Printable View
Έχει πάρει κανείς ποτέ κανένα τέτοιο ? Βλέπω έχει και γαμώ τις παρενέργειες ,μου φαίνεται είναι του τύπου βουλιάζω στον καναπέ χαπακώνομαι ...βγαίνω για περπάτημα και ξαναγυρνάω και αποφεύγω να έχω επαφή με κόσμο την πρώτη εβδομάδα γιατί εντείνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα ..
γεια,
Ιδεοψυχαναγκαστικός εδώ.
2 ειδη φαρμακων έχω πάρει στο παρελθόν. dumyrox για 2 μηνες (εφιάλτης) και cymbalta σε διαφορες φάσεις για τρίμηνα και παράλληλα σε ψυχοθεραπεία ένα 6μηνο σαν χαλί συμπεριφοράς μέσα στην ΙΔΨ. Εγώ από το cymbalta έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Στο δικό μου οργανισμό κούμπωνε πολύ καλά. Ένιωθα πολύ δυνατός, με αυτοπεποίθηση και σιγουριά. Δεν κώλωνα πουθενά και όταν ήθελα κάτι απλά πήγαινα και το έπαιρνα (παρακάμπτοντας τις αμφιβολίες της ΙΔΨ).
Επίσης ήμουν αρκετά ήρεμος και ευδιάθετος και σε πιθανές ανεπιθύμητες ασυνεννοησίες, παρεξηγήσεις δεν είχα κανένα λόγο να δώσω περαιτέρω σημασία ή γενικά να εφαρμόσω τιμωρητικές συμπεριφορές. Ότι πιο υγιές δηλαδή.
Από κει και πέρα μου έκοβε την όρεξη καθώς ένιωθα πως είχα φάει πέτρες. Η γιατρός μου, υποστήριζε ότι ήταν στο μυαλό μου αυτό το σενάριο. Δεν ξέρω τι από όλα ισχύει. Μια σχετική υπνηλία μετά τις 12 το βράδυ. Ήταν μια καλή περίοδος…
Λες ε ? Οδηγούσες κανονικά ?Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Ναι, δεν είχα πρόβλημα.Quote:
Originally Posted by turtle
Πόσο καιρό το παίρνεις?
Για πιο λόγο στο έδωσε? διαβάζω κ στο άλλο ποστ, εισαι σε κακή φάση. Τι παίζει βρε χελώνι?
Moυ το έγραψε ο ορθοπεδικός κουφό δεν το άρχισα καν ...γιατί με βαλσαμόχορτο που έπινα ..κάνει κακή χημεία κ πρέπει να ρωτήσω αν πρέπει ..τώρα το γιατί ...απλώς με χτύπησε με το σφυράκι ... του είπα σου ξου μου ξου ότι βαριέμαι να πηγαίνω γυμναστήριο κάθε μέρα για τις κοίλες στη μέση ...κι ότι έχω άγχος , δεν προλαβαίνω ..και λέει μήπως έχεις και λίγο ψιλοκατάθλιψη ? Κ του λέω μπορεί ..μια ελαφρώς ..τι να παίζει ..είμαι χάλια αλλά τα magic pills πόσο να βοηθήσουν ! Ούτε φέρνουν το χρόνο πίσω , ούτε αλλάζουν την κατάσταση στη χώρα , ούτε στα εργασιακά ..και επίσης επειδή έχω καταλήξει ότι ο έρωτας είναι παγίδα ! Ούτε σε κάνουν πιο "γαιδάρα" "αναίσθητη""ψυχρή υπολογίστρια"Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
o προυστ κ ο χαμένος χρόνος του. Ξεκόλλα χελώνι, βάλε στόχους με την υπάρχουσα κατάσταση. Παγίδα ειναι να επιθυμείς, αυτά που δεν έχεις. Πάρτο ρεαλιστικά. Τα εργασιακά ειναι όπως ειναι, η χώρα ειναι όπως ειναι, οι άνθρωποι ειναι όπως ειναι και εμείς πρέπει να προχωρήσουμε με αυτα τα δεδομένα όπως μπορούμε. Έτσι πάει, δε γίνεται αλλιώς.Quote:
Originally Posted by turtle
Και γώ άλλα σπούδασα και άλλα έκανα. Ωραία όμως ηταν τα φοιτητικά. Γνωρισα ανθρώπους, εμπειρίες, διάφορα. Αν και έχω ενα έσοδο, και γώ όπως και συ δεν έχω εργασία. Επίσης δεν σπούδασα αυτό που με συνεπείρε στην πορεία, αλλά τι να κάνουμε? Πρέπει να προχωρήσω, έτσι δεν ειναι?
Εγώ θα σου πρότεινα να εκμεταλλευτείς την περίοδο των χαπίων ή οτι τελοσπάντων οτι έχεις βρεί και σου τροφοδοτεί τη σεροτονινη.
Όταν λέω εκμεταλλεύσου εννοώ, ψάξε, αναζήτησε και γενικά κάνε οτι καλύτερο μπορείς (αν δε το κάνεις ήδη) στους τομείς που σε ενδιαφέρουν.
Ο περισότερος κόσμος, παίρνει οτι συνταγή παίρνει και απλά περιμένει πότε θα τελειώσει το δίμηνο, τρίμηνο του κουτιού και μετά ξανά στα σκατά.
Αντ αυτού, έχοντας στη φαρέτρα (τουλάχιστον θεωρητικά) μια κάποια δόση αυτοπεποίθησης, θα μπορούσε να κάνει οτι καλύτερο πχ για επαγγελματικά, ερωτικά
οτιδήποτε τον αφορά και να στρώσει ενα χαλί ας το πούμε, για τις πιο ζόρικες εποχές. Μετά, βλέποντας και κάνοντας.
Βασικά κοίτα ένα επάγγελμα σου απορροφά ένα μεγάλο μέρος της μέρας κ της ζωής είναι λογικό να είναι πιο ευχάριστο αυτό να σε ικανοποιεί και να σε γεμίζει ... Εγώ αυτή τη στιγμή βλέπω τις επιλογές μου και αυτά που κάνουν την καρδιά μου να χτυπά μακριά από μ ένα γιατί έχω μετακομίσει στη γαμημένη την επαρχία για να είμαι κοντά στους δικούς μου και ότι άλλο με έκανε να έχω κέφι και χαρά στη ζωή ως στόχο και ως όνειρο να χάνεται από τα χέρια μου αφενός εξαιτίας των μαθησιακών δυσκολιών που είχα και προσπαθούσα διπλά και τρίδιπλα για να έχω μια βαθμολογία στο σχολείο και αφετέρου ότι τελικά δεν κατάφερα κ τις δυο φορές που έδωσα παλιότερα να έχω τα μόρια για μια σχολή της αρεσκείας μου ( οι μαθησιακές δυσκολίες ήταν αδιαγνωστες ως τα 24 ) . Συν άλλων παραγόντων που τώρα που ωρίμασα .. μπορεί να ήταν δικαιολογημένες οι αντιδράσεις μου αλλά σήμερα θα το χειριζόμουν εντελώς διαφορετικά .. Γράφτηκα σε μια δεύτερη σχολή κατ άναγκη σε μεγάλη ηλικία 32 η οποία είτε λόγω σεροτονινης θες είτε γιατί ποτέ δεν ήταν μέσα σε ότι εν θερμώ θα επέλεγα με πιέζουν να ακολουθήσω αν θες γιατί έχει μέλλον και απορρόφηση .. αύριο πρέπει να απαντήσω στα γρήγορα και στα βιαστικά αν θα συνεχίσω ή όχι τα δυο χρονάκια ! Η προοπτική να εργαστώ σε ξενοδοχείο δεν είναι το καλύτερο μου .. νοιώθω ότι είναι έξω από μ ένα .. ωραία τα μαθήματα αλλά ως εκεί .. έχω κ το πρόβλημα στη μέση επιπλέον κ η ζαχαροπλαστική έχει ορθοστασία βάρη κ πίεση .. δεν είμαι παιδάκι να το πάρω χαλάρα ... βιογραφικά στέλνω ουδεμία απάντηση .. κάνω flashback στο παρελθόν κ λέω τότε θα έπρεπε να είχα ξαναδώσει να είχα τώρα ένα μέλλον στα μέτρα μου ... τώρα απλώς μου έρχεται να του δίνω από τον κόσμο πως το λένε ... δεν έχω διάθεση για προσπαθεια .. για πήξιμο για καψόνια για προσβολές για χαμαλίκι ... έχω ανεχτεί ήδη πολλά .. κι όμως πρέπει να το κάνω γιατί ζητάνε μέχρι 30 ετών σε δουλειές το πολύ 35 με προυπηρεσία , αυτό που σπούδασα κ η καριέρα μου είναι όπως σου είπα μακριά απο μ ένα και εδώ δεν έχω ευκαιρίες ... συν τις άλλοις ο κλάδος έχει εκτιναθεί λόγω κρίσης κι αυτοί που εργάζονται αυτασφάλιστοι πολλές φορές δεν είναι σε θεση καν να πληρώσουν την ασφάλεια τους .. Ήμουν αν θες καλό παιδί και δεν ήθελα να γίνομαι βάρος στους δικούς μου ... το να μην τα καταφέρεις να περάσεις σε μια σχολή της προκοπής και να την ψάχνεις στα ιδιωτικά Ι.Ε.Κ. ήταν λύση ανάγκης αλλά θα έπρεπε να έχω ξαναδώσει τότε .. τώρα θέλω να πεθάνω να τελείωνει η υπόθεση με μ ένα ..Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Έλα! τι να πεθάνεις και μακάβρια ειναι αυτα?Quote:
Originally Posted by turtle
Σε αδιέξοδες σκέψεις κάθεσαι και ταλαιπωρείς το μυαλό σου. Αν είχα κάνει εκείνο θα είχε γίνει εκείνο, αν είχα κάνει το άλλο σήμερα θα ταν αλλιώς.
Καταρχαςν για όλες αυτού του τύπου σκέψεις, δεν ξέρουμε πως θα ήμασταν σήμερα. Και ειδικά στην τόσο ρευστή και προβληματική κατάσταση που ζούμε σήμερα στη χώρα μας.
Ειλικρινά, δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι κάνουν αυτό που πραγματικά ήθελαν και αντ αυτού, από ανάγκη κάνουν άλλα ντ’ άλλων και δεν γουστάρουν καθόλου.
Αυτό που λές με τη σχολή που έχει απορρόφηση, μήπως τελικά ειναι καλή ιδέα? Μήπως η απορρόφηση ειναι ενα ισχυρό κίνητρο απο μόνη της?
Βέβαια δε ξέρω με τα σωματικά και παθολογικά σου τι συμβαίνει αλλά και αν σχετίζεται με τη συγκεκριμένη επαγγελματική κατεύθυνση. Αν έχεις κάποιο πρόβλημα και δυσκολεύει την κατάσταση ναι δεν το ξέρω.
Πάντως να χεις πάντα υπόψη σου ότι τώρα είσαι σε δύσκολη ψυχ. κατάσταση και τα βλέπεις όλα μαύρα. Ειναι πολύ πιθανό να μην είναι όλα τα εμπόδια που βλέπεις τόσο αντικειμενικά όσο τα βλέπεις τώρα. To κακό σε αυτές τις καταστάσεις είναι ότι είναι πολύ δύσκολο να εντοπιστούν τα ρεαλιστικά προβλήματα από τα ‘φαινομενικά υπαρκτά’.
Αυτό δηλαδή ειναι το πιθανότερο σενάριο.
Στους γονείς σου στην επαρχία γιατί επέστρεψες? Γιατι δεν πάς σε μια μεγάλη πόλη να ψάξεις την τύχη σου?
Σε ότι αφορά την απορρόφηση ναι το συγκεκριμένο επάγγελμα είναι σταθερή αξία όμως ...Quote:
Originally Posted by 1984muzzy
Να στο κάνω πρόγραμμα .. στα 32 μου θα ξυπνάω το πρωί ( λέμε τώρα γιατί ο οργανισμός μου δείχνει να χρειάζεται να συμπληρώσει 10-12 ώρες ύπνους minimum και με αυτό το θέμα με τον ύπνο δεν ξέρω τι να κάνω ) και θα πηγαίνω γυμναστήριο για τις κοίλες στη μέση διάδρομος και ποδηλατο καταναγκαστικά έργα ... Κατόπιν θα ετοιμάζομαι και θα πηγαίνω για μάθημα ... σημαίνει ότι και να υπάρξει κάποια ευκαιρία εργασίας που ως αυτή τη στιγμή που μιλάμε δεν έχει ανάψει το πράσινο λαμπάκι ... δεν θα μπορώ να πηγαίνω θα πληρώνω τα δίδακτρα και στο εξάμηνο του ξενοδοχείου θα περιμένω να πάρω το πολύ 350 ευρώ και θα κάνω από λάντζα καφέ και θα εκτελώ διαταγές από τους παλαιότερους που δεν ξέρω κι αν τα καταφέρω γιατί από αυτοπεποίθηση και έλλειψη πάσχω εξαιτίας του ότι είναι κάτι εντελώς νέο για μ ένα δεν είμαι παιδί επιχειρηματία άλλωστε ) και εξαρτάται το ωράριο θα μένω εκεί που δεν γουστάρω ή θα γυρνάω πίσω Δεύτερο έτος το ίδιο ... Πάμε 34 ... δεν με λες και νέα ... το καμπανάκι μου για παιδί ήδη χτυπάει πες ότι αρχίζει και γίνεται καμπάνα κύμβαλο θα θέλω ένα μωρό το οποίο θα νανουρίζω μέχρι να πάει 1 σύνολο δυο χρόνια εκτός ... πες ότι βρίσκουμε νταντά και και πάμε πίσω στη δουλειά ... θα βγώ ως νέο φυντάνι ... μεταξύ αυτών που άρχισαν την δουλειά από τα 15 ή τα 25 τους και έχουν στην πλάτη τους προυπηρεσία ... και είναι τώρα αφεντικά ! Μάλιστα !
Γιατί επέστρεψα στην επαρχία !?
Τελειώνω τη σχολή χωρίζω από πέντε χρόνια σχέση μ ένα τύπο που δεν είχε κάνει ξεκάθαρο ότι σκέφτεται αποκλειστικά την πάρτη του μεγιά του με χάρα του αλλά ας με άφηνε μια ώρα νωρίτερα .. αντ αυτού ήθελε να με έχει , ζήλευε τον αέρα που αναπνέω .. είχε πέσει πάνω μου και τσακώνομασταν συχνά γιατί κατ αυτον δεν έπρεπε να μιλάω σε κανέναν ... Πάει αυτός ... ξεκινάω πρακτική αν και σε πένθος ..από την απώλεια της σχέσης και βαράω κατί 18 άρα αλλά κάνω αυτό που γουστάρω και μαθαίνω .. άσχετο χωρίς ασφάλεια και μισθό για να μάθω ! Κάποια στιγμή έπρεπε να τελειώσει κι αυτό σκέφτομαι με το λιγοστό μου μυαλό και χωρίς καμία βοήθεια να βρω δουλειά κάνω μια στίβα εφημερίδες αυτό ήξερα .. αναμενόμενο ότι δεν βρήκα κάτι της προκοπής από τις φυλλάδες ! Μου λένε για μια επιχείρηση πάω ήταν εκεί κάποια που της περίσσευε το νταηλίκι και μου κάνει πόλεμο νεύρων γιατί ήθελε να αποκατασταθεί το κορίτσι και με έβλεπε σαν απειλή φεύγω με κλάματα και οδυρμούς τρομοκρατημένη και φουλ απογοητευμένη ... Με το λιγοστό μου μυαλό κ χωρίς καμία βοήθεια προσπαθούσα να δω τι μέλει γενέσθαι με το επάγγελμα ... Ταυτόχρονα οι μόνες κοινωνικές επαφές που είχα ήταν με άτομα της σχολής όπου το κλίμα ήταν ανταγωνιστικό και δεν ευννοούσε ουσιαστικές φιλίες σχέσεις .. Τρώω κεραμίδα μ ένα συνάδελφο κατα 12 χρόνια μεγαλύτερο από μ ένα που όμως είχε σοβαρότερα προβλήματα να ασχοληθεί όποτε εγώ ας έκοβα το λαιμό άλλωστε ήμουν γυναίκα και ήταν πιο εύκολο για μ ένα ΚΑΙ ΚΑΛΑ ! και εδώ χτυπιομαστε στα γέλια ! ... είχε και το ρατσισμό του τον οποίο έφερε και τον οποίο δεν αποδεχόμουν αλλά το παιζα τουμπεκί και τρομοκρατούμουν ... παρολαυτα ώς ηλίθια τον περίμενα να φανεί στις εκλάμψεις του ..
Επαρχία είσαι ευτηχισμένος αν είσαι αγρότης και βρέχει... γεωπονος και κάνεις μεταπτυχιακό .. ασχολείσαι με τον τουρισμό ή την ναυτιλία .. όταν είσαι παιδί των γραφικών τεχνών βλέπεις τον τοιχο και χτυπάς το κεφάλι σου ! Βλέπεις να ανοίγουν σπίτια και μαυρίζεις .. αναλογίζεσαι τα χρόνια που έφυγαν και σε πιάνει η μαυρίλα .. δεν έχεις διεξόδους ........τέλος οκ δεν νοιώθω καλά πως να νοιώσω ? σε τίποτα δεν πιστεύω πια !
Από περιέργεια μέτρησα τα μελλοντικά αρνητικά ‘ΘΑ’ σου.
14 στο σύνολο αρνητικά ‘θα’ που αποκλείεται να αποφευχθούν σ αυτά που σου επιφυλάσσει η μοίρα, με τον τρόπο που σκέφτεσαι. Παρότι με το ‘μέλλον’ δεν θα έπρεπε να ασχολούμαστε αποκλειστικά, γιατί θα χάναμε όλο το νόημα και θα ήμασταν δυστυχισμένοι, αφού θες τόσο να ασχολείσαι με αυτό το χρόνο, κάνε μια προσπάθεια να γράψεις και κανένα θετικό ‘ΘΑ μου συμβεί’. Μέχρι και για την πρόσληψη νταντάς για το μελλοντικό παιδί που θα σε πάει πίσω, στη μελλοντική υποτιθέμενη δουλειά σου, σκέφτηκες.
Και δεν είσαι μεγάλη. Εσύ νιώθεις μεγάλη? Αλλά ας αφήσουμε το πώς νιώθεις. Έστω για παιδί. Αντικειμενικά, δεν είσαι μεγάλη.
Στο άλλο μήνυμα γράφεις για κείνο το γκόμενο ‘’ας με άφηνε μια ώρα νωρίτερα’’.
Αυτός δεν σε άφηνε γιατί έκανε τη δουλειά του. Εσύ γιατί δεν έφευγες? Θα μου επιτρέψεις να υποθέσω? Νιώθεις ότι έχουν περάσει τα χρόνια άσκοπα? Ότι δεν έχεις χρόνο? Κυνηγητό με το χρόνο? Ο ίδιος τύπος που δε σ’ άφηνε να ανασάνεις, ήταν η αφορμή για να πεις πως ο έρωτας είναι μια παγίδα? Ρε συ Ντονατέλο!!! (από τα χελονονιτζάκια).
Όσον αφορά την επιστροφή στην επαρχία δεν κατάλαβα τελικά γιατί επέστρεψες γιατί μετά λες για τον τύπο και χαώθηκε το πράμα. Ή εγώ χαώθηκα. Τέλος πάντων, αν πήγαινες σε κάποια πόλη προκειμένου να μη μαραζώνεις και στεναχωριέσαι, δε θα μπορούσες εκεί να ξεκινήσεις κάτι? Να βρεις έστω και δουλειά μακριά από το αντικείμενό σου. Από το να μην είσαι μόνη σου στην επαρχία και ξενερώνεις, καλύτερα δεν είναι. Βρες καμία τρύπα με φτηνό ενοίκιο και κάνε μια αρχή. κακή ιδέα είναι?
Το ανταγωνιστικό κλίμα στη σχολή ήταν τόσο έντονο που δεν ευνοούσε ουσιαστικές φιλίες?
Όντως? Και γω σχολή έβγαλα αλλά δε νομίζω να απασχολούσε κανένα φοιτητή το τι βαθμό έβγαζε ο ένας και ο άλλος. Εντάξει τώρα το να ευχηθείς να του καεί το βίντεο του αλλουνού που πέρασε και συ κόπηκες στο τάδε, εντάααξει νορμαλ είναι. Αλλά από κει και πέρα σιγά, μωρέ. Θα βγείτε και θα πιείτε κιόλας. Nothing personal, just business. :)
Αν μου ζητούσες τη γνώμη μου, φαινομενικά θα έπρεπε να σου προτείνω να σταματήσεις να κοιτάς το παρελθόν και το τι έγινε. Αντ αυτού, θα σου προτείνω να σταματήσεις να ονειρεύεσαι και να επιθυμείς για το μέλλον. Αν έβαζες λίγο το ‘’ότι βρέξει ας κατεβάσει’’ στη ζωή σου, θα ήταν ότι καλύτερο. Τότε είναι που έρχονται και τα καλύτερα.
Ψυχοθεραπεία τίποτα, παίζει? Σκέφτεσαι να κάνεις?
Eχω κάνει πες πέντε έξι ψυχοθεραπευτικά ραντεβού περισσότερο με μπέρδεψαν και άλλο λίγο βοήθησαν .. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι στη μεγαλούπολη παρά τις ευκαιρίες που πρόσφερε η μοναξιά και η έλλειψη ουσιαστικών σχέσεων ήταν επώδηνη για μ ένα . Τώρα υποθέτεις για τον τύπο ότι για αυτό έχω καταλήξει ότι ο έρωτας είναι απάτη ναι θα σου απαντήσω ήμουν μικρή ... εκείνος είχε τα σχέδια του εγώ ακολουθούσα γιατί τότε είχα δεθεί οΚ η συμπεριφορά του όμως απεναντί μου όμως υπέσκαψε το δικό μου το μέλλον και πρώτο και κύριο το να μην ξαναδώσω πανελλήνιες .. ναι ακολούθησα κάτι που το είχα μεράκι αλλά ! Όχι ένα ΤΕΙ η ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ με μέλλον αξιοπρέπειας ! Όταν επέστρεψα πίσω και ανακάλυψα στη διάγνωση μαθησιακές δυσκολίες ήμουν ήδη ένα πτώμα της κούρασης με ψυχοσωματικά άγχους .. εκείνος έμεινα στα σχέδια του στην καταπίεση του στη ζήλεια και τη τσιγγουνιά του , ευτηχώς η πρακτική με απελευθέρωσε και ένοιωθα ότι κάνω κάτι που πραγματικά με γεμίζει .. και που οκ είναι δύσκολο έως ουτοπικό να συνεχίσω στο ίδιο μοτίβο με τότε .. αυτή η σχέση με τράβηξε προς τα κάτω χωρίς να το καταλάβω ... ήμουν ένα ευχάριστο παιδί ποτέ δεν σνόμπαρα κανένα και είχα ζεστή καρδιά .. θυσίαζα χρόνο για να κρατήσω υποτιθέμενες φιλίες ή σχέσεις .. σε βάρος της προόδου μου ...Σε ότι αφορά τις μαθησιακές μου δυσκολίες είμαι ή του ύψους ή του βάθους πλέον καταλαβαίνω ότι χρειάζομαι άτομα δίπλα μου που με κρατάνε σε μια ευθεία ...με ισορροπούν όχι μου γαμάνε την ευαισθησία ! με συγχωρείς για την έκφραση ...για να μην κάθομαι να κλαίω αφτερ για το ότι αυτός τα σχέδια του είχε δεν θυσίασε ρηνίδα από αυτά ενώ εγώ έκανα πίσω σε ότι έχω στόχο για να μην τον χάσω τι να χάσω δηλαδή και που έχασα .. και ναι οκ έχω πληγωθεί ...πολλά κ διάφορα σκηνικά ...Όταν βρέθηκα χωρίς αυτόν κ τις παρέες του ήταν λίγο ασυνήθιστο το να είσαι πενταμόναχος σε μια μεγαλούπολη και να την ψάχνεις είναι λίγο ότι να ναι ... ναι ! Και εγώ θέλω να περπατάω σχετικά με ασφαλή βήματα τουλάχιστον από δω κ πέρα . Εκεί που το χασες είναι ότι έλεγα ότι εφαγα κεραμίδα μ ένα τύπο τον οποίο δεν έχω καταλήξει αν είναι τύχη ή πλεον ατυχία που τον ερωτεύτηκα ντάξει με θυμόταν όποτε χαιρόταν και εγώ βαθέως τον περίμενα να αλλάξει ρότα αλλά μπα ! Ταυτόχρονα σε μια part time δουλειά που πήγα για ένα διάστημα αφτερ ένας άλλος συνάδελφος χωρίς να έχω δώσει δικαίωμα είχε φάει κόλλημα μαζί μου .. εγώ ανένδοτη όταν και μόνο από πείσμα γιατί με είχε τσατίσει υποχώρησα και το μετάνοιωσα βέβαια μου αποκάλυψε ότι είναι χρήστης κοκας ... και επειδή το μετάνοιωσα κ φάνηκε άρχισε να είναιQuote:
Originally Posted by 1984muzzy
επιθετικός αρχικά λεκτικά απέναντι μου πριν χειροτερέψει το πράγμα και μάθει και ο πουθενάς κάτι απλώς τα μάζεψα και έφυγα .. επέμενε και να με παντρευτεί μ ένα μήνα γνωριμίας και λέω ο τύπος δεν πάει καλά ! καθόλου ! Ένοιωσα εκτεθειμένη ! Φοβήθηκα και έφυγα ! Να μου λείπουν άλλοι τέτοιοι φόβοι ...εγώ το μόνο που ήθελα είναι ψυχική ηρεμία ! κ γαλήνη γι αυτό επέστρεψα σε κακό χάλι μεν αλλά .. κάπως βελτιώθηκα από σκέψη τουλάχιστον κι όχι από δράση από τότε ... τώρα για τα παραπάνω που σχολίασες θα σκεφτώ πραγματικά τις συμβουλές σου ...αλήθεια ίσως να είναι και έτσι ...