Δεν μπορω να βρω τι φταει... Εχω κουραστει να ζω..

Πραγματικα δεν ξερω τι θα κανω με την παρτη μου.. ειμαι 28,5.. δεν θελω να ζω πια.. εχω βαρεθει αυτη την μονοτονια, την βαρεμαρα.. Απο ανεκαθεν ενιωθα πολυ διαφορετικος απ τους αλλους.. Ξερω οτι ειμαστε ολοι διαφορετικοι μεταξυ μας, απλα εγω νιωθω πολυ πιο διαφορετικος.. σε σημειο να λεω οτι δεν ανηκω εδω, σ αυτον τον κοσμο, μαζι με εσας.. και δεν το λεω με υποτιμιτικη εννοια.. Γενικα ειμαι πανεξυπνος σαν ανθρωπος αλλα αυτο τελικα μονο καλο δεν ειναι.. Βλεπω πολυ διαφορετικα τα πραγματα απο οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι.. παραδειγμα: ενω εχω πολυ αναγκη τα λεφτα, ποτε δεν προσπαθησα για να τα αποκτησω πχ να σπουδασω για να γινω κατι.. παντα εδινα προτεραιοτητα στους ανθρωπους.. οι ανθρωποι ειναι αυτοι που με κανουν ευτυχισμενο, και οχι τα λεφτα.. παρ ολα αυτα ποτε δεν μπορεσε καποια να με νιωσει.. δινομουν και συνεχιζω να δινομαι σε οποια πιστευω οτι αξιζει.. αλλα στο τελος παλι εγω ειμαι ο χαμενος της υποθεσης.. ολες μ αφηνουν για τον ιδιο λογο, οτι δηλαδη ειμαι πολυ τρυφερος μαζι τους.. οποτε αναλογιζομαι και μονολογω τωρα: που σκατα εχουμε φτασει και οι γυναικες ειναι τοσο.....ανωμαλες να το πω; που δεν θελουν καποιον στοργικο αντρα; αντε κ ας υποθεσουμε οτι αποφασιζω να μεινω μονος για παντα.. δεν μπορω αυτη την μοναξια ρε παιδια.. δεν ξερω αν με καταλαβαινετε, αλλα νιωθω ενα κενο μεσα μου.. Αυτο το κενο που σκεφτεσαι οτι καμια δεν θ μ αγαπησει γι αυτο που ειμαι κτλ.. οτι δεν εχει νοημα να ζω εφοσον αυτο που με κανει ευτυχισμενο δεν μπορω να το εχω (δηλαδη μια γυναικα να μ αγαπαει ετσι οπως ειμαι)..
Και ας πουμε οτι η ευτυχια δεν ειναι μονο στο να εχεις ενα ταιρι, αλλα ειναι και οι φιλοι και τα χομπι και γενικα οτι σε κανει να νιωθεις γεματος...
Μπορω να πω οτι ενω εχω καποιους φιλους απο παλια κιολας, δεν υπαρχει αυτο το δεσιμο που υπηρχε παλια.. ο καθενας εχει παρει τον δρομο του, αλλος καλο, αλλος κακο, και πλεον δεν υπαρχει γυρισμος.. εχουν σπασει τα δεσμα της φιλιας.. ειμαστε σαν γνωστοι καπως.. ουτε κοινα ενδιαφεροντα, ουτε κοινες εγνοιες (εκτος τα λεφτα που ειναι εγνοια ολων πλεον :P )

Απο χομπι τωρα.. Δυστυχως εχω πολυ ακριβα γουστα και αυτα που μ αρεσουν δεν μπορω καν να τα πλησιασω.. Νομιζω δεν χρειαζεται να γραψω κατι παραπανω γι αυτο..

Εν τελη νιωθω δυστυχισμενος μπορω να πω.. χωρις ομως να εχω καποια βαρια καταθλιψη, ασχετα που εχω πολλα κοινα χαρακτιριστικα οπως ατονια, αδρανεια, ελλειψη ενδιαφεροντων κτλ..

Περσι πηγα στον καλυτερο ψυχιατρο της Θεσσαλονικης, και ακρη δεν βγαλαμε.. Μετα απο πολυ διαβασμα αποφασισα μονος μου να παρω ζολοφτ περσι, και οντως επαιρνα για 5-6 μηνες.. Εν μερη ενιωθα καλα επειδη δεν ενιωθα τιποτα :D , αλλα λογω σεξουαλικων παρενεργιων τα σταματισα μετα.. Απ την αλλη σκεφτομαι οτι ειναι μια μαλακια και μιση το να εισαι "καλα" με χαπια.. Ουσιαστικα αυτο που νομιζεις οτι εισαι καλα, ειναι ψευδεσθηση λογω χαπιων.. Εγω θελω να ειμαι καλα και ευτυχισμενος, νηφαλιος, χωρις χαπια και μαλακιες.. πως μπορει να επιτευχθει κατι τετοιο? ή μαλλον καλυτερα, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ?

περιμενω απαντησεις σας να κανουμε κουβεντα..

καλημεραα φιλε μου... ειμαι ακριβως σε αυτην την φαση αυτην την στιγμη, να απαλλαγω απο τα χαπια και απο τις συνεπειες τους και μαλιστα απο τα ζολοφτ..θελω να μαθω ξανα να αντιμετωπίζω τις αληθειες και όχι να τις χωνω κάτω απο το χαλάκι.

εχεις καταθλιψη οπως και εγω και 'οπως και εγω οι πεποιθήσεις σου ειαι αρλουμπες ...ο τροπος που σκεφτεσαι εχει νοθευτει απο την αρρωστεια σου και εχουμε χασει την μπάλα.

σαφως και δεν ειναι ολες οι γυναικες ανωμαλλες οπως δεν ειναι και όλοι οι αντρες μ@λ@κες. και εδω που τα λεμε ..παν μετρον αριστον με την τρυφεροτητα... τρυφερος ειναι και αυτος που σου στελνει λουλουδια ...τρυφερος και αυτος που εχει αγκιστρωθει πάνω σου ... αν ανοικεις στην 2η κατηγορια και το μυαλο σου ειναι νυχθημερων πως θα κανεις το κορίτσι σου ευτυχισμενο για να σε θελει πιο πολυ ...μπαμ μολις εγινες κατι πολυ βαρετο και αποπνιχτικο!! οποτε σιγουρεψου οτι δεν συμβαινει κατι τετοιο ..
μεχρι να απαλλαγεις απο την καταθλιψη ενημερωσου για την αρρωστεια σου!...ενα πολυ αξιολογο μελος εχει συγκεντρωσει σημαντικες πληροφορίες στο θρεντ της. ενημερωσου και απο καλα βιβλία αυτοβοηθειας για ιδεες για το πως να ξεπερασεις την καταθλιψη.
κανε ολες τις εξετασεις που πρεπει να κανεις για να βεβαιωθεις οτι η σωματικη σου υγεια ειναι οκ και οτι δεν συντρεχει καποιος οργανικος λόγος που η διαθεση σου εχει χαθει.. καλη τυχη και καλη δυναμη σε όλους μας!

Εσύ είσαι σίγουρος ότι αν είχες μια ζωή όπως την ήθελες θα ένιωθες καλά ? πρέπει να αναρωτηθείς γιατί έχεις παραιτηθεί και δεν συνεχίζεις να προσπαθείς για τη ζωή που θέλεις να έχεις... Ψάξε να δεις αρχικά αν έχεις την θέληση να προσπαθήσεις και αν δεν την έχεις δες πως θα την αποκτήσεις. Μην αφιερώνεις σκέψη στο τι σου λείπει από τη ζωή σου , αλλά στο πως θα μπορέσεις να νιώσεις καλά απλά και μόνο προσπαθώντας να πετύχεις τους στόχους σου, άσχετα με την επίτευξη του στόχου. Το να προσπαθούμε είναι ένας λόγος που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Κατά την γνώμη μου η ευτυχία έρχεται με την επίτευξη των στόχων μας αλλά αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίζει στο να αισθανόμαστε καλά σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή.

Quote:

---

Originally Posted by cube

Εσύ είσαι σίγουρος ότι αν είχες μια ζωή όπως την ήθελες θα ένιωθες καλά ? πρέπει να αναρωτηθείς γιατί έχεις παραιτηθεί και δεν συνεχίζεις να προσπαθείς για τη ζωή που θέλεις να έχεις... Ψάξε να δεις αρχικά αν έχεις την θέληση να προσπαθήσεις και αν δεν την έχεις δες πως θα την αποκτήσεις. Μην αφιερώνεις σκέψη στο τι σου λείπει από τη ζωή σου , αλλά στο πως θα μπορέσεις να νιώσεις καλά απλά και μόνο προσπαθώντας να πετύχεις τους στόχους σου, άσχετα με την επίτευξη του στόχου. Το να προσπαθούμε είναι ένας λόγος που μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα. Κατά την γνώμη μου η ευτυχία έρχεται με την επίτευξη των στόχων μας αλλά αυτό δεν πρέπει να μας εμποδίζει στο να αισθανόμαστε καλά σε όλη την υπόλοιπη διαδρομή.

---

Η ζωη που θα θελα να χα, νομιζω ειναι απλησιαστη.. και πιστευω γ αυτο εχω παραιτηθει.. ειναι ματαιο ν προσπαθω εφοσον ειναι φως φαναρι οτι δεν θα αποκτησω ποτε την ζωη που θελω.. Και παλι δεν παραιτηθηκα τελειως τελειως.. φετος εβγαλα αδεια σεκιουριτυ και διπλωμα γαμα κατηγοριας για φορτηγο... αλλα και παλι με τα 600 (και αν) ευρω που θα παιρνω, τι?? τι θα πρωτοκανω? κουραστηκα να σκεφτομαι το μελλον και να μην ζω το παρον.. κουραστηκα να μην τρωω σημερα λεφτα για να εχω να φαω αυριο ενα πιατο φαγητο.. δεν ειναι κατασταση αυτη.. Μια στιγμη ευτυχιας προς 10 στιγμες ανησυχιας ή λυπης.. κουραστηκα να σκεφτομαι ακομα και την "μη αναγκαια" σπαταλη των 5 - 10 ευρω.. Δηλαδη να φαω 5 - 10 ευρω σε κατι που δεν ειναι σημαντικο, αλλα εκεινη την στιγμη ετσι μου καυλωσε και ηθελα να το κανω.. Θελω να μην εχω το αγχος των χρηματων.. κουραστηκα αυτη την μιζερια..


Οσο για τους ανθρωπους... πραγματικα ειναι πολυ σκληροι οι ανθρωποι.. δεν μπορω να ανταπεξερθω σ αυτην την σκληροτητα.. νιωθω οτι εχω μεινει στην παιδικη μου αγνοτητα ψυχικα, ετσι αισθανομαι (τουλαχιστον στον συναισθηματικο τομεα).. ο ψυχιατρος μου ειπε οτι δεν εχω "ψηθει" με την ζωη.. Ξερεις κατι? αν ειναι να "ψηθω" και να γινω οπως οι περισσοτεροι, δηλαδη σαν αυτους που κοιτανε να φανε τον αλλον για να επιβιωσουν, να μου λειπει.. Μεσα απ τα ματια μου, οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι παρτακιδες και συμφεροντολογοι.. Σε σκεφτονται μονο οταν σ χρειαζονται.. σε χρησιμοποιουν οταν μπορουν, και εν τελη οταν δεν τους κανεις πια, απλα σε ξεχνανε..


Οσο για τους στοχους μου στην ζωη... νομιζω οτι το προβλημα δεν ειναι να βαλω κατι στοχο και να το κανω, το προβλημα ειναι οτι δυσκολευομαι να βρω (εφικτο) στοχο.. παραδειγμα, φετος ειπα θα βγαλω αδεια σεκιουριτυ και διπλωμα γαμα κατηγοριας, και το εκανα.. ενταξει, και? ο καθενας μπορει να το κανει.. επισης το εκανα μπας και μπω καπου που ζητανε αυτα.. το εκανα δηλαδη με στοχο να εχω περισσοτερες πιθανοτιτες να μπω καπου.. αλλα κ παλι αυτο δεν με κανει ευτυχισμενο.. το εκανα για τα 600 ψωροευρω, που ΑΝ καταφερω να παιρνω.. Και ας πουμε περναω εκει που θελω, μετα τι στοχο να βαλω? ή μηπως να συμβιβαστω με την ρουτινα για τα υπολοιπα χρονια της ζωης μου? Και θα ειμαι ευτυχισμενος? δεν νομιζω...

Φίλε μου, το ξέρω ότι ή ατάκα ''υπάρχουν και χειρότερα'' περισσότερο μας εκνευρίζει παρά μας παρηγορεί ,αλλά είσαι και εσύ ένας από τους πολλούς έλληνες που έχουν θέμα με τα οικονομικά τους. Κάθε ένας ξοδεύει όσα έχει..Γιατί πρέπει να θεωρείται μιζέρια? Και δεν σου λέω να συμβιβαστείς με τα 600 ή με την ανεργία. Απλά αν κάτι μας ρίχνει ψυχολογικά ή προσπαθούμε να το βελτιώσουμε ή προσπαθούμε να νιώσουμε καλά μέσα σε αυτό η τα κάνουμε και τα δύο παράλληλα. Και εγώ το ψάχνω ακόμα........

Κατά την γνώμη μου όλοι οι άνθρωποι προσεγγίζουμε τους υπόλοιπους για να πάρουμε κάτι ... είναι στην ανθρώπινη φύση αυτό. Απλά κάποιος μπορεί να ζητήσει την συντροφιά σου και κάποιος άλλος να κοιτάξει μόνο να σε εκμεταλλευτεί. Και επειδή οι περισσότεροι το πάνε για εκμετάλλευση είναι λογικό να έχεις τέτοιες περιπτώσεις να διηγηθείς. Γιατί πρέπει να σε θλίβει αυτό?. Απλά είσαι σε μία φάση που νομίζεις ότι τρως ακόμα χώμα ενώ άλλοι έχουν στρώσει τη ζωή τους( επαγγελματικά, ερωτικά κλπ) Ε ,εντάξει κάθε ένας με τους ρυθμούς του....Το σημαντικό είναι να μην πεινάς! Επειδή δηλαδή δεν βρήκες ακόμα το ταίρι σου σημαίνει ότι δεν θα το βρεις και ποτε ? Και στο κάτω κάτω αν δεν γνωρίσεις και ''ανώμαλες'' πως θα βρεις την ''ομαλή''? Αν δεν δουλέψεις για τα 600, πως θα κυνηγήσεις κάτι καλύτερο? Μάθε να επιβιώνεις με αυτά που έχεις και κυνήγα και όσα θα ήθελες να έχεις!

Εγώ σε βλέπω ισορροπημένο πάντως. Ξέρεις τι θες και γιατί το θες . Απλά πρέπει να δουλέψεις λίγο την αισιοδοξία σου. Είμαι σίγουρη ότι όλα αυτά τα ξέρεις αλλά δεν έχω να σου πω κάτι πρωτότυπο. Μην ρωτάς ''πως θα είμαι ευτυχισμένος ή πως μπορώ να γίνω ευτυχισμένος '' γιατί ξέρεις την απάντηση. Ρώτα '' έχω την ψυχολογία να διεκδικήσω όσα θα με κάνουν ευτυχισμένο?''. Αν η απάντηση είναι αρνητική σκέψου πως μπορείς να την αποκτήσεις.

Quote:

---

Originally Posted by kosyuv

Πραγματικα δεν ξερω τι θα κανω με την παρτη μου.. ειμαι 28,5.. δεν θελω να ζω πια.. εχω βαρεθει αυτη την μονοτονια, την βαρεμαρα.. Απο ανεκαθεν ενιωθα πολυ διαφορετικος απ τους αλλους.. Ξερω οτι ειμαστε ολοι διαφορετικοι μεταξυ μας, απλα εγω νιωθω πολυ πιο διαφορετικος.. σε σημειο να λεω οτι δεν ανηκω εδω, σ αυτον τον κοσμο, μαζι με εσας.. και δεν το λεω με υποτιμιτικη εννοια.. Γενικα ειμαι πανεξυπνος σαν ανθρωπος αλλα αυτο τελικα μονο καλο δεν ειναι.. Βλεπω πολυ διαφορετικα τα πραγματα απο οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι.. παραδειγμα: ενω εχω πολυ αναγκη τα λεφτα, ποτε δεν προσπαθησα για να τα αποκτησω πχ να σπουδασω για να γινω κατι.. παντα εδινα προτεραιοτητα στους ανθρωπους.. οι ανθρωποι ειναι αυτοι που με κανουν ευτυχισμενο, και οχι τα λεφτα.. παρ ολα αυτα ποτε δεν μπορεσε καποια να με νιωσει.. δινομουν και συνεχιζω να δινομαι σε οποια πιστευω οτι αξιζει.. αλλα στο τελος παλι εγω ειμαι ο χαμενος της υποθεσης.. ολες μ αφηνουν για τον ιδιο λογο, οτι δηλαδη ειμαι πολυ τρυφερος μαζι τους.. οποτε αναλογιζομαι και μονολογω τωρα: που σκατα εχουμε φτασει και οι γυναικες ειναι τοσο.....ανωμαλες να το πω; που δεν θελουν καποιον στοργικο αντρα; αντε κ ας υποθεσουμε οτι αποφασιζω να μεινω μονος για παντα.. δεν μπορω αυτη την μοναξια ρε παιδια.. δεν ξερω αν με καταλαβαινετε, αλλα νιωθω ενα κενο μεσα μου.. Αυτο το κενο που σκεφτεσαι οτι καμια δεν θ μ αγαπησει γι αυτο που ειμαι κτλ.. οτι δεν εχει νοημα να ζω εφοσον αυτο που με κανει ευτυχισμενο δεν μπορω να το εχω (δηλαδη μια γυναικα να μ αγαπαει ετσι οπως ειμαι)..
Και ας πουμε οτι η ευτυχια δεν ειναι μονο στο να εχεις ενα ταιρι, αλλα ειναι και οι φιλοι και τα χομπι και γενικα οτι σε κανει να νιωθεις γεματος...
Μπορω να πω οτι ενω εχω καποιους φιλους απο παλια κιολας, δεν υπαρχει αυτο το δεσιμο που υπηρχε παλια.. ο καθενας εχει παρει τον δρομο του, αλλος καλο, αλλος κακο, και πλεον δεν υπαρχει γυρισμος.. εχουν σπασει τα δεσμα της φιλιας.. ειμαστε σαν γνωστοι καπως.. ουτε κοινα ενδιαφεροντα, ουτε κοινες εγνοιες (εκτος τα λεφτα που ειναι εγνοια ολων πλεον :P )

Απο χομπι τωρα.. Δυστυχως εχω πολυ ακριβα γουστα και αυτα που μ αρεσουν δεν μπορω καν να τα πλησιασω.. Νομιζω δεν χρειαζεται να γραψω κατι παραπανω γι αυτο..

Εν τελη νιωθω δυστυχισμενος μπορω να πω.. χωρις ομως να εχω καποια βαρια καταθλιψη, ασχετα που εχω πολλα κοινα χαρακτιριστικα οπως ατονια, αδρανεια, ελλειψη ενδιαφεροντων κτλ..

Περσι πηγα στον καλυτερο ψυχιατρο της Θεσσαλονικης, και ακρη δεν βγαλαμε.. Μετα απο πολυ διαβασμα αποφασισα μονος μου να παρω ζολοφτ περσι, και οντως επαιρνα για 5-6 μηνες.. Εν μερη ενιωθα καλα επειδη δεν ενιωθα τιποτα :D , αλλα λογω σεξουαλικων παρενεργιων τα σταματισα μετα.. Απ την αλλη σκεφτομαι οτι ειναι μια μαλακια και μιση το να εισαι "καλα" με χαπια.. Ουσιαστικα αυτο που νομιζεις οτι εισαι καλα, ειναι ψευδεσθηση λογω χαπιων.. Εγω θελω να ειμαι καλα και ευτυχισμενος, νηφαλιος, χωρις χαπια και μαλακιες.. πως μπορει να επιτευχθει κατι τετοιο? ή μαλλον καλυτερα, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΥΧΘΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ?

περιμενω απαντησεις σας να κανουμε κουβεντα..

---

Καλησπέρα φίλε kosyuv. Με εκπροσωπείς μέχρι κάποιο βαθμό στο κείμενο. Ειδικά στον ερωτικό τομέα, εκεί τα έχω δει όλα. Και όταν λέω όλα, εννοώ όλα. Δεν ξέρω, μού'χει περάσει το μήνυμα η ίδια η ζωή (να το πω κι έτσι) ότι δε θα το ζήσω ποτέ αυτό το γεγονός και να τα παρατήσω. Έχω φτάσει τα 30. Με τρελαίνει αυτό. Κάτι πάρα βασικό να ξέρεις, ότι παίζει πάρα πολύ μεγάλο ρόλο η τύχη στον ερωτικό τομέα. Να το θυμάσαι αυτό. Είναι νόμος. Η πολυετή εμπειρία μου έτσι μου απέδειξε. Όσον αφορά με τους ψυχολόγους/ψυχίατρους, ούτε κι εμένα με βοήθησε. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου στο να είσαι ευτυχισμένος, νηφάλιος, χωρίς χάπια κλπ. Αυτή είναι η ΦΥΣΙΚΗ ευτυχία του ανθρώπου πέρα απο κάθε αμφιβολία. Γι'αυτό και δεν πάω σε ψυχολόγους. Τι να τους κάνω; Σ'αυτόν τον τομέα (τον ερωτικό) δυστυχώς δεν μπορώ να ελέγξω τη ζωή μου πραγματικά. Σαν να μη μου ανήκει η ζωή μου.:( Εν πας περιπτώσει, έτσι και βρεις μια κοπελίτσα, η διάθεσή σου θα αλλάξει ακαριαία προς το καλύτερο και δε θα ξαναχρειαστείς ψυχολόγους. Φυσική ευτυχία αναζητείς μόνο, τίποτα άλλο, και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Μη νιώθεις καθόλου ενοχές γι'αυτό που ζητάς και να είσαι περήφανος γι'αυτό. Και ακριβώς το ίδιο μ'εσένα νιώθω.

Quote:

---

Originally Posted by kosyuv

..... Γενικα ειμαι πανεξυπνος σαν ανθρωπος αλλα αυτο τελικα μονο καλο δεν ειναι.. Βλεπω πολυ διαφορετικα τα πραγματα απο οτι οι περισσοτεροι ανθρωποι.. παραδειγμα: ενω εχω πολυ αναγκη τα λεφτα, ποτε δεν προσπαθησα για να τα αποκτησω πχ να σπουδασω για να γινω κατι.. παντα εδινα προτεραιοτητα στους ανθρωπους.. οι ανθρωποι ειναι αυτοι που με κανουν ευτυχισμενο, και οχι τα λεφτα.. παρ ολα αυτα ποτε δεν μπορεσε καποια να με νιωσει.. δινομουν και συνεχιζω να δινομαι σε οποια πιστευω οτι αξιζει.. αλλα στο τελος παλι εγω ειμαι ο χαμενος της υποθεσης.. ολες μ αφηνουν για τον ιδιο λογο, οτι δηλαδη ειμαι πολυ τρυφερος μαζι τους.. οποτε αναλογιζομαι και μονολογω τωρα: που σκατα εχουμε φτασει και οι γυναικες ειναι τοσο.....ανωμαλες να το πω; που δεν θελουν καποιον στοργικο αντρα; αντε κ ας υποθεσουμε οτι αποφασιζω να μεινω μονος για παντα.. δεν μπορω αυτη την μοναξια ρε παιδια.. δεν ξερω αν με καταλαβαινετε, αλλα νιωθω ενα κενο μεσα μου.. Αυτο το κενο που σκεφτεσαι οτι καμια δεν θ μ αγαπησει γι αυτο που ειμαι κτλ.. οτι δεν εχει νοημα να ζω εφοσον αυτο που με κανει ευτυχισμενο δεν μπορω να το εχω (δηλαδη μια γυναικα να μ αγαπαει ετσι οπως ειμαι)..
Και ας πουμε οτι η ευτυχια δεν ειναι μονο στο να εχεις ενα ταιρι, αλλα ειναι και οι φιλοι και τα χομπι και γενικα οτι σε κανει να νιωθεις γεματος...
Μπορω να πω οτι ενω εχω καποιους φιλους απο παλια κιολας, δεν υπαρχει αυτο το δεσιμο που υπηρχε παλια.. ο καθενας εχει παρει τον δρομο του, αλλος καλο, αλλος κακο, και πλεον δεν υπαρχει γυρισμος.. εχουν σπασει τα δεσμα της φιλιας.. ειμαστε σαν γνωστοι καπως.. ουτε κοινα ενδιαφεροντα, ουτε κοινες εγνοιες (εκτος τα λεφτα που ειναι εγνοια ολων πλεον :P )
.......
Εν τελη νιωθω δυστυχισμενος μπορω να πω.. χωρις ομως να εχω καποια βαρια καταθλιψη, ασχετα που εχω πολλα κοινα χαρακτιριστικα οπως ατονια, αδρανεια, ελλειψη ενδιαφεροντων κτλ..

Περσι πηγα στον καλυτερο ψυχιατρο της Θεσσαλονικης, και ακρη δεν βγαλαμε.. Μετα απο πολυ διαβασμα αποφασισα μονος μου να παρω ζολοφτ περσι, και οντως επαιρνα για 5-6 μηνες.. ......

---

Quote:

---

Originally Posted by kosyuv

.....
Οσο για τους ανθρωπους... πραγματικα ειναι πολυ σκληροι οι ανθρωποι.. δεν μπορω να ανταπεξερθω σ αυτην την σκληροτητα.. νιωθω οτι εχω μεινει στην παιδικη μου αγνοτητα ψυχικα, ετσι αισθανομαι (τουλαχιστον στον συναισθηματικο τομεα).. ο ψυχιατρος μου ειπε οτι δεν εχω "ψηθει" με την ζωη.. Ξερεις κατι? αν ειναι να "ψηθω" και να γινω οπως οι περισσοτεροι, δηλαδη σαν αυτους που κοιτανε να φανε τον αλλον για να επιβιωσουν, να μου λειπει.. Μεσα απ τα ματια μου, οι περισσοτεροι ανθρωποι ειναι παρτακιδες και συμφεροντολογοι.. Σε σκεφτονται μονο οταν σ χρειαζονται.. σε χρησιμοποιουν οταν μπορουν, και εν τελη οταν δεν τους κανεις πια, απλα σε ξεχνανε..

.... μηπως να συμβιβαστω με την ρουτινα για τα υπολοιπα χρονια της ζωης μου? Και θα ειμαι ευτυχισμενος? δεν νομιζω...

---

καλημερα νεο μελος ..
κατ αρχας να σου πω εκ πειρας και απο γνωση πολλων πολλων φιλεναδων γυναικων, οτι οι γυναικες δεν σε απορριπτουν επειδη εισαι πολυ τρυφερος και πολυ δοτικος.
προσωπικα εκτιμω πολυ και τα δυο χαρακτηριστικα και εχω εναν πολυ τρυφερο, περιποιητικο και δοτικο ανδρα που με προσεχει σαν τα ματια του και τον λατρευω κι εγω. το ιδιο λενε και οι κολλητες μου για τους ανδρες τους.
πιθανολογω οτι
καποια αλλα σου χαρακτηριστικα που ΕΣΥ δεν εχεις εντοπισει απωθουν τις γυναικες της ζωης σου, αλλα δεν ξερω ποια ειναι αυτα. εκεινες ξερουν.
αν ηταν εδω, ισως μας ελεγαν.
μια ιδεα θα ηταν αν εχεις κρατησει φιλικες σχεσεις με καποια πρωην να την πεισεις να κανετε μια ειλικρινη κουβεντα και να σου μιλησει πραγματικα για οτι την απομακρυνε μηπως σου λυθουν καποιες αποριες. για να το πουμε εμεις, θα χρειαζοταν πολυ αναλυτικες περιγραφες σου και παλι, μονο υποθεσεις θα καναμε γιατι θα ειχαμε μονο την δικη σου παρουσιαση που δεν ειναι αντικειμενικη.

γενικοτερα, εφοσον το ιδιο πανω κατω ισχυει και για φιλικες σου σχεσεις και δεν ειναι μονο στα ερωτικα το προβλημα, εγω θα σου προτεινα να το ψαξεις με ομαδες/ μεθοδους αυτογνωσιας- αυτοβελτιωσης, η με εναν καλο ψυχολογο και οχι να παραιτηθεις.

βλεπω οτι γενικοτερα ενω δηλωνεις δυστυχισμενος, οι μονες αιτιες της δυστυχιας σου που καταφερνεις να εντοπισεις ειναι οτι εισαι ...πολυ καλος για τους αλλους .
δεν εκτιμουν ειτε την τρυφεροτητα και την δοτικοτητα σου, ειτε την ειλικρινεια σου, ενω ολοι οι αλλοι ειναι κακοι, παρτακηδες και συμφεροντολογοι και δεν μπορουν να δωσουυν χωρο στην ανωτερη υπαρξη σου...
συγνωμη αλλα αν το μονο προβλημα που μπορεις να βρεις στον εαυτο σου ειναι ενα καρο προτερηματα που οι αλλοι δεν ειναι σε θεση να εκτιμησουν, κατα την ταπεινη μου γνωμη κατι δεν παει καλα με σενα και οχι με ολους τους αλλους.


δεν μπορω να καταλαβω αυτα τα πειραματα με το φαρμακο που τελικα μετα απο δικο σου διαβασμα αποφασισες να το συνταγογραφησεις στον εαυτο σου.
νομιζεις οτι επειδη σκαλιξες λιγο στο ιντερνετ εγινες γιατρος?
το κομματι αυτο να το ψαξεις καλυτερα. ισως δεν σου ταιριαξε ο ειδικος που απευθυνθηκες, αλλα αυτο δεν κανει ΕΣΕΝΑ ειδικο, κι αν συντρεχει παθολογικος λογος, πχ εχεις καποια παθηση οπως ειπε η ρεα, μπορει αυτη να φταιει για ολη την κακοδαιμονια που αισθανεσαι και οχι οι κακοι αλλοι που σε απορριπτουν.

ψηφιζω να το ψαξεις κι αλλο με ειδικους και οχι να το κλωθογυριζεις στο μυαλο σου μονος σου και να παραιτεισαι.

Εγώ θεωρώ ότι μας έχει πει πολύ λίγα για να μπορέσουμε να καταλάβουμε... Υπάρχουν και γυναίκες που βαριούνται με τους δοτικούς άντρες. Εμείς δεν ξέρουμε αν έπεσες σε γυναίκες που δεν σου ταιριάζουν ή αν γνωρίζεις τι λάθη έκανες και αν έκανες. Ούτε μπορούμε να ξέρουμε πόσο καλά γνωρίζεις τον εαυτό σου και αν τον γνωρίζεις. Κάνουμε υποθέσεις. Αν θες μας λες παραπάνω...
Εμένα γενικά από αυτά που γράφεις μου βγάζεις μια αυτοπεποίθηση , μια σιγουριά και μία άποψη... Λες ας πούμε ότι θες μια γυναίκα να σε αγαπάει για αυτό που είσαι. Άρα για μένα ξέρεις τι είσαι με τα όποια μειονεκτήματα και θεωρείς ότι αξίζεις να αγαπηθείς. Τι πιο σημαντικό από αυτό? Αιτία της δυστυχίας σου για μένα είναι η απαισιοδοξία σου. Αφού έχεις τα παραπάνω , το μόνο που μένει είναι να συνεχίσεις μέχρι να βρεις την κατάλληλη. Αρκεί να μπορείς να συνεχίσεις......
Αλλά αυτά είναι η δική μου άποψη, πιθανόν και λάθος. Εσύ θα είσαι αυτός που θα βρει την πραγματική αιτία του προβλήματος, άρα και την πραγματική λύση.

Λοιπον.. καταρχην να πω οτι ειμαι με μια κοπελα ενα χρονο και κατι.. Οταν ειχα ξεκινησει αυτο το θεμα ηταν γιατι αρχισε να μου λεει τα ιδια με τις πρωην, και γενικα χαλαστηκα πολυ... Στην Remedy εχω να πω οτι οντως αυτο μου λενε, δεν το επινοησα εγω, ουτε ειναι στο μυαλο μου.. Το προβλημα μου δεν ειναι ενα, ειναι πολλα, αλλα κατα καποιο τροπο ειναι αλληλενδετα μεταξυ τους και αυτο ειναι που με δυσκολευει..

1. Μεχρι το γυμνασιο "ετρωγα" bullling.. Οσοι δεν εχουν ζησει αυτη την κατασταση δεν μπορουν να εχουν αποψη.. Πραγματικα.. Ουτε οι ψυχιατροι μπορουν.. Ειναι μια κατασταση η οποια σε κανει να διαμορφωνεις εναν δυσκολο, ακεραιο χαρακτηρα και ταυτοχρονα μελαγχολικο.. το γιατι ειναι απλο.. οταν εισαι στην "απ εξω", εχεις πολυ χρονο να ασχοληθεις με τον εαυτο σου, αλλα και με τους αλλους.. Και τι εννοω μ αυτο? Καθεσαι και παρατηρεις εξοχυνιστικα συμπεριφορες των αλλων και βγαζεις ενα πορισμα.. κατα καποιο τροπο γινεσαι "ψυχολογος".. Οταν ας πουμε σε θυμαται καποιος απ τα παλια, ειναι φως φαναρι οτι κατι θελει απο σενα, ειτε να μαθει, ειτε να παρει.. Κανεις δεν νοιαζεται ξαφνικα για το τι κανεις και πως εισαι.. ειναι καθαρα διπλωματικες μαλακιες αυτα.. και καλα να βγουμε για καφε, να πουμε τα νεα μας και τσουπ σε καποια φαση, εντελως τυχαια, σου ξεφουρνιζει το τι θελει.. Βεβαια και αυτο με διπλωματικο τροπο, μην φανει οτι κ καλα γι αυτο σε ηθελε...
Επιστρεφοντας σ αυτο που ελεγα πιο πριν, οτι γινεσαι "ψυχολογος" των αλλων, απο κει και περα εχεις για παραδειγμα 20 διαφορετικες κατηγοριες ανθρωπων στο μυαλο σου, και οταν γνωριζεις εναν καινουριο ανθρωπο, ξερεις που κλινει περιπου.. Μου την σπαει αφανταστα το γεγονος οτι εχουμε γεμισει ψευτικους ανθρωπους.. Ειδικα τα τελευταια χρονια, ο ενας ειναι πιο ψευτικος απ τον αλλον.. και οταν λεω ψευτικους εννοω ολους αυτους τους δηθεν, τους yolo, τους swag, τους κλαρινογαμπρους, τους ποζεραδες γενικα, τους διπλωματες, και περισσοτερο απ ολους αυτους που εχουν ενα υφος "εχω κανει τοσα πραγματα στην ζωη μου, τι να μας πεις κ συ.." ΔΕΝ λεω οτι δεν υπαρχουν και καλοι και αληθινοι ανθρωποι, εχω γνωρισει κ απ αυτους, αλλα δεν φτανει μονο αυτο (το να ειναι καλοι κ αληθινοι) για να κανεις παρεα.. Απλα δεν εκατσε να ταιριαζουμε σε ενδιαφεροντα ή σε χαρακτηρα.. αλλος ειναι εθισμενος με την δουλεια του, αλλος με τον αθλητισμο και παει λεγοντας.. Ειδικα γ αυτους τους καλους, νιωθω οτι κ αυτοι εχουν κλειστει στον εαυτο τους, εχουν γεμισει την ζωη τους με κατι που τους αρεσει και καπως σαν να μην θελουν να δωσουν πολυ χρονο σε ανθρωπους, ισως γιατι εχουν πληγωθει κ αυτοι, ισως γιατι την εχουν βρει μονοι τους, ισως πολλα..

2. Το προβλημα 1, κολλαει με το 2 στο εξης.. Παλιοτερα ειχα μια σχεση πολλα χρονια.. ειχα δωθει αποκλειστικα και μονο σ αυτην, λογω και του προβληματος 1 (ελλειψη χομπι, φιλων).. Δεν ειχα αλλο λογο υπαρξης εκτος απο εκεινη.. Προφανως σαν πρωτη μου και πρωτη της σχεση, εγιναν αρκετα λαθη που μαθαμε μεσα απ αυτα (θελω να ελπιζω).. Καλως κακως χωρισαμε (εκανα 2 ολοκληρα χρονια να την ξεπερασω).. Το προβλημα ειναι οτι πιανω τον εαυτο μου να κανω το ιδιο λαθος με τοτε.. δηλαδη να αφιερωνω πολυ χρονο με την κοπελα που ειμαι τωρα.. Δεν λεω οτι αυτο δεν μου αρεσει, απλα σκεφτομαι οτι κατα καποιο τροπο αναγκαζομαι λογω ελλειψης χομπι κ φιλων.. παραδειγμα σημερα θα βγω μαζι της, αυριο ξανα μαζι της, μεθαυριο ξανα κ παει λεγοντας.. ενω το υγιες πιστευω θα ηταν να εχω να βγω και με καποιον αλλον ή να κανω κατι μονος μου.. φυσικα την κοπελα την εχω εξηγηθει, της εχω πει τα παντα για μενα.. παρ ολα αυτα της αρεσει πολυ να ειναι μαζι μου.. γενικα αυτη το επιδιωκει.. ετσι το εχω αφησει εγω να γινεται δηλαδη.. ειναι ομως δυσκολακι να ζητας απο εναν ανθρωπο να τον εχεις και ταιρι και φιλο.. κατα καποιο τροπο της το εχω ζητησει αυτο.. δηλαδη καποιες μερες να ειναι σαν φιλη μου, οχι σαν κοπελα μου οταν βγαινουμε.. βεβαια το πραγμα δυσκολευει οταν ψιλομαλωνετε για τον προφανες λογο οτι χανεις κ ταιρι και φιλο.. :P

3. το τριτο προβλημα ειναι η ελλειψη χρηματων.. το οποιο ειναι πολυ σοβαρο.. χωρις τα λεφτα δεν μπορεις να αναπνευσεις πλεον.. δηλαδη ακομα και καποιο χομπι να θες να κανεις, θελει λεφτα οπως και να χει.. Επισης αν ας πουμε βρω δουλεια, και εκει δυσκολευομαι πολυ να συναστραφω με τους ανθρωπους.. Ειδικα οταν εχει να κανει με το αφεντικο εκει τρελενομαι, γιατι συγκρουεται μεσα μου η αδικια/εκμεταλευση που νιωθω απ αυτον με την αναγκη που εχω για τα λεφτα.. Παραδειγμα ηταν αυτο.. Κυριως πλεον κυνηγαω δουλειες που δεν εχουν αφεντικα να ειναι αμεσα σε επαφη μαζι μου, πχ στον δημο ή στην ΔΕΗ..

4. το τεταρτο και πολυ μεγαλο προβλημα μου ειναι οτι δεν μ αρεσει να δουλευω.. ξερω οτι δεν αρεσει σε πολλους, αλλα σε μενα πραγματικα δεν μ αρεσει.. πιεζομαι πολυ μεσα μου.. μονο στην ιδεα να παω να δουλεψω νιωθω εγκλωβισμενος.. παλιοτερα δουλευα σερι αρκετα χρονια και κατα καποιο τροπο εξαντλησα την ψυχικη μου υπομονη.. νιωθω οτι εχω εξαντληθει ψυχικα σε οτι εχει να κανει με δουλεια.. ενα 4ωρο την παλευω να παω.. αλλα απο κει και περα τρωω φρικη, δεν την παλευω, θελω να φυγω..

Αυτα φτανουν προς το παρον.. μαλλον θα εχετε μια καλυτερη εικονα τωρα..

Επισης να επισυμανω στην Remedy, οτι εχω να πω παρα μα παρα πολλα γ αυτα που μου εγραψε, απλα δεν ειναι το θεμα μας εκει.. το τι κανω εγω με τα χαπια κτλ ειναι δικο μου θεμα.. καταλαβαινω οτι απο ενδιαφερον για το καλο μου με εκανες παρατηριση καπως, αλλα δεν βοηθας ετσι.. καλυτερα μεινε στα υπολοιπα, αν και καπως πολυ επικριτικη σε κοβω.. φιλικα..

Quote:

---

Originally Posted by kosyuv

... παρ ολα αυτα ποτε δεν μπορεσε καποια να με νιωσει.. δινομουν και συνεχιζω να δινομαι σε οποια πιστευω οτι αξιζει.. αλλα στο τελος παλι εγω ειμαι ο χαμενος της υποθεσης.. ολες μ αφηνουν για τον ιδιο λογο, οτι δηλαδη ειμαι πολυ τρυφερος μαζι τους.. οποτε αναλογιζομαι και μονολογω τωρα: που σκατα εχουμε φτασει και οι γυναικες ειναι τοσο.....ανωμαλες να το πω; που δεν θελουν καποιον στοργικο αντρα; αντε κ ας υποθεσουμε οτι αποφασιζω να μεινω μονος για παντα.. δεν μπορω αυτη την μοναξια ρε παιδια.. δεν ξερω αν με καταλαβαινετε, αλλα νιωθω ενα κενο μεσα μου.. Αυτο το κενο που σκεφτεσαι οτι καμια δεν θ μ αγαπησει γι αυτο που ειμαι κτλ.. οτι δεν εχει νοημα να ζω εφοσον αυτο που με κανει ευτυχισμενο δεν μπορω να το εχω (δηλαδη μια γυναικα να μ αγαπαει ετσι οπως ειμαι)..
Και ας πουμε οτι η ευτυχια δεν ειναι μονο στο να εχεις ενα ταιρι, αλλα ειναι και οι φιλοι ......

---

Quote:

---

Originally Posted by kosyuv

Λοιπον.. καταρχην να πω οτι ειμαι με μια κοπελα ενα χρονο και κατι.. Οταν ειχα ξεκινησει αυτο το θεμα ηταν γιατι αρχισε να μου λεει τα ιδια με τις πρωην, και γενικα χαλαστηκα πολυ... Στην Remedy εχω να πω οτι οντως αυτο μου λενε, δεν το επινοησα εγω, ουτε ειναι στο μυαλο μου.. Το προβλημα μου δεν ειναι ενα, ειναι πολλα, αλλα κατα καποιο τροπο ειναι αλληλενδετα μεταξυ τους και αυτο ειναι που με δυσκολευει..

..............
........

2. Το προβλημα 1, κολλαει με το 2 στο εξης.. Παλιοτερα ειχα μια σχεση πολλα χρονια.. ειχα δωθει αποκλειστικα και μονο σ αυτην, λογω και του προβληματος 1 (ελλειψη χομπι, φιλων).. Δεν ειχα αλλο λογο υπαρξης εκτος απο εκεινη.. Προφανως σαν πρωτη μου και πρωτη της σχεση, εγιναν αρκετα λαθη που μαθαμε μεσα απ αυτα (θελω να ελπιζω).. Καλως κακως χωρισαμε (εκανα 2 ολοκληρα χρονια να την ξεπερασω).. Το προβλημα ειναι οτι πιανω τον εαυτο μου να κανω το ιδιο λαθος με τοτε.. δηλαδη να αφιερωνω πολυ χρονο με την κοπελα που ειμαι τωρα.. Δεν λεω οτι αυτο δεν μου αρεσει, απλα σκεφτομαι οτι κατα καποιο τροπο αναγκαζομαι λογω ελλειψης χομπι κ φιλων.. παραδειγμα σημερα θα βγω μαζι της, αυριο ξανα μαζι της, μεθαυριο ξανα κ παει λεγοντας.. ενω το υγιες πιστευω θα ηταν να εχω να βγω και με καποιον αλλον ή να κανω κατι μονος μου.. φυσικα την κοπελα την εχω εξηγηθει, της εχω πει τα παντα για μενα.. παρ ολα αυτα της αρεσει πολυ να ειναι μαζι μου.. γενικα αυτη το επιδιωκει.. ετσι το εχω αφησει εγω να γινεται δηλαδη.. ειναι ομως δυσκολακι να ζητας απο εναν ανθρωπο να τον εχεις και ταιρι και φιλο.. κατα καποιο τροπο της το εχω ζητησει αυτο.. δηλαδη καποιες μερες να ειναι σαν φιλη μου, οχι σαν κοπελα μου οταν βγαινουμε.. βεβαια το πραγμα δυσκολευει οταν ψιλομαλωνετε για τον προφανες λογο οτι χανεις κ ταιρι και φιλο.. :P

......
4. το τεταρτο και πολυ μεγαλο προβλημα μου ειναι οτι δεν μ αρεσει να δουλευω.. ξερω οτι δεν αρεσει σε πολλους, αλλα σε μενα πραγματικα δεν μ αρεσει.. πιεζομαι πολυ μεσα μου.. μονο στην ιδεα να παω να δουλεψω νιωθω εγκλωβισμενος.. .......

Επισης να επισυμανω στην Remedy, οτι εχω να πω παρα μα παρα πολλα γ αυτα που μου εγραψε, απλα δεν ειναι το θεμα μας εκει.. το τι κανω εγω με τα χαπια κτλ ειναι δικο μου θεμα.. καταλαβαινω οτι απο ενδιαφερον για το καλο μου με εκανες παρατηριση καπως, αλλα δεν βοηθας ετσι.. καλυτερα μεινε στα υπολοιπα, αν και καπως πολυ επικριτικη σε κοβω.. φιλικα..

---

μας μπερδεψες βρε κοσγιαβ..
αφιερωσες μια μεγαλη παραγραφο σε μια περιγραφη για την ζωη χωρις μια γυναικα που να σε εκτιμα και την μοναχικη ζωη γενικοτερα και τωρα μας λες οτι εχεις κοπελα και μαλιστα θελει οπως κι εσυ να ειστε συνεχεια μαζι. κι αυτο κακο ειναι?

μα το πιστευω οτι αυτο σου λενε (η σου ελεγαν οι προηγουμενες) δεν ειπα οτι το βγαζεις απ το μυαλο σου.
αυτο που ειπα ειναι οτι ΔΕΝ ισχυει κι οτι αν σου ειπαν κατι τετοιο, ηταν δικαιολογιες.
εκτος αν μεταφραζεις σαν 'τρυφεροτητα και δοτικοτητα" αυτο που στα αγγλικα λεμε "needy" και δεν ειναι δοτικοτητα ,αλλα το κρεμασμα απο εναν ανθρωπο, σε σημειο φορτικοτητας , ενοχλησης και ασφυξιας.. αν αυτο εννοουν κι αυτο εννοεις, ειναι οντως ενοχλητικο σε πολλους, αν οχι σε ολους.

προσωπικα δεν θεωρω κακο να ειναι το ζευγαρι πολυ χρονο μαζι (ετσι ειμαστε κι εμεις με τον συντροφο μου και μ αρεσει πολυ:D) αρκει να το κανουν με κοινη επιθυμια και δεν το 'τραβαει" αυτο ο ενας και ο αλλος συρεται και δυσανασχετει, και αρκει να ειναι μια συνειδητη επιλογη και πηγαια επιθυμια να εισαι με τον αλλον γιατι περνατε καλα μαζι και οχι μια λυση αναγκης επειδη δεν εχεις φιλους η ενδιαφεροντα.
στην δικη μου σχεση πχ, αν και εχουμε και χωριστα και κοινα ενδιαφεροντα, στο θεμα των εξοδων, του ελευθερου χρονου και της κοινωνικοτητας ειμαστε συνεχεια μαζι. οι παρεες μας ειναι κοινες, αλλα περναμε πολυ καιρο και μονοι μας, χωρις τους φιλους, ειτε σπιτι ειτε σε εκδρομες, γιατι ετσι μας αρεσει, οχι γιατι δεν εχουμε τους φιλους μας, ή αλλες εναλλακτικες.

μου φαινεται πολυ περιεργο αυτο που αναφερεις για την φιλια με την κοπελα σου. οταν ο συντροφος σου γινεται και φιλος γιατι εχεις μια μακροχρονη σχεση και προκυπτει μεγαλο δεσιμο και αγαπη και νιαξιμο, ειναι ερωτικος παρτενερ και φιλος ταυτοχρονα, δεν αφηνεις σπιτι τον εραστη για να βγεις με τον φιλο!!!! απορω και πως ζητας κατι τετοιο και πως θεωρεις οτι μπορει να γινει!!! εγω δεν το κατανοω καν. ακομα κι αν θελει, μπορει κανεις να κανει ντιλιτ στην ιδιοτητα του συντροφου και να πει "σημερα ειμαι μονο φιλος"? ακατανοητο.. και γιατι να το κανει? συγκρουεται η φιλικη ιδιοτητα με την ερωτικη?

αυτο που αναφερεις με την υπομονη σου στην δουλεια, τις εργασιακες σχεσεις με αφεντικα κλπ, αλλα και την αλλαγη σου απο το παρελθον, μπορει και να συνδεεται με κατι παθολογικο (ψυχολογικο εννοω). γιαυτο θα επαναλαβω την προταση μου να απευθυνθεις σε ειδικο.

οσο για το θεμα με τα χαπια, αν δεν θελεις να συζητειται, να μην το συζητας δημοσιως. οτι λες εδω μπορουμε να το σχολιασουμε και δεν το διαπραγματευομαι καν το συγκεκριμενο σχολιο μου.
μπορω να δεχτω την αποψη σου για το υφος μου σε οτιδηποτε αλλο, αλλα οχι στο οτι θεωρω επιεικως απαραδεκτο για να μην πω καταστροφικο, το να κανεις μονος τον γιατρο και να παιρνεις ψυχοφαρμακα με δικη σου "συνταγογραφηση", οσο "πανεξυπνος" κι αν νομιζεις οτι εισαι...
αν δεν σου ταιριαξε ο ψυχιατρος, υπαρχουν κι αλλοι. απευθυνσου σε αλλον.

Mα γιατί να είναι λάθος να αφιερώνεις πολύ χρόνο στην κοπέλα σου αν το θέλει και εκείνη? Απλά είναι σαν να βλέπεις τι κάνει ο υπόλοιπος κόσμος και να λες ''δεν είναι υγιές , θα περνάω τόσο χρόνο με την κοπέλα μου, θα πρέπει να έχω χόμπι και φίλους'' .Μήπως φοβάσαι ότι θα την χάσεις επειδή ''κρεμιέσαι '' πάνω της επειδή έχασες και την προηγούμενη ? Μας λες τι θεωρείς υγιές , το τι μπορεί να θέλει εκείνη από εσένα αλλά μας τα λες λίγο μπερδεμένα για το τι πραγματικά θες εσύ. Χόμπι είναι να δεις και μία ταινία αλλά διαλέγεις να βγεις μαζί της. Γιατί ? Δηλαδή δεν αναγκάζεσαι , επιλέγεις να βγεις μαζί της. Σαν να φοβάσαι τα αποτελέσματα του να βγεις μαζί της. Δηλαδή ότι θα τη χάσεις ή ότι δεν είσαι ''σωστός''. Η μήπως μας λες ότι αν είχες τα λεφτά να κάνεις κάποιο συγκεκριμένο χόμπι σου ή αν είχες φίλους δεν θα έβγαινες μαζί της? δηλαδή στεναχωριέσαι επειδή δεν έχεις καλύτερες επιλογές πέρα από το να βγεις μαζί της? Σκέψου λίγο γιατί σε απασχολεί να μην βγαίνεις συνέχεια μαζί της....Δεν σε ευχαριστεί και τόσο, έχεις ανάγκη να πάρεις και από αλλού ευχαρίστηση, το θεωρείς μη υγιές να μην βρίσκεις κάτι άλλο να σε ευχαριστεί ή φοβάσαι μην το θεωρήσει η κοπέλα σου μη υγιές και τη χάσεις ή όλα αυτά μαζί?

Επίσης πιστεύω ότι είναι καλύτερο για σένα να λες ''δεν έχω τα λεφτά να κάνω τα χόμπι μου '' παρά να λες '' δεν έχω χόμπι''. Το πρόβλημα φαίνεται να είναι το ίδιο αλλά δεν είναι! Και από ότι κατάλαβα για τους φίλους λες ότι δεν ταιριάζεις εύκολα και δείχνεις επιλεκτικός, και καλά κάνεις. Όσο πιο επιλεκτικοί είμαστε όμως τόσο πιο πολύ υπομονή πρέπει να έχουμε. Οτιδήποτε άλλο οδηγεί σε δυσαρμονία και δεν ξέρω πως ένα φόρουμ θα σου δώσει την υπομονή που χρειάζεσαι...

Τώρα για τη δουλειά και τα λεφτά πιστεύω ότι τα έχεις διογκώσει στο μυαλό σου επειδή δεν είσαι εσύ καλά. Δηλαδή μήπως έχεις εξαντληθεί ψυχικά από τα υπόλοιπα και δεν είσαι σε φάση να πιέζεσαι να κάνεις πράγματα που δεν σου αρέσουν? η πάντα υπέφερες με την δουλειά και τα λίγα λεφτά? Ο κόσμος δεν θέλει να δουλεύει επειδή συνήθως δεν του αρέσει αυτό που κάνει. ( εκτός αν κάνεις το χόμπι σου επάγγελμα). Παρόλα αυτά καταφέρνει να το κάνει γιατί έχει το ψυχικό σθένος να το ανεχτεί όλο αυτό. Αν δηλαδή φτιάξεις τα υπόλοιπα που σε απασχολούν, πιστεύω ότι τα προβλήματα αυτά θα μείνουν αλλά θα σου φαίνονται πιο μικρά και δεν θα επηρεάζουν τόσο πολύ την ψυχολογία σου. Αυτό θα πίστευα για μένα δηλαδή αν ήμουν στη θέση σου, δεν ξέρω τι πιστεύεις εσύ.

Θέλω να προειδοποιήσω ότι θα είμαι σε κάποια σημεία σκληρός, δεν είναι κακία απλά έχω μάθει να βλέπω τα πράγματα στεγνά και αποκρυσταλλωμένα από ρομαντισμούς κι αναλόγως να εκφράζομαι....

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι είμαστε συνομήλικοι, εγώ είμαι 30 στα 31 σιγά σιγά..
Αν δεν έχεις δουλειά, δεν έχεις λεφτά... Αν δεν έχεις λεφτά είσαι εξαιρετικά περιορισμένος... Για εμένα ξεπέρνα το, μετά το τετράωρο δεν την παλεύω, γιατί πολλοί δεν την παλεύουμε κάποιες μέρες κι από την πρώτη ώρα... Θα συμφωνήσω με τη διόγκωση που αναφέρει ο cube... Αν θέλεις να έχεις μέλλον σαν άνθρωπος σε αυτόν τον πλανήτη, να εξασφαλίζεις τα βασικά για να ζείς, να χαίρεσαι τη σχέση σου, τη ζωή σου και να έχεις την ευκαιρία να κάνεις και μια οικογένεια κάποια στιγμή θα πρέπει να βρείς μία σωστή δουλειά και να στρωθείς... Δεν είσαι ο μόνος που δούλεψε πολλά χρόνια ούτε ο μόνος που έχει τραβήξει τα πολλά ζόρια στη ζωή του... Η πραγματικότητα είναι ότι η ζωή σου προσφέρει μόνο ευχάριστες ΣΤΙΓΜΕΣ, και για να έχεις αυτές τις ΣΤΙΓΜΕΣ παλεύεις και παλεύουμε όλοι μας! Επίσης το να δουλεύεις είναι κάτι που σου δίνει ένα σκοπό! Είναι άλλο πράγμα να ξυπνήσεις το πρωί και να αναρωτιέσαι τι να κάνεις, με αποτέλεσμα είτε να είσαι στο FB είτε να κάθεσαι και να σκέφτεσαι τα ίδια και τα ίδια κι άλλο να ξυπνάς ξέροντας ότι θα πάς στη δουλειά γιατί έχεις αυτό κι αυτό να κάνεις και κάποια στιγμή μπορεί να πρέπει να διαβάσεις και κάτι παραπάνω για να συνεχίσεις να είσαι καλός σε αυτή και πάει λέγοντας! Οπότε ας μου επιτραπεί η έκφραση άσε το δράμα πέρι ψυχικής εξάντλησης και υπομονής και συνέχισε να τραβάς κουπί... Αν ένας άνθρωπος 29 - 30 χρονών νιώθει εξαντλημένος τι να πεί ο 50+ που μένει άνεργος χωρίς αρκετά χρόνια για να βγεί στη σύνταξη?

Στο κομμάτι των χόμπι, υπάρχουν τόσες επιλογές κάποιες από τις οποίες είναι ανέξοδες, όπως το να πηγαίνεις σε ένα πάρκο ή δασάκι και να τρέχεις! Τρέξιμο μία ωρίτσα μέσα σε ένα πάρκο, φύση ήλιος, άσκηση απαραίτητα για μια καλή ψυχολογία! Αν έχεις και κιλά κάνε περπάτημα αρχικά και επιτάχυνε! Χόμπυ είναι και το να διαβάζεις ένα βιβλίο ή να παίζεις σκάκι! Χόμπι μπορούν να είναι πολλά πράγματα τα οποία πιθανόν να μπορείς να δώσεις κάποια λίγα ευρώ για να τα έχεις... π.χ με 50 ευρώ αγοράζεις μία απλή κιθάρα και ξεκινάς μόνος σου με παρτιτούρες από το Ιντερνετ να μαθαίνεις και να παίζεις σιγά σιγά!

Στο κομμάτι της κοπέλας σου, εγώ ήμουν πάντα οπαδός του άστο όπως πάει και έλεγχε το ανάλογα... Δηλαδή, είσαι με κοπέλα που βλέπεις ότι της αρέσεις να είστε συνέχεια μαζί κι εσένα σου αρέσει, μια χαρά όλα. Πήγαινέ το όπως σε πάει, αλλά έχε υπόψην σου και τις συνέπειες ότι δηλαδή θα αποξενωθείς από όσους ξέρεις! Υπευθυνότητα για τις επιλογές μας! Εσύ θές κι εκείνη όχι, μετρίασε την ανάγκη σου για να μην την πνίξεις! Θέλει εκείνη πολύ κι εσύ όχι κάνε της κουβέντα πολιτισμένη για να καταλάβει ότι πιέζεσαι! Απλά είναι τα πράγματα δεν χρειάζεται να τα κάνουμε δύσκολα... Επίσης διαβάζω πολλά "πρέπει και δεν πρέπει" σχετικά με τη σχέση σου και την κοινωνικότητα σου... Όταν μιλάμε για διαπροσωπικές σχέσεις και πιο ειδικά για ερωτικές δεν υπάρχουν πρέπει, υπάρχει μόνο το θέλω. Δεν υπάρχει πρέπει να μην βγαίνεις συχνά, δεν έχεις κάποιον να σε μαστιγώνει, επιλέγεις να μην βγείς για τον "Χ" λόγο! Επίσης εφόσον σου αρέσει που είστε μαζί συνέχεια αυτό είναι το φυσιολογικό για εσένα! Δεν υπάρχει λόγος να αμφισβητείς τον εαυτό σου και να θέτεις τον εαυτό σου σε ένα φαύλο κύκλο επίκρισης... Αν σε ενοχλεί ότι έχεις κρεμαστεί από πάνω της, τότε κάνε κάτι για αυτό! Αν νιώθεις ότι χρειάζεσαι φίλους δοκίμασε να γνωρίσεις κόσμο π.χ από το γυμναστήριο... Δεν χρειάζεται το άτομο (φίλος) να είναι αδερφή ψυχή ας είναι απλά άτομα που περνάς καλά... αυτά τα άτομα μπορεί να σε γνωρίσουν σε άλλους ή να σε παρασύρουν σε μία ωραία ομαδική δραστηριότητα...! Όαο για την υποκρισία κτλ ναι οκ κι εμένα με ενοχλούν και προφανώς δεν θα κάνω παρέα με τέτοιους... Να ξέρεις όμως ή πιο σωστά καλό είναι να αποδεχτούμε όλοι, ότι κάνουμε παρέα με κάποιους γιατί παθητικά κάτι θέλουμε από αυτούς... Έχουμε κάποιο συμφέρον από αυτούς.... Θέλουμε ερωτική σχέση για να μην νιώθουμε μοναξιά, θέλουμε φίλους για να περνάμε καλά και να μοιραζόμαστε όμορφες στιγμές όπως και να έχουμε κάποιον να μας καταλαβαίνει, θέλουμε κατοικίδιο γιατι θέλουμε να έχουμε κάτι να φροντίζουμε και να εισπράττουμε απεριόριστη αγάπη! Πάντα κάτι θέλουμε από τους άλλους για να τους προσεγγίζουμε και να κάνουμε παρέα μαζί τους, δεν είναι υποκρισία αυτό, έτσι δουλεύει ο κόσμος και η κοινωνία από τότε που φτιάχτηκε.... Υποκρισία είναι να είσαι με κάποιον από τον οποίο θέλεις μόνο να πάρεις χωρίς εσύ να δώσεις.... (συναισθήματα κτλ)

Στο κομμάτι των φαρμάκων κτλ είμαι πολύ υπέρ των όσων σου είπε η Remedy. Το να κάνεις το γιατρό μόνο σου είναι επικίνδυνο... Ακόμα και οι γιατροί π.χ παθολόγοι πάνε σε άλλους γιατρούς για να τους συνταγογραφούν και να τους εξετάζουν γιατί πολύ απλά δεν έχουν την ακεραιότητα της κρίσης τους λόγω της πάθησης... Προσωπικά σου προτείνω να χαλαρώσεις, να σταματήσεις να τα υπεραναλύεις και να ζήσεις τις ευχάριστες στιγμές που μπορείς να έχεις παρά την ανέχεια και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζεις... Η ζωή είναι δύσκολη, θέλει πάλη καθημερινή με τον εαυτό μας πρωτίστως, οι άνθρωποι που έχουμε είναι απλά εκεί για να μοιραζόμαστε κάποια προβλήματα, αλλά το μεγάλο βάρος εμείς το σηκώνουμε... Οπότε για εμένα σταμάτα να ψάχνεις για το τι σου συμβαίνει λάθος και ξεκίνα να στρώνεις την ζωή σου... Ξέρω το ύφος είναι λίγο σκληρό, αλλά εμένα ποτέ κανείς δεν ήταν εκεί όταν έχανα την γή κάτω από τα πόδια μου ή όταν βρέθηκα να ζώ με δανεικά κτλ. Έσφιξα τα δόντια και πάλεψα για την ζωή μου όπως οφείλεις κι εσύ για την δική σου... Χάπια, ηττοπάθειες και αυτοκαταδίκαση του εαυτού σου για τις επιλογές που έκανες ή που δε έκανες δεν πρόκειται να σε βγάλουν πουθενά... Με εξαίρεση την δουλειά και κατεπέκταση τα χρήματα που είναι ένα πραγματικό πρόβλημα που το αντιμετωπίζουμε οι περισσότεροι τα υπόλοιπα ανήκουν στο παρελθόν, σφίξε τα δόντια, άστο πίσω σου και προχώρα μπροστά! Επίσης να ξέρεις ότι αν δεν είσαι εσύ καλά κι εσύ δεν μπορείς να τα βρείς με τον εαυτό σου κάποια στιγμή αυτό θα έχει αντίκτυπο και στην σχέση σου και δεν θα φταίει η κοπέλα που δεν θα έχει αρκετή υπομονή για να καταλάβει τα όσα περνάς αλλά εσύ που δεν μάζεψες το μυαλό σου και δεν έβαλες σε σειρά την ζωή σου....

Αυτά από εμένα, ξέρω ο τρόπος μου είναι λιγάκι ξύλινος, αλλά είναι αληθινός, τα ίδια θα σου έλεγα κι από κοντά αν σε είχα δεν θα άλλαζε κάτι...

Πολεμιδη εχεις δικιο σε μερικα που λες, απλα νιωθω πολυ αδυναμος για να τα κανω πραξη..
Τα χαπια οταν τα πηρα, ημουν σ χειροτερη φαση απ οτι τωρα.. μπορω να πω με ηρεμισαν και ειχα αρχισει ν παιρνω τα πανω μ.. μετα γνωρισα κ την κοπελα και ημουν πολυ καλα.. κατι που εχω παρατηρησει ειναι οτι με επιρεαζει αρνητικα οταν αρχιζει και γινεται πολυ μικρη η μερα.. δηλαδη θυμαμαι καθε χρονο περιπου εκει κατα τα τελη σεπτεμβριου με πιανει αυτη η καταθλιψη.. επισης να πω οτι τα χαπια ειναι απολυτα ασφαλης, αλλιως δεν θα τα διναν ετσι οι φαρμακοποιοι.. ουσιαστικα ειναι σταθεροποιητες διαθεσης.. μην ακουτε αντικαταθλιπτικα κ αμεσως οργιαζετε..

(Στα αλλα παιδια θα απαντησω αλλη στιγμη, τωρα δεν εχω διαθεση..)

Quote:

---

Originally Posted by Remedy

μας μπερδεψες βρε κοσγιαβ..
αφιερωσες μια μεγαλη παραγραφο σε μια περιγραφη για την ζωη χωρις μια γυναικα που να σε εκτιμα και την μοναχικη ζωη γενικοτερα και τωρα μας λες οτι εχεις κοπελα και μαλιστα θελει οπως κι εσυ να ειστε συνεχεια μαζι. κι αυτο κακο ειναι?

μα το πιστευω οτι αυτο σου λενε (η σου ελεγαν οι προηγουμενες) δεν ειπα οτι το βγαζεις απ το μυαλο σου.
αυτο που ειπα ειναι οτι ΔΕΝ ισχυει κι οτι αν σου ειπαν κατι τετοιο, ηταν δικαιολογιες.
εκτος αν μεταφραζεις σαν 'τρυφεροτητα και δοτικοτητα" αυτο που στα αγγλικα λεμε "needy" και δεν ειναι δοτικοτητα ,αλλα το κρεμασμα απο εναν ανθρωπο, σε σημειο φορτικοτητας , ενοχλησης και ασφυξιας.. αν αυτο εννοουν κι αυτο εννοεις, ειναι οντως ενοχλητικο σε πολλους, αν οχι σε ολους.

προσωπικα δεν θεωρω κακο να ειναι το ζευγαρι πολυ χρονο μαζι (ετσι ειμαστε κι εμεις με τον συντροφο μου και μ αρεσει πολυ:D) αρκει να το κανουν με κοινη επιθυμια και δεν το 'τραβαει" αυτο ο ενας και ο αλλος συρεται και δυσανασχετει, και αρκει να ειναι μια συνειδητη επιλογη και πηγαια επιθυμια να εισαι με τον αλλον γιατι περνατε καλα μαζι και οχι μια λυση αναγκης επειδη δεν εχεις φιλους η ενδιαφεροντα.
στην δικη μου σχεση πχ, αν και εχουμε και χωριστα και κοινα ενδιαφεροντα, στο θεμα των εξοδων, του ελευθερου χρονου και της κοινωνικοτητας ειμαστε συνεχεια μαζι. οι παρεες μας ειναι κοινες, αλλα περναμε πολυ καιρο και μονοι μας, χωρις τους φιλους, ειτε σπιτι ειτε σε εκδρομες, γιατι ετσι μας αρεσει, οχι γιατι δεν εχουμε τους φιλους μας, ή αλλες εναλλακτικες.

μου φαινεται πολυ περιεργο αυτο που αναφερεις για την φιλια με την κοπελα σου. οταν ο συντροφος σου γινεται και φιλος γιατι εχεις μια μακροχρονη σχεση και προκυπτει μεγαλο δεσιμο και αγαπη και νιαξιμο, ειναι ερωτικος παρτενερ και φιλος ταυτοχρονα, δεν αφηνεις σπιτι τον εραστη για να βγεις με τον φιλο!!!! απορω και πως ζητας κατι τετοιο και πως θεωρεις οτι μπορει να γινει!!! εγω δεν το κατανοω καν. ακομα κι αν θελει, μπορει κανεις να κανει ντιλιτ στην ιδιοτητα του συντροφου και να πει "σημερα ειμαι μονο φιλος"? ακατανοητο.. και γιατι να το κανει? συγκρουεται η φιλικη ιδιοτητα με την ερωτικη?

αυτο που αναφερεις με την υπομονη σου στην δουλεια, τις εργασιακες σχεσεις με αφεντικα κλπ, αλλα και την αλλαγη σου απο το παρελθον, μπορει και να συνδεεται με κατι παθολογικο (ψυχολογικο εννοω). γιαυτο θα επαναλαβω την προταση μου να απευθυνθεις σε ειδικο.

οσο για το θεμα με τα χαπια, αν δεν θελεις να συζητειται, να μην το συζητας δημοσιως. οτι λες εδω μπορουμε να το σχολιασουμε και δεν το διαπραγματευομαι καν το συγκεκριμενο σχολιο μου.
μπορω να δεχτω την αποψη σου για το υφος μου σε οτιδηποτε αλλο, αλλα οχι στο οτι θεωρω επιεικως απαραδεκτο για να μην πω καταστροφικο, το να κανεις μονος τον γιατρο και να παιρνεις ψυχοφαρμακα με δικη σου "συνταγογραφηση", οσο "πανεξυπνος" κι αν νομιζεις οτι εισαι...
αν δεν σου ταιριαξε ο ψυχιατρος, υπαρχουν κι αλλοι. απευθυνσου σε αλλον.

---

Λοιπον.. τα ακριβες λογια της πρωην ηταν "θελω να εισαι πιο αντρας, να μην εισαι τοσο γουτσου".. Η νυν λεει "εισαι πολυ γουτσου, θελω περισσοτερο παθος κ σεξ".. και μια αλλη πρωην παλι τα ιδια με την νυν... Φορτικος δεν ειμαι καταλαβαινω τι λες.. Γενικα καπως αντιμετωπιζω προβλημα στο οτι αυτες θελουν περισσοτερο σεξ απ οσο θελω εγω.. Πλεον δεν εχω τοσο θεληση για σεξ οπως παλια.. και αυτο δεν οφειλετε στην ψυχολογια μου, γιατι κ οταν ημουν καλα, παλι δεν ηθελα τοσο πολυ.. Απλα νιωθω οτι το εχω ζησει αρκετα και δεν με καιει τοσο πολυ ωστε να θελω καθε μερα οπως αυτες.. Αυτο που αναζηταω περισσοτερο ειναι συναισθηματικο δεσιμο και κατανοηση απο την συντροφο.. Ισως ειναι κ λαθος μου που αναζηταω κατι τετοιο απο μικροτερες, δεν ξερω..

ουτε εγω θεωρω οτι ειναι λαθος να περναμε πολλες ωρες μαζι.. απλα επειδη αυτο κατα καποιο τροπο με δενει πολυ μαζι της, κ επειδη ειναι μικρη, ξερω οτι οταν την χασω θα φαω πολυ παλουκι παλι.. και μην αρχισεις τα περι ηττοπαθειας.. δεν ειναι ηττοπαθεια, ειναι λογικη.. εχουμε μια 10ετια διαφορα.. αντε να κατσει κανα 4 - 5 χρονακια κ να την κανει κ αυτη.. το προβλημα ομως δεν ειναι αυτο.. το προβλημα ειναι οτι θελω να εχω δικη μου ζωη, δικους μου κυκλους ανθρωπων.. εκει ειναι το προβλημα.. ποτε δεν μπορεσα να εχω κυκλο με φυσιολογικους ανθρωπους.. ή ακομα χειροτερα, οσους φυσιολογικους ξερω, ειτε δουλευουν ολοι μερα, ειτε με εχουν γραμμενο..

Λοιπον.. εχω παει κ στο παρελθον σε αλλους 2 ψυχιατρους.. Θα στο πω απλα, η ψυχιατρικη ειναι μια μαλακια και μιση.. ετσι οπως στο λεω.. και θα σου τεκμηριωσω και το γιατι, εστω και μπακαλικα..

Αν για παραδειγμα σπασεις το ποδι σου, βγαζεις μια ακτινογραφια και βλεπεις οτι οντως το εχεις σπασει, υπαρχει αποδειξη.. Αντιθετως αν εχεις μια διαταραχη δεν υπαρχει απτη αποδειξη να στο δειξει.. Μπορει σημερα να ειμαι καλα ψυχολογικα, μπορει αυριο οχι.. Αυτο δεν ειναι ειναι διπολικη διαταραχη, απλα ετσι ειναι ο ανθρωπος! ειμαστε οντα με συναισθηματα και ειναι απολυτως λογικο να εχουμε διακυμανσεις διαθεσης.. κανεις δεν μπορει να ειναι συνεχεια χαρουμενος ή λυπημενος ή σε μια μεση κατασταση.. Παραδειγμα, η καταθλιψη ειναι μια εννοια που λεει οτι εισαι πολυ θλιμενος για πολυ καιρο.. Χαιρω πολυ! λες και περιμενα να μου το πει ψυχιατρος.. Ο καθε ανθρωπος με αυξημενη ευφυια και αντιληψη μπορει να κατανοησει αυτα τα πραγματα.. Ουσιαστικα οι πρωτοι ψυχιατροι ηταν αυτοι που δεν ειχαν αλλα ενδιαφεροντα και στραφικαν στο πως να "ψυχολογισουν" τους υπολοιπους ανθρωπους γυρω τους.. Και καπως ετσι γεννηθικε η ψυχιατρικη.. Γιατι εγω, εσυ, ο καθενας για παραδειγμα, να παει να σπουδασει ψυχιατρος και να διαβασει αυτα που εχουν κατσει γραψει καποιοι αλλοι, και να μην γινω εγω αυτοι ο αλλοι που θα γραψω το βιβλιο? Ειμαι κατωτερο ον εγω απο αυτους? καταλαβες που το παω? εν τελη η ψυχιατρικη ειναι η μεγαλυτερη απατη για μενα και υπαρχει κ ντοκυμαντερ στο youtube.. δεν ειμαι εγω ο "τρελος του χωριου"..
Επισης να πω οτι τις αντιληψεις αυτες τις ειχα και πριν δω το ντοκυμαντερ.. https://www.youtube.com/watch?v=M-DwN2Y5yoI

Επισης για να μην παρεξηγηθω, δεν λεω οτι ειναι τελειως αστοχα αυτα που λενε οι ψυχιατροι, αλλα το θεμα ειναι οτι δεν γινεται να σε κανουν καλα μονο με τον λογο.. ειναι τελειως παραλογο αυτοι να πιστευουν οτι μπορουν με ψυχοθεραπεια (μονο με λογια) να σε κανουν καλα.. Η ψυχοθεραπεια πιο πολυ ειναι για να ανακαλυψεις περισσοτερες πτυχες του εαυτου σου.. Δεν ειναι δυνατον να ξεπερασεις καταθλιψη ή διαταραχη με ψυχοθεραπεια μονο με τον διαλογο.. Χιλιες φορες να μιλησω εδω σε εσενα και στα αλλα παιδια και να πω τον πονο μου, παρα σε ψυχιατρο.. Και στην τελικη αμα ηταν πονοψυχοι οι ψυχιατροι και δηθεν νοιαζοντουσαν για σενα, να μην ζητουσαν 100 ευρω για 45 λεπτα.. εγω 100 ευρω θελω μια βδομαδα να τα βγαλω..

Ο ανθρωπος εχει γεννηθει για να ζει στην φυση.. Απο ανεκαθεν ανηκαμε στην φυση, γιατι εκει εξελιχτηκαμε... Ολες αυτες οι διαταρχες προηρθαν απο την "βαρβαρη" μεταβαση μας σε αστικα κεντρα με χιλιαδυο αγχοι.. Νομιζεις αν ειμασταν ακομα στην φυση θα υπηρχε η αγχωδης διαταραχη για παραδειγμα? Επισης το γεγονος του ατομικισμου που κυριαρχει και κανει τους ανθρωπους να ειναι σε μια "μαχη" μεταξυ τους, για τα λεφτα κυριως, διαφθειρει τις σχεσεις των ανθρωπων..

Οι σχεσεις που με γεμιζουν πραγματικα, ειναι αυτες που μ προσφερουν αληθινη συντροφικοτητα, ανιδιοτελεια, εντιμοτιτα, ηθικη και καποιες αλλες αξιες που εχουν χαθει στις μερες μας..

Οσο για τα χαπια, αν κ ειμαι κατα τις ψυχιατρικης, τα χαπια ειναι ενα κομματι που ειμαι υπερ.. Γιατι οντως γινεται επιστιμονικη ερευνα και υπαρχει και χημεια.. Και μετα απο αυτα που σου ανεφερα πιο πανω για την ψυχιατρικη, ναι μπορω να κανω και εγω τον ειδικο, τουλαχιστον για τον εαυτο μου.. Στην τελικη οτι ειναι, ειναι το μυαλο κ οι χημικες ενωσεις.. εχεις ελλειψη σεροτονινης πχ? εχεις καταθλιψη.. ή βρες κατι να κανεις να αυξανει ο οργανισμος την ουσια αυτη ή παρε συμπληρωματικη μεσω χαπιων.. οπως ακριβως κανεις με τις βιταμινες.. Το οτι τα εχουν κανει να φαινονται τοσο επικινδυνα, και καλα κανουν, ειναι για δυο λογους.. Πρωτον πως θα ζησουν αυτοι? και δευτερον υπαρχουν τοσοι ανθρωποι εκει εξω που μπορει να ειναι αμαθεις, μπορει να ειναι ηλιθιοι, μπορει να μην εχουν σωστη κριση για το ποιο πρεπει να παρουν και ποσο... Ειναι επικινδυνα αν κανεις λαθος χρηση οχι απο μονα τους.. παραδειγμα, η χρηση του μολυβιου ειναι για γραφουμε.. το οτι εγω μπορω να σ βγαλω το ματι, δεν φταιει το μολυβι που το χρησιμοποιησα για αλλο σκοπο απο αυτον που προοριζεται..


Το πηγαμε τελειως αλλου ομως το θεμα.. Δεν ξερω αν τελικα ειναι το τοσο ανυσυχο πνευμα μου που διωχνει τους ανθρωπους απο γυρω μου ή απλα εγω δεν μπορω να βρω το νοημα σε ολο αυτο το παραλογο παιχνιδι που λεγετε ζωη..

Να παω σε ψυχιατρο να κανω τι? να τον βαλω να φαει τα πτυχια του? αυτοι σε βλεπουν σαν μια Χ περιπτωση που εχει παρομοια συμπτωματα, δεν σε βλεπουν σαν ανθρωπο που εχεις διαφορετικη προσωπικοτητα - αποψη - ιδεολογια.. Θελουν να σε ενταξουν στην "φυσιολογικη" κοινωνια οπως αυτοι εχουν μαθει..