ΜΟΝΙΜΟ ΑΓΧΟΣ!!!θα το ξεπεράσω ποτέ;;;;

Καλησπέρα σας,
πάντα στα δύσκολα έγραφα εδώ..ήθελα να ακούσω γνώμες, να με καταλάβουν άνθρωποι που πέρασαν ή περνάνε ακόμα τα ίδια με 'μενα. Εν συντομία , γιατί αυτό το άγχος ξεκινάει απο τα 15 μου με κρίσεις πανικού, είχα περάσει απο πολλούς γιατρούς , πήρα πολλά αντικαταθλιπτικά, και υπήρχαν περίοδοι που ήμουν καλά και άλλες που ήμουν χάλια. Μια χάλια περίδος με έντονο άγχος , φόβο κτλ ήταν πριν 8 χρόνια περίπου όπου πλέον ο ψυχίατρος που πήγα μου διέγνωσε ιδψ διαταραχή,κρίσεις πανικού και αγοραφοβία. Με έπεισε και ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή με αναφρανίλ ... και μετά απο λίγο καιρό, ούτε που το πίστευα!!! Έκανα τα πάντα χωρίς το παραμικρό άγχος!!!! (και χωρίς αγχολυτικά). Πέρασαν έτσι 7 χρόνια που ήμουν μια χαρά , λειτουργική σε όλα τα επίπεδα... Και πριν 2 χρόνια γίνεται ένα ''μπαμ'' και πάλι τα ίδια... Αρχίζω αγωγή με xanax για να καταλαγιάσει το άγχος και ταυτοχρόνως αρχίζω και περιορίζω την ζωή μου.Δεν μπαίνω στο μετρό, δεν πάω διακοπές, δεν φε'υγω μακριά απο το σπίτι μου κτλ. Πρίν 6-7 μήνες ξαναπήγα στο ψυχίατρο και μου είπε πως πρέπει να κάνω γνωσιακή ψυχοθεραπεία ώστε να κόψω και τα xanax σιγά σιγά. Βρήκα έναν γιατρό ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή και ξεκίνησα στα τέλη Αυγούστου. Έχω κάνει 10 συνεδρίες και δεν έχω καμία αλλαγή. Ίσα ίσα αγχώνομαι και περισσότερο πολλές φορές. Στην τελευταία συνεδρία συζητήσαμε και μου είπε πως είμαι πολύ κακομαθημένη και δεν εφαρμόζω καμία τεχνική απο αυτές που μου προτείνει, οτι δεν έχω το σθένος να εκτεθώ στον φόβο μου, γιατί απλά δεν πιστεύω οτι η ψυχοθεραπεία μπορεί να με κάνει καλά. Απο την άλλη μου προτείνει να ανεβάσω τη δόση του αντικαταθλιπτικού για να προχωρήσω λίγο αλλά φοβάμαι. Μου είπε πως πρέπει να πάρω μια απόφαση, είτε με χάπια είτε με ψυχοθεραπεία που να την ακολουθώ όμως, είτε με συνδιασμό και των δύο. Νίωθω πολύ μπερδεμένη , πολύ χάλια , αισθάνομαι πως δεν θα το ξεπεράσω ποτέ ξανά αυτό το άγχος. Είμαι μονίμως στη τσίτα. Αυτό που σκέφτηκα είναι να συνεχίσω μόνο με ψυχοθεραπεία για 1 μήνα ακόμα και αν ακόμα τίποτα , να ανεβάσω το αντικαταθλιπτικό που τόσο φοβάμαι.
Φοβάμαι μην το προφασίζομαι και αυτό για να περάσει έτσι ο καιρός. Γιατί δεν έχω λίγο πείσμα;; Να το πάρω πατριωτικά και να ακολουθήσω οτι μου λένε; Γιατί είμαι τόσο εγωίστρια; Τί θα κάνατε στη θέση μου;
Υ.Γ. Είμαι 28 χρονών και στη δουλειά μου μόνο λειτουργώ φυσιολογικά.

Στην θεση σου ειμαι και ειμαι 33.Αγωνα και υπομονη.Αγωνα ομως.

Το έχεις χρόνια; Ακολουθείς κάποια φαρμακευτική αγωγή; Ακόμα και αυτός ο αγώνας οτι πρέπει να εκτεθώ στους φόβους μου με αγχώνει και το αναβάλλω.

Παιρνω ladose και xanax χρονια τωρα σε μικρες ποσοτητες.Κανω και ψυχοθεραπεια ενα χρονο.

ειμαστε πολλοι ζουζουνιτσα!!!! κουραγιο!!! ποια χαπια περνεις?

Εμένα συνέβη το αντίστροφο. Νόμιζα πως ξεπέρασα την ΙΨΔ με ψυχοθεραπεία και ξεκίνησα τελικά φαρμακοθεραπεία. Σου στέλνω την αγάπη μου, για να είναι όλα περαστικά. Σε νιώθω.

10 συνεδριες και δεν ειδες διαφορα...αλλαξε τον!Σε 2η φαση συμφιλιωσου με το αγχος σου,δεξου το ως ενα κομματι του εαυτου σου και θα δεις που θα γινεις πιο λειτουργικη.

Quote:

---

Originally Posted by zouzounitsaaa

Καλησπέρα σας,
πάντα στα δύσκολα έγραφα εδώ..ήθελα να ακούσω γνώμες, να με καταλάβουν άνθρωποι που πέρασαν ή περνάνε ακόμα τα ίδια με 'μενα. Εν συντομία , γιατί αυτό το άγχος ξεκινάει απο τα 15 μου με κρίσεις πανικού, είχα περάσει απο πολλούς γιατρούς , πήρα πολλά αντικαταθλιπτικά, και υπήρχαν περίοδοι που ήμουν καλά και άλλες που ήμουν χάλια. Μια χάλια περίδος με έντονο άγχος , φόβο κτλ ήταν πριν 8 χρόνια περίπου όπου πλέον ο ψυχίατρος που πήγα μου διέγνωσε ιδψ διαταραχή,κρίσεις πανικού και αγοραφοβία. Με έπεισε και ξεκίνησα φαρμακευτική αγωγή με αναφρανίλ ... και μετά απο λίγο καιρό, ούτε που το πίστευα!!! Έκανα τα πάντα χωρίς το παραμικρό άγχος!!!! (και χωρίς αγχολυτικά). Πέρασαν έτσι 7 χρόνια που ήμουν μια χαρά , λειτουργική σε όλα τα επίπεδα... Και πριν 2 χρόνια γίνεται ένα ''μπαμ'' και πάλι τα ίδια... Αρχίζω αγωγή με xanax για να καταλαγιάσει το άγχος και ταυτοχρόνως αρχίζω και περιορίζω την ζωή μου.Δεν μπαίνω στο μετρό, δεν πάω διακοπές, δεν φε'υγω μακριά απο το σπίτι μου κτλ. Πρίν 6-7 μήνες ξαναπήγα στο ψυχίατρο και μου είπε πως πρέπει να κάνω γνωσιακή ψυχοθεραπεία ώστε να κόψω και τα xanax σιγά σιγά. Βρήκα έναν γιατρό ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή και ξεκίνησα στα τέλη Αυγούστου. Έχω κάνει 10 συνεδρίες και δεν έχω καμία αλλαγή. Ίσα ίσα αγχώνομαι και περισσότερο πολλές φορές. Στην τελευταία συνεδρία συζητήσαμε και μου είπε πως είμαι πολύ κακομαθημένη και δεν εφαρμόζω καμία τεχνική απο αυτές που μου προτείνει, οτι δεν έχω το σθένος να εκτεθώ στον φόβο μου, γιατί απλά δεν πιστεύω οτι η ψυχοθεραπεία μπορεί να με κάνει καλά. Απο την άλλη μου προτείνει να ανεβάσω τη δόση του αντικαταθλιπτικού για να προχωρήσω λίγο αλλά φοβάμαι. Μου είπε πως πρέπει να πάρω μια απόφαση, είτε με χάπια είτε με ψυχοθεραπεία που να την ακολουθώ όμως, είτε με συνδιασμό και των δύο. Νίωθω πολύ μπερδεμένη , πολύ χάλια , αισθάνομαι πως δεν θα το ξεπεράσω ποτέ ξανά αυτό το άγχος. Είμαι μονίμως στη τσίτα. Αυτό που σκέφτηκα είναι να συνεχίσω μόνο με ψυχοθεραπεία για 1 μήνα ακόμα και αν ακόμα τίποτα , να ανεβάσω το αντικαταθλιπτικό που τόσο φοβάμαι.
Φοβάμαι μην το προφασίζομαι και αυτό για να περάσει έτσι ο καιρός. Γιατί δεν έχω λίγο πείσμα;; Να το πάρω πατριωτικά και να ακολουθήσω οτι μου λένε; Γιατί είμαι τόσο εγωίστρια; Τί θα κάνατε στη θέση μου;
Υ.Γ. Είμαι 28 χρονών και στη δουλειά μου μόνο λειτουργώ φυσιολογικά.

---

Έκανα κι εγώ γνωσιακή για 1 χρόνο και τώρα είμαι πάλι στα πατώματα. Προσπαθώ μάταια να την εφαρμόσω. Βέβαια εγώ πάιρνω μόνο μικρή ποσότητα αγχολυτικού, αλλά κατά κυριολεξία παραπαίω. Η μέρα μοιάζει ατελείωτο βασανιστήριο. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω. Κάθε μέρα στην τσίτα, κάθε μέρα υπομονή, κάθε μέρα κλάμα. Νομίζω σύντομα θα προτιμήσω την γνωστή και για εμένα πεπατημένη, τα φαρμακάκια...Ποιά φάρμακα παίρνεις? Την προηγούμενή σου αγωγή (7ετής) δεν την είχες σταματήσει δηλ. τα έπαιρνες σερί? Τι σου λέει ο ψυχοθεραπευτής σου να κάνεις? Τα γνωστά νοητικά "ΣΤΟΠ" και τέτοια που μου λέει κι η δικιά μου? Όταν το κεφάλι μου καίγεται από βλαμένες σκέψεις, ο τρόμος με έχει καταβάλλει, τα χέρια τρέμουν και απ' το άγχος νομίζω ότι θα εξαυλωθώ, ένα "ΣΤΟΠ" δεν αρκεί. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω....Μην τον αφήνεις πάτως να σου δημιουργεί ενοχές! Σε καμία απολύτως περίπτωση!!! Όχι κι αυτός....

εγω συνηθως γραφω ως ανθρωπος κ επειδη τυχαινει να ξερω αρκετα ατομα που βρισκοντουσαν σε κατασταση μονιμου αγχους συμπερανα οτι ανυσιχουν ευκολα αλλες φορες δικαιολογιμενα κ αλλες φορες χωρις λογο..
Αν εκαναν μια προσπαθεια να διακρινουν ποτε πρεπει να ανυσιχουν κ ποτε να μην ανυσιχουν πιστευω οτι η ζωη τους τωρα θα ταν πολυ ευκολοτερη.

αχ βρε αλεξανδρε. αν μπορουσαμε να το εκλογικευσουμε εκεινη την ωρα του πανικου, ετσι θα επρεπε να ειναι....αλλα....

Quote:

---

Originally Posted by spr1980

Έκανα κι εγώ γνωσιακή για 1 χρόνο και τώρα είμαι πάλι στα πατώματα. Προσπαθώ μάταια να την εφαρμόσω. Βέβαια εγώ πάιρνω μόνο μικρή ποσότητα αγχολυτικού, αλλά κατά κυριολεξία παραπαίω. Η μέρα μοιάζει ατελείωτο βασανιστήριο. Δεν ξέρω πόσο θα αντέξω. Κάθε μέρα στην τσίτα, κάθε μέρα υπομονή, κάθε μέρα κλάμα. Νομίζω σύντομα θα προτιμήσω την γνωστή και για εμένα πεπατημένη, τα φαρμακάκια...Ποιά φάρμακα παίρνεις? Την προηγούμενή σου αγωγή (7ετής) δεν την είχες σταματήσει δηλ. τα έπαιρνες σερί? Τι σου λέει ο ψυχοθεραπευτής σου να κάνεις? Τα γνωστά νοητικά "ΣΤΟΠ" και τέτοια που μου λέει κι η δικιά μου? Όταν το κεφάλι μου καίγεται από βλαμένες σκέψεις, ο τρόμος με έχει καταβάλλει, τα χέρια τρέμουν και απ' το άγχος νομίζω ότι θα εξαυλωθώ, ένα "ΣΤΟΠ" δεν αρκεί. Μακάρι να μπορούσα να το κάνω....Μην τον αφήνεις πάτως να σου δημιουργεί ενοχές! Σε καμία απολύτως περίπτωση!!! Όχι κι αυτός....

---

εγω ξεκιναω με νεο ψυχιατρο-ψυχοθεραπευτη απο αυριο. δεν ξερω αν θα με αναλαβει ή αν θα συνεχισω μαζί του. παλαιοτερα η ψυχοθεραπεια μου ειχε κανει δουλεια αλλα λογω οικονομικων σταματησα, με κουρασε λιγο και η ψυχοθεραπευτρια γιατι ενιωσα πια οτι "την ξεπερασα" δεν ξερω αν καταλαβαινετε τι εννοω.
εκανα τοτε θεραπεια με λαντοζ και λεξοτανιλ (αυτα μεχρι να με πιασει το λαντοζ). τωρα μια απο τα ιδια απο φαρμακα. αλλα ειναι 3η εβδομαδα και εχω δει ελαχιστες αλλαγες. αν εξαιρεσουμε την απωλεια κιλων και ορεξης και λιγο την ελλειψη ταχυκαρδιας..η αληθεια ειναι οτι κουραστηκα

Καλησπέρα. Θα σας πω για την ομαδική θεραπεία,που ακολουθώ σε κ.ψ.υ.
Στην αρχή και μέχρι πριν λίγο καιρό,έλεγα πως δεν με βοηθούσε.
Σιγά ,σιγά αρχίζω να το βλέπω κάπως αλλιώς.γιατί εκεί ,με δικάζουν πολλοί,καλοπροαίρετα.
Μου επισημαίνουν πολλά,τα οποία δεν μπορούσα ουρά να τα σκεφτώ.
Και παράλληλα, ακούω και τα προβλήματα των άλλων,με αποτέλεσμα να γινομαι και εγώ μέρος των προβλημάτων, και των άλλων.
Και όλα τα προβλήματα έχουν μια κοινή αφετηρία!!!!!.
Πάντα με την προϋπόθεση, ότι δεν θα τους δεις ανταγωνιστικά και εγωιστικά.
Ότι ο καθένας μας,τα ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ!!!!!!
καλό σας βράδυ..

oxi mono ta ξερουμε ολα αλλα νομιζουμε οτι ειμαστε και ανθρωποι επειδη τα ξερουμε ολα

Παιδιά το αναφρανιλ το παιρνω απο το 2008 σερί .. Το ειχα μειώσει οταν ήμουν πολυ καλα απο μονη μου , έπαιρνα περίπου 10 mg. Οταν πριν 2 χρονια με ξανά επιασε το ανέβασα με το ζόρι και φόβο στα 25 mg. Αυτήν την ποσότητα παιρνω ακομη . Και xanax σύνολο την ημερα 0,75 mg. Μου είπε και ο θείος μου ( ειναι καρδιολόγος ) κάτι για να με ταρακουνήσει αλλά μάλλον με τρόμαξε . Υπαρχουν 3 οδοί : ψυχοθεραπεια , φάρμακα ή να σε κλείσουμε με το ζόρι σε ένα νοσοκομείο να σου δίνουν την φαρμακευτική αγωγή με το ζόρι . Περιμένει μεχρι αυριο να του απαντήσω .. Τι λέτε ; Να συνεχίσω για ενα μήνα ακομη τη γνωσιακη και αν δεν να πάρω παραπάνω φάρμακα ; 12 χρονια υποφέρω απο αυτό το πράγμα . Εντωμεταξύ δουλευω για να πληρώνω τον ψυχίατρο . Εχω φρικάρει και με αυτό .

Εμένα ο ψυχοθεραπευτης ξεκίνησε με το να μου εξηγεί πως λειτουργεί η σκέψη μου , να αρχίζω να τις αποτυπώνω σε χαρτί , μετα να κανω ενα πεντάστηλο με γεγονός -σκέψη -συναίσθημα -συμπεριφορά - αντικατάσταση σκέψης . Μου έκανε κάτι ασκήσεις mindfulness να συγκεντρώνομαι στην αναπνοή μου , μου έβαλε πηρα και ενα βιβλίο για τη γνωσιακη και διάβασα .. Μετα μου έκανε και κάτι σαν role playing επειδή υπάρχει λέει και το μικρο παιδι ακομη μέσα μου που βγαίνει στις δύσκολες καταστάσεις . Εμένα όλα αυτα οταν εγω πνίγομουν απο το αγχος και είχα πανικό μου φαίνονταν γελοίες τεχνικές . Και του το είπα . Μου είπε πως ποτε δεν πίστεψα στην ψυχοθεραπεια , στις τεχνικές και δεν τον εμπιστεύομαι άρα πρεπει πρώτα να δουλέψουμε και αυτό . Οτι δεν εμπιστεύομαι κανέναν . Πφφφ για να δούμε ...