Καλημέρα είμαι καινούργια στο forum και αποφάσισα να σας γράψω για να βρω παρηγοριά με άλλους ανθρώπους που έχουν ίδια προβλήματα.Είμαι 22 ετών φοιτώ στο ιστορικό αρχαιολογικό μπαίνοντας με δεύτερη φορά πανελλήνιες στα 20 και εδώ και έναν μήνα με έχουν πιάσει περίεργες εμμονές.Επειδή στη σχολή δεν διαδασκόμαστε πολλά αρχαία φοβάμαι πως θα ανταποκριθώ άμα κάποια στιγμή κανω ιδιαίτερα, αν θέλω να τα κάνω, αν θα είμαι καλή σε αυτό, τι θα κάνω άμα δεν κάνω αυτό από τη σχολή κτλ.Δεν δουλεύω κάπου και με έχει πιάσει πανικός ότι θα μείνω άστεγη ότι δεν θα μπορώ να δουλέψω πουθενά, ότι δεν έχω προσόντα κτλ.Πάω σε ψυχίατρο και μου έχει δώσει αντιψυχωτικά, αντικαταθλιπτικά και ηρεμιστικά και ούτε με αυτά μπορώ να κοιμηθώ.Τώρα μου έδωσε το etiapin και με βοήθησε λίγο αλλά ι σκέψεις δεν φεύγουν.
Αισθάνομαι γενικά φοβισμένη και ανίκανη για τα πάντα.Δεν έχω ούτε την εμφάνιση, ούτε άλλα προσόντα πχ δεν ξέρω ούτε καν καλά υπολογιστές και από την άλλη δεν ξέρω τι θα μπορούσα να κάνω.Όλοι μου λένε να ηρεμήσω πρώτα να τελειώσω τη σχολή με την οποία έχω εξίσσου πρόβλημα γιατί δεν μου πολυαρέσει και παρόλο που έκανα άπειρες φορές το 10% δεν την άλλαξα, και μετά να δω τι θα κάνω.Εγώ όμως αισθάνομαι άχρηστη ότι θα κάθομαι μέχρι τα 30 με τη μαμά μου , με την οποία έχω μεγάλο δέσιμο μιας και είμαι μοναχοπαίδι, και δεν θα κάνω τίποτε λόγω εμμονών και φοβιών.Γενικά έχω περάσει πολλά στη ζωή μου, και ο πατέρας μου έπασχε από βαριά μορφής κατάθλιψη πριν τέσσερα χρόνια και υπήρχε μια πολύ δύσκολη κατάσταση στο σπίτι και στο σχολείο.
Δεν έχω ούτε φίλους, ούτε σχέση.Δεν ξέρω γενικά γιατί ζω.Μου έχει γίνει έμμονη ιδέα τα αρχαία και όλη μέρα προσπαθώ να θυμηθώ ότι ήξερα στο σχολείο και δεν μπορώ.Έχω εξαντληθεί, δεν κοιμάμαι και χαίρομαι να διαβάζω σενάρια καταστροφολογίας για την Ελλάδα,μόνο έτσι μου γεννιούνται ελπίδες για το μέλλον.Ο γιατρός λέει ότι έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή εγώ λέω πως είμαι απλά τεμπέλα και ανίκανη να κάνω το οτιδήποτε και δεν έχω κουράγιο να αγωνιστώ.Ζω μόνο για να μην στεναχωρήσω τους γονείς μου που κάνουν τα πάντα για μένα αλλά ταλαιπωριούνται και αυτοί.Αισθάνομαι πως είμαι τελειωμένη υπόθεση και όλα είναι προδιαγεγραμμένα απλά εγώ καθυστερώ το αναπάντεχο.
Υ.Γ Ξέxασα επίσης να πω πως έχω μια εμμονή με τις κληρώσεις, κάνω ερωτήσεις για τη ζωή μου και αναλόγως τι θα πει η κλήρωση.Το ξεκίνησα αυτό στο λύκειο και πλέον έχει γίνει έντνο το πρόβλημα μιας και συνεχώς πέφτουν μέσα.Δεν ξέρω ούτε και αυτο πως να το ξεπεράσω.
Υ.Γ2 Βρήκα κάτι μαθήματα υπολογιστών δωρεάν για φοιτητές και λέω να τα ξεκινήσω αλλά φοβάμαι πως θα ανταποκριθώ με όλα αυτά τα ψυχαναγκαστικά μου.Η μαμά μου μου λέει να το κάνω αλλά εγώ φοβάμαι πως δεν θα τα καταφέρω και θα αγχωθώ περισσότερο.