Eσωτερικός διάλογος

Κάνετε συζήτηση με τον εαυτό σας;;Πως κρίνετε τον διάλογο που κάνετε με τον εαυτό σας,είναι διάλογος ενθάρυνσης,επικριτικός,άγγ ελος-διαβολάκι;;
Μετά το επεισόδιο ψύχωσης που είχα προσπαθώ να κάνω διάλογο με τον εαυτό μου.Έχω χάσει την εμπιστοσύνη σε μένα και γίνομαι αρκετά επικριτικός και υπερβολικός.Γνωρίζω πως όσα βλέπω τώρα για τον εαυτό μου και οι πεποιθήσεις που έχω το 90% δεν είναι ρεαλιστικές αλλά έχει υποστεί πλήγμα η εικόνα μου γι'αυτόν.

Πως μπορούμε να βελτιώσουμε τον εσωτερικό διάλογο και την σχέση με τον εαυτό μας;;Εμπειρίες-συμβουλές!!!

Από εσωτερικούς διαλόγους άλλο τίποτα. Και είμαι πάντα πολύ επικριτικός απέναντι στον εαυτο μου. Οπότε θα ήθελα κι εγώ συμβουλές από όποιον έχει κάτι να μας πει.

Εγω ειλικρινα δεν εχω κανει ποτε διαλογο με τον εαυτο μου. Οχι με την στενη εννοια δηλαδη. Απλα συλλογιζομαι και φτανω σε συμπερασματα. Ο τροπος για να γνωρισει κανεις τον εαυτο του καλυτερα, ειναι καθαρα προσωπικος, τι διευκολυνει τον καθενα. Το βασικο παντως, ειναι η ειλικρινια προς τον εαυτο μας, οπως ειναι και προς τους αλλους. Δεν ειναι και το πιο ευκολο πραγμα. Αλλο παντως ειλικρινια, και αλλο το να ειμαστε επικριτικοι οσο δεν παει. Χρειαζεται μια ισορροπια.
Πιστευω οτι για την βελτιωση της σχεσης μας με τον εαυτο μας καλο ειναι να εχουμε και βοηθεια παντως. Με αυτο εννοω ανθρωπους που εμπιστευομαστε την κριση τους, και ακουμε τι εχουν να μας πουν για εμας. Πολλες φορες οι αλλοι βλεπουν πραγματα για εμας που εμεις δεν τα αντιλαμβανομαστε.

Διαλογισμο δηλαδη? ΧΑΧΑ οπως ειπε και ο γατος απο εσωτερικους διαολογους αλλο τιποτα... Εμενα μου απανταει και ολας(χιχι), καποιες φορες φανταζομαι πως μιλαω και με αλλους στο μυαλο μου και απανταω εγω για αυτους(δηλαδη το τι θα ηθελα να ακουσω). Δεν ειναι καποιο συγκεκριμενο ειδος οι δικοι μου, αλλα συνηθως ειναι επικριτικοι και καποιες φορες θα μπορουσα να πω πως ειναι αγγελος-διαβολακι. Πιστευω πως ειναι φυσιολογικο και οτι λιγο πολυ ολη το εχουμε κανει σε καποια φαση... Εμενα με βοηθαει εν μερει, αλλα μακαρι να μην σκεφτομουν τοσο... Το κακο ειναι πως μπορουν να επηρεασουν στον ιδιο βαθμο με τις γνωμες τον αλλον. Γενικα οι υπεραυστηροι καθηγητες, γονεις, φιλοι γνωστοι μας εχουν περασει μια αρνητικη εικονα για τον εαυτο μας. Μην κανετε την ζωη σας δυσκολη, μην ειστε αυστηρη με τον εαυτο σας μην τον επικρινετε...

Όσο θυμάμαι τον εαυτό μου, έκανα συζητήσεις μαζί του.
Κι αν τα δικαστήρια της Ευελπίδων έχουν συγκεκριμένες μέρες λειτουργίας, αυτός ο εαυτός δεν κοιτούσε ημερολόγιο. Επικρίσεις, ενοχοποιητικά στοιχεία και σαμποταρίσματα δίχως προηγούμενο.

Ύστερα από πολλά χρόνια, αποφάσισα σε κάποια χρονική στιγμή να κάνω την ψυχοθεραπεία μου. Ο ειδικός απέναντί μου, με βοήθησε μέσα από αυτή τη διαδικασία, να με γνωρίσω λίγο καλύτερα και παράλληλα μου έδωσε να καταλάβω πως εκτός από δίκες, μπορώ να ασχολούμαι και με πιο ευχάριστα events. Events που και πάλι αφορούσαν εμένα,
αλλά ο λόγος ύπαρξής αυτών ήταν τιμητικός.

Κλείνοντας, πιστεύω πως για να γίνει μια συζήτηση με τον εαυτό μας, είναι πολύ σημαντικό, τα γεγονότα αλλά και όλα τα δεδομένα που προκάλεσαν τη διάλογο, να αξιολογηθούν στη σωστή τους διάσταση. Ο παραπάνω τρόπος, σε έναν μεγάλο βαθμό βοηθάει προς αυτή την κατεύθυνση. Από κει και πέρα, χάος οι ανάγκες του βαθύτερου εαυτού μας

εμενα παλι μου λενε οτι το κανω δυνατα και ειμαι τρελη...

συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα!!!

Quote:

---

Originally Posted by serios

Γνωρίζω πως όσα βλέπω τώρα για τον εαυτό μου και οι πεποιθήσεις που έχω το 90% δεν είναι ρεαλιστικές αλλά έχει υποστεί πλήγμα η εικόνα μου γι'αυτόν.

---

Όσον αφορά αυτό, μπορείς να μπείς σε λιγο περισσότερες λεπτομέρειες? thnx

Quote:

---

Originally Posted by 1984muzzy

Όσον αφορά αυτό, μπορείς να μπείς σε λιγο περισσότερες λεπτομέρειες? thnx

---

Με αυτό που λέω εννοώ πως ο εαυτός μου μετά το επεισόδιο της ψύχωσης τσακίστηκε πάνω σε βράχια.Ψάχνω ακόμα τα κομμάτια μου.Η σχέση μαζί του διαταράχθηκε.Πιστεύω πως είμαι ανάξιος και πως οι άλλοι υπερτερούν και άλλα τέτοια μειονεκτικά.Νομίζω πως πολλά από αυτά που πιστεύω τώρα γι'αυτόν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα,δηλαδή δεν είμαι και τόσο χάλιας,απλά το γεγονός από μόνο του ήταν μια αρνητική εμπειρία και έχει πληγεί η αυτοπεποίθηση μου.Έτσι δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου και πολλές φορές γίνομαι επικριτικός μαζί του.

Quote:

---

Originally Posted by serios

Με αυτό που λέω εννοώ πως ο εαυτός μου μετά το επεισόδιο της ψύχωσης τσακίστηκε πάνω σε βράχια.Ψάχνω ακόμα τα κομμάτια μου.Η σχέση μαζί του διαταράχθηκε.Πιστεύω πως είμαι ανάξιος και πως οι άλλοι υπερτερούν και άλλα τέτοια μειονεκτικά.Νομίζω πως πολλά από αυτά που πιστεύω τώρα γι'αυτόν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα,δηλαδή δεν είμαι και τόσο χάλιας,απλά το γεγονός από μόνο του ήταν μια αρνητική εμπειρία και έχει πληγεί η αυτοπεποίθηση μου.Έτσι δεν τα έχω καλά με τον εαυτό μου και πολλές φορές γίνομαι επικριτικός μαζί του.

---

serios σε καταλαβαίνω. Σε ρώτησα απλώς για να επιβεβαιώσω.
Σε άλλο πολύ προσφατο πόστ (ladose), αναφέρεις περι κατάθλιψης μέσα στην ψύχωση και οτι τελικά ήταν η σωστή επιλογή απο την γιατρό σου να μη σου γράψει αντικαταθλιπτικό.
Σου γράφω αυτό, για να συνδέσω με ετούτο σου εδώ το πόστ καθως νιώθω πως συμφωνούμε πολύ, πως τις περισσότερες φορές,
η κατάθλιψη έρχεται ως αποτέλεσμα συγκρούσεων του εαυτού μας. Εν ολίγοις του κατα πόσο τον κατακρίνουμε. Αυτό που αναφέρω παραπάνω και εγώ δηλαδή, οτι
εντάξει καλή ειναι και η αυτοκριτική (αλλα με μέτρο), αλλά που και πού κανένα παράσημο στον εαυτό μας δεν βλάπτει. Το λέω για να τ ακούω κ γω, μη νομίζεις.

Εγώ πάντως πιστεύω σε καλό δρόμο εισαι γιατί κάνεις κάτι που σπάνια κάνουν οι άνθρωποι. Μπορείς και κοιτάς τον εαυτό σου ταυτόχρονα και απο μια άλλη οπτικη γωνία
"Νομίζω πως πολλά από αυτά που πιστεύω τώρα γι'αυτόν δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα,δηλαδή δεν είμαι και τόσο χάλιας" , που κάνει τα πράγματα λίγο πιο αντικειμενικά
και σε πιο σωστές διαστάσεις και το ενδιαφέρον αυτής της οπτικής ειναι ακριβώς αυτό. Οτι εκτός απο το να ενοχοποιεί, ταυτόχρονα αναρωτιέται "αξίζω όντως τέτοιας μεταχείρισης απο μένα τον ίδιο?"

Χμμ τώρα που το ξανασκέφτομαι, στο διάολο να πάει για αυτοκριτική. Μάλλον θα καταλήξω οτι δεν χρειάζεται καν σε μας.
Ούτως ή άλλως άνθρωποι (ευαίσθητοι) σαν εμάς μόνο απο σταρχιδισμό, απάθεια και γαιδουριά δεν θα κινδύνευαν.

στη σχολη δραμ. τεχνης μαθαμε οτι ολοι εχουμε εναν επικρητικο εαυτο, εναν σαδιστη εαυτο που λατρευει να μας κανει να νιωθουμε σκουπίδια...ολοι οι ανθρωποι σκεφτονται ετσι..ο εχθρος του ειναι ο δημιουργικος εαυτος μας .. ειναι μερος της φυσης μας... πλακα πλακα ο διαλογισμος βοηθαει πολυ παιδια ...και οχι μονο... στην διαδρομη της αυτογνωσίας υπάρχουν συναρπαστικα σημεια που μπορεις να επισκευτεις... γκουγκλαρε αυτογνωσια... ;)

Δεν με θυμαμαι ποτέ χωρις εσωτερικο διαλογο.

Με την ψυχοθεραπεια κατεληξα οτι
1. ειχα πειστει απο την οικογενεια μου πως ο ρολος μου ειναι να το βουλωνω γιατι παντα καποιος "αλλος" ειχε μεγαλυτερη αναγκη
2. ειχα πειστει οτι κανω μονο λαλακίες σε οτι εχει να κανει με τα συναισθηματα και οτι ειμαι ευαλωτη-υπερβολικη-αδυναμη- κ ο καταλογος συνεχιζοταν
3.και σημαντικοτερο --- επαψα να τροφοδοτω στο μεγιστο τις επικριτικες σκεψεις. Καθε μερα βλεπω και μια βελτιωση.

Εχει κλονιστει η εμπιστοσυνη στον εαυτο μου ... με τη χρονια αγχωδη διαταραχη,με επεισοδιο βαρυ καταθλιψης και μια αποπειρα αυτοκτονιας στα 19 αλλα δεν μου το υπενθυμιζω καθε μερα, προσπαθω να βαλω ενα φιμωτρο σε αυτη την επικριτικη φωνη που με φερνει σε πληρη διαταραχη αντιληψης εαυτου. Πλεον σκαω καμια επιβραβευση οταν διαχειριζομαι γεγονοτα μη αυτο καταστροφικα. Δειλα δειλα μπαινω στην επιθεση.

Εχω μπει εν κατακλειδι σε ενα ολοκαινουργιο κοσμο διαδικασιας μονολογου που βαζω πιο γρηγορα τελειες,θαυμαστικα, παυλες και δεν παρανοω.