Originally Posted by
rea
πριν τη καταθλιψη, ημουν ενας πολυ κοινωνκος ανθρωπος..γουσταρα με την ψυχη μου να περναω καλα, να γελαω δυνατα και να κάνω και τους αλλους να γελανε .. γουσταρα με την ψυχή μου να ειμαι με φιλους εξω απο το σπίτι και να ξεχναω τα προβλήματα μου.
ειχα πολλους γνωστους - φίλους - παρέες και ημουν μεσα σε όλα...μουρλοκομειο σε όλα.
όταν με χτυπησε η καταθλιψη, αρχισα να απομακρυνομαι, αρχισαν να μου παραπονιουνται εντονα οτι τους γραφω..ολοι. κανενας δεν με ρωτησε καν τι εχω..αν εχω κατι... η αληθεια ειναι οτι το εκρυβα καλα,δεν το αφηνα να φανει..απλα εδειχνα σαν να σοβαρεψα.
σκεφτηκα βγες ..οπως εισαι ...οπως νιωθεις ..μην κλεινεσαι ...μην προσπαθεις και μην κουραζεσαι να δειχνεις κατι που δεν εισαι... εξαλλου ειναι φιλοι σου...σε αγαπάνε ...θα καταλάβουν
η ρεα ειναι μοιζερη...η ρεα το παιζει σοβαρη και ξερολας... η ρεα δεν εχει πλακα πια.. η ρεα ειναι βαρετη
μονο σε μια ειπα οτι επαιρνα χαπια ...της το "εμπιστευθηκα"
η ρεα "λαλησε" και παιρνει ψυχοφαρμακα...μεσα σε λίγες μερες...σιωπη..!!...3 χρονια τωρα, σιωπη..
πριν 2 εβδομαδες βγηκα ξανα για καφε με μια παιδική φιλη που χανομαστε και βρισκομαστε μια στο τοσο,δεν ξερει τιποτα για τα χαπια ή για την αρρωστεια μου... ..περασα πολυ πολυ ομορφα!:)