Χωρίς ελπίδα για το μέλλον...
Και γιατί το λέω αυτό..?
Λόγο της οικονομικης κρίσης.
Σήμερα αρκετοί νέοι δεν έχουν χρήματα να σπουδάσουν, ακόμη κι αν σπουδάσουν δουλειά δεν θα βρουν... Με αποτέλεσμα να εξαρτώνται από τους γονείς τους ή τις συντάξεις τον παππούδων.
Αλλά ως πότε θα εξαρτώνται από τους άλλους?
Τα όνειρα τους πότε τα θα εκπληρώσουν?
Ο λόγος που τα λέω όλα αυτά είναι γιατί προφανώς βρίσκομαι κι εγω στην ίδια θέση.
Οι γονείς μου δεν μπορούν να με σπουδάσουν.Ακόμη κι αν μπορέσουν να με στηρίξουν οικονομικά θα είναι με πολλές στερήσεις και δεν το θέλω αυτό.
Έτσι δεν μπορώ να σπουδασω...
Δουλειά ψάχνω αλλά δεν μπορώ να βρω
Τι πρωτότυπο.... Θα μου πείτε!!!
Ούτε περιθώρια να ονειρευτω δεν έχω.
Πως μπορεί ένας άνθρωπος μέσα σε αυτήν την κατάσταση να μείνει ανεπηρέαστος και να μην τον πάρει από κάτω... Πόσο μάλλον αν είναι ήδη χάλια ψυχολογικά εξαιτίας άλλων λόγων.
15.000 αυτοκτονίες εξαιτίας της κρίσης
Λογικό μου ακούγεται ,τους καταλαβαίνω απόλυτα αυτούς τους ανθρώπους.
Εγώ είμαι νέα αλλά χωρίς μέλλον.
Θλιβερή ή κατάσταση για να μην πω καταθλιπτική.