Γεια σας. Είμαι 23 χρονών και τα τελευταία 3-4 χρόνια αντιμετωπίζω ένα πρόβλημα μελαγχολίας. Ο λόγος είναι ότι δεν μπορώ να έχω σχέση με κοπέλα, και όταν λέω σχέση εννοώ κάτι ωραιο και σοβαρό μιας και πρώτα με νοιάζει το συναίσθημα. Το ξέρω πως δεν είναι κάτι το σοβαρό αλλα όλο αυτο το πράγμα μου έχει δημιουργήσει τρομερές ανασφάλειες για το άτομό μου και δεν υπαρχει μέρα που να μη στενοχωριέμαι άσχημα γι αυτό. Γενικά στη ζωή μου έχω κάνει λίγες σχέσεις, και έχω ολοκληρώσει μόνο μια φορά και αυτό ήταν της στιγμής και μάλιστα με κοπέλα που δεν μου άρεσε και τόσο, και το έκανα για να το κάνω, και να περάσω το επόμενο level που λένε. Γενικά σαν άτομο είμαι ευχάριστο, ξέρω να μιλάω και να φέρομαι, και μάλιστα όποτε αναφέρω σε κουβέντα ότι δεν έχω σχέση, σε όλους φαίνεται περίεργο, και μου λένε πως γίνετε ένα τόσο καλο άτομο σαν εμένα να μην έχει αυτό που του αξίζει. Όσο για την εμφάνισή μου ποτέ δεν άκουσα κάτι άσχημο, φροντίζω πάρα πολύ τον εαυτό μου, αλλα με τα τελευταία που προανέφερα αρχίζω και αποκτώ άλλη άποψη......Όσες φορές έχω κάνει σχέση ήταν πάντα με μικρότερες κοπέλες, αλλα οκ, τώρα θέλω να κάνω σχέση με κοπέλα στην ηλικία μου γιατί πλέον ειμαι 23 και οχι 15. Κάθε φορά που προσπαθώ να προσεγγίσω κάποια κοπέλα ή θα με δει φιλικά, ή θα με αγνοήσει. Με τις τελευταίες που προσπάθησα ήταν το πιο άσχημο γιατί παίζανε μαζί μου κι εγώ πίστευα πως θα γίνει κάτι όμορφο. Μου λέγανε ότι θέλουν το χρόνο τους κλπ, μου μίλαγαν πολύ γλυκά, κι εγώ πήγα με τα νερά τους, έδωσα όσο χρόνο θέλανε μέχρι που άρχισαν τις δικαιολογίες για να μη βγαίνουμε, ε και με το καιρό βρήκανε κάποιον, κι εγώ έγινα χώμα. Κάθε φορά τα ίδια. Όλα μου έχουν δημιουργήσει τρομερή ανασφάλεια. Σκέφτομαι πολλές φορές μήπως δεν αξίζω να έχω κάτι ωραίο, και αυτό με κάνει να πονάω ακόμα πιο πολύ. Με βασανίζει αυτό το ''γιατι?''. Πλέον έχω φτάσει σε σημείο να μη πλησιάζω κοπέλα, γιατί είμαι σίγουρος πως ξέρω τι θα συμβεί. Θα μου πείτε ότι γιατι δεν προσπαθώ εφόσον δεν χάνω τίποτα. Το θέμα είναι ότι έχω κουραστεί να στενοχωριέμαι. Πραγματικά δεν μπορώ άλλο να σκέφτομαι κάθε μέρα αυτό το θέμα, και μάλιστα όλο αυτό το διάστημα. Γενικά είμαι δυνατός χαρακτήρας που στέκομαι στα πόδια μου και πάντα λύνω τα προβλήματά μου, αλλα με αυτό το θέμα δεν ξέρω τι έχω πάθει. Για όλους είναι τόσο απλό, αλλα για εμένα ειναι τρομερά δύσκολο και με κάνει να πνίγομαι κάθε μέρα. Κάθε μέρα προσπαθώ να σκεφτώ τι κάνω λάθος. Δεν μπορώ όμως με τίποτα να το βρω αυτό, και επικρατεί αυτο το ''γιατί σε μένα?''.
