες και το κουνημα των κεφαλιων.Οποιος δεν εχει βιωσει κατι τετοιο δεν μπορει να σου πει κατι.Η μοναξια ειναι αφορητη το κενο ειναι τεραστιο και οσο περνουν οι μερες μεγαλωνει.Δεν ξερω αν εγω εγινα δυστροπη ολοι θελουν να παρηγορησουν το ξερω απλως δεν μπορουν να καταλαβουν.Δεν επεσα κατω να χτυπησω και να μου πουν αντε σηκω πως κανεις ετσι να το καταλαβω.Εχασα τη ζωη μου τον ανθρωπο μου τα παντα .Το κοιτα να συνελθεις δεν θελω να το ακουω θελω απλα καποιος να με ρωτησει πως εισαι σημερα?Αν κατι μου κρατα το μυαλο αυτο ειναι τα παιδια μου μονο και τιποτα αλλο.Δεν θελω να παρουν και αλλο πονο.Θελω να παλεψω αλλα δεν εχω τα οπλα και το κουραγιο αυτη τη στιγμη.Νοιωθω ανυμπορη και αδυναμη και στο σωμα και στο μυαλο.Δεν ντρεπομαι που το λεω αυτο. Δεν ειναι κατα παραγγελια αυτα τα συναισθηματα πρεπει να βγουν απο μεσα σου και προσπαθω αλλα μερικες φορες μου φαινεται ματαιο.

Θέλω να σου πω ότι όσα νιωθεις είναι δυστυχώς φυσιολογικά. Δυστυχώς γίνεται χειρότερο, όλο και χειρότερο μέχρι κάποια στιγμή... Ελπίζω. Θα περάσεις πάρα πολλά συναισθήματα. Ακόμα και τώρα είμαι στεναχωρημένη και θυμωμένη ταυτόχρονα. Το κλάμα είναι πολύ εύκολο να έρθει ακόμα και σε πολύ απλές καταστάσεις. Ακόμα κολλάει το μυαλό μου και παγωνω όταν βλέπω έναν συγκεκριμένο χυμό που αγόραζα στον άνθρωπό μου πάντα.

Με τα χρόνια σίγουρα θα βρεις την ηρεμια. Υποφέρω κάθε μέρα αλλά σίγουρα είμαι καλύτερα από όταν έπρεπε να παίρνω χάπια κάθε μέρα πριν από 1,5 χρόνο. Αυτό και μόνο κάτι δείχνει. Αλλά πάντα θα πονάει. Μην προσπαθείς να ξεφύγεις από τον πόνο γιατί ότι και να κάνεις θα σε ακολουθεί. Δυστυχώς, είναι πολύ νωρίς ακόμα. Έχω απομονωθεί κι εγώ πολύ και σε καταλαβαίνω απόλυτα.

Άρχισα να περπατάω αρκετά, μόνη έξω τους τελευταίους 2 μηνες. Πνίγομαι μέσα στο σπίτι. Αλλά στις αρχές δεν είχα αντοχές ούτε να κρατήσω την τσάντα μου. Μόνο υπομονή μπορείς να κάνεις. Δυστυχώς τίποτα άλλο παρά υπομονή. Αφιέρωσε χρόνο στα παιδιά σου και μοιραστείτε τα συναισθήματα σας.

Σε καταλαβαινω απολυτα αλλα με τρομαζεις κιολας αν και το ξερω οτι αυτο δεν ξεπερνιεται αλλα ελπιζω καποιος να μου πει ξερεις θα μαλακωσει λιγο.Δεν το αντεχω αλλο ειμαι ζωντανη νεκρη Τα παιδια δεν ειναι εδω μονο το μεγαλο κοριτσι ειμαι σχεδον μονη.Εγω εχω και την επιβιωση να σκεφτω το αγχος με πνιγει

Θα μάθεις να ζεις μόνη σου. Αυτό είναι που θα σε κάνει με τον καιρό να νιώσεις καλύτερα. Το να σου λείπει ο σύντροφός σου είναι ένα δύσκολο πράγμα αλλά το να στηρίζεσαι και οικονομικά κλπ επάνω του είναι ακόμα πιο δύσκολο. Αλλά αυτό σίγουρα θα μάθεις να το κάνεις με τον καιρό. Σιγά σιγά θα κάνεις πράγματα μόνη σου που δεν έκανες πότε πριν και ίσως ήδη να τα κάνεις, μηχανικά, αλλά αυτά με τον καιρό θα σε κάνουν να σταθείς στα ποδια σου. Θα τα καταφέρεις σίγουρα απλά πάντα θα σου λείπει ο άνθρωπός σου.

Πρέπει να βρεις πράγματα να απασχολήσεις τον εαυτό σου. Εγώ όταν τον έχασα, δούλευα και σερνόμουν και έκλαιγα στη δουλειά κάθε μέρα και ήμουν με χάπια, όμως νομίζω αν ήμουν στο σπίτι θα ημουν κανονικά τελειωμένη. Βρες ασχολίες μήπως και βοηθήσεις τον εαυτό σου. Πάνω απ' όλα για να μην υποφέρεις τόσο.

Τωρα δε θελω να κανω τιποτα και το σπιτι με πλακωνει και οταν ειμαι εξω θελω να φυγω σαν κυνηγημενη και να ξανακρυφτω.Στο σπιτι λες και εχω αποσυνδεθει απο τα παντα δουλειες και μαγειρεμα ειναι μεγαλη αγγαρεια για μενα αυτη τη στιγμη χωρια που εδω και 2 μηνες δεν εχω αισθανθει οτι θελω να φαω.Οτι γινεται γινεται με το ζορι το μονο που περιμενω ειναι να νυχτωσει να παρω το υπνωτικο μου και να κοιμηθω για 5 ωρες μονο αυτη ειναι η ξεκουραση μου.Δεν μπορω να βρω ησυχια πουθενα μερικες φορες προσποιουμε και οτι δεν εχει συμβει αλλα δυστυχως αυτο ποναει ακομα περισσοτερο.Του μιλαω σαν να ειναι εδω και περιμενω να μου απαντησει φανταζομαι οτι τον βλεπω να ανεβαινει τα σκαλια εχω σαλεψει πραγματικα.

Θα γινεις κομματια κι μετα θα γινεις καλα.Υπομονη και τιποτα αλλο

Γειά σου ασπασία. Τώρα μένεις με την μεγάλη κόρη σου; Σε ανακουφίζει να είσαι μόνη σου ή με παρέα; Και κάτι άλλο: Ξέρεις πότε θα βγει η σύνταξη; Έχεις ξεκινήσει διαδικασίες; Σε έχουν βοηθήσει καθόλου συγγενείς και φίλοι;

γεια σας παιδια αν καποιος ειναι μεσα ας μου μιλησει πες τε μου κατι το οτιδηποτε τρελαινομαι αυτη την ωρα με εχει πιασει παλι πανικος.Δεν αντεχω αλλο.

ισως δεν εχεις συνηθισει να χαλαρωνεις πολυ παλιοτερα ειμουν συνεχεια πριζομενος πηγαινα κ ερχομουν σαν σιφουνας πανω κατω κ δεν ελεγα να κατσω σε μια μερια αλλα αργοτερα μεταλαχτηκα σε κατι αλλο το να χαλαρωνεις ειναι μια τεχνικη που μιαζει σα να επιπλες στη θαλασσα οσο σφιγγεσαι βουλιαζεις κ οταν χαλαρωνεις επιπλες..
-πηγαινε σε ενα ιταλικο εστιατοριο δε θα το πιστεψω οτι εκει δε θα φας...

Είναι φυσιολογικό να νοιώθεις έτσι ..κάποια στιγμή θα καταλαγιάσει και θα αρχίσεις να βγαίνεις πάλι ..τώρα οι άλλοι μπορεί να σου πουν καμιά χοντράδα και να φρικάρεις πάνω στον πόνο .. καλύτερα έτσι ..

Αγαπητη Ασπασια , αποφασισα να σου γραψω κι εγω μερικες σκεψεις , γα την δοκιμασια που περνας .
Δεν θα ξεπερασεις εντελως την απωλεια του συζυγου σου , και θα μαθεις να ζεις με αυτην , θα θεραπευθης , θα ανοικοδομησεις τον εαυτο σου γυρω απο αυτην την απωλεια , που εχεις υποστει , θα γινεις ολοκληρη παλι , αλλα δεν θα εισαι ποτε Η ΙΔΙΑ , ουτε θα πρεπει να εισαι η ιδια , ουτε θα θελεις να εισαι η ιδια . Οι πιο ομορφοι ανθρωποι , ειναι αυτοι που εχουν γνωρισει ηττα , απωλεια , εχουν υποφερει , εχουν αγωνιστει και εχουν βρει την διεξοδο στο βαθος .
Οι ομορφοι ανθρωποι δεν ' συμβαινουν ' ετσι απλα , καποια μερα θα ανηκεις σε αυτους ........
Αγγελος .

Macgyver συμφωνώ και επαυξάνω ..

Quote:

---

Originally Posted by turtle

Macgyver συμφωνώ και επαυξάνω ..

---

Σευχαριστω , το θεμα ειναι να το δει κι ετσι η Ασπασια .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Αγαπητη Ασπασια , αποφασισα να σου γραψω κι εγω μερικες σκεψεις , γα την δοκιμασια που περνας .
Δεν θα ξεπερασεις εντελως την απωλεια του συζυγου σου , και θα μαθεις να ζεις με αυτην , θα θεραπευθης , θα ανοικοδομησεις τον εαυτο σου γυρω απο αυτην την απωλεια , που εχεις υποστει , θα γινεις ολοκληρη παλι , αλλα δεν θα εισαι ποτε Η ΙΔΙΑ , ουτε θα πρεπει να εισαι η ιδια , ουτε θα θελεις να εισαι η ιδια . Οι πιο ομορφοι ανθρωποι , ειναι αυτοι που εχουν γνωρισει ηττα , απωλεια , εχουν υποφερει , εχουν αγωνιστει και εχουν βρει την διεξοδο στο βαθος .
Οι ομορφοι ανθρωποι δεν ' συμβαινουν ' ετσι απλα , καποια μερα θα ανηκεις σε αυτους ........
Αγγελος .

---

Ακριβώς έτσι!