Ίλιγγοι και ζαλάδες

Γεια σας. Θα ήθελα να δηλώσω και εγώ το πρόβλημα μου. Πριν μήνες όταν τύχαινε να κάτσω πολλές ώρες μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή ένιωθα πολύ έντονους πονοκεφάλους, ναυτία, πόνους στον αυχένα (λόγω κακής στάσης σώματος) και ερυθρότητα στα μάτια με έντονους πόνους. Αυτό ίσως να είναι φυσιολογικό αλλά την επόμενη μέρα είχα ιλίγγους όταν περπατούσα. Αυτά τα συμπτώματα μπορούσαν να διαρκέσουν και παραπάνω από μία μέρα. Αργότερα έκανα την σύνδεση και σκέφτηκα ότι μάλλον είναι από τον υπολογιστή... Πριν ένα μήνα περίπου όμως μια φορά που έτυχε πάλι να καθίσω μπροστά σε υπολογιστή πολλές ώρες (γιατί συνήθως δεν κάθομαι πολύ ώρα) τις επόμενες μέρες παρουσίασα πάλι αυτά τα συμπτώματα τα οποία πλέον έχουν ενταθεί και κυρίως ο ίλιγγος και η ζαλάδα. Ακόμη και όταν ξαπλώνω ή κάθομαι το αισθάνομαι. Σαν να κινείται το σώμα ή το κεφάλι μου, ενώ δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάποιες φορές νιώθω μικρούς πονοκεφάλους και πόνο γύρω από τα μάτια. Και πλέον η οθόνη του υπολογιστή με ζαλίζει σχεδόν αυτόματα όταν την κοιτάω. Πήγα σε νευρολόγο, οφθαλμίατρο (ο οποίος μου έκανε την εξέταση: οπτικά πεδία), αλλά δεν μου βρήκαν τίποτα. Πήγα και σε ορθοπεδικό και έκανα μια ακτινογραφία αυχένα η οποία έδειξε μια μικρή κλίση και πολύ λίγα άλατα. Πήγα και σε Ωρλ ο οποίος μου είπε ότι ο ίλιγγος προέρχεται από τον λαβύρινθο του αυτιού ο οποίος ερεθίζεται από τον αυχένα. Τώρα τελευταία δυσκολεύω να λυγίσω το κεφάλι μου τελείως κάπως γιατί πονάω αρκετά όταν το επιχειρώ στην σπονδυλική στήλη εκεί που εστιάζεται ο αυχένας. Πέρα από την ακτινογραφία στον αυχένα δεν έχω κάνει κάποια άλλη απεικονιστική εξέταση.
Αρχίζω να σκέφτομαι μήπως είναι ψυχολογικό αλλά θέλω να κάνω και ένα ΗΕΓ και ίσως να πάω και σε καρδιολόγο. Έκανα και γενική αίματος η οποία έδειξε λίγο πεσμένα τα λευκά αλλά όχι σε ανησυχητικό βαθμό.
Θυμάμαι ότι πριν κάποια χρόνια ξαφνικά ένιωθα βήχα και δύσπνοια αυτόματα σχεδόν όπως και τώρα όταν καθόμουν μπροστά από υπολογιστή. Τότε είχα κάνει μόνο μια ακτινογραφία πνευμόνων η οποία ήταν καθαρή και το σύμπτωμα αποχώρησε από μόνο του. Προφανώς ήταν ψυχολογικό. Αν και υπάρχει κάποια συσχέτιση του τότε με το τώρα. Δεν είμαι σίγουρος αν είναι ψυχολογικό γιατί τα συμπτώματα είναι πιο ενοχλητικά.
Έχει κάνεις κάποια γνώμη; Έχει συμβεί συμβεί κάτι παρόμοιο σε εσάς; Εννοώ να είναι ψυχολογικό; Σκέφτομαι μήπως είναι απλά και ένας περαστικός ίλιγγος γιατί έχω διαβάσει ότι μπορεί να ισχύει και αυτό.

Αγαπητε περαστικος θα ειναι. Ευτυχως εχεις τσεκαρει τυχον παθολογικα αιτια οποτε κομπλε.
Δοκιμασε να αφησεις λιγο υπολογιστη και να ασχοληθεις με οτιδηποτε αλλο...
οσο θα διερωτασε αν η πηγη του κακου ειναι το πισι ή αν ειναι ψυχολογικο ηρεμια δε θα βρεις.

Quote:

---

Originally Posted by Constantly curious

Αγαπητε περαστικος θα ειναι. Ευτυχως εχεις τσεκαρει τυχον παθολογικα αιτια οποτε κομπλε.
Δοκιμασε να αφησεις λιγο υπολογιστη και να ασχοληθεις με οτιδηποτε αλλο...
οσο θα διερωτασε αν η πηγη του κακου ειναι το πισι ή αν ειναι ψυχολογικο ηρεμια δε θα βρεις.

---

Ευχαριστώ!

To επαθα εχτες μολις ξυπνησα κ πηγα να σηκωθω απο το κρεβατι..με καθηλωσε κατω για καμια ωρα συνοδευομενο με κριση πανικου...σημερα απλα ειμαι χαλια ψυχολογικα κ με την "ιδεα" οτι θα το ξανα παθω...Δευτερη φορα που το παθαινω κ η ηρθε η ωρα του γιατρου..εσενα waken τι σου ειπε ο ΩΡΛ soυ εδωσε αγωγη?

Quote:

---

Originally Posted by agnostix

To επαθα εχτες μολις ξυπνησα κ πηγα να σηκωθω απο το κρεβατι..με καθηλωσε κατω για καμια ωρα συνοδευομενο με κριση πανικου...σημερα απλα ειμαι χαλια ψυχολογικα κ με την "ιδεα" οτι θα το ξανα παθω...Δευτερη φορα που το παθαινω κ η ηρθε η ωρα του γιατρου..εσενα waken τι σου ειπε ο ΩΡΛ soυ εδωσε αγωγη?

---

Καλησπέρα agnostix. Όχι δεν μου έδωσε αγωγή. Σε καταλαβαίνω. Από την μικρή μου πείρα όλο αυτό δημιουργεί μια ταραχή. Πιστεύεις ότι σε επηρέασε ο υπολογιστής ή ασχέτως; Το καλύτερο σε αυτές τις περιπτώσεις αν κάτι επιμένει είναι οι εξετάσεις οποτε καλά κάνεις που πας σε γιατρό. Εμένα ανέκαθεν η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά χωρίς να έχω κάτι παθολογικό. Απλά εδώ και καιρό είχε ηρεμήσει κάπως. Τώρα επανήλθε πάλι στους κανονικούς δυνατούς της χτύπους. Είναι ανάλογα τα κέφια της μάλλον για να το ρίξω και λίγο στο χιούμορ. Απλά τώρα που έχω αυτόν τον ίλιγγο ο συνδυασμός είναι λιγο ενοχλητικός κυρίως οταν βρίσκομαι σε στάση. Και πάνω που είπα δεν θα κάνω άλλες εξετάσεις και πάνω που μειωνόταν ο ίλιγγος σε σημείο να έχει σχεδόν εξαλειφθεί 2 με 3 ώρες την ημέρα στον υπολογιστή μου την χάλασαν παλι την "δουλειά". Και να θες να αγιάσεις δεν μπορείς. Και άντε πάλι οι υποψίες ότι μπορεί να είναι κάτι παθολογικό και άντε πάλι να ελέγξω τις αρνητικές σκέψεις, να κάνω θετικές , να προσπαθώ να σκέφτομαι όσο γίνεται πιο λογικά. Έχω διαπιστώσει ότι πολλές φορές όταν αγχώνομαι συνήθως δίνω μεγαλύτερη βάση σε κάτι που δεν θα έδινα αν ήμουν ήρεμος.Αυτό που καμια φορά κάνω όχι πάντα επιτυχημένα είναι να ταυτοποιώ οργανικά χαρακτηριστικά από το παρελθόν για διαπιστώσω οτι δεν έχω κάτι. Είναι ακομή δυο εξετάσεις που ανέφερα παραπάνω πως θέλω να κάνω αλλά θέλω να το παλέψω λίγο ακόμα και να αποφύγω να τις κάνω.

Επισκέφτηκα τελικά και καρδιολόγο ο οποίος ήταν και πολύ καλός και μου έκανε όλες τις ενδεδειγμένες εξετάσεις. Αφού αποδείχτηκε ότι δεν έχω απολύτως τίποτα με έκανε να αναθαρρήσω και θα έλεγα πως ανέβηκε αρκετά η ψυχολογία μου. (παρ' όλο που έχω ακόμη ενοχλήσεις).
Τουτέστιν «τον φάγαμε τον γάιδαρο η ουρά έμεινε». Μία εξέταση ακόμη θέλω να κάνω για να ολοκληρώσω την μικρή τουρνέ μου και να μπω σε νιρβάνα. Γι' αυτό και είμαι ακόμη σε μια μικρή επιφυλακή.

Θα ήθελα να κάνω έναν συνολικό απολογισμό καταθέτοντας την προσωπική μου εμπειρία και μόνο. Πριν πολλά χρόνια και λίγο πριν μπω στην εφηβεία μου προέκυψε μια νοσοφοβία την οποία και είχα για πολλά χρόνια μέχρι που κάποια στιγμή ως ενήλικος αποφάσισα να πάω σε ψυχίατρο και να λαμβάνω ένα φάρμακο για 6 μήνες. Αρκετά χρόνια αργότερα επισκέφτηκα ξανά ψυχίατρο όπου και λάμβανα πάλι ένα φάρμακο για κάποιους μήνες ως ένα χρόνο. Εκείνη την περίοδο βρήκα τη δύναμη να κάνω εξετάσεις. Όταν τελικά αποδείχτηκε ότι δεν είχα τίποτα ένα απίστευτο βάρος πολλών πολλών χρόνων είχε φύγει από πάνω μου. Βέβαια ο ψυχίατρος μου δεν πολυχάρηκε με την ενέργεια μου να κάνω εξετάσεις. Ίσως να αντέδρασε εκ πείρας με την έννοια ότι και πάλι δεν θα έπειθα τον εαυτό μου ότι είμαι υγιής. Δεν έχει νόημα να κάνω υποθέσεις. Αυτό που ξέρω είναι ότι σε εμένα οι εξετάσεις είχαν λειτουργήσει με άμεσο θετικό αποτέλεσμα. Αλλά επιπρόσθετο σημαντικό ρόλο έπαιξε και η πείρα που είχα αποκτήσει πια τόσα χρόνια αλλά και η σχέση που έκανα εκείνη την περίοδο. Ίσως χωρίς αυτά τα δύο να μην αρκούσαν οι εξετάσεις μόνο. Όπως και να έχει ξεπέρασα τελείως εκείνο το πρόβλημα. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ των αγχολυτικών φαρμάκων αν και με βοήθησαν να ελέγξω κάποιες κρίσεις πανικού που είχα εκείνη την περίοδο και ίσως να με βοήθησαν να σταθώ καλύτερα στα πόδια μου. Τότε είχα άγνοια τώρα γνωρίζω πως τα φάρμακα...δεν λύνουν κανένα πρόβλημα απλά το «κουκουλώνουν». Από την άλλη μπορεί να βοηθήσουν για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ή για μεγάλο χρονικό διάστημα ανάλογα τι πρόβλημα αντιμετωπίζει κανείς και πόσο το έχει ανάγκη. Πάει πολύς καιρός που έλυσα εκείνο το «πρόβλημα» και βάζω την λέξη σε εισαγωγικά γιατί αναρωτιέμαι αν πραγματικά υπάρχουν ψυχολογικά προβλήματα με την συμβατική έννοια του όρου ή απλά πρόκειται για μια συναισθηματική η αντιληπτική στρέβλωση ανάλογα με την ιδιοσυγκρασία κάθε ατόμου. Τέλος πάντων είναι η πρώτη που αγχώθηκα λίγο παραπάνω, χωρίς όμως κρίσεις πανικού σε σχέση με τότε...πράγμα το οποίο με έκανε να δημοσιεύσω εδώ. Αυτό που έχω καταλάβει από προσωπική πείρα είναι ότι μπορεί να συμβεί κάποιο άσχημο γεγονός στη ζωή μας και χωρίς να το καταλαβαίνουμε αυτό σιγά σιγά να δουλεύει σε υποσυνείδητο επίπεδο, να συσσωρεύεται και λίγο οι αρνητικές σκέψεις, λίγο η βαρεμάρα κτλ να ξεσπάει κάποια στιγμή σε άγχος. Ή μπορεί να στρεσάρει κάποια συνήθεια. Κάτι το οποίο εμένα με έχει βοηθήσει απλά ως ένα μικρό boost ενέργειας είναι να ρωτάω τον εαυτό μου: Πιστεύω πραγματικά έχω κάτι...ή είναι ο φόβος ότι μπορεί να έχω κάτι;...Αν η απάντηση είναι ο φόβος αυτό είναι μάλλον καλό σημάδι για να κάνετε κάτι για αυτό. Όπως και να έχει ανά πάσα στιγμή μπορεί να προκύψει σε όλους μας κάποιο σωματικό πρόβλημα. Αυτό τι σημαίνει ότι καθημερινά πρέπει να κάνουμε εξετάσεις ή να ζούμε συνέχεια με τον φόβο; Είναι δυνατόν; Αυτό που επίσης κατανόησα ότι είναι εξαιρετικά σημαντικό να ξεχνιέται κανείς είτε έχοντας αγαπημένους ανθρώπους γύρω του είτε με συγκέντρωση σε κάποια ασχολία. Έχω πάνω από μια βδομάδα που δεν νιώθω κανένα σύμπτωμα ακριβώς επειδή βρήκα την δύναμη να ξεχνιέμαι. Όσο να ναι αυτό σε ανεβάζει και ψυχολογικά.
Προσωπικά για να αποτρέψω στο μέλλον άλλες παρόμοιες αγχώδεις εξάρσεις ίσως ζητήσω την βοήθεια ενός ειδικού ψυχολόγου (όχι ψυχίατρου) γιατί ξέρω, διαισθάνομαι, ότι ο φόβος με την ευρύτερη ψυχολογική έννοια υπάρχει κάπου μέσα μου. Και το γιατί υπάρχει στον καθένα μας θέλει ψάξιμο. Σίγουρα πάντως θα αρχίσω να εμπιστεύομαι βότανα κατά του άγχους.