Κρίση πανικού μες στη νύχτα

Αν κάπως έπρεπε να διαλέξω απο τι θα ήθελα να πάσχω σε επίπεδο ψυχικών/ψυχολογικων προβλημάτων θα προτιμούσα χίλιες φορές την κατάθλιψη παρα μια κρίση πανικού. Αυτό αίσθημα ότι χάνεις τον έλεγχο του εαυτού σου είναι εξοντωτικό, σε διαλύει, σε ισοπεδώνει. Είχα πάρα πολύ καιρό να πάθω. Μόλις μου συνέβη μια. Ήπια. Όχι όπως παλιά που ούρλιαζα κι έτρεχα να με πάνε στο νοσοκομείο... άλλωστε είμαι μόνη μου... ποιός να με πάει στον νοσοκομείο και να ήθελα... Με το που ζορίζομαι λίγο, να σου την, μου κάνει επίσκεψη. Γι' αυτό μπήκα και γράφω εδώ... για να αποπροσανατολίσω τη σκέψη μου... μέχρι να ξημερώσει. Ευτυχώς που υπάρχει και το forum.

Ποσο σε νοιωθω novia , το οτι δεν ετρεξες στο νοσοκομειο ομως δειχνει οτι αρχησες να το παλευεις και να αποδεχεσαι οτι δεν τρεχει κατι με το σωμα σου αρα δεν θα βρεις γιατρεια απο εκεινη την κατευθυνση , παρολο που εισαι μονη εκατσες και το παλεψες , απο μενα χιλια μπραβο , ηταν πολυ γενναιο αυτο που εκανες !
Στα λεω εγω που περασα και τα περναω και τα δυο , και τις κρισεις πανικου , και την καταθλιψη και τα ψυχοσωματικα , πιστεψε με κουκλα μου ολα το ιδιο σ#$%#τα ειναι , ιδιαιτερα αυτες οι εκτακτες συστολες δεν ανεχονται . Να σαι καλα και ας ευχομαστε οτι καθε μερα θα ειναι η τελευταια που μας συμβαινουνε ολα αυτα , σε ενα βαθμο στο χερι μας ειναι να το κανουμε να αλλαξει , ειμαστε ποιο δυνατοι απο ολο αυτο .

σε καταλαβαίνω απολυτα. οταν προσπαθω να το εξηγησω πως νιωθεις εκεινη την ωρα σε ανθρωπους που δεν εχουν ιδεα πως ειναι με κοιτανε σαν εξωγηινη. του στυλ "δεν μπορεις να βαλεις τη λογικη μπροστα;;;" ε οχι ρε φιλε δεν μπορω τι να κανω..αυτο προσπαθουμε να δουλεψουμε. σπανια με πιανει βραδυ αλλα μετα απο αλκοολ ναι...καλο θα ηταν να αρχισεις αγωγή η ψυχοθεραπεια ή και τα δυο. εγω το κανω τωρα γιατι με εχει ξαναπιασει εντονα δευτερη φορα μετα απο 5 χρονια...

Το έχω πάθει αρκετές φορές. Ίσως το ξαναπαθω. Κουράστηκα να φοβάμαι όμως πια.Ας έρθει.

με το που ζοριζομαι λιγο γραφεις στο ιδιο συμπερασμα κατεληξα κ γω οτι ειναι καπιοι που δε πρεπει να ζοριζονται καθολου κ αλλοι που αντεχουν να ζοριζονται αν δεν αντεχεις οτι σε πειραζει πρεπει να το λες κ οτι σε ζοριζει να μη το κανεις.

Quote:

---

Originally Posted by viki38

Να σαι καλα και ας ευχομαστε οτι καθε μερα θα ειναι η τελευταια που μας συμβαινουνε ολα αυτα

---

Ξέρεις κάτι;; Νομίζω ότι δεν θα περάσει ποτέ. Η τελευταία φορά που θα μου συμβεί αυτό θα είναι πιθανόν και η τελευταία μέρα της ζωής μου. Δεν με πειράζει. Έμαθα να ζώ μ' αυτό, μου συμβαίνει απο 19 χρονών και είμαι 42, με μεγάλες περιόδους που δεν είχα καθόλου συμπτώματα, μετά επέστρεφε πάλι, πολλές υποτροπές, άλλοτε πιο έντονα, άλλοτε πιο ήπια... Δεν νομίζω πως θεραπεύεσαι ποτέ, άποψη μου, απλώς μαθαίνεις να κάνεις καλύτερη διαχείριση, μαθαίνεις πως να αντιδράς όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με το θεριό σε σχέση με τον πρώτο καιρό που σου συνέβη και που ήταν μια άγνωστή και τρομακτική κατάσταση για σένα αλλά δεν νομίζω πως ξαναγίνεσαι ποτέ όπως ήσουν πριν σου συμβεί αυτό. Είναι όπως ένας άνθρωπος που παθαίνει καρκίνο, ακόμη κι αν τον ξεπεράσει, ποτέ πια δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν και φυσικά πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του θα υπάρχει η αγωνία μιας ενδεχόμενης υπότροπής. Δεν μπορείς ποτέ πια να είσαι ξέγνοιαστος όπως πρίν.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

με το που ζοριζομαι λιγο γραφεις στο ιδιο συμπερασμα κατεληξα κ γω οτι ειναι καπιοι που δε πρεπει να ζοριζονται καθολου κ αλλοι που αντεχουν να ζοριζονται αν δεν αντεχεις οτι σε πειραζει πρεπει να το λες κ οτι σε ζοριζει να μη το κανεις.

---

Έλα όμως που είμαι άνθρωπος πεισμώδης και δεν θέλω να τα παρατώ.

Υπαρχει μια μεγαλη διαφορα μεταξυ καρκινου και κρισεως πανικου.Με το πρωτο πεθαινεις με το δευτερο φοβασαι,δεν πεθαινεις.Ενταξει ειναι παρα πολυ δυσκολη κατασταση η κριση πανικου αλλα μην συγκρινουμε τα ανομοια.Ουτε κατα διανοια κοντα.

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Ξέρεις κάτι;; Νομίζω ότι δεν θα περάσει ποτέ. Η τελευταία φορά που θα μου συμβεί αυτό θα είναι πιθανόν και η τελευταία μέρα της ζωής μου. Δεν με πειράζει. Έμαθα να ζώ μ' αυτό, μου συμβαίνει απο 19 χρονών και είμαι 42, με μεγάλες περιόδους που δεν είχα καθόλου συμπτώματα, μετά επέστρεφε πάλι, πολλές υποτροπές, άλλοτε πιο έντονα, άλλοτε πιο ήπια... Δεν νομίζω πως θεραπεύεσαι ποτέ, άποψη μου, απλώς μαθαίνεις να κάνεις καλύτερη διαχείριση, μαθαίνεις πως να αντιδράς όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με το θεριό σε σχέση με τον πρώτο καιρό που σου συνέβη και που ήταν μια άγνωστή και τρομακτική κατάσταση για σένα αλλά δεν νομίζω πως ξαναγίνεσαι ποτέ όπως ήσουν πριν σου συμβεί αυτό. Είναι όπως ένας άνθρωπος που παθαίνει καρκίνο, ακόμη κι αν τον ξεπεράσει, ποτέ πια δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν και φυσικά πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του θα υπάρχει η αγωνία μιας ενδεχόμενης υπότροπής. Δεν μπορείς ποτέ πια να είσαι ξέγνοιαστος όπως πρίν.

---

Κάνεις πολύ μεγάλο λάθος.
Πως περιμένεις να μην ''ξαναπάθεις'' κρίση πανικού όταν σκέφτεσαι έτσι?Έχεις χαμογελάσει ποτέ σε κρίση πανικού?Το έχω κάνει εγώ και δεν δέχομαι να ακούω ότι μαθαίνεις να ζεις μ'αυτό και να παρομοιάζεται η κατάσταση με ανίατες προς το παρόν ασθένειες.
Φιλικά :)

Συμφωνώ με τον προλαλησαντα!
Να προσέχουμε τι λέμε! Και τι ακούμε οι υπόλοιποι!
Καλό κουράγιο σε όλους!

Quote:

---

Originally Posted by novia35

Ξέρεις κάτι;; Νομίζω ότι δεν θα περάσει ποτέ. Η τελευταία φορά που θα μου συμβεί αυτό θα είναι πιθανόν και η τελευταία μέρα της ζωής μου. Δεν με πειράζει. Έμαθα να ζώ μ' αυτό, μου συμβαίνει απο 19 χρονών και είμαι 42, με μεγάλες περιόδους που δεν είχα καθόλου συμπτώματα, μετά επέστρεφε πάλι, πολλές υποτροπές, άλλοτε πιο έντονα, άλλοτε πιο ήπια... Δεν νομίζω πως θεραπεύεσαι ποτέ, άποψη μου, απλώς μαθαίνεις να κάνεις καλύτερη διαχείριση, μαθαίνεις πως να αντιδράς όταν έρχεσαι αντιμέτωπη με το θεριό σε σχέση με τον πρώτο καιρό που σου συνέβη και που ήταν μια άγνωστή και τρομακτική κατάσταση για σένα αλλά δεν νομίζω πως ξαναγίνεσαι ποτέ όπως ήσουν πριν σου συμβεί αυτό. Είναι όπως ένας άνθρωπος που παθαίνει καρκίνο, ακόμη κι αν τον ξεπεράσει, ποτέ πια δεν είναι ο ίδιος άνθρωπος που ήταν πριν και φυσικά πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού του θα υπάρχει η αγωνία μιας ενδεχόμενης υπότροπής. Δεν μπορείς ποτέ πια να είσαι ξέγνοιαστος όπως πρίν.

---

Quote:

---

Originally Posted by pngts

Υπαρχει μια μεγαλη διαφορα μεταξυ καρκινου και κρισεως πανικου.Με το πρωτο πεθαινεις με το δευτερο φοβασαι,δεν πεθαινεις.Ενταξει ειναι παρα πολυ δυσκολη κατασταση η κριση πανικου αλλα μην συγκρινουμε τα ανομοια.Ουτε κατα διανοια κοντα.

---

Οντως . Εγω τις τελευταιες μερες που αρχισα σιπραλεξ νιωθο σχεδον μονιμα πανικο και αποσοπροπωποιηση