Πως καταφέρνεις να βελτιώσεις τη σχέση με τους γονεις ;;

Printable View

18-11-2015, 23:40
Νεραιδα

Πως καταφέρνεις να βελτιώσεις τη σχέση με τους γονεις ;;

Μάλλον ειναι και το πιο "βαρυ" μου πρόβλημα να το πω κι ετσι.( ένα ενα σας τα βγαζω χαχα)
Πάντα απο μικρή έκανα τα πάντα για να μην δυσαρεστήσω τους γονείς μου.
Ειμαι η μοναδική.
Σπουδάζω μακριά. Σήκωσα το βαρος πάνω μου και τωρα δυσκολεύομαι να το ξεφορτωθώ κιολας.
Εδώ και 4 χρόνια θα έλεγα εχω κάνει μονο μερικά μικρά βηματα.
Κλείνω το τηλέφωνο και έχω ενοχές μηπως θέλουν να τους κάνω κι άλλη παρέα να νιωσουν καλα.
Ενώ προσπαθώ να βάζω όρια μεταξυ μας , όπως εχω συμβουλευτεί, δεν μπορω να τα υποστηριξω όλες τι φορές
πάλι άσχημα νιώθω. Βάζω μια φωνη παραπανω κ τ μετανοιώνω ρε παιδια. Είμαι σε ενα παρατεταμενο άγχος.
Ιδίως με την μητερα μου. Μου είναι στενός κορσές ωρες ωρες και θρησκοληπτη και δεν την μπορώ.
Περνάει κανενας τα ίδια?? Καταφερε να παει κοντρα σε όλο αυτο και να μην τον νοιάζει η όποια αντίδραση?
Δυστυχώς αυτό το έχω και στους φίλους μου.
19-11-2015, 00:34
psy me

Ήρθα και εδώ χα χα. Εγώ θα έψαχνα να βρω γιατί τέτοια διάθεση να τους ικανοποιώ.Δεν είσαι κτήμα τους.Αν μια συμπεριφορά πχ θρησκοληψία δεν την ανέχεσαι ,δεν υπάρχει λόγος να έχεις περισσότερα μέτρα και σταθμά ανάλογα με τη συγγένεια. Γονείς σου είναι,αλλά και εσύ διαμορφώνεις τη δική σου προσωπικότητα.Αν κάτι σε ενοχλεί το λες, χωρίς να τους προσβάλλεις. πχ Εκκλησία πες εγώ έχω τις αμφιβολίες για αυτό και για εκείνο

Σε ό,τι αφορά τους φίλους (παρά το ότι δεν είμαι ο κατάλληλος να απαντήσω) νομίζω είναι πιο εύκολο,γιατί εφόσον γράφεις "δυστυχώς" πάει να πει ότι αναγνωρίζεις τη δυσφορία που αισθάνεσαι,αλλά σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει κανένας λόγος νομίζω να μην εξωτερικευθεί,άλλωστε οφείλουν να κατανοήσουν.
19-11-2015, 00:53
Νεραιδα

Υπάρχει ενα συγκεκριμενο υποβαθρο που το κανω τοσα χρονια. Ενα είναι οτι ειμαι το μοναχοπαίδι τους .Δεν μπορω να αναφερθω εδω εκτενώς εκτος αν θες μεσω προσωπικου μηνυματος.
Ξέρω οτι ακούγεται καπως ασήμαντο ή εύκολο αλλα εμενα μ εχει φτασει στ σημειο πανικών τοσα χρονια πιθανως γιατι καταπιέζομαι .

Στους φίλους εννοώ ειναι λιγο πιο εύκολο
αλλα και εκει φοβαμαι να παω κοντρα γ να μην φανώ "η κακή φίλη" ή για να μην τους πληγώσω. Γενικα, εχω παρατηρησει προσπαθω να αποφευγω τις εντάσεις,διαφωνίες..καπως
19-11-2015, 11:24
Macgyver

Οι σχεσεις με τους γονεις δεν βελτιωνωνται . Ηταν εκει πριν απο σενα , και δεν αλλαζουν οι ανθρωποι . Ειμαι 54 , και ουδεποτε καταφερα να βελτιωσω τις σχεσεις μοε γονεις , παρ οτι ειμαι διπλωματης και διαλλακτικος . Η πας με τα νερα τους , η την κοπανας .
20-11-2015, 00:08
Νεραιδα

Μαcgyver , έχεις ενα ποιντ σε αυτο που λες δεν λέω. Κυρίως εγώ πρεπει να το πάρω αλλιως το θέμα και να "τους γραψω" εκει που πρεπει. Και δεν ειναι καθολου ευκολο..
20-11-2015, 09:03
Macgyver

Δεν ειπα οτι ειναι ευκολο . Αλα τους γονεις σου δεν τους διαλεγεις , εδω διαλεγεις εναν ανθρωπο , και παρολαυτα ολα πανε κατα διαολου , φαντασου με καποιους που δεν διαλεγεις .
20-11-2015, 09:28
Deleted-member-250416b

τα μοναχοπαιδια συνήθως το τραβάνε αυτο το λούκι... το προβλημα σου δεν ειναι η μανουλα ..αλλα οι ενοχες σου...
αυτες πρεπει να αντιμετωπίσεις γιατι οι γονεις ειναι γονεις και δεν αλλαζουν ... απο εκει και πέρα οσο περναει ο καιρος θα καταλαβαινεις ποσο πίσω σε πάνε ολες αυτες οι ενοχες και σε κανουν να μην εμπιστευεσαι την κρίση σου...αυτο ειναι το χειροτερο... δουλεψε το και αλλαξε το!..κανε τα λάθη που πρεπει να κανεις για να προχωρησεις...και προχωρα ;)
20-11-2015, 14:21
Macgyver

Εγω νεωτερος τους εβριζα κατα βουληση , πολλες προστριβες , μεχρι που βαρεθηκαν νασχολουνται . Τωρα απλως τους αγνοω .
20-11-2015, 14:33
aeolus74

Θυμό νοιώθεις καθόλου με την μητέρα σου και αν ναι, πόσο έντονο είναι το συναίσθημα αυτό?
20-11-2015, 14:41
Νεραιδα

Αχ ρεα μου ποσο δίκιο εχεις. Προσπαθώ. Μακαρι να το ξεπερασω.....
Nιώθω θυμό γιατί μεγάλωσα με κάποια στοιχεια της , γιατί πάντα με υπερπροστάτευε σε κάποια θέματα...και γ αυτο μετα απο ψυχοθεραπεια κλπ της βγαζω καποιο εκνευρισμο για αυτα οταν μοου τα αναφέρει .
Παρ'ολα αυτα τα βάζω με μενα που δεν μπορώ να τη γράψω στα απαυτά μου και να προχωρησω ετσι απλα...
23-11-2015, 08:37
Deleted-member-250416b

Quote:

Originally Posted by Νεραιδα

Αχ ρεα μου ποσο δίκιο εχεις. Προσπαθώ. Μακαρι να το ξεπερασω.....
Nιώθω θυμό γιατί μεγάλωσα με κάποια στοιχεια της , γιατί πάντα με υπερπροστάτευε σε κάποια θέματα...και γ αυτο μετα απο ψυχοθεραπεια κλπ της βγαζω καποιο εκνευρισμο για αυτα οταν μοου τα αναφέρει .
Παρ'ολα αυτα τα βάζω με μενα που δεν μπορώ να τη γράψω στα απαυτά μου και να προχωρησω ετσι απλα...

το βλέπεις λάθος...μην μπερδευεσαι...εκεινη όπως η κάθε κλασσικη μεσογειακη μανουλα μεχρι τα γεραματα της θα λέει οτι τα παιδια της την γραφουνε. έχω ακούσει κάτι μονολόγους ...ετοιμους για επίδαυρο απο την δική μου την μανουλα!...μην πέφτεις σε αυτην την παγίδα... τοποθετήσε τα πραγματα πιο λογικα μεσα στην σκέψη σου... οι λέξεις εχουν δυναμη! αλλο σημαινει κανω κάτι που θεωρω σωστο για μενα ..και οι γονεις μου διαφωνουν ..γιατι ανησυχουν υπερβολικα για μενα...και αλλο τους γραφω στα απαφτα μου και κανω οτι θελω... το 2ο θα σε γονατίσει στις ενοχες ...ενω το πρωτο θα σε ελευθερωσει ...βγες απο την νοοτροπία την δική τους αμφισβητησε τα πάντα και φτειαξε την δική σου λογικη πιο απενεχοποιημενη... και αποδέξου οτι οι γονεις ειναι γονείς και δεν προκειται ναλλαξουν!
ειχα μια φίλη που στα νιατα μας όλο διαμαρτύροταν οτι η μητερα της την καταπιέζει και τωρα που ειναι και εκεινη μανα κοιμάται στο ιδιο κρεβατι με τα παιδια της ...και ο μεγαλος πάει 1η γυμνασίου τωρα... και ακομα διαμαρτύρεται για την μητερα της χωρις να εχει καταλάβει πως εχει γινει ακομα χειροτερη η ιδια ...
αν δεν γινουμε και οι ιδιες μαναδες δεν θα καταφερουμε να καταλάβουμε την λογική τους...αποδεχομαστε οτι δεν θα τους καταλαβουμε και δεν θα τους αλλαξουμε και κοιταμε εμεις τι μπορουμε να κανουμε πλέον για τον εαυτο μας ...γιατι αυτο ειναι το σωστο ...οι γκρινιες και οι μονολόγοι κοπάζουν με τον καιρό και μπαινουν στο προγραμμα ...
θα τα καταφερεις μην φοβασαι ;)
23-11-2015, 13:16
elis

Quote:

Originally Posted by Νεραιδα

Μάλλον ειναι και το πιο "βαρυ" μου πρόβλημα να το πω κι ετσι.( ένα ενα σας τα βγαζω χαχα)
Πάντα απο μικρή έκανα τα πάντα για να μην δυσαρεστήσω τους γονείς μου.
Ειμαι η μοναδική.
Σπουδάζω μακριά. Σήκωσα το βαρος πάνω μου και τωρα δυσκολεύομαι να το ξεφορτωθώ κιολας.
Εδώ και 4 χρόνια θα έλεγα εχω κάνει μονο μερικά μικρά βηματα.
Κλείνω το τηλέφωνο και έχω ενοχές μηπως θέλουν να τους κάνω κι άλλη παρέα να νιωσουν καλα.
Ενώ προσπαθώ να βάζω όρια μεταξυ μας , όπως εχω συμβουλευτεί, δεν μπορω να τα υποστηριξω όλες τι φορές
πάλι άσχημα νιώθω. Βάζω μια φωνη παραπανω κ τ μετανοιώνω ρε παιδια. Είμαι σε ενα παρατεταμενο άγχος.
Ιδίως με την μητερα μου. Μου είναι στενός κορσές ωρες ωρες και θρησκοληπτη και δεν την μπορώ.
Περνάει κανενας τα ίδια?? Καταφερε να παει κοντρα σε όλο αυτο και να μην τον νοιάζει η όποια αντίδραση?
Δυστυχώς αυτό το έχω και στους φίλους μου.

κουκλα μου οι γονεισ ειναι ανθρωποι κι αυτοι κι εχουν ενα καρο προβληματα ο καθενασ και αλλοσ στραφηκε στη θρησκεια
αλλοσ πινει αλλοσ φευγει απο το σπιτι πρεπ-ει να καταλαβεισ καπωσ να το δεισ αυτο οτι κι αυτοι εχουνε προβληματα
και απο το ζορι τουσ ενδεχομενωσ να σου λενε μαλακιεσ εσυ μονη σου θα καταλαβεισ τι απο αυτα που σου λενε ειναι σωστο
δε λεω να μην τουσ ακουσ καθολου λεω απλα να προσπαθησεισ να ξεχωριζεισ τι λενε κι εσυ να εισαι καλα και να προχωρασ στη ζωη σου κι αυτοι δε θελουν τιποτα αλλο μη νομιζεισ απλα δε μπορουν να εκφραστουν καλα απο τα προβληματα αμα μεγαλωσεισ θα καταλαβεισ
23-11-2015, 16:07
Νεραιδα

elis και rea μου εχετε απολυτο δικιο...καταλαβα τι λέτε!!
Απλά φοβάμαι πολυ οταν τους στεναχωρώ γιατι στεναχωριούνται κ αυτοί και γενικα δν νιώθω καλα
πιστεύω οτι βγαίνω το κακο παιδι κ ξαφνικά νιωθω αδύναμη...καταλαβατε...τους εχω προτυπα.