Προβληματικη σχεση αναμεσα σε γονεις και παιδι
Γεια σας!
Ειμαι καινουργια στο site και θα θελα να σας εκφρασω εναν προβληματισμο μου.
Ειμαι 33 χρονων και οσο θυμαμαι τον εαυτο μου ποτε δεν τα πηγαινα καλα με τους γονεις μου και κυριως με την μανα μου. Στα παιδικα μου χρονια δεν πηρα την αγαπη που επρεπε απο τους γονεις μου και θυμαμαι ωρες ατελειωτες να ειμαι κλεισμενη στο δωματιο μου χωρις να ενδιαφερονται για τα αισθηματα του παιδιου τους. Δεν υπηρχε ποτε εποικοδομητικος διαλογος και παντοτε καταληγαμε σε καβγαδες και αδιαλλαξια σε σημειο να κλεινομαι περισσοτερο στο εαυτο μου. Ολα τα προβληματα παιδικα, εφηβικα και νεοτερα τα ελυνα με φιλους και σ'αυτους ανοιγα την καρδια μου, οπως και τωρα την ανοιγω σε σας.
Σε ηλικια 27 χρονων εφυγα απο το σπιτι γιατι ενοιωθα οτι δεν "παει" αλλο. Τοτε ενοιωσα πολυ καλυτερα και δεν μου ελειπε τιποτα απο το σπιτι των γονιων μου. Αλλοστε ολα τα προηγουμενα χρονια οι γονεις μου ηταν ουσιαστικα απων σε οτι αφορουσε εμενα, τον ψυχισμο μου και τα προβληματα μου.
Στην πορεια ερωτευτηκα, παντρευτηκα και εχω ενα παιδι.
Στο μεσοδιαστημα ολων αυτων, οι γονεις μου προσπαθουσαν να με προσεγγισουν για να εχουμε μια επαφη. Τελικα καποια στιγμη πηγα στο σπιτι των γονιων μου ως επισκεψη μαζι με τον αντρα μου. Και επειδη δεν θελω να σας κουραζω αλλο το προβλημα ειναι οτι καθε φορα που πηγαινα στο σπιτι τους γινοταν και ενας τσακωμος. Καθε φορα επεφταν φωνες και μαλωνα με την μανα μου για διαφορα θεματα αλλα και ο πατερας μου συμφωνουσε μαζι της.
Σημειωστε οτι εχω παει σε ψυχολογο και μου εχει πει οτι η πορτα του ψυχολογου ειναι κλειστη για μενα. Ομως για τους γονεις μου δεν ειπε κατι τετοιο. Η μανα μου εχει το προβλημα αλλα δεν το παραδεχεται. Μαλιστα , τον αποκαλεσε με υποτιμητικα λογια τον γιατρο(δεν θελω να γραψω την λεξη εδω) και οτι τελος παντον ειναι μια χαρα και οτι ο γιατρος δεν ξερει τι λεει.
Τελος την Πρωτοχρονια ο πατερας μου με εδιωξε απο το σπιτι του επειδη παλι για 100η φορα μαλωσαμε. Εγω τωρα ειμαι σε φαση που δεν θελω να τους ξαναδω ποτε γιατι οσες φορες προσπαθησαμε να τα"βρουμε" το αποτελεσμα ηταν φωνες και κλαματα. Τωρα που εχω και παιδι , δεν θελω με τιποτα το παιδι μου να βιωνει τετοιες καταστασεις.
Θα θελα να μου πειτε αν μπορει ενας ανθρωπος να συνεχισει την ζωη του normal , εννοωντας χωρις στεναχωριες και πικρα. Θελω πραγματικα να συνεχισω την ζωη μου χωρις να ερχομαι σε καμμια επαφη με τους γονεις μου, ουτε καν τηλεφωνικη. Υπαρχουν ατομα στο site που να εχουν βιωσει κατι αναλογο.
Μπορειτε να με ρωτησετε οτι θελετε για τυχον κενα στην αφηγηση μου.
Σας ευχαριστω ολους εκ των προτερων για το ενδιαφερον και τις απαντησεις σας
