Γεια σας ξανα εχετε σκεφτει πως θελετε ν πεθανετε? Δλδ αν κοποιος σας ελεγε διαλεξτε τον τροπο ποιο θα διαλεγατε?πποιοι απο σας φοβαστε το θάνατο ?
Εγω θα ηθελα να πεθανω κανοντας το αγπημενο αθλημα μου την ιππασια
Printable View
Γεια σας ξανα εχετε σκεφτει πως θελετε ν πεθανετε? Δλδ αν κοποιος σας ελεγε διαλεξτε τον τροπο ποιο θα διαλεγατε?πποιοι απο σας φοβαστε το θάνατο ?
Εγω θα ηθελα να πεθανω κανοντας το αγπημενο αθλημα μου την ιππασια
Ωχ παναγίαμ....
Οχι?( εγω παντως καφε δεν πινω :-P)
βαθια γεραματα ...γλυκά ..στον υπνο ..με ενα αχνο χαμογελο ευγνωμοσυνης για το υπέροχο ταξιδι της ζωης που μου προσφερθηκε!!... οκ συμπαν ??λαμβανεις??...
Εγώ θα ήθελα να με δοξάζουν και να κλαίνε σαν τρελοί όταν θα πεθαίνω. Δεν το έχω φανταστεί ακριβώς.... :P Αλλά σίγουρα θα ήθελα να είναι εντυπωσιακός για να με θυμούνται για πάντα. :P
Ακουει ρεα το συμπαν χαχαχα
Γατε μου αρεσει η σκεψη σου!!!!
ένα ειναι σιγουρο δεν θελω να πεθανω γερος μεσα στα κατουρα μου.. να φυγω ορθιος!
τωρα αν τον φοβάμαι... μπα.. μονο τα αγρια σκυλια φοβάμαι! ασε που τον ξεγελασα και κανα δυο φορες
Τον θάνατο δεν τον φοβάμαι αλλά φοβάμαι πολύ τον τρόπο που θα πεθάνω, τον σωματικό πόνο της στιγμής δηλαδή. Γι' αυτό θα ήθελα να πεθάνω ανώδυνα στον ύπνο μου -ούτε κι' εγώ θέλω να γίνει στα βαθιά γεράματα εκτός κι' αν είμαι υγιής σωματικά και ψυχολογικά- και να μην πάρω χαμπάρι... Βασικά θα ήθελα να νιώθω από πριν πως "ήρθε η ώρα μου" αλλά να είμαι ήρεμη για να μπορώ να αποχαιρετήσω κατάλληλα τους ανθρώπους που αγαπάω. Εγώ πάντως δεν θα ήθελα κλάμματα στην κηδεία μου, θα ήθελα απλά, αν γινόταν, την στιγμή που θα πέθαινα να ήταν σαν να μην είχα ζήσει ποτέ για τους άλλους...
Εχω φτάσει στο σημείο απελπισίας..αλλα οχι να αυτοκτονησω..
Τον θάνατο τον φοβάμαι παντως πολυ..ναι =/
θα επεφτες απ τ αλογο δηλαδη? σαν την λαιδη γκουινεβιρ?
δεν θα θελα να πεθανω ετσι κι αλλιως, οχι γιατι φοβαμαι τον θανατο (που τον φοβαμαι, δεν το κρυβω), αλλα γιατι αγαπω την ζωη.
Μ ΑΡΕΣΕΙ Η ΖΩΗ ρε παιδι μου, πως να στο πω?
δεν λεω οτι δεν εχει προβληματα και στεναχωριες, ειναι δεδομενο αυτο.
αλλα πως να στο πω? νοιωθω σαν να ξεγελασαμε καποιον και να μας εδωσε την ευκαιρια να ζησουμε με συνειδηση και να αναρωτιομαστε για την ζωη και το συμπαν, οταν ολα τα αλλα που υπαρχουν γυρω μας, ειναι μονο αστροσκονη.
ειναι ανεκτιμητο αυτο, σαν να κερδισες το τζακ ποτ. απορω πως καποιοι δεν το βλεπουν ετσι.
δες κανενα ντοκυμαντερ του σωτηρη δανεζη στο γιουτιουμπ να καταλαβεις τι ειναι η ζωη και ο κοσμος, ισως την δεις αλλιως.
Eγω δεν φοβαμαι τον θανατο , δεν βιαζομαι βεβαια καθολου , δεν ξερω αν ειναι καλυτερα η χειροτερα πεθαμενος , λογικο , ε ? τωρα στα 54 , πολυ νεος ειμαι για θανατους παντως , κατσε να μεγαλωσω κι αλλο , κι αν δω οτι αρρωστησα , θα σκοτωνα πρωτα οσους περισσοτερους μπορουσα , πολιτικους παντα , αφου ερχομουν σεπαφη με τους καταλληλους ανθρωπους , που ειδικευονται σε αυτα . Μην παμε και τζαμπα .
Ρεμεντι δεν ειπα ναβαφησεις την ζωη ολοι ομως ξερουμε οτι ο θανατος καποια στιγμη θα ερθει ολα.πεθαινουν τα δεντρα τα ζωα εμεις ...σε καμια περιοτωση δεν ανεβαινω στο αλογο γι ν πεθανω λολ....εγω ενοουσα οταν θα ερθει η δικια μου ωρα να πεθανω θα ηθελα να πεθανω ετσι για θ πεθανω κανοντας κατι που μου αρεσει
χαχαχα...
Και να σου απαντήσω.Όταν έρθει αυτή η ώρα θα ήθελα να είμαι χαμογελαστός.Αυτό και μόνο.
Όσο για το αν φοβάμαι τον θάνατο,δεν μπορώ να σου απαντήσω.Δεν ξέρω τι θα συναντήσω οπότε ....
Στη ζωή μου πάντως έχω συμβιβαστεί με την ιδέα του θάνατου.Με την λογική ότι κανείς δεν θα μείνει για πάντα.Το μόνο που θέλω είναι όλοι κι όλα να κάνουν τον κύκλο τους όσο πρέπει.Να ζήσουν όλες τις μέρες τους....