Δεν βλέπω πουθενά ελπίδα καμιά πόρτα να ανοίγει όπως πριν 9 χρόνια που ξεκίνησα φρέσκια κι ορεξάτη τη σχολή μου .. κι αν υπάρχει μια μικρή για πόσο ..Σκέφτηκα λοιπόν στα 32 μου να πάω να παρακολουθήσω μια δεύτερη ζαχαροπλαστικής ! Πριν πάω να γραφτώ ξέσπασα σε δάκρυα .. 32 χρονών άνεργη και χωρίς ακόμα να έχω κάνει ένα παιδί κι αν κάνω πως θα το μεγαλώσω ? Ο τομέας μου μαστίζεται από ανεργία η φύση του επαγγέλματος δίχως ώρες δίχως μέρες με χαμηλές απολαβές ..Πήγα κλαμμένη με ημικρανία να θέλει να μου πέσει το κεφάλι κάτω με το στομάχι κόμπος διασπασμένη .. ετοιμοροπη να λυποθημήσω ... ολοι μου έλεγαν μην σε νοιάζει για τα χρόνια κι άλλοι ξεκίνησαν μεγαλύτερη αυτή την ειδικότητα αν είσαι καλή το μάιο θα δουλεύεις .. κι αν δουλεύω το Μάιο - Οκτώμβρη τα δίδακτρα του έτους θα τα έχω βγάλει .. υπέγραψα την εγγραφή μηχανικά σε κατάσταση κατάρρευσης ...Ξέσπασα σε δάκρυα δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου κάτι άλλο από αυτό που αγαπούσα και σπούδασα .. κι όμως μπροστά μου υπήρχε μια πιο ασφαλής λύση ..μετά είπα μέχρι τα 34 θα σπουδάζω που είναι επιτέλους μια δουλειά πως να βρω ψάχνω ψαχνω ψάχνω .. Παρακολούθησα δυο μέρες μαθημάτων πήρα και βιβλία .. δεν ήταν επουδενί αυτό που φανταζόμουν άλλο να γουστάρεις να φτιάχνεις κανένα κέικ με μουσικούλα και στολισμένο δέντρο κι άλλο να παράγεις μαζικά γλυκά να φάει ένας λόχος ! Κάνω και δίαιτα ... εδώ και μήνες και όταν είδα μπροστά μου τόνους ζάχαρη κ βούτυρα μου ήρθε μια καταπλάκωση ! Έβλεπα τα μικρότερα παιδιά εκεί να γουστάρουν τρελά και θυμήθηκα κι ότι και εγώ κάποτε ήμουν σε μια τάξη που υπήρχαν παιδιά που δεν ήξεραν γιατί κατέληξαν στο συγκεκριμένο τμήμα και αδιάφορα ... όσο και να θέλω να κρυφτώ πίσω από το δάχτυλο μου σε όλους τόσο καιρό την πρώτη μου σχολή την αγαπούσα .. την αγάπησα την ερωτεύτηκα ... έφαγα τα νιάτα μου στις ανυσηχίες γι αυτό .. ακόμα κι ο άνδρας που πόνεσα ακόμα κι αν δεν έγινε τίποτα ασχολιόταν με αυτό ..και δεν βλέπω προοπτική καμία και εξέλιξη από πουθενά ... Την δεύτερη μέρα βίωνα πένθος .. άρνηση να δεχτώ την αλλάγη ... άρνηση να δεχτώ ότι δεν θα ξαναασχοληθώ με ότι αγαπώ και που δεν έχω την ευκαιρία ... άρνηση να κάνω κάτι που δεν γουστάρω τόσο ..στην προηγούμενη σχολή βίωσα και λίγο πόλεμο γιατί πρέπει να κάνεις εσύ αυτό που σου αρέσει ... πραγματικά τότε σάστισα δεν ήξερα τι να απαντήσω...θεωρούσα άκυρη την ερώτηση και αυτονόητη την απάντηση ...Αν αύριο τουλάχιστον έβρισκα μια δουλειά να μην συνεχίσω να σπουδάζω μεχρι τα 34! αλλά πουθενά ..τίποτα ψάχνω και μηδέν ...δεν ξέρω αν θα τα παρατήσω ή αν θα συνεχίσω μου λένε να συνεχίσω και να τα παντρέψω τα δύο επαγγέλματα κι ότι και αυτή τη σχολή θα την αγαπήσω κι ότι μπορεί να τα συνδηάσω .. μου φαίνονται όλα βλακείες ..δεν ξέρω ...το μόνο που νοιώθω είναι άρνηση ημικρανία σφίξιμο στο στομάχι τάσεις λιποθυμίας .. χασούρα ! Πήγα στο περίπτερο για τσιγάρα και ζήτησα ένα φρέντο καπουτσίνο με μια ζαχαρίνη ! τέτοια φάση ! Ζήτησα να μου δώσουν μια εβδομάδα να σκεφτώ και να απαντήσω .. Στο μεταξύ ψάχνω ψάχνω ψαχνω μήπως βρω μια άκρη .. και είμαι ξανά στο τίποτα ...στο πουθενά .. .νομίζω κλωτσάω την τύχη μου ?! Επίσης νοιώθω ρεζίλι που ξέσπασα σε δάκρυα ... ένοιωθα απίστευτη πίεση απίστευτο άγχος .. έτοιμη να καταρεύσσω ! Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω και πως να σκεφτώ και τι θα γίνει ...