αναγκαστικος χωρισμος?

Καλησπερα σας. Εδω και 3 μηνες επεστρεψα απο την πολη που σπουδαζα στο χωριο μου ξανα. Εκει ειχα κανει μια σχεση με καποιον 2 χρονια και η σχεση αυτη πηγαινε εξαιρετικα καλα. Περνουσαμε χρονο μαζι, ουσιαστικα μεναμε μαζι, ημασταν κ στη παρεα μαζι κ ολα κυλουσαν ηρεμα. Ειχαμε απιστευτο δεσιμο και παρολο π ειχαμε περασει μια φαση περιεργη ολα ειχαν λυθει. Το καλοκαιρι πριν φυγω ειχαμε σκεφτει πωσ θα τα καταφερουμε καθως θα β μαστε τοσο μακρυα (6μιση ωρες) αλλα ειπαμε οτι θα το παλεψουμε γιατι θελουμε. Πηγαμε διακοπες ,γυρισαμε ,πηγα ξανα στην πολη ωσπου ορκιτηκα κ εφυγα οριστικα. Ο Α. ενω ηταν παντα προσκολλημενοσ πανω μου, μου ελεγε τρελα πραγματα, νοιαζονταν και γενικα ποτε δεν αδιαφορουσε ξανικα αλλαξε αποτομα. Εδω και 2μιση μηνες με αγνοει, δεν στελνει μνμ...με παιρνει τηλεφωνα και μ μιλαει αδιαφορα κ νευρικα....και γενικα μ εχει ζητησει πολλες φορες να χωρισουμε γιατι δεν θελει σχεση απο αποσταση γιατι λεει δεν μπορει. Ειναι ομως αυτος που γυρναει πισω και το μετανιωνει. Η καθημερινοτητα μου ειναι αυτο η ψυχολογικη πιεση. Εγω δεν ειμαι ετοιμη να αντιμετωπισω εναν χωρισμο, πρωτον γιατι αυτον τον ανθρωπο δεν θελω να τον χασω και με τρομαζει να σκεφτω την καθημερινοτητα μου χωρις τη παρουσια του και δευτερον ειμαι σε ενα χωριο μονη , στο σπιτι ξανα με τους γονεις, χωρις δουλεια, χωρις ενδιαφεροντα και χωρις παρεα. Νιωθω μονη και εγκλωβισμενη σε μια κατασταση που κινει αυτον χωρις να τον νοιαζει η ψυχολογια μου. Οποτε εχει νευρα ξεσπαει πανω μου, οτι κι αν πω τον ενοχλει, οτι ρωτησω μου λεει φτανει με εχεις πρηξει και οταν ηρεμει μου ζηταει συγγνωμη λεγοντας μου οτι δεν φταιω εγω....αλλα του λειπω και δεν μπορει να αντεξει οτι εφυγα....οτι δεν θελει να εχει σχεση ετσι μαζι μου αλλα δεν θελει και να με χασει.
Ειλικρινα δεν μπορω να διαχειριστω την κατασταση. Δεν μπορω να δωσω εγω το τελος αλλα φοβαμαι και να το ακουσω. Ειναι τοσο ασχημο να θες καποιον τοσο πολυ και οι συνθηκες να σασ χωριζουν.
Τι μπορω να κανω????????:confused:

να γυρισεις σε αυτον....πηγαινε μεινε μαζι του.τι σε εμποδιζει?

Kαλησπέρα. Πριν σου πω οτιδήποτε, μπορείς να μου ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα σχετικά με την απόσταση; Eσυ μένεις στο χωριό σου και περνάς σε μια πόλη που απέχει 6,5 ώρες; To παιδί είναι απ' το χωριό σου ή απ' την πόλη που σπούδαζες;

Το παιδι το γνωρισα στη πολη που σπουδασα..ειναι η καταγωγη του απο εκει και σπουδαζε σε γειτονικη πολη π απειχε 40 λεπτα....Συνεπωσ δεν εχανε ευκαιρια να ερχεται και να ειμαστε μαζι.
Το μονο που με κραταει ειναι οτι κ δεν εχει ολοκληρωσει ακομη τις σπουδες του και το γεγονος οτι ειμαι ανεργη και εδω και θα ειμαι κ εκει... δεν μπορω να φυγω...να παω τοσο μακρυα και οι γονεις μου να με στηριζουν (απο οικονομικης αποψησ) μιας κ ουτε αυτος ειναι σε θεση να πει οτι θα παρατησει τη σχολη του για να συγκατοικησουμε. Ξερω οτι ειναι πολυ δυσκολο..και οτι δεν υπαρχουν προοπτικες αν ενασ απο τους δυο δεν παρει μια αποφαση σημαντικη....ωστοσο η ολη κατασταση με εχει αποσυντονισει...και δεν ξερω τι να κανω... δεν ξερω αν τα εννοει οσα μ λεει η αν τελικα παιζει μαζι μου...αλλα ειναι δυνατον με τοση αποσταση και 2ιση μηνες τωρα απλως να παιζει ?????

γεια σου ευα. ειναι απολυτα λογικο να θες να εισαι μαζι με τον ανθρωπο σου..τι γινεται ομως οταν οι συνθηκες σας χωριζουν? το θεμα ειναι,αν ειστε αρκετα δυνατοι για να αντεξετε αυτες τις συνθηκες(την αποσταση), να μην τις αφησετε να σας χωρισουν ολοκληρωτικα. οταν δεν βλεπεις τον αλλον,μαθαινεις να ζεις χωρις αυτον αλλα παρολα αυτα,πιστευω πως αν η σχεση εχει δυναμη, μπορει να αντεξει στην αποσταση. εσυ πρεπει να το συζητησεις μαζι του... εκεινος λογικα ειναι μπερδεμενος, σε θελει μεν,δεν θελει αποσταση μεταξυ σας δε. ρωτησε τον αν πραγματικα σε θελει στη ζωη του,δωστου λιγο χρονο να σκεφτει αν τον γεμιζεις εστω κι απο μακρια.. γιατι δεν ειναι λιγοι μηνες..ειναι 2 χρονια. κ για να ειναι μαζι σου αυτα τα 2 χρονια σιγουρα εχει νιωσει αγαπη. δεν θεωρω τον χωρισμο λυση στην αποσταση... αν θελει βεβαια,δεν μπορουμε να το σταματησουμε.. εσυ απλα πρεπει να εισαι οσο το δυνατον πιο γλυκια μαζι του,να του δειχνεις αγαπη ακομα κι απο μακρια.. θα το νιωσει κι αυτος δεν μπορει..τοσα εχετε ζησει!! να του θυμιζεις στιγμες σας. στη χειροτερη,αν ειναι να χωρισετε,θα χωρισετε.αν θελει ο ενας αναγκαστικα γινεται. το θεμα ειναι να τον κανεις να μην θελει να σε χωρισει,παρα την αποσταση :)

Quote:

---

Originally Posted by ak123

γεια σου ευα. ειναι απολυτα λογικο να θες να εισαι μαζι με τον ανθρωπο σου..τι γινεται ομως οταν οι συνθηκες σας χωριζουν? το θεμα ειναι,αν ειστε αρκετα δυνατοι για να αντεξετε αυτες τις συνθηκες(την αποσταση), να μην τις αφησετε να σας χωρισουν ολοκληρωτικα. οταν δεν βλεπεις τον αλλον,μαθαινεις να ζεις χωρις αυτον αλλα παρολα αυτα,πιστευω πως αν η σχεση εχει δυναμη, μπορει να αντεξει στην αποσταση. εσυ πρεπει να το συζητησεις μαζι του... εκεινος λογικα ειναι μπερδεμενος, σε θελει μεν,δεν θελει αποσταση μεταξυ σας δε. ρωτησε τον αν πραγματικα σε θελει στη ζωη του,δωστου λιγο χρονο να σκεφτει αν τον γεμιζεις εστω κι απο μακρια.. γιατι δεν ειναι λιγοι μηνες..ειναι 2 χρονια. κ για να ειναι μαζι σου αυτα τα 2 χρονια σιγουρα εχει νιωσει αγαπη. δεν θεωρω τον χωρισμο λυση στην αποσταση... αν θελει βεβαια,δεν μπορουμε να το σταματησουμε.. εσυ απλα πρεπει να εισαι οσο το δυνατον πιο γλυκια μαζι του,να του δειχνεις αγαπη ακομα κι απο μακρια.. θα το νιωσει κι αυτος δεν μπορει..τοσα εχετε ζησει!! να του θυμιζεις στιγμες σας. στη χειροτερη,αν ειναι να χωρισετε,θα χωρισετε.αν θελει ο ενας αναγκαστικα γινεται. το θεμα ειναι να τον κανεις να μην θελει να σε χωρισει,παρα την αποσταση :)

---

σε ευχαριστω για το ενδιαφερον και για τις συμβουλες...πραγματι δυο χρονια δεν ειναι λιγα...και ειδικα τα φοιτητικα χρονια που μενουντοσο χαραγμενα..ποσο μαλλον οταν ειναι και υπεροχα. εχεις απολυτο δικιο στο οτι ειναι μπερδεμενος...απλως και μενΑ Η υπομονη μου εξαντλειται και εκει παντα κανω πισω...μακαρι να μου πανε ολα καλα...γιατι αυτη η περιοδος ειναι πολυ μεταβατικη...και φανταζουν ολα βουνο στο μυαλο μου !:)

μονο υπομονη χρειαζεται αυτο...αν και,σκεψου αν υπαρχει τροπος να ερθεις κοντα του. και οι 2 μενετε με τους γονεις σας?

Aρα αυτός μένει στην πόλη που σπουδάζει και εσυ στο μέρος σου απέχετε πλεον πολύ; σωστά μεχρι εδώ;

Quote:

---

Originally Posted by ak123

μονο υπομονη χρειαζεται αυτο...αν και,σκεψου αν υπαρχει τροπος να ερθεις κοντα του. και οι 2 μενετε με τους γονεις σας?

---

εγω ναι...εκεινος μονος στη πολη που σπουδαζει και τα σκ γυρναει στην οικογενεια του, στη πολη του. Εγω ειμαι διατεθιμενη να πηγαινω 1 φορα τον μηνα για καποιες μερες...ελπιζω να θελει κ αυτος να κανει αυτη τη προσπαθεια...να αντεξει...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Aρα αυτός μένει στην πόλη που σπουδάζει και εσυ στο μέρος σου απέχετε πλεον πολύ; σωστά μεχρι εδώ;

---

σωστα. εγω γυρισα στο τοπο μου...και εκεινος ακομη σπουδαζει και μενει λιγες μερες στη πολη του(εκει δηλ. που σπουδαζα εγω ) και λιγες στη πολη που σουδαζει. αποσταση περιπου 6μιση -7 ωρες οδικως....

υπαρχουν 2 επιλογες...στη μια κανεις αυτο που λες,πηγαινεις μια φορα το μηνα (που αντεχετε) αλλα οχι σιγουρα απο μερους του οπως λες. και αυτη ειναι λιγακι ριψοκινδυνη για τη σχεση σας. η δευτερη επιλογη ειναι να κανεις μια ριζικη αλλαγη,να το συζητησεις μαζι του για συγκατοικηση,και αν δεχτει,οταν ξαναπας να ψαξεις για δουλεια.. τι εχεις σπουδασει? και αν δεν γινεται να ειναι σχετικη με τη σπουδη σου(που λογικο γιατι εισαι μικρη),τοτε υπαρχουν πολλες καφετεριες,πολλα μερη να δουλεψεις αν το ψαξεις. προσωπικα,στη θεση σου θα διαλεγα τη 2η επιλογη. γιατι να μην εισαι με αυτον που αγαπας?...μονο ετσι βγαινει!!! θα ειστε και οι δυο πιο χαρουμενοι παντως!

Quote:

---

Originally Posted by ak123

υπαρχουν 2 επιλογες...στη μια κανεις αυτο που λες,πηγαινεις μια φορα το μηνα (που αντεχετε) αλλα οχι σιγουρα απο μερους του οπως λες. και αυτη ειναι λιγακι ριψοκινδυνη για τη σχεση σας. η δευτερη επιλογη ειναι να κανεις μια ριζικη αλλαγη,να το συζητησεις μαζι του για συγκατοικηση,και αν δεχτει,οταν ξαναπας να ψαξεις για δουλεια.. τι εχεις σπουδασει? και αν δεν γινεται να ειναι σχετικη με τη σπουδη σου(που λογικο γιατι εισαι μικρη),τοτε υπαρχουν πολλες καφετεριες,πολλα μερη να δουλεψεις αν το ψαξεις. προσωπικα,στη θεση σου θα διαλεγα τη 2η επιλογη. γιατι να μην εισαι με αυτον που αγαπας?...μονο ετσι βγαινει!!! θα ειστε και οι δυο πιο χαρουμενοι παντως!

---

ειμαι δασκαλα. το εχω σκεφτει ηδη αυτο...ωστοσο δεν ειμαι σιγουρη αν αυτος θελει ενα τετοιο βημα απο τοσο νωρις. αυτο ειναι που με κραταει..οτι δυο μιση μηνες τωρα με εχει βγαλει ενα χαρακτηρα πολυπλοκο... δεν μπορω να καταλαβω τι σκεφτεται...αλλα και αν την κανω την υπερβαση και παω...πωσ θα επιβιωσω μονο με ενα μισθο σερβιτορας στη καλυτερη ? για ιδιαιτερα ειχα ψαχτει και ωσ φοιτητρια...μα ειναι δασκαλομανα η πολη..και δυσκολα επιλεγουν καποια χωρις πρυπηρεσια...Ζουμε στη λαθος εποχη τα καλυτερα μασ χρονια...ειναι τρομερα αδικο

αντι να σκεφτεσαι ολα αυτα που σε εμποδιζουν,σκεψου πως θα νιωσεις αν γινει αυτο! ρωτησε τον... κ βλεπουμε! αν δεχτει(που θα δεχτει),βαλε αγγελιες παντου για ιδιαιτερα,γενικα ψαξου...και αν δεν γινει δεν εγινε! τουλαχιστον να ξερεις πως προσπαθησες! ισα ισα θα τον ξυπνησει ολο αυτο,θα καταλαβει απο την τοση προσπαθεια σου οτι πραγματικα τον θες.. αυτη ειναι η γνωμη μου!!! να κανουμε οτι περνα απ το χερι μας για την αγαπη! και οτι βγει

Quote:

---

Originally Posted by ak123

αντι να σκεφτεσαι ολα αυτα που σε εμποδιζουν,σκεψου πως θα νιωσεις αν γινει αυτο! ρωτησε τον... κ βλεπουμε! αν δεχτει(που θα δεχτει),βαλε αγγελιες παντου για ιδιαιτερα,γενικα ψαξου...και αν δεν γινει δεν εγινε! τουλαχιστον να ξερεις πως προσπαθησες! ισα ισα θα τον ξυπνησει ολο αυτο,θα καταλαβει απο την τοση προσπαθεια σου οτι πραγματικα τον θες.. αυτη ειναι η γνωμη μου!!! να κανουμε οτι περνα απ το χερι μας για την αγαπη! και οτι βγει

---

μου δινεις θαρρος και κουραγιο....κατι που δεν κανει κανεις αλλος :D

χαιρομαι που σε βοηθαω!!!