Γενικευμένο Αγχος και Κρίσεις Πανικού

Καλημέρα, πάσχω κι εγώ από γενικευμένο άγχος και φόβο που εκδήλώνεται συνέχεια με επαναλαμβανώμενες Κρίσεις Πανικού και σκέφτηκα ότι θα μου έκανε καλό να επικοινωνήσω με άτομα που αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα με εμένα.
Είμαι 27 ετών και παρουσίασα την πρώτη διαταραχή πανικού πριν από 5 χρόνια από έντονο άγχος λόγω δουλειάς. Πέρασα ένα εφιαλτικό καλοκαίρι με συνεχόμενες κρίσεις όμως κατάφερα μόνη μου να το ξεπεράσω. Για τα επόμενα χρόνια ήμουν καλά, όμως πριν 10 μήνες έχασα τον μπαμπά μου από αιφνίδιο θάνατο, ανακοπή, μπροστά στα μάτια μου. Το σοκ ήταν τρομερό και οι κρίσεις πανικου επανήλθαν σε πολύ χειρότερο βαθμό. Πήγα σε μια ψυχολόγο τον περασμένο Νοέμβρη η οποία με βοήθησε αρκετά.Όμως μετά σταμάτησα γιατί ένοιωθα καλύτερα. ΛΑΘΟΣ. Εδώ και ένα μήνα είμαι χάλια. Ειμαι καθημερινά με άγχος και με το φόβο μην έρθει κι άλλη κρίση. Τελικά έχω ξεκινήσει εδω και δύο εβδομάδες ξανά με ψυχολόγο, αλλά αντί να καλυτερεύει η κατάσταση μου φαίνεται ότι χειροτερεύω. Δεν ξέρω πια τι να κάνω. Καποιες φορές έχω πάρει και Lexotanil το οποίο βέβαια η ψυχολόγος μου είπε να μην το ξαναπάρω. Δυστυχώς όμως δεν την άκουσα και ξαναπήρα αφού ήμουν τόσο χάλια που δεν μπορούσα να το ελέγξω μόνη μου καθόλου.
Αυτή τη στιγμή που γράφω είμαι στην δουλειά. Είμαι προγραμματίστρια όμως δεν μπορώ καθόλου να δουλέψω. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ. Γενικώς το περιβάλλον της δουλείας με αγχώνει ακόμη περισσότερο, γιατί έχω συνεχώς το φόβο μια νέας κρίσης και δεν μπορώ εδώ μέσα να το αντιμετωπίσω ούτε να μιλήσω σε κάποιον.
Αυτή είναι σε γενικές γραμμές η ιστορία μου. Θα ήθελα πολύ να επικοινωνήσει κάποιος μαζί μου το συντομότερο δυνατό και να μου γράψει για το δικό του πρόβλημα.
Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι ΘΕΛΩ να ζήσω μια ζωή φυσιολογική χωρίς άγχος και φοβίες. Εσείς πως το ξεπερνάτε;
Περιμένω απάντηση.:)

Mary γειάσου,

όπως διαπίστωσες και η ίδια, στο φόρουμ αυτό συμμετέχουν άτομα που έχουν την ίδια ή παρόμοια εμπειρία με σένα. ʼρα δεν είσαι μόνη σου και το βέβαιο είναι ότι όλοι μας επιβιώσαμε και θα επιβιώνουμε από αυτήν την κόλαση. Προσπαθώ να θυμηθώ τι έκανα εγώ όταν είχα τις κρίσεις πανικού και το γενικευμένο άγχος που αποτελεί τη συνοδεία του και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύομαι λόγω της θολούρας που είχα εκείνη τη στιγμή. Αυτά όμως που θυμάμαι μέχρι σήμερα είναι α) η συμβουλή του ψυχίατρου που με διαβεβαίωνε ότι δεν πρόκειται να πάθω τίποτα και ότι αυτός αναλάμβανε την ευθύνη. Μου έλεγε ότι τον πανικό θα τον αντιμετωπίζεις σαν τον πονοκέφαλο. β) Το ερώτημα ότι τι με ωφελεί τώρα αν αγχωθώ περισσότερο ή αν πάρω τη στενοχώρια μου κατάκαρδα; Αυτό το αναρωτιέμαι τώρα τελευταία που έχουν υποχωρήσει τα δύσκολα. Επίσης, η εικόνα του εαυτού σου που όταν κοιτάξεις πίσω θα πεις: τι κατάλαβα τόσα χρόνια που έφερνα την καταστροφή; ήρθε η καταστροφή; ΟΧΙ. ʼντε παράτα μας λοιπόν πανικέ, έχω και ποιο σοβαρά πράγματα να κάνω. Η εναλλαγή των συναισθημάτων είναι φυσιολογική και καμιά φορά καταντάει και βαρετή όπως όλη αυτή η κατάσταση, άρα δεν έχει ουσία να δίνεις σημασία σε σκέψεις - παγίδες που σου βάζει το μυαλό σου. Προσπέρασέ τες. Το ξέρω είναι δύσκολο, αλλά και εγώ τα πρώτα χρόνια δεν φιλοσόφησα καθόλου τα πράγματα, απλά επικεντρωνόμουν μόνο στα συμπτώματα και στο φόβο πότε αυτά θα ξανάρθουν.ΜΕΓΑ ΛΑΘΟΣ. Μην ξεχνάς ότι οι περισσότεροι από εμάς έχουμε και τα υπαρξιακά μας μαζί με τον πανικό και η αλήθεια είναι ότι βοηθάει πάρα πολύ αν συνειδητοποιήσουμε το ρόλο μας στη ζωή και ότι πόσο μεγαλοποιούμε όλα τα σημαντικά γεγονότα. Όλοι τα άντεξαν, γιατί εμείς όχι;
Επίσης βοηθάει πολύ η απόσπαση της προσοχής σε πράγματα που σε ενδιαφέρουν πραγματικά, οι καλές ταινίες και ειδικά οι κωμωδίες, η μουσική, η επικοινωνία με φίλους ή ομοιοπαθείς, η πίστη στο Θεό που κρατά ζωντανή την ελπίδα.
Να είσαι σίγουρη ότι το άγχος σου θα κάνει τον κύκλο του και σιγά σιγά θα ξεθυμάνει, είναι σαν να συμβαίνει στον οργανισμό σου ένας ισχυρότατος σεισμός 9 ρίχτερ ο οποίος θα εξακολουθεί να δίνει δυνατούς μετασεισμούς και μετά από χρόνια.
Ακολύθησε ψυχοθεραπεία κατά προτίμηση ψυχαναλυτική γιατί μόνο έτσι θα μπορέσεις να βγάλεις από μέσα σου όλο το θυμό και τα αρνητικά συναισθήματα που έχουν εγκλωβιστεί σε κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής σου και θα δεις που θα ανακουφιστείς πάρα πολύ.
Επίσης δες τι προτείνουν και τα άλλα μέλη που είναι ήδη πολύ καλύτερα και αυτά που έχουν θεραπευτεί πλήρως. Μετά από 3,5 χρόνια με τον πανικό, εγώ τώρα βλέπω βελτίωση και αν αυτή αποδειχτεί πρόσκαιρη σκέφτομαι και την ομοιοπαθητική.

Μην αφήνεις να σε νικήσει ο πανικός, αντιμετώπισέ τον επιθετικά και προπάντων ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΑΘΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ.

Υπομονή καλή μου και νάσαι καλά

Γεια σου paramythi,
Σ\'ευχαριστώ πολύ που επικοινώνησες μαζί και για το ενδιαφέρον που έδειξες. Νιώθω πολύ καλύτερα ξέροντας ότι μπορώ να μοιραστώ αυτό που μου συμβαίνει με κάποιον ομοιοπαθή. Γιατί ξέρεις κι εσύ όπως κι εγώ το μέγεθος του προβλήματος και το πόσο τρομερό είναι αυτό που παιρνάμε. Ενώ ο περίγυρος δεν μπορεί να το καταλάβει. Μου λένε ότι δεν προσπαθώ, όμως εγώ νομίζω ότι κάνω τεράστια προσπάθεια.
Θα ήθελα και άλλα μέλη να επικοινωνήσουν μαζί μου και να μου πουν πως εκείνοι το ξεπερνούν. Εγώ έχω αρχίσει ψυχοθεραπεία, έχω κάνει 3 συνεδρίες. Ξέρω ότι είναι νωρίς ακόμα, αλλά βελτίωση δεν έχω δει.
Θα παλέψω όμως και δεν θα το αφήσω να με νικήσει. Θα ακολουθήσω κατά γράμμα τις συμβουλές της ψυχολόγου μου και θα προσπαθήσω να το ξεπεράσω με όλες μου τις δυνάμεις.
Υπομονή και Επιμονή και όλα θα περάσουν!

Γεια σου afroditi,
σ\'ευχαριστώ πολύ για την υποστήριξη. Ήθελα να σε ρωτήσω για τα ανθοϊάματα. Ξεκίνησα κι εγώ πριν ένα μήνα περίπου να πέρνω ανθοϊάματα, όμως δεν είδα καμία απολύτως βελτίωση. Αντίθετα αντί τα συμπτώματα να απαλύνουν γινόντουσαν όλο και πιο έντονα και ήμουν χάλια. Έτσι τα πήρα μόνο για 1 εβδομάδα και μετά τα σταμάτησα. Εσύ έχεις δει κάποιο αποτέλεσμα; Έχεις ρωτήσει και την ψυχολόγο γι\'αυτό; Η συνταγή που μου είχαν δώσει ήταν Aspen, Walnut και Star Of Bithleem. Τότε όμως δεν είχα ξεκινήσει ακόμα ψυχοθεραπεία. Δεν ξέρω μήπως ο συνδυασμός και των δύο φέρνει καλύτερα αποτελέσματα. Πάντως τώρα μετά από 3 συνεδρίες νιώθω λίγο καλύτερα. Που θα πάει θα τον νικήσουμε τον πανικό.
Καλή Δύναμη σε όλους μας!!!:):):)

Καλημέρα mcxlvii,
μώλις διάβασα αυτό που σου συναίβει και είναι ακόμη συγκλονισμένη.:o Είμαι όμως πραγματικά πολύ χαρούμενη που σωθήκατε και εσύ αλλά και η οικογένειά σου. Έχω διαβάσει πολλές φορές την ιστορία σου και όλα αυτά που έχεις περάσει, και μπράβο σου που μπόρεσες και το ξεπέρασες. Κάνω μεγάλη προσπάθεια κι εγώ για να είμαι καλά, αλλά δυστυχώς δεν τα καταφέρνω. Σκέφτομαι από Σεπτέμβρη να ξεκινήσω κι εγώ ομοιοπαθητική, αφού σε βοήθησε κι εσένα αλλά και τόσους άλλους τόσο πολύ. Αυτή τη στιγμή κάνω μόνο ψυχοθεραπεία η οποία δεν με έχει βοηθήσει και τόσο (βεβαια έχω κάνει μόνο 3 συνεδρίες). Τώρα όμως έχώ σταματήσει γιατί η ψυχολόγος μου θα λείψει όλο τον Αύγουστο. Νιώθω μια ανασφάλεια για το πως θα περάσει ο Αύγουστος, αλλά προσπαθώ. Έχει κάποιος να μου προτείνει κάτι έτσι ώστε όλα τα συμπτώματα να περνούν πιο ανώδυνα; Επίσης αν ξέρει κάποιος να μου προτείνει έναν καλό ομοιοπαθητικό, ας μου στείλει U2U. Μιχάλη να\'σαι καλά, καλή δύναμη, και μπράβο σου για τον τρόπο που αντιμετωπίζεις τώρα τα πράγματα!!!:)
Αφού μπόρεσες εσύ αυτό σημαίνει ότι όλοι μας μπορούμε να το ξεπεράσουμε!

Θα ήθελα κάποιος-α μέσω u2u να μου συστήσει εναν πολύ καλό ομοιοπαθητικό.Εγώ κάνω ομοιοπαθητική εδώ και ένα χρόνο και δεν έχω δει κανένα μόνιμο αποτέλεσμα.Έχω γενικευμένη αγχώδη διαταραχή και κρίσεις πανικού.

ΓΕΙΑ ΧΑΡΑ mary,

ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ 26 ΧΡΟΝΩΝ ΚΙ ΑΝ ΚΟΙΤΑΞΕΙΣ ΣΕ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΑ ΘΕΜΑΤΑ ΘΑ ΔΕΙΣ ΚΑΠΟΥ ΤΟ ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΖΗΤΑΩ ΒΟΗΘΕΙΑ.ΑΝ ΘΕΛΕΙΣ ΔΙΑΒΑΣΕ ΤΙ ΠΑΘΑΙΝΑ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΚΑΤΩ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΙΑ ΣΟΥ.ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΓΩ ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΠΑΘΑΙΝΩ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΑΦΟΥ ΕΧΑΣΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ.ΚΑΙ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΡΓΟΤΕΡΑ...
4-5ΦΟΡΕΣ ΤΟ ΕΝΙΩΣΑ ΕΝΤΟΝΑ.ΕΦΙΑΛΤΗΣ...ΤΑ ΕΙΧΑ ΧΑΜΕΝΑ.ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΠΑΘΑ(ΓΙΑΤΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΗΤΑΝ Η ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ) ΒΛΕΠΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΜΟΥ ΤΟ KILL BILL ΜΕ ΤΗΝ UMA THERMAN.ΞΑΦΝΙΚΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΚΑΘΟΜΑΣΤΕ ΑΓΚΑΛΙΑΣΜΕΝΟΙ ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ ΤΑΧΥΚΑΡΔΙΑ,ΙΔΡΩΤΑΣ,ΜΟΥΔΙΑΣ ΜΑ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΕΝΤΟΝΟ ΤΡΕΜΟΥΛΟ.ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΓΧΩΘΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΔΕΝ ΤΟΥ ΤΟ ΛΕΓΑ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΡΟΜΑΖΕ ΚΑΙ ΘΑ ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ ΠΙΟ ΠΟΛΥ.ΣΗΚΩΝΟΜΟΥΝ ΚΑΘΕ ΔΥΟ ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΠΗΓΑΙΝΑ ΣΤΗΝ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΚΑΙ ΕΒΡΕΧΑ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ ΜΕ ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ.ΩΣΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΑΛΛΟ ΚΑΙ ΠΑΩ ΤΟΥ ΚΛΕΙΝΩ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΥ ΛΕΩ ΟΣΟ ΠΙΟ ΗΡΕΜΑ ΜΠΟΡΩ ΚΑΙ ΜΕ ΟΣΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΕΧΩ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ.\"ΜΗΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙΣ,ΣΗΚΩ ΝΤΥΣΟΥ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΚΑΛΑ.ΗΡΕΜΑ ΟΜΩΣ.\"ΕΚΕΙΝΗ ΤΗ ΜΕΡΑ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΘΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ Ή ΘΑ ΠΑΘΩ ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟ.ΠΗΡΑΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΓΙΑΤΡΟ ΜΑΣ ΤΗΛΕΦΩΝΟ,ΗΡΘΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΤΟΝ ΕΙΔΑ ΗΡΕΜΗΣΑ ΤΕΛΕΙΩΣ.ΑΥΤΟ ΕΓΙΝΕ ΚΑΝΑ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΑΚΟΜΑ ΜΙΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΠΕΘΕΡΑΣ ΜΟΥ,ΜΙΑ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΥ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΠΗΡΑ ΤΑΞΙ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΜΙΑ ΟΤΑΝ ΗΜΟΥΝ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΕΚΑΝΑ ΜΠΑΝΙΟ.ΕΝΑ ΜΗΝΑ ΖΟΥΣΑ ΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΑΥΤΟ.ΗΜΟΥΝ ΤΥΧΕΡΗ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΨΑΞΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΡΩΤΗΣΑ ,ΕΨΑΞΑ ΙΑΤΡΙΚΑ ΑΡΘΡΑ,ΗΞΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΑΔΕΛΦΗ ΜΟΥ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΑΘΕΙ ΚΙ ΑΥΤΗ.ΕΧΕΙ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΞΑΝΑΠΑΡΟΥΣΙΑΣΤΗΚΕ.ΔΕΝ ΠΗΓΑ ΣΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΗΡΑ ΦΑΡΜΑΚΑ.ΤΟ ΠΟΛΕΜΗΣΑ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ,ΕΒΓΑΛΑ ΟΛΑ ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΟΥ,ΜΙΛΗΣΑ ΠΟΛΛΕΣ ΩΡΕΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ,ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΣΑ ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΜΟΥ.ΟΧΙ ΟΛΕΣ ΦΥΣΙΚΑ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΣΕ ΕΝΑ SITE ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΠΑΙΞΕ ΠΟΛΥ ΘΕΤΙΚΟ ΡΟΛΟ.ΔΙΑΒΑΣΑ ΛΟΙΠΟΝ ΤΟ ΕΞΗΣ:ΕΝΑΣ ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΥ ΜΑΣ ΚΑΘΕ ΤΟΣΟ ΕΛΕΓΧΕΙ ΑΝ ΟΛΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ,ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΟΜΩΣ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΥΠΕΡΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΣΤΕΛΝΕΙ ΨΕΥΔΗ ΣΗΜΑΤΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ.ΑΥΤΟ ΛΟΙΠΟΝ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΠΑΝΙΚΟΥ.ΚΑΙ ΕΓΡΑΦΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΑ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΜΑ.ΤΑ ΕΧΩ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΝ ΘΕΣ ΝΑ ΣΤΑ ΣΤΕΙΛΩ.ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΘΕΟ...ΕΛΕΓΑ ΘΕΕ ΜΟΥ ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΜΙΑ ΖΩΗ;ΣΥΝΕΒΑΙΝΑΝ ΓΥΡΩ ΜΟΥ ΥΠΕΡΟΧΑ ΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΚΙ ΕΓΩ ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ.ΦΟΒΟΜΟΥΝΑ ΝΑ ΖΗΣΩ.ΓΙ\'ΑΥΤΟ ΜΠΗΚΑ Σ\'ΑΥΤΟ ΤΟ FORUM, ΕΙΧΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΗ ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΩ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΙΣ ΦΟΒΙΕΣ ΜΟΥ.ΓΙΑΤΙ ΟΣΟ ΚΑΛΗ ΔΙΑΘΕΣΗ ΚΙ ΕΝ ΕΧΕΙΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ ΤΟΝ ΑΛΛΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙΣ ΠΕΡΑΣΕΙ.ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΒΙΩΣΑ ΠΟΛΥ ΑΣΧΗΜΑ ΤΟ ΧΑΜΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΞΕΣΠΑΣΑ ΕΤΣΙ.ΟΤΑΝ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΑ ΠΛΕΟΝ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟΝ ΞΑΝΑΔΩ ΠΟΤΕ.ΚΙ ΑΥΤΗ Η ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΗ ΑΡΓΗΣΕ ΠΟΛΥ ΝΑ ΕΡΘΕΙ..
ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ.ΤΩΡΑ ΕΤΟΙΜΑΖΩ ΤΟ ΓΑΜΟ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ,ΜΠΗΚΑΜΕ ΣΕ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΣΠΙΤΙ ΠΟΥ ΦΤΙΑΞΑΜΕ ΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕΡΑΚΙ ΚΑΙ ΕΙΠΑΜΕ ΜΟΛΙΣ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΜΩΡΑΚΙ.ΚΑΙ Ο ΜΠΑΜΠΑΣ ΜΟΥ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΠΟΥ ΕΠΑΝΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΜΑΡΩΝΕΙ ΤΗΝ ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΠΟΥ ΒΡΗΚΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΣΤΑΘΕΙ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΗΣ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΨΥΧΟΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΛΥΣΟΥΝ ΠΡΟΣΩΡΙΝΑ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΑΣ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΣΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ.ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΙΣΤΕΨΕΙΣ.ΉΡΩΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΝΙΚΑΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ,ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΠΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΞΑΝΑΣΗΚΩΝΕΤΑΙ ΜΟΝΟΣ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ.ΘΕΛΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΑΥΤΟ...ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΕΙΣ!!!!

ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΤΟ ΠΙΟ ΓΛΥΚΟ ΜΟΥ ΧΑΜΟΓΕΛΟ...;)

ΠΟΛΥ ΚΑΛΗ ΙΔΕΑ.ΘΑ ΑΝΟΙΞΩ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΟΛΟΙ.ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.
ΦΙΛΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΜΗΝΥΜΑΤΑΚΙ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΩΣ ΣΟΥ ΦΑΝΗΚΕ.