Θα πεθάνω από το άγχος

Γειά σας.Έχω ξανακάνει ποστ σχετικά με το πρόβλημα μου στην ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, ωστόσο διαπιστώνω μέρα με τη μέρα ότι το άγχος είναι ένα από τα πράγματα που με καταβάλει και δεν μπορώ με τίποτε να διαχειριστώ.Έκανα πολλές βλακείες με αλλαγές σχολών και τώρα βρίσκομαι σε μια που δεν ξέρω αν μου αρέσει και να μπορώ να αντεπεξέλθω.Κανονικά θα έπρεπε να διαλέξω κατεύθυνση στη σχολή μου αυτό το εξάμηνο και διάλεξα αλλά δεν ξέρω αν μου αρέσει και το πρόβλημα είναι ότι δεν δίνουν ίδια επαγγελματικά δικαιώματα, η άλλη πολύ θεωρούν ότι προσφέρει περισσότερα(οι κατευθύνσεις που λέω είναι ιστορία/αρχαιολογία).Εγώ απλά νιώθω πως φοβάμαι τις ανασκαφές, την συνεργασία με άλλους, το να μείνω κάπου μακριά από το σπίτι, αν είναι κουραστική σαν δουλειά γιατί είμαι και άτομο με αρκετά παραπάνω κιλά και αν θα μου αρέσει.Όλοι βέβαια όταν κάνω αυτές τις ερωτήσεις με βρίσκουν παράλογη και ότι είναι όλα πολύ εύκολα για να ανησυχώ τόσο.
Το θέμα ειναι πως γενικά αισθάνομαι πως τα πάντα με αγχώνουν, ειδικά η συναναστροφή μου με τους γύρω μου, μιας και πάντα αισθάνομαι ότι από μέσα τους ίσως με κοροιδεύουν ή ότι έτσι και κάνω κάποιο λάθος θα πεθάνω από τη ντροπή.Βλέπω άλλους στα 22 να έχουν ανεξαρτητοποιηθεί πλήρως, να ζουν σαν ενήλικες και εγώ να εξαρτόμαι τόσο πολύ από την παρουσία των γονιών μου ειδικά της μαμάς μου χωρίς οι ίδιοι να με καταπιέζουν ή κάτι τέτοιο απλά είναι τρυφεροί και προστατευτικοί απέναντι αλλά θα με άφηναν να κάνω ότι θέλω το πρόβλημα είναι ότι εγώ δεν κάνω τίποτε.Φοβάμαι να πάω στις βιβλιοθήκες του τμήματος να ζητήσω ένα βιβλίο και τρέμω την ώρα που θα έρθουν κάτι μαθήματα στα οποία πρέπει υποχρεωτικά να παρουσιάσουμε κάποιες εργασίες μπροστά στους συμφοιτητές μας.
Το ξέρω πως όλα αυτά με πάνε πίσω και ντρέπομαι που δεν κάνω τίποτε να τα αντιμετωπίσω απλά κρύβομαι και τα καθυστερώ μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι.Απορώ με τους ανθρώπους που πέρνουν μέρος σε διάφορες δραστηριότητες, που έχουν πολλούς φίλους και είναι κοινωνικοί με όλους, που δεν διστάζουν να διεκδικήσουν πράγματα ακόμη και αν γίνουν ρεζίλι.Εγώ εδώ δεν μπορώ να πάρω τηλέφωνο να παραγγείλω κάτι και όσες φορές το έκανα πάντα μετά κάθομαι και το υπεραναλύω και τα βάζωμε τον εαυτό μου ότι κάτι έκανα λάθος, η φωνή μου ακούστηκε χάλια κτλ.Ένας από τους λόγους που έφυγα από την προηγούμενη σχολή μου ήταν ότι είχε πολλές πρακτικές τι να λέμε τώρα;
Δεν ξέρω ειλικρινά που θα καταλήξει όλο αυτό όσο το αφήνω και διαιωνίζεται.Οι στενοί μου άνθρωποι θεωρούν πως είμαι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος με πολλές δυνατότητες και ότι αυτή η δειλία μου με πάει συνέχεια πίσω.Η αλήθεια είναι πάντως πως με ανθρώπους που αισθάνομαι άνετα η γλώσσα μου απλά λύνεται και είμαι πολύ άνετη.Έχω περάσει και από στάδια προφορικής εξέτασης παλιότερα και δεν τα έχασα μάλιστα τα πήγα και πολύ καλά αν και κόντεψα να πάθω καρδιακό επεισόδιο.Τα τελευταία χρόνια άπλα έγιναν πολλά και σε σνυδυασμό με κάποιες τραυματικές εμπειρίες από το σχολείο μαζί με την υπερευαισθησία μου οδηγήθηκα σε αυτό το στάδιο.Δεν ξέρω αν υπάρχει διέξοδος αλλά καταλαβαίνω ότι το πρόβλημα επιδεινώνεται αφού πιστεύω πως είναι καλύτερα να πεθάνω παρά να εκθέσω τον εαυτό μου.

oταν λες οτι η γλωσσα σου λυνεται με καπια ατομα τι ενοεις δηλαδη οτι με τα αλλα ατομα σε πιανει γλωσοδετης κ δε ξερεις πως να τους πεις αυτα που σκεφτεσαι?
εχεις σκεφτει μηπως επικοινωνεις με καπιο αλλο τροπο που δεν εχεις καταλαβει πιος ειναι?
ομως γραφεις οτι δε θες να πεθανεις απο ντροπη γιατι δηλαδη υπολογιζεις τοσο πολυ τη γνωμη που θα σχηματισουν οι αλλοι για σενα?
κ αν δεν εισαι ξεκαθαρη που οι αλλοι θα ειναι σε θεση να καταλαβουν τι σκεφτεσαι οταν εσυ η ιδια δε το λες ξεκαθαρα?
οταν λες οτι το υπεραναλυεις ενοεις οτι το φιλοσοφεις εχεις σκεφτει ομως μηπως υπαρχει καπου εκει γυρω σου καπιος αλλος που δε ξερει πως να σκασει μυτη γιατι μπορει να σκεφτεται κατι παρομιο..
μαλον το οτι γινονται ρεζιλι ειναι δικη σου εκτημιση που σε παει πισω αφου ετσι απλα ξεχωριζουν πιοι ειναι διπλα τους κ πιοι ειναι απλα γνωστοι τους γιατι αν δεν εισαι ευθυς πως θα καταλαβεις που θα πας κ πως θα βρεις δρομο
ετσι οπως το πας στο τελος θα βρεις αλλους τροπους επικοινωνιας κ θα χασει τριχες απο το κεφαλι του κοσμος γιατι ενστικτοδως μπορει να κανεις πραγματα που δε τα καταλαβαινεις...αλλα να επικοινωνεις καπως με καπιο μυστηριο τροπο....

Αυτο που θα σου συνιστουσα εγω ειναι να μην αφησεις αλλο τον εαυτο σου εγκλωβισμενο σ αυτο τον φαυλο κυκλο των ερωτησεων, των υπεραναλυσεων, των σκεψεων κ των φοβων. Δρασε με τον καταλληλο τροπο ο οποιος μπορω με απολυτη σιγουρια να σου πω οτι ειναι η ψυχοθεραπεια. Πιστεψε με ειναι το καλυτερο δωρο που μπορεις να κανεις στον εαυτο σου! Αν λοιπον εχεις την οικονομικη δυνατοτητα, γιατι η αληθεια ειναι οτι προκειται για κατι κοστοβορο, καν το!