Ειμαι πλεον σιγουρη οτι έχω κατάθλιψη
Γειά σας παιδιά
Μέχρι πρίν λίγα λεπτά έψαχνα συμπτώματα και ευτηχώς βρήκα αυτή τη σελίδα να πώ την δική μου ιστορία για να ξελαμπικάρω λίγο απο τις σκέψεις μου.Τα πρώτα ψυχολογικά της ενήλικης ζωής μου ξεκινάνε πρίν 4 χρόνια.Δυστηχώς ξεκίνησα να κάνω "τσιγάρα".Μετά απο μια σειρά γεγονότων άρχησα να αναπτήσω φοβίες,μου βγήκε σε αγοραφοβία,ζαλάδες σε χώρους με πολύ κοσμο,μέχρι και το πολύ εντονο μπάσο με έκανε να πανικοβάλομαι.Επίσης ήμουν σε σχέση εκείνη τη περίοδο με ένα ατομο που είχε θέματα εμπιστοσύνης και με πίεζε πολύ όλο αυτό ενώ δεν είμαι τετοιος άνθρωπος και προσπαθούσα να της δείξω συνέχεια οτι δεν έχει λόγο να φοβάται τίποτα.Κατάντησα να νιώθω ενοχές και αίσθημα φόβου χωρίς να έχω κάνει κάτι απο τον τόσο ελεγχο.Όλα αυτα παράλληλα με τις αγοραφοβίες.Τελειώνω σχολή κ γυρνάω σπίτι μου.Πέρασα ενα καλοκαίρι να φοβάμαι μέχρι και τους περαστικούς στον δρόμο.Σαν άτομο γεμάτο απο περιπέτειες,ρίσκα πολλές στιγμές δεν φοβόμουν πότε να δεθώ,ον που πιστεύει στο καλό,ανοιχτόκαρδο,χαμογελα στό άτομο,μιά ζωη όπου κόσμος και γω,πολλές γνωριμίες δεν πίστευα ότι ζούσα κάτι τέτοιο.Άρχησα να το σκέφτομαι και να λέω δεν μπορεί.Βρήκα τον λόγο,σταμάτησα την χρήση μαριχουάνας σε εκείνο το διάστημα και σιγά σιγά μου έφυγε η μεγάλη αίσθηση αγοραφοβίας.χώρισα κιόλας γιατί μετά απο 2,5 χρόνια είδα οτι δεν αλλάζει η κατάσταση στη σχέση μου,πλέον ένιωθα οτι πνίγομαι οπότε αποχώρησα.Πήγα πάλι στην πόλη που σπούδαζα για δουλειά.Γνωρίζω ένα άτομο πολύ γρήγορα αφου έχω χωρίσει.Να συμπληρώσω οτι τα έκανα όλα με τόσα γκάζια που ήμουν μονίμως αγχωμένη,σαν κυνηγημένο με πολύ υπερένταση συνέχεια.Έπαθα επεισόδιο επιληψίας απο το πολύ στρες(έκανα μαγνητικη,νευρολογικές) όλα εντάξει ευτηχως.Καταρρέω ψυχολογικά γιατί η καινούργια μου σχέση με κάνει να νιώθω υπέροχα και έπρεπε αναγκαστικά να αφήσω τη δουλειά γιατί δούλευα νύχτα και ο νευρολόγος μου είπε προληπτικά για ένα χρόνο αυτές τις ώρες πρέπει να κοιμάμαι.Γυρνάω πάλι σπίτι μου.Νιώθω να πνίγομαι γιατί χάνω την ψυχολογικη μου ανεξαρτησία κυρίως γιατι ως ομοφυλόφιλη ζω μια ζωή κρυφη οπότε καταλαβαίνετε γιατί ζούσα σαν κυνηγημένη.Περνάνε 3 μήνες και όλα πάνε χάλια οπως και η σχέση μου γιατί η απόσταση δεν βοηθούσε.Τελικά βρίσκω άλλη δουλειά πάλι στην πόλη που δούλευα.Κοιμόμουν καλά,έτρωγα καλα.Γενικά όλα πολύ καλά.Οι φοβίες μου δεν ήταν πλέον τέρατα στο κεφάλι μου γιατί θα ήμουν ψεύτρα αν έλεγα οτι τις εξάληψα(ειχα κοψει τελείως κιόλας τη χρήση μαριχουάνας).Με τα πολλά τον περασμένο Ιούλη χάνω δουλειά,χάνω και σχέση γιατί μετακόμισε σε άλλη χώρα λόγω σχολής.Πάλι στο μηδέν.Πληγωμένη μεν απόλα τα γεγονότα αλλά πάντα με την αίσθηση να συνεχίσω ορθοποδώ για λίγο και μέσα σε πολύ λίγο διάστημα πέφτω πάλι γιατί γίνανε κιαλλα σκηνικά.Βλέπω πως ο κόσμος γύρω μου δεν είναι τόσο "καλός" όσο νόμιζα,γηώθηκα πλήρως και δεν μου άρεσαν τα ξεσκαταρίσματα που γίνανε.Απτην μια συνηδητοποιησα πολλά αλλά απτην αλλη η αλήθεια πονάει.Κ εκεί φτάνω να έχω πονοκέφαλο συχνά γιατί σκεφτόμουν πολύ,πονο στην πλατη και στο στηθος,ολοι μου οι μυς,κοκκαλα,τα ακρα μου.Οταν περπατούσα τα πόδια μου τα ένιωθα πιο μπροστά ενώ το στήθος πιο πίσω,σαν να είναι μόνο το πάνω μέρος σε αρνηση.επίσης όλοι νόμιζα οτι με σχολιάζουν,οτι έκανα κάτι και δεν το ξέρω.φυσικά έβλεπα οτι πέφτω σε σε μια κακή ροή σκέψεων και μου μιλούσα για να χαλαρώσω γιατί ήξερα πως ειναι το κεφάλι μου αλλα με ξανάπιανε πάλι σε άλλη στιγμή.Αυτο που νιώθεις οτι δεν σε χωράει ο τόπος δε το αντέχω.έτσι πολλές ώρες περπάτημα με μουσική αλλά όπου και να κατέληγα δεν ήθελα να κάτσω γιατί πάλι ένιωθα να πνίγομαι.παιδια μεσα σε 1 ώρα εφυγα απτο σπιτι μου και πηγα σε άλλα 3 και δεν μπορούσα να κάτσω σε κανένα.όλους τους ένιωθα περίεργα και πρώτη πρώτη εμένα.Ακόμη και με άτομα που νιώθω πολύ κοντά μου δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω.Αυτάααα!Να τώρα πήγα να απολογηθώ που έχω γράψει τόσα πολλά και το έσβησα γιατί θέλω να το αντικαταστήσω με ενα ευχαριστώ.Και να που βούρκωσα έτσι άπλα που βλέπω οτι πάλι νιώθω ασχημα για κατι που δεν θα έπρεπε.
