Έλειψη εμπιστοσύνης στην κρίση μου...

Αυτό το θέμα το απέκτησα κυρίως στην εφηβεία μου....
Ποιο πρίν με διέκρινε μια περισσότερη σιγουριά για τις απόψεις μου, όχι έπαρση απλώς σιγουριά....
Δεν ξέρω αν είναι θέμα κόμπλεξ κατωτερότητας,αλλά τα δεδομένα εκεί οδηγούν.
Αποφεύγω να εκφράζω την γνώμη μου γενικώς.
Για εμένα πάντα οι άλλοι έχουν δίκαιο.Φοβάμαι μην πω κάτι λάθος με λίγα λόγια...Οκ όλοι κάνουμε λάθη αλλά εγώ δεν μπορώ να το επιτρέψω στον εαυτο μου.Με πληγώνει.
Το θέμα πλέων έχει πάρει άλλες διαστάσεις δεν είναι μόνο το ότι αποφεύγω να τοποθετηθω σε ένα θέμα.
Είναι ότι έχω χάσει την εμπιστοσύνη στον εαυτο μου.
Δηλαδή μπορεί να κάνω έναν συλλογισμό και να πρέπει να μου το επιβεβαιωσει ο άλλος και καλά...
Η να το διαβάσω κάπου. Αλλιώς απλά το ακυρωνω
κάπως...
Δεν επιτρέπω στον εαυτο μου το λάθος ενισχύει την ανασφάλεια μου...Εκτώς αυτου δεν αντεχω να με διορθώνουν...
Και αν όντως είμαι χαζή?
Όμως υπάρχουν πραγματικά χαζα ατομα....
Με χαμηλό iQ ας πούμε?
Πως μπορώ να εμπιστευτω τον εαυτό μου?

Μόνο που τα σκέφτηκες και τα ανέλυσες όλα αυτά σε ένα αρκετά προχωρημένο επίπεδο, σε διαβεβαιωνω πως δεν είσαι καθόλου χαζή.

Ξέρεις πόσους ανθρώπους έχω γνωρίσει που εχουν τρομερά λάθος απόψεις και τις εκφράζουν με τόση σιγουριά και επιβλητικότητα...δεν φαντάζεσαι. Μόνο αυτούς να δεις, λες ρε γαμωτο ο άλλος είναι απόλυτος στην προφανεστατα λάθος άποψη του, και εγώ φοβάμαι να πω μια κουβέντα γιατί ίσως κάνω λάθος; Εμένα αυτή ή σκέψη θα μου έδινε μεγάλη αυτοπεποίθηση στο λόγο μου.

Tο έχω σκεφτεί επανειλημμένα αυτό.
Αλλά το οτι υπάρχουν χειρότερα από εμένα,
δεν παει να πει ότι εγώ είμαι σε καλή κατάσταση.
Εκτώς αυτού ότι ορισμένοι έχουν λάθος αντίληψη για ένα πράγμα δεν πάει να πει απαραίτητα ότι είναι και χαζοι.Το ερώτημα είναι: υπάρχουν άνθρωποι που να μην έχουν ιδιαίτερη νοημοσύνη;
Και αν ναι πως θα μπορούσε να δεχτεί κανείς για τον εαυτό του κάτι τέτοιο ;