Αρχίζω και τρελαίνομαι!!!
Καλησπέρα, αποφάσισα να ανοίξω αυτό το θέμα για κάποια προβλήματα που με απασχολούν. Τα τελευταία 5 χρόνια η ζωή μου έχει γίνει χάλια και πάει απ το κακο στο χειρότερο με κάποιες αμελητέες διακυμάνσεις. 2 άτομα της οικογένειας μου αρρώστησαν βαριά κ πέθαναν και έμεινα μονος μου με τη μητερα μου. Πρόπερσι έκανα μια σοβαρή εγχείρηση και πέρυσι αρρώστησε η μητέρα μου και αναγκαζόμαστε κάθε μήνα ή 15 μέρες να πάμε στο νοσοκομείο για εξετάσεις. Η μητέρα μου έπεσε σε κατάθλιψη, το πήρε βαριά, όλη την ώρα βλέπει τηλεόραση φοράει μαύρα δεν περιποιείται τον εαυτό της και έχει αφεθεί. Σηκώνεται πρωι πρωι βλέπει τηλεόραση και μετα από τις 10 μέχρι το μεσημερι κάθεται στην κουζινα και κοιτάει τον τοίχο. Μετα κοιμάται 3 ώρες και σηκώνεται και μέχρι το βραδυ βλέπει τηλεόραση. Μαγειρεύει από καμια φορά,τη μια δεν εχει ορεξη, την άλλη την ππονάει η πλάτη της. Έχει κοίλες στην πλάτη της και δεν πάει στον γιατρό γιατρό γιατί πιστεύει οτι δεν θα της κάνει τιποτα. Κάθε μερα γι αυτό μαλώνουμε. Η αρρωστια ειναι ακινδυνη απλά το μονο κακο ειναι οτι πρέπει κάθε μηνα να μεταγγιζεται. Ευτυχώς αρχιζει και βελτιώνεται και πλκεον οι επισκεψεις στο γιατρό λιγοστεύουν. Όλα έχουν πέσει σε μένα να φροντίζω για τις δουλειές, το καθάρισμα, τα φάρμακα, την εφορια, τους λογαριασμούς, ψάχνω για δουλειά τα πάντα. Κάθε μέρα την καθυσυχάζω ότι δεν έχει τίποτα, πλέον το ξέρει κι εκεινη ότι δεν εχει τιποτα αλλα δεν εχει ορεξη να βγει. Της προτείνω πήγαιξνε στη διπλανη για καφε, πήγαινε στη θεία μου για καφε, πήγαινε μια βόλτα στα ξαδέρφια μου. Τίποτα, εκείνη λεει δεν εχω όρεξη και χωνεται στην τηλεόραση.Κάθε μέρα μαλώνουμε. Σήμερα όλο το μεσημερι καυγαδίζαμε. Αισθάνομαι οτι της βάζει λόγια για μένα μια γειτόνισσα και φίλης της με την οποια μάλωσα. Αυτή η γειτόνισσα είναι οτυπος της κακιάς πεθεράς που έρχεται κάθε μέρα σπίτι σου, ανοίγει το ψυγείο, ελέγχει τα πάντα και σου λέει τι να κανεις. Μαλώσαμε πριν 2 χρόνια γιατι μια μερα σπίτι μου κουτσομπόλευε την απο πάνω, έλεγε τι θα κανει η απο πάνω πως θα βγάλει τον χειμώνα, χωρις λεφτά και πετρέλαιο;(εμεις εχουμε αέριο)Και της απάντησα δεν ξέρω κυρια τούλα εγώ κοιτάζω τη δουλειά μου κάτι θα βρει να κανει. Εκεί ξίνισε επειδή δεν συμφώνησα μαζι της και μου λέει εισαι εγωιστης. Την άλλη μέρα μαθαίνω από τη μανα μου οτι ήρθε και με κατηγόρησε πάλι πίσω από την πλάτη μου. Νευρίασα τότε και δεν της ξαναμίλησα. Της είχα δώσει τους κωδικούς από το ιντερνετ για να μπαινει ονλαιν να δουλευει εξ αποστασεως και να βγάζει 1200 ευρω το μηνα με το δικό μου ιντερνετ και εγώ ήμουν άνεργος. Και το ευχαριστώ ήταν να με κατηγορεί; Μετά μάλωσα με τη μητερα μου γιατι μου είπε να μην μαλώσω με τη γειτόνισα για να μην στεναχωρηθει ο γιος της και να δωσω τοπο στην οργη. Απο τοτε που σταματησα να μιλώ στη γειτόνισσα η μανα μου άλλαξε. Όλη την ώρα μου λεέι "ε καλα εσυ όλα τα ξερεις , ξερόλα, μονο εσυ εχεις δίκιο και όλοι σου φταίνε". Το θέμα είναι ότι 5-6 φορες εσωσα τη μανα μου απο απατεώνες και αντι να το καταλάβει οτι θελω το καλο της παίρνει το μέρος των άλλων. Και φυσικά λόγω της αδικιας που νιώθω μου ανεβαινει το αίμα στο κεφάλι, νευριάζω και καυγαδιζουμε. Πέρυσι η γυναίκα του αδερφού της 30 χρόνια στην οικογενεια μας την έκλεψε 900 ευρώ κατω απο τη μυτη της. Ήξερε το pin της καρτας της μαμας μου και οποτε ερχοταν στο σπιτι έπαιρνε την καρτα, έβγαζε 200 ευρω και την ξαναεβαζε στη θεση της. Αν δεν κοιτουσα εγω το βιβλιάριο να δω τα ποσα των αναλήψεων δεν θα την καταλαβαίναμε ποτε. Ένας ηλεκτρολογος της έφαγε 100 ευρω για μια βρυση ενω της έλεγα οτι δεν μου αρεσει. Μια άλλη γιατρός που την ειχε αναλαβει στην αρχη, της έλεγα οτι δεν μου αρεσει και μου φαίνεται άσχετη. Πάλι η μανα μου δεν με πιστευε ώσπου τελικά της ζητησε φακελάκι εμεσως πλην σαφώς και τελικά αλλάξαμε γιατρό. Το σπίτι έχει μετατραπεί σε πεδίο τεράστιας αρνητικης ενέργειας. Και η προσωπική μου ζωή είναι ανύπαρκτη. Με 2-3 φίλους μου σταματησα να μιλώ επειδή μου έκαναν πουστιά. Πλέον έχω γίνει μυγιάγγιχτος. Με ενοχλει και το οποιοδηποτε σχόλιο. Είναι μέρες που θέλω να πλακώσω στο ξυλο τους πάντες. Μου λεει ο άλλος καλημερα και από μεσα μου τον διαολοστέλνω. Βλέπω άτομα που χαμογελούν κ αναρωτιέμαι ναρκωτικά παίρνουν και τα βλέπουν όλα τόσο ήρεμα και ωραία;Έχω 2 χρόνια να κανω σεξ. Τον 1ο χρονο δουλευα 12ωρα καθε μερα και τον 2ο στρατό.Στο στρατό πέρυσι γνώρισα πολλούς φίλους ήμουν πολυ κοινωνικός, έβγαινα μια βόλτα και με χαιρετούσαν 15 άτομα που δεν τα ήξερα αλλα εκεινοι με ηξεραν αλλά δυστυχώς όλοι οι στρατιώτες γυρισαμε στις πόλεις μας και μιλάμε μια στο τόσο στο τηλέφωνο. Ευτυχώς έχω 2-3 καλους φίλους αλλα δυστυχως ειμαστε σε αλλες πολεις κια μιλαμε μονο στοι τηλέφωνο. Όποτε μιλάμε βγάζω τον καλό μου θετικό εαυτό και δεν τους έχω αναφέρει τα προβλήματα μου γιατι και οι ιδιοι έχουν σοβαρα προβλήματα οικογενειακά ή θέματα υγειας, οπότε δεν θέλω να τους πρήζω με τα δικα μου. Μετά βρήκα δουλειά σε ενα μαγαζι για 4 μηνες.Και εκει καλά πέρασα μεσα στις άκρες. Τωρα παλι ανεργος πτυχιουχος. Τυχαίνει να ειμαι και γκει. Μέχρι το 2010 είχα τα παντα φίλους, υγεια, χαρα στην οικογένεια, γκόμενους , ημουν φοιτητης με το δικο μου σπίτι σε μια επαρχιακη και ωραία πόλη με μια γεματη ζωη με καθημερινές εξόδους και διασκέδαση. Βλέπω συνεχως γκει φίλους μου στο facebook που εμφανισιακά ειναι χάλια να έχουν φίλους κούκλους,μοντέλα και να τους ακολουθούν σε οποιοδηποτε σχόλιο. Και γω ψηλός ξανθος γαλανομάτης με ωραιο σώμα και με χιούμορ να τρώω φτύσιμο κ ν μην μπορώ να βρω να κανω ουτε ενα απλό σεξ. Αποφάσισα να δώσω τόπο στην οργη και να μιλάω στη γειτόνισσα και τώρα με το ζόρι μου μιλάει εκεινη κ ο αντρας της.Για να δείτε πόσο κακια ειναι. Συχνάζω σε ιντερνετ καφε και βλέπω τους πάντες να γνωριζονται και γω δεν ξερω κανεναν.Κανεις δεν με γνωριζει απλα μενουν όλοι σε ενα τυπικο γεια. Αρχίζω τελευταία να ζηλεύω απίστευτα. Ζηλεύω τον αλβανό που δουλεύει σε φαστφουντάδικο και γω ψαχνω για δουλειά, ζηλευω τους συμμαθητες μου που δουλευουν, ζηλευω τους παλιους μου φιλους που πήγαν Αθηνα έχουν σχεση, δουλειά, φίλους και κανουν μια καλή ζωή. Ζηλεύω όλους όσους κάνουν παρέα με ωραία αγόρια.Ξερετε αυτό που του λείπει του καθενός.Και γω στο πατρικο μου μονο με νοσοκομεια και μαλώματα με τους γιατρούς και τις νοσοκόμες. Και να τρέχω 2-3 φορες στο νοσοκομειο γιατι ο γιατρός ξεχνά να βαλει μια σφραγίδα η ξεχνα μια διάγνωση για την συνταγογράφηση. Αρχίζω και χάνω τον έλεγχο. Από την άλλη σκέφτομαι ότι μπορεί όλα να ειναι στο μυαλό μου και να τα τραγικοποιώ.Σκέφτομαι να παω σε ψυχολογο αλλα διστάζω να τα ξεστομισω αυτα μπροστα σε κάποιον. Αυτη τι στιγμη ειμαι ήρεμος αλλα φοβάμαι ότι η απελπισια και η θλίψη θα μου ξαναχτυπήσουν την πορτα.