προβλήματα με τους δικούς μου

καλησπέρα σας, θα σας παραθέσω το πρόβλημά μου για να ακούσω την γνώμη σας.
συζώ με την γυναίκα μου και το 1 χρ. παιδάκι μας. Τα προβλήματα είναι με τον περίγυρό μας, με την μάνα μου έχω μήνες να μιλήσω,
με την αδερφή μου,τον γαμπρό μου και το ανηψάκι μου παραπάνω καιρό. Δεν συμπαθούν καθόλου την γυναίκα μου και οι κόντρες -πολυ έντονες- ξεκίνησαν πριν παντρευτώ.
Αλλά το χειρίστικα λάθος αφού σώπαζα για ξεπεραστούν όλα και να κρατήσω ισορροπίες (τρομάρα μου...). η γυναίκα μου δεν θέλει ούτε το όνομά τους να ακούει, το επίκεντρο πλεον είναι
το παιδάκι μας αφού το πρόβλημά τους πλέον είναι οτι δεν το βλέπουν. με πονάει η μοναξιά και η αδιαλλαξία όλων ακόμη και της γυναίκας μου, αφού μετά όντως από πολλές προσπάθειες επανασύνδεσης με τους δικούς μου τα πράγματα γινόντουσαν χειρότερα (Η γυναίκα μου έβγαζε πολλές άμυνες, με το παραμικρό). Φυσικά και έιμαι σε κατάφληψη και δεν είμαι καλά γιατί πέταξα απότομα όλη την παλιά ζωή μου και έχω επικεντρωθεί
στην οικογένειά μου αλλά με ποναει αφόρητα. το σόι με κοιτάει σαν το απολωλό πρόβατο για την στάση στην μάνα μου. Υπάρχει απομόνωση απο όλους τους δικούς μου.

Φυσικά κλείστηκα στον εαυτό μου και σε λίγες συζητήσεις που είχα με φίλους γινόμουν χειρότερα όχι μόνο γιατί τα σκεφτόμουν ξανά και ξανά
αλλά γιατί φοβόμουν μην τους κουράσω με τα καθημερινά σχεδόν γεγονότα που συνέβαιναν στην ζωή μου.
Και εγώ πάντα στην “μέση”. Πραγματικά σκέφτομαι να τους παρατήσω όλους και να φύγω μόνος, μπας και χαμογελάσω λιγάκι,
αλλά σκέφτομαι διαρκώς το παιδάκι μου που δεν μπορώ να αποχωριστώ!

Καλημέρα.
Μήπως θα έπρεπε να καθίσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι για να λυθούν τα προβλήματα?Να καταλάβουν όλοι το πόσο κακό γίνεται χωρίς λόγο?

Επειδή αυτό,που λες εσύ πως ζεις,εγώ το ζούσα επι μία δεκαετία δυο πραγματάκια όσο αντικειμενικά μπορώ..Καταρχήν το μεγαλύτερο λάθος είναι το δικό σου κ φυσικά σε μεγάλο βαθμό σε βαραίνει η ευθύνη για το πώς είναι τώρα τα πράγματα.Το αναγνωρίζεις κ εσύ άλλωστε.Το σύντροφό μας τον διαλέγουμε,την οικογένειά μας όχι.Οφείλουμε λοιπόν να υπερασπιζόμαστε την επιλογή μας κ να μην την αφήνουμε έρμαιο σε όποιον αποφασίσει πως εμείς δεν έχουμε επιλέξει σωστά.Δεν το έκανες κ πρόσεξε τί ακριβώς συνέβη: Η οικογένειά σου όπως άρχισε έτσι κ συνέχισε να μη δέχεται τη γυναίκα σου.Η γυναίκα σου προφανώς θα έκανε υπομονή ,όσο άντεχε,περιμένοντας να βάλεις εσύ τα πράγματα στη θέση τους.Δεν το έκανες,γεννήθηκε το παιδί κ στα χέρια της ένιωσε πως έχει κάποιου είδους εξουσία πια κ έπαψε να αντέχει.Αναμενόμενο.Κ εσύ έρχεσαι τώρα κ λες είμαι στη μέση.
Θα πρέπει να ξέρεις πως όταν κάνεις υπομονή για κάτι,όταν σπας,μετά δεν αντέχεις το παραμικρό.Τίποτα.Έχει πλέον σπάσει το γυαλί,όλα τα βλέπεις εχθρικά.Δηλαδή για να στο πω αλλιώς,οι κινήσεις για επανασύνδεση,που λες πως έγιναν,για τη γυναίκα σου εικάζω πως δεν υπήρξαν ποτέ στο μυαλό της.
Από την άλλη οι υπόλοιποι γιατί πήραν θέση;Γιατί δε σε στήριξαν;Σε έπιασε κάποιος από την οικογένειά σου να σου πει,κάνεις λάθος πιστεύω,αλλά το τί έχεις εσύ με τη μαμά δε με αφορά κ είμαι δίπλα σου;Σε στήριξε κανείς;Αν αυτό δεν είναι ψυχολογικός πόλεμος τότε τί είναι;
Επίσης να σκεφτείς κ το εξής:Η γυναίκα σου δεν έχει λόγο να είναι διαλλακτική.Δεν τη θέλουν δεν τους θέλει.Η οικογένειά σου όμως έχει δύο πολύ σοβαρούς λόγους να είναι πιο διαλλακτική,εσένα κ το παιδί.Κυρίως το παιδί.
Δεν ξέρω τους χαρακτήρες σας,ούτε πόσο δυναμική είναι η γυναίκα σου κ πόσο μπορεί να προκαλεί η συμπεριφορά της.Πάντως να ξέρεις κ η σκέψη του να φύγεις είναι της ίδιας φιλοσοφίας με τη στάση,που κράτησες αρχικά.Φεύγω απο το πρόβλημα,γιατί εμένα έτσι με βολεύει.

Οι δικοι σου γτ δε τη θελαν τη γυναικα σου?

ελπίδα, χάρηκα που μου απάντησες έτσι, αλλά λύση δεν πρότεινες γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει. Έπεσες μέσα σε όλα, ως προς την οικογένεια και την ευθύνη που με βαραίνει και με αρρωσταίνει αλλά η γυναίκα μου είναι πολύ δυναμική και δύστροπη και καθόλου συγκαταβατική σε οποιοδήποτε θέμα της ζωής της όχι μόνο για τους δικούς μου, και από αυτό ξεκίνησαν όλα, φυσικά με την προθυμία των δικών μου, βλέπεις ένα απλό παράδειγμα, το φαγητό τις Κυριακές, η γυναίκα μου γκρίνιαζε να μην πηγαίνουμε κάθε Κυριακή (αφού υπήρχαν γκρίνιες), οπότε έγινε μια φορά το μήνα και σταδιακά καθόλου και εκεί άρχισε η αντίδραση των δικών μου. Οι δικοί μου βλέπεις έχασαν προνόμια (χάρες, οικ. ενισχύσεις, τον γιόκα τους ) από την στιγμή που συζήσαμε με την γυναίκα μου κόπηκαν όλα. Μην σας φαίνεται παράξενο αλλά ήταν όλοι άμεσα εξαρτημένοι από μένα. Έχω αποφασίσει από καιρό όχι τώρα, να μείνω στην γυναίκα μου και στο παιδί μου, πονώντας βέβαια, και ζηλεύοντας άλλες αγαπημένες οικογένειες αλλά αντέχεται; θα δικαιωθώ για την επιλογή μου ή θα καταστρέψω την ζωή μου; Φυσικά την απάντηση δεν την ξέρει ούτε ο θεός. νομίζω πως σου απάντησα kerasi

Αντωνη καλησπέρα, βρισκομαι σε μια αναλογη περίπτωση, αλλα στο αλλο στρατόπαιδο... ειμαι η αδερφη, που ξεκοψα απο τον αδερφο μου, γιατι δεν αντεχα αλλο να βλέπω την νυφη μου και τους γονεις της να κανουν τετοιο ψυχολογικο πόλεμο στους γονεις μου. Για 5 χρόνια κρατιομουν απέξω απολο αυτο..και προσπαθουσα να μην ανακατευομαι... ακουγα τα πιο παραλογα σκηνικα και εβλεπα τους γονεις μου να γερνανε 10 χρόνια πριν την ωρα τους

...καποια στιγμη εφτασα στο αμην.. τα σκηνικα και οι προσβολές ειχαν ξεπερασει το όριο καθε λογικης πλεον. και πήρα θέση..
δεν εχω συναντησει στην ζωή μου πιο κακο καιπιο ασχημο ανθρωπο. οι μασκες επεσαν με ειρωνευτηκε με σνομπαρε κ προσπάθησε να κάνει τον ίδιο πόλεμο νευρων που έκανε και στους αλλους... ετρεμα.. ετρεμα αποαυτο που συναντουσα διαστρεβλωνε καθε λέξη μου μπροστα στα ματια μου...αλλα της ελεγα ..αλλα "καταλάβαινε"...χωρις καμια απολύτως διαθεση φυσικα να καταλάβει πραγματικα ή να με αφησει να της εξηγησω.
και μεσα στο τρεμουλό μου... είπα θεε μου τι κανω εδω? για ποιο λόγο μπαινω σε όλη αυτη την διαδικασια... ποια νυφη θα φερονταν ετσι στην αδερφη του ανθρωπου που αγαπάει... ήταν αποφασισμενη να κοψει εναν γιο απο την μανα του και τον πατερα του και η ιδια εχει 2 γιους!!!
περιττο να αναφέρω τα ψεμματα που ειπε στον αδερφο μου...ο οποιος ...τα πίστεψε!! δεν μου εδωσε καν το περιθωριο να με ακουσει...
δεν ξαναμιλήσαμε ποτε. δεν μπορω να τον συγχωρεσω. εχασα τα ανηψακια μου και τον αδερφο μου ..χαριστικη βολή για την καταθλιψη μου... με γονατισε!!
αλλα τουλάχιστον εσωσα τους γονεις μου απο αυτην την κατασταση. τωρα βλέπουν τα εγγονια τους μια φορα την εβδομαδα που τους τα πάει ο αδερφος μου για μια ωρίτσα εκοψαν απο την νυφη και δεν θελουν να την ξαναδουν στα ματια τους και ηρέμησαν.

ποια μεση? προδωσε μανα και πατερα τους γερασε πριν την ωρα τους και γιατι??...γιατι η γυναικα του δεν τους "πάει"

αυτα τα πραγματα τα ξεκαθαρίζεις απο την αρχη, πριν καν τα κουτσουβελα! αυτο ξερω εγω ...βαζεις όρια απο την αρχη...αφου τα αυτονόητα δεν τα καταλαβαινει το θετεις νομο.. ειναι μανα μου και τερμα η συζητηση

υπάρχουν πιο συχνα οι περιπτωσεις που συμβαινει το αντιστροφο, τα πεθερικα να ειναι στραβα, αλλα σε αυτες τις περιπτωσεις επεισης πατας πόδι απο την αρχη...ειναι η γυναικα μου και τερμα η συζητηση! οποιος δεν το δεχετε ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ!!!

δηλαδη η δικια σου μια-δυο κυριακες τον μήνα να πάει με χαμογελο στο σπίτι να χαρουν οι παππουδες το εγγονι τους τι θα πάθει?? αυτες οι κυριακες ειναι ολη η ζωη της γιαγιας και του παππου Σε μεγαλωσαν και σε εκαναν αυτο που εισαι σημερα...με τα λάθη τους οκ..αλλα .. και μονο και μονο γι αυτο θα πρεπε και εκεινη να τους αγαπήσει... ακου "μεση" ... πως την ειπες ιδιοτροπη??... ιδιοτροπη που δεν θελει την ιδια σου την μανα? ιδιοτροπη που δεν σεβεται 2 ανθρωπους που εχουν τα διπλασια χρόνια της? ιδιοτροπη που στερει το γιο απο μια μανα και το εγγονι απο μια γιαγια χωρις σοβαρο λογο?...τι να σου πω παιδακι μου...
ελπίζω αλήθεια να μην εισαι η ιδια περιπτωση με τον αδερφο μου...συγνωμη για το κατεβατο...αλλα η πληγη ποναει και δεν ξερει να σταματησει!

Quote:

---

Originally Posted by antonis3

ελπίδα, χάρηκα που μου απάντησες έτσι, αλλά λύση δεν πρότεινες γιατί δυστυχώς δεν υπάρχει. Έπεσες μέσα σε όλα, ως προς την οικογένεια και την ευθύνη που με βαραίνει και με αρρωσταίνει αλλά η γυναίκα μου είναι πολύ δυναμική και δύστροπη και καθόλου συγκαταβατική σε οποιοδήποτε θέμα της ζωής της όχι μόνο για τους δικούς μου, και από αυτό ξεκίνησαν όλα, φυσικά με την προθυμία των δικών μου, βλέπεις ένα απλό παράδειγμα, το φαγητό τις Κυριακές, η γυναίκα μου γκρίνιαζε να μην πηγαίνουμε κάθε Κυριακή (αφού υπήρχαν γκρίνιες), οπότε έγινε μια φορά το μήνα και σταδιακά καθόλου και εκεί άρχισε η αντίδραση των δικών μου. Οι δικοί μου βλέπεις έχασαν προνόμια (χάρες, οικ. ενισχύσεις, τον γιόκα τους ) από την στιγμή που συζήσαμε με την γυναίκα μου κόπηκαν όλα. Μην σας φαίνεται παράξενο αλλά ήταν όλοι άμεσα εξαρτημένοι από μένα. Έχω αποφασίσει από καιρό όχι τώρα, να μείνω στην γυναίκα μου και στο παιδί μου, πονώντας βέβαια, και ζηλεύοντας άλλες αγαπημένες οικογένειες αλλά αντέχεται; θα δικαιωθώ για την επιλογή μου ή θα καταστρέψω την ζωή μου; Φυσικά την απάντηση δεν την ξέρει ούτε ο θεός. νομίζω πως σου απάντησα kerasi

---

Εγώ να σου προτείνω λύση εσύ θα την κάνεις;Οι δικοί σου θα την δεχτούν;Το θέλουν;Για να βρεθεί λύση Αντώνη θα πρέπει να το θέλει η οικογένειά σου κ η γυναίκα σου κ απο αυτά,που γράφεις νομίζω πως κανείς δε θέλει.Επίσης παρατηρώ οτι δεν πρέπει να είσαι σαν χαρακτήρας κ πάρα πολύ δυναμικός κ αυτές οι καταστάσεις,για να βρεθεί μια κάποια λύση απαιτούν πολύ δυναμισμο.
Εγώ ας πούμε έχοντας διαφορετικές εμπειρίες διαφωνώ κάθετα με τη Ρέα για τις Κυριακές.Γιατί να πηγαίνει κάπου που δεν τη θέλουν,να το παίζει κ χαζή κ να χαμογελάει,για να χαίρονται ποιοί;Αυτοι,που την βρίζουν!Απο την άλλη,αν είναι τόσο δύστροπη(όχι κ τόσο όμορφη λέξη να περιγράφεις τον άνθρωπό σου)όσο λες,θα δεχόταν να πηγαίνεις μόνος σου;Εσύ μπορείς να το επιβάλεις αυτό;Οτι δηλαδή το παιδί έχει ανάγκη κ τον παπού κ τη γιαγιά κ μία στο τόσο θα το πηγαίνω να το βλέπουν.Εμένα ο άντρας μου τότε ας πούμε δεν το είχε δεχτεί κ έλεγε ή όλοι μαζί ή καθόλου.Και φυσικά επικράτησε το καθόλου.Εγώ όμως σαν πρόταση,που έκανε η άλλη πλευρά το δέχτηκα,γιατί έκρινα πως θα ήταν καλό για το παιδί μου να έχει γύρω του όλους αυτούς,που το αγαπάνε κ το νοιάζονται.Η κάθε ιστορία είναι διαφορετική λόγω των χαρακτήρων κ αφου δεν ξέρουμε τους χαρακτήρες της δικής σου ιστορίας,δύσκολο να σου πει κάποιος αυτή είναι η λύση.

Καλημέρα Αντώνη,
Οι γονείς σου κι η αδελφή σου τι τύποι ανθρώπων είναι;
Εννοώ είναι παρεμβατικοί; Είναι επικριτικοί; Ανακατεύονται εκεί που δεν τους σπέρνουν;
Λένε τις απόψεις τους χωρίς να τους τις ζητήσετε; Λένε μεταξύ σοβαρού κι αστείου
αυτά που μπορούν να προσβάλλουν τους άλλους;...

Κι από πού ξεκίνησε το όλο πρόβλημα; Η γυναίκα σου αρχικά πώς φερόταν; Ήταν εκείνη, που
δημιουργούσε θέματα ή εκείνη, που δέχτηκε αναίτια τις επιθέσεις τους;
Το σίγουρο είναι ότι πρόβλημα χωρίς λύση δεν υπάρχει, όπως δεν υπάρχει και πρόβλημα χωρίς τα αίτιά του.
Αρκεί να θέλουμε να τα δούμε, γιατί στα αίτια βρίσκονται κι οι λύσεις... Πολλές φορές είναι δύσκολο...

Στη θέση σου, θα το ξανακοίταζα από την αρχή για να δω πως έφτασαν τα πράγματα
σήμερα μέχρι εδώ... Μόνο έτσι μπορείς να δεις τι έχει πραγματικά γίνει και ποιος πραγματικά ευθύνεται.

Πάντως, ξεκινάς με το οι δικοί μου...δεν συμπαθούν τη γυναίκα μου... κι είναι διαδεδομένο και
γνωστό, το νέο μέλος/νύφη, στην οικογένεια να δέχεται τους αρνητικούς σχολιασμούς πεθεράς/κουνιάδας,
που έχουν να κάνουν από το πως μαγειρεύεις και καθαρίζεις, έως το πως μεγαλώνεις το παιδί σου.
Αν δέχτηκε λοιπόν τέτοιου είδους σχόλια σίγουρα καλά κάνει και δεν τους θέλει!
Ειλικρινά, δεν παλεύεται μια τέτοια εχθρική κατάσταση.

Η προσωπική μου άποψη είναι να μη διαλύσεις το σπίτι σου, επειδή οι δικοί σου δεν θέλουν τη γυναίκα σου.

Quote:

---

Originally Posted by elpida_

διαφωνώ κάθετα με τη Ρέα για τις Κυριακές.Γιατί να πηγαίνει κάπου που δεν τη θέλουν,να το παίζει κ χαζή κ να χαμογελάει,για να χαίρονται ποιοί;Αυτοι,που την βρίζουν!Απο την άλλη,αν είναι τόσο δύστροπη(όχι κ τόσο όμορφη λέξη να περιγράφεις τον άνθρωπό σου)όσο λες,θα δεχόταν να πηγαίνεις μόνος σου;Εσύ μπορείς να το επιβάλεις αυτό;Οτι δηλαδή το παιδί έχει ανάγκη κ τον παπού κ τη γιαγιά κ μία στο τόσο θα το πηγαίνω να το βλέπουν.Εμένα ο άντρας μου τότε ας πούμε δεν το είχε δεχτεί κ έλεγε ή όλοι μαζί ή καθόλου.Και φυσικά επικράτησε το καθόλου.

---

Θα απαντησω στο ερωτημα σου για να σου δωσω και την "αλλη πλευρα"...αν θες ακου την...αν θες πέτα την ...
αν σε "βρισουν" ...ειναι καθηκον του αντρα σου να τους πάρει ο διαολος αυτο ειναι αδιαπραγματευτο!... υπάρχει μετρο και όριο. απο εκει και πέρα δεν παντρευτηκες μονο των ανδρα σου...παντρευτηκες και τους γονεις του...δεν φύτρωσε ο ανθρωπος..οπως και αυτος τους γονεις σου φυσικα.
και σε καθε οικογενεια υπάρχουν τριβες δεν γινετε όλα να ειναι ομαλα...
είναι μεγαλοι άνθρωποι και εχουν ζήσει τόσα και εχουν περασει αλλα τοσα... εμεις ειμαστε ακομα στην αρχη!...οπως και να χει δικαιούντε να εχουν κάποια παραξενια... οπως θα δικαιούμαι και εγω να εχω στα γεράματα μου και εσυ... (ηδη εχουμε τόσες :p)
Εμεις σαν νέοι άνθρωποι πρέπει να σεβαστούμε καποια πράγματα, να δείξουμε κάποια κατανόηση.
μεγαλωσαν με κοπο και μοχθο ενα παιδι και τον εκαναν ανθρωπο και αυτός ο ανθρωπος ωφειλει να τους τιμάει στα τελευταια τους χρόνια...οπως και εσυ τους δικους σου...και φυσικα και η γυναίκα του πρέπει να τους τιμάει... το ωφειλει εξ αρχης!!
οτι και να σου χουν πει,για 4 ωρες του μήνα να κάνεις λίγο τον μαλ@κ@ για να δωσεις ευτυχία στον ανθρωπο που αγαπάς και στο παιδάκι σου και σε δυο μεγαλους ανθρωπους,δεν ειναι -θεωρω- μεγαλη θυσία!... θα το αντεξεις... γιατι να χωρίσεις ετσι μια οικογενεια... θα θελες και σε σενα να κάνει το ιδιο το παιδί σου?...
δεν βλέπεις ποσο υποφερει ο αντρας σου απο όλο αυτο? πως αντεχεις να φερεσαι τόσο εγωιστικα... ο γαμος ...ειναι γαμος!... θελει συμβιβασμους και γερό στομαχι...πως να το κάνουμε...ας μην παντρευόσασταν βρε κορίτσια.
και βεβαια θα προτιμησει το μαζι ή καθολου ο ανθρωπος!!... με τι μουτρα να πάει μονος του τα παιδια στους παππουδες... πως θα τους αντικρίσει ? σαν ευνουχισμενος? οπως πάει ο αδερφος μου τωρα?
αυτοι οι ανθρωποι καποια στιγμη θα φυγουν απο την ζωη...και φυσικα τότε θα κλείσουν και όλοι οι λογαριασμοι... αν ειστε μαζί μεχρι τότε...να ξερεις δεν προκειται να συγχωρεσει ΠΟΤΕ ούτε εσενα ουτε τον εαυτό του για το ποσο πλήγωσε και πρόσβαλε τους ιδιους του τους γονεις... και αυτο το αγκαθι μπορεις να το αφαιρεσεις μολις με 4 κωλοωρίτσες απο την ζωη σου τον μηνα..και λίγα ψευτικα χαμόγελα.
δεν χρειαζεται τιποτα αλλο απο την μερια σου .... γιατι να ΜΗΝ το κανεις?

εγω ετσι το εμαθα στην ζωη μου...παρα τα στραβα τους οι δικοι σε αυτο ειχαν δικιο...οι γιαγιαδες και οι παππουδες ειναι πρόσωπα ιερα. και παρόλο που η μανα μου περασε πολλα απο την πεθερα της...εγω χαρηκα τα παιδικα μου χρόνια και την αγαπη των παππουδων μου και μεχρι σημερα εχω τις πιο γλυκες μνημες απο αυτους που δεν θα τις ξεχασω ΠΟΤΕ ΌΣΟ ΖΩκαι πάντα θα ευγωμονω τους γονεις μου για τις οποιες θυσιες εκαναν για να μου εξασφαλίσουν αυτες τις μνημες.

ΤΟΝΙΖΩ ..οταν λέω "εσυ" γενικολογω , δεν το προσωποποιω προς θεου!

Quote:

---

Originally Posted by elpida_

δύστροπη(όχι κ τόσο όμορφη λέξη να περιγράφεις τον άνθρωπό σου).

---

εγω τον βρισκω πολύ επιεικη τον χαρακτηρισμο και εξεθεσα τα επιχειρηματα μου επ αυτου πιο πάνω. ο ανθρωπός σου ειναι αυτος που σε σεβεται και σε καταλαβαινει...οχι αυτος που με πεισματα σε ριχνει στη καταθλιψη... το ρασο δεν κανει τον παπα και η βερα δεν κανει την γυναικα σου ανθρωπό σου...αυτος ο τιτλος κερδιζεται και δοκιμαζεται στα σκουρα...

Quote:

---

Originally Posted by rea

Θα απαντησω στο ερωτημα σου για να σου δωσω και την "αλλη πλευρα"...αν θες ακου την...αν θες πέτα την ...
αν σε "βρισουν" ...ειναι καθηκον του αντρα σου να τους πάρει ο διαολος αυτο ειναι αδιαπραγματευτο!... υπάρχει μετρο και όριο. απο εκει και πέρα δεν παντρευτηκες μονο των ανδρα σου...παντρευτηκες και τους γονεις του...δεν φύτρωσε ο ανθρωπος..οπως και αυτος τους γονεις σου φυσικα.
και σε καθε οικογενεια υπάρχουν τριβες δεν γινετε όλα να ειναι ομαλα...
είναι μεγαλοι άνθρωποι και εχουν ζήσει τόσα και εχουν περασει αλλα τοσα... εμεις ειμαστε ακομα στην αρχη!...οπως και να χει δικαιούντε να εχουν κάποια παραξενια... οπως θα δικαιούμαι και εγω να εχω στα γεράματα μου και εσυ... (ηδη εχουμε τόσες :p)
Εμεις σαν νέοι άνθρωποι πρέπει να σεβαστούμε καποια πράγματα, να δείξουμε κάποια κατανόηση.
μεγαλωσαν με κοπο και μοχθο ενα παιδι και τον εκαναν ανθρωπο και αυτός ο ανθρωπος ωφειλει να τους τιμάει στα τελευταια τους χρόνια...οπως και εσυ τους δικους σου...και φυσικα και η γυναίκα του πρέπει να τους τιμάει... το ωφειλει εξ αρχης!!
οτι και να σου χουν πει,για 4 ωρες του μήνα να κάνεις λίγο τον μαλ@κ@ για να δωσεις ευτυχία στον ανθρωπο που αγαπάς και στο παιδάκι σου και σε δυο μεγαλους ανθρωπους,δεν ειναι -θεωρω- μεγαλη θυσία!... θα το αντεξεις... γιατι να χωρίσεις ετσι μια οικογενεια... θα θελες και σε σενα να κάνει το ιδιο το παιδί σου?...
δεν βλέπεις ποσο υποφερει ο αντρας σου απο όλο αυτο? πως αντεχεις να φερεσαι τόσο εγωιστικα... ο γαμος ...ειναι γαμος!... θελει συμβιβασμους και γερό στομαχι...πως να το κάνουμε...ας μην παντρευόσασταν βρε κορίτσια.
και βεβαια θα προτιμησει το μαζι ή καθολου ο ανθρωπος!!... με τι μουτρα να πάει μονος του τα παιδια στους παππουδες... πως θα τους αντικρίσει ? σαν ευνουχισμενος? οπως πάει ο αδερφος μου τωρα?
αυτοι οι ανθρωποι καποια στιγμη θα φυγουν απο την ζωη...και φυσικα τότε θα κλείσουν και όλοι οι λογαριασμοι... αν ειστε μαζί μεχρι τότε...να ξερεις δεν προκειται να συγχωρεσει ΠΟΤΕ ούτε εσενα ουτε τον εαυτό του για το ποσο πλήγωσε και πρόσβαλε τους ιδιους του τους γονεις... και αυτο το αγκαθι μπορεις να το αφαιρεσεις μολις με 4 κωλοωρίτσες απο την ζωη σου τον μηνα..και λίγα ψευτικα χαμόγελα.
δεν χρειαζεται τιποτα αλλο απο την μερια σου .... γιατι να ΜΗΝ το κανεις?

εγω ετσι το εμαθα στην ζωη μου...παρα τα στραβα τους οι δικοι σε αυτο ειχαν δικιο...οι γιαγιαδες και οι παππουδες ειναι πρόσωπα ιερα. και παρόλο που η μανα μου περασε πολλα απο την πεθερα της...εγω χαρηκα τα παιδικα μου χρόνια και την αγαπη των παππουδων μου και μεχρι σημερα εχω τις πιο γλυκες μνημες απο αυτους που δεν θα τις ξεχασω ΠΟΤΕ ΌΣΟ ΖΩκαι πάντα θα ευγωμονω τους γονεις μου για τις οποιες θυσιες εκαναν για να μου εξασφαλίσουν αυτες τις μνημες.

ΤΟΝΙΖΩ ..οταν λέω "εσυ" γενικολογω , δεν το προσωποποιω προς θεου!

---

Θα σου πααντήσω απο το τέλος.Το ποιος θα φύγει πρώτος απο τη ζωή καλή μου δεν το ξέρει κανείς κ επίσης τα λίγα χρόνια που λες είναι σχετικά.Εμένα ας πούμε η μητέρα μου πέθανε στα 35 της υπομένοντας γιατον άνθρωπό της αχαρακτήριστες συμπεριφορές,τις οποίες ο πατέρας μου αδυνατούσε να διαχειριστεί.Εκείνοι απο την άλλη έφυγαν απο τη ζωή σχεδόν στα 100 τους χρόνια.Οπότε ας μην είναι μοχλός πίεσης η ηλικία,είναι άτοπο.
Επίσης κάνεις λάθος καμία οικογένεια δεν παντρεύομαι.Οφειλω να σεβαστώ τους γονείς του ανθρώπου που επέλεξα,όπως οφείλουν κ αυτοι να σεβαστούν εμένα.Είναι αμφίδρομο.
Το θέμα Ρέα είναι άλλο εσύ έχεις την εμπειρία σου κ τη λες,εγώ τη δική μου.Με αυτά,που έχω ζησει εγώ,αυτά,που λες μου φαίνονται εξωφρενικά.Ενδεχομένως κ αυτά,που λέω εγώ να σου φαίνονται έτσι με αυτά,που εσύ έχεις ζήσει.Αυτό προσπαθώ να πω στον Αντώνη πως δεν υπάρχει σωστό κ λάθος,αυτό είναι ανάλογα στην περίσταση.Εγώ απο στεναχώρια έχασα ένα παιδί,εσύ λες απο τη νύφη σου δε μιλάς με τον αδερφό σου.Το μοναδικό για την περίπτωση,που συζητάμε είναι ο ίδιος ο Αντώνης να δει τα γεγονότα,τους χαρακτήρες απο απόσταση και να πάρει τις αποφάσεις του με όλα τα δεδομένα στο τραπέζι.
Τέλος εαν ο χαρακτηρισμός δύστροπη για τη γυναίκα του συγκεκριμένου ανθρώπου είναι επιεικής,τότε προφανώς εκτός απο λάθος χειρισμούς,ίσως έκανε κ λάθος επιλογή συντρόφου.Αλλά αυτό δεν το γνωρίζουμε εμείς,απο ένα γεγονός,οτι δεν ήθελε να πηγαίνει στα πεθερικά τις κυριακές.

χαχαχα... το πόσο "βοηθησαμε" τον φουκαρα τον αντωνη δεν λέγεται!:p λυπάμαι που εχασες τοσο νωρις την μανουλα σου και το παιδακι σου ψυχή μου... μακαρι αυτοι οι πόνοι σου να ειναι οι τελευταιοι!.. δεν μου ακουγεται τιποτα εξωφρενικο ο καθενας μας με τον δικο του γολγοθα και τα δικά του τερατα αλιμονο! καλη δυναμη σε όλους μας:)

μαλον επειδη εσενα θα σε εχουν συνηθισει η δικοι σου μαλον δε θα πηραν χαμπαρι ακομα οτι η γυναικα σου σου μιαζει.