Originally Posted by
elpida_
Γειά σας,είμαι η Ελπίδα 37 χρονών.Έχω ένα παιδί κ μια δύσκολη κατάσταση με τον μπαμπά του.Γενικά προσπαθώ πάντα να είμαι σωστή,να είμαι ειλικρινής,να λέω ό,τι σκέφτομαι.Μα τώρα αισθάνομαι πως δε μου βγήκε σε καλό.
Σε εργασιακό χώρο γνωρίστηκα με έναν εξωτερικό συνεργάτη,που ερχόταν πολύ συχνά.Τίποτα ιδιαίτερο,πολύ χαλαρή κουβεντούλα ,λίγο πλακίτσα,ως εκεί.Μου ήταν πολύ συμπαθής δε λέω,και η αλήθεια είναι πως μου άρεσε πολύ η παρέα του.Ωστόσο δε μιλούσαμε ποτέ για τίποτα προσωπικό.Μέχρι ,που άρχισαν κάποια σούσουρα για μας κ εκείνος με πλησίασε κάπως παραπάνω.Παρόλη την πολύ μικρή περίοδο γνωριμίας μας έκρινα πως θα έπρεπε να του πω πως έχω παιδί.Αν εκείνος το πήγαινε αλλού δε θα έπρεπε να το ξέρει;Και μιλήσαμε...
Πριν του πω λοιπόν για τα παιδάκια μου,είπαμε λίγο κ για τις ηλικίες μας.Και το σοκ ήταν μεγάλο καθώς ο άνθρωπος αυτός είναι μικρότερός μου κατά 8 χρόνια!!Πάγωσα,ούτε καν μου πέρναγε απο το μυαλό!Κ εκεινος το ίδιο μου είπε πως νόμιζε οτι είμασταν συνομίλικοι.Στο καπάκι του είπα κ για το παιδί,καθώς δε θα ήθελα να θεωρεί άλλα πράγματα για μένα κ να τα μάθει στην πορεία,αλλά μου απάντησε πως το είχε καταλάβει.Δε θα τον πείραζε λοιπόν ούτε να μιλάμε όπως πριν,ούτε να κάνουμε παρέα,μου είπε κ χωριστήκαμε δίνιντας ραντεβού για την επόμενη μέρα στη δουλειά.Σε όλο αυτό εκεινος με τά το αρχικό σοκ έδειχνε άνετος κ εγώ η πιο μουδιασμένη.Τις δύο επόμενες μέρες δεν εμφανίστηκε.Του έστειλα ένα μήνυμα πως είναι οκ να έχει θέματα,αυτό είναι κ το πιο λογικό άλλωστε αλλά δεν πήρα απάντηση.
Δε μιλάω ούτε για παρόν ούτε για μέλλον,δε θα μπορούσε να υπάρχει με αυτο τον άνθρωπο,αλλά τέτοια αλλαγή στάσης;Τέτοια αδιαφορία;Πραγματικά δεν το περίμενα αλλά στεναχωρήθηκα τόσο πολύ..Νομίζω πως απλά θα εξαφανιστεί κ θα πήγαίνει στη δουλειά ώρες,που θα λείπω για να μη με βλέπει.Μήπως τελικά δε θα έπρεπε να πω τίποτα;Μήπως του έδωσα την εντύπωση πως ζητάω κάτι απο αυτόν;
