Εφηβεία/3η Λυκείου

Καλησπέρα σας,είμαι καινούριος στο forum και βρήκα το θάρρος να γράψω και εγώ την δική μου προσωπική ιστορία που με βασανίζει.
Φοιτώ στην 3η Λυκείου και είμαι σχεδόν 18 χρονών. Από που να αρχίσω;
Λοιπόν.Θα μπορούσα να πω ότι γενικά δεν ξεκίνησα την ερωτική μου ζωή καλά.Η πρώτη μου 'σχέση'(κράτησε 1 βδομάδα καθώς είπα στο κορίτσι ότι δεν νιώθω τίποτα για αυτήν) έγινε μετά από πίεση.Γνωρίστηκα με την κοπελιά την 1η ημέρα και την 2η είπε σε μια κοινή φίλη ότι 'ξενερώνει' επειδή δεν κάνω τίποτα. Παρ'ολα αυτά έκανα την κίνηση και τα αποτελέσματα,αν κρίνω από το πόσο κράτησε η σχέση,δεν ήταν και τα καλύτερα.Με την 2η μου σχέση το ίδιο,βέβαια δεν πιέστηκα,αλλά πάλι δεν ένιωθα κάτι για αυτήν(κράτησε 1 βδομάδα και με αυτήν.) Πλέον,έχω 2 χρόνια να ακουμπήσω κορίτσι.Γενικά με θεωρώ κοινωνικό άτομο που μπορεί να κάνει τον άλλον να γελάσει.Παρ'ολα αυτά,όταν το θέμα έρχεται στις γυναίκες,νιώθω τόσο άβολα και ντροπαλά. Σε αυτό το σημείο να πω ότι...γενικά,κοιτάω και το άλλο φύλο. Πραγματικά δεν ξέρω αν είμαι ομοφυλόφιλος καθώς δεν έχω κάνει κάτι με το ίδιο φύλο. Επιπλέον,βλέπω gay porn,άλλα όχι πάντοτε. Νομίζω πως αυτή η έλξη που έχω προς το άλλο φύλο βασίζεται και στην επιθυμία μου να αποκτήσω ένα ωραίο και γυμνασμένο σώμα. Συνήθιζα να ήμουν παχουλός και δέχτηκα σχόλια για αυτό. Παρόλα αυτά αποφάσισα να αλλάξω και να αποκτήσω έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Τον στόχο μου όμως δεν τον έχω πετύχει ακόμα.Πόσο μάλλον τώρα που βιώνω μια ιδιαίτερη απαιτητική χρονιά και δεν έχω χρόνια για άθληση. Έτσι,μόλις βλέπω έναν άντρα με χτισμένο σώμα,γοητεύομαι. Δεν θα σας κρύψω ότι έχω διάφορες φαντασιώσεις με γυναίκες. Αλλά έχω πιάσει τον εαυτό μου να φαντασιώνεται και άντρες. Με στεναχωρεί που δεν ξέρω τί είμαι και εύχομαι πως ,μόλις τελειώσω με το σχολείο και έχω χρόνο,να δω τι συμβαίνει και με αυτό το θέμα.

Όσο για το σχολείο. Συνήθιζα να ήμουν ένας μέτριος μαθητής χωρίς γερές βάσεις,κολλημένος στο PC.Mόλις,όμως,μπήκα στο Λύκειο,άλλαξα. Ξεκίνησα να διαβάζω εξωσχολικά βιβλία και προσπάθησα να είμαι συνεπής στο σχολείο.Και πλέον είμαι τελειόφοιτος. Γενικά,εκπλήσσομαι με τον εαυτό μου,καθώς δεν πίστευα ότι θα μπορούσα να αφιερώσω τόσο χρόνο στο διάβασμα. Κι όμως,συχνά έρχονται στην επιφάνεια συνήθειες από το παρελθόν(τεμπελιάζω,χρονοτ ριβώ κτλ). Νιώθω πολλές φορές ότι είμαι ανίκανος,ότι είμαι αδύναμος και ότι δεν πληρώ τις προυποθέσεις για να μπω στο πανεπιστήμιο. Και όμως έχω τόσες φιλοδοξίες για το μέλλον. Θέλω τόσο πολύ να φύγω από το μέρος που ζω και να γνωρίσω μια νέα χώρα,μια νέα πόλη. Αυτές όμως οι δηλητηριώδεις και απαισιόδοξες σκέψεις με τραβάν πίσω. Αυτό που έχω θέσει ως στόχο είναι να τελειώσω αυτήν την χρονιά και να πω : έκανα το καλύτερο,δεν με νοιάζει το αποτέλεσμα.

Όλα αυτά αποτελούν ένα μικρό δείγμα από τη ζωή μου. Αν θέλετε να κάνετε κάποιο σχόλιο ή να μου δώσετε μια απλή,αλλά πολύτιμη για μένα,συμβουλή...μην διστάσετε! Αν θα ήθελε κάποιος να εμβαθύνει λίγο περισσότερο στη ζωή μου για να μου βρει μια λύση,κυρίως στο θέμα μου με τις προσωπικές σχέσεις,είναι καλοδεχούμενος να μου στείλει ένα μήνυμα. Θα χαρώ να του πω και άλλα.

Γενικά νιώθω μια ανακούφιση που τα έβγαλα όλα αυτά,γιατί παρόλο που έχω αρκετούς γνωστούς και έχω μια τρόπον τινά επικοινωνία με αυτούς,δεν μπορώ να αποκαλέσω κανέναν 'κολλητό' μου. Ξέχασα να αναφέρω ότι με στεναχωρεί το γεγονός ότι σχεδόν ποτέ δεν είχα έναν πραγματικό κολλητό για να του πω τα προβλήματα μου χωρίς να με κρίνει. Το μόνο που είχα στο πέρασμα των χρόνων ήταν κολλητές.


Ευχαριστώ πολύ. :)

Αγαπητε Aristotle εχουμε την ιδια ηλικια και θελω να σου πω, βασικα θελω να σε παρακαλεσω να μην γινεις *******. δες καμια τσοντα με ξανθιες η οτι αλλο γουσταρει το πουλι σου, σορρυ που ειμαι τοσο αποτομος αλλα ετσι μιλαω.Η πρωτη μου σχεση κρατησε 2 χρονια αλλα η κοπελα μου εριχνε κερατα, ΔΕΝ ΓΥΡΙΣΑ ΝΑ ΚΟΙΤΑΞΩ ΚΑΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ. βγες σε κανα club και δες ενα ωραιο γκομενακι και βαλε γκολ.

Aristotle εαν μπορεις και θες στειλε μου μειλ πραγματικα εχω αυτη την λυση που ζητασ αλλα ειναι παραααααα πολλα για να τ γραψω εδω και ουτε πμ δεν μπορω να σου στειλω με το μειλ μου εχουμε ιδια ηλικια και θα σου πω πως εγω ξεπερασα το ιδιο ακριβως θεμα ( δεν μπορω να ταα γραψω εδω για ευνοητους λογους) [email protected] θ χαρωπολυ να σε δω στα εισερχομενα μου
Εαν δεν θελησεις να στειλεις να ξερεις οτι το προβλημα σου λυνετε θα ελεγα σχετικα ευκολα

Αγαπητέ Phatox,κοιτάω και straight τσόντες. Ερεθίζομαι και με αυτές. Όσο για τα clubs που είπες,συνήθιζα να βγαίνω όταν ήμουν 3η Γυμνασίου με 1η Λυκείου. Μετά κλείστηκα στον εαυτό μου και πλέον δεν νιώθω άνετα εκεί. Βέβαια κάποιες φορές δεν μπορώ να το αποφύγω(όταν π.χ ένας φίλος έχει γενέθλια). Το πρόβλημα είναι ότι,αφού έχω 2 χρόνια να πλησιάσω κορίτσι ερωτικά,η αυτοπεποίθησή μου είναι στο 0. Νιώθω πως έχω ξεχάσει πως να μιλάω,ακόμα και πως να φιλάω(Oh my,πόσο γελοίο ακούγεται).

και γω το ιδιο αδερφε, κανε την πρωτη κινηση να βγεις εξω και δωσε πονο

Θα το δοκιμάσω,απλά ειδικά τώρα θα καταλαβαίνεις και εσύ άλλωστε,αφού είμαστε στην ίδια ηλικία,ότι δέχομαι επίθεση από παντού.Σχολείο,φροντιστήρι ο,και πολύ διάβασμα. Εύχομαι πως όταν τελειώσει αυτή η χρονιά,να αρχίσω να λειτουργώ λίγο. . .

Κατ'αρχάς πρέπει να αποδεχτείς τον εαυτό σου όπως έχει.Εάν οι προτιμήσεις σου κλείνουν περισσότερο ομοφυλοφιλικές δεν θα πρέπει να αισθάνεσαι μειωνεκτικά και να απομακρύνεσαι από τον γύρο κόσμο.Δεν θα σε κρίνουν όλοι για τις επιλογές στο κρεβάτι σου,θα βρεθούν πολλοί κακοπροαίρετοι...αυτό δεν σημαίνει ότι θα πας ενάντια στην φύση σου. Πειραματίσου λίγο παραπάνω ...και μην ντρέπεσαι καθόλου.
Θα κάνεις φιλίες άμα το θες και πρώτα από όλα άμα εσύ ο ίδιος τα έχεις καλά με τον εαυτό σου

Μπορεί απλά να σ αρέσουν και οι κοπέλες και οι άντρες. Δεν παίζει άγχος αυτό θα το εξερευνήσεις με τον καιρό. Καταρχάς του χρόνου που θα χεις βγει και απότ ο σχολείο ασχέτος με το που πέρασες η ζωή σου θα αλλάξει προς το καλύτερο και θα ανοιχτείς σε καινούριες παρέες. Άρα θα μπορείς ανετα να εξερευνήσεις και το ερωτικό. Να θυμάσαι πως όλο αυτό το τι είμαι είναι μια μεγάλη μπούρδα. Δεν έχει να κάνει με το τι είσαι αλλά με το τι σ αρέσει. Αρα δε χρειαζεται να βάλεις μια ταμπέλα στον εαυτό σου.
Τωρα για τη τρίτη λυκείου.. είναι αγχωτική χρονια όντως αλλά απλά να θυμάσαι αυτό που είπες. Κάνεις το καλύτερο που μπορεις και ότι βγει βγήκε. Πίστεψέ με πως το μόνο που μπορεί να κάνει κάποιον να μη γράψει είναι η ψυχολογία και τα κενα από προηγούμενες τάξεις αν είναι σε υπερβολικό βαθμό. Το δεύτερο δεν το χεις. Αρα αν μπορέσεις να ελέγξεις το άγχος σου όλα θα πάνε καλά και του χρόνου θα σε φοιτητής :) Κι εγώ πέρσυ έδινα και με κατέβαλε το άγχος παρόλο που ήμουν του 19.. Τώρα ξαναδίνω και είμαι μια χαρά ευχαριστημένη. Και μόνο που βγήκα απ το σχολείο και το λούκι του σχολείο-πανελλήνιες η ζωή μου έχει αλλάξει προς το καλύτερο. Αρα μην αγχώνεσαι όπως και να καταλήξει όλα καλά θα πάνε ;) Επίσης.. οι πανελλήνιες και το σχολείο δεν έχουν να κάνουν με το πόσο έξυπνος και ικανός είναι κάποιος. Ο ίδιος ο αινσταιν ήταν σκράπας στα μαθηματα. Κράτα τις φιλοδοξίες σου ζωντανές και στο πανεπιστήμειο θα εκτοξευθούν. Το καλό είναι πως έχεις φιλοδοξίες και ένα νορμάλ επίπεδο εργατικότητας. Μην πέρνεις σαν κρητίριο το σχολείο και τις πανελλήνιες για τις ικανότητές σου. Δε λένε κάτι γιατι καταρχάς δεν έχουν άμεση σχέση με τις φιλοδοξίες σου. Είναι απλά ένα ανούσιο αλλά αναπόφευκτο εμπόδιο πριν το πανεπιστήμειο. Και τέλος.. φίλους κολλητούς θα κάνεις και πιο μετά όταν βγεις απ το σχολείο. Προσπάθησε και τώρα να ανοιχτείς πιο πολύ και να σαι ο εαυτός σου. Αν είσαι πιο πολύ ο εαυτός σου με κάποιον είναι πιο εύκολο να ταιριάξεις και να σου ανοιχτεί κι ο άλλος. Αλλά φέτος με το άγχος και την πίεση είναι δήσκολο. Έχεις πολλά χρόνια ακόμα για να κάνεις φίλους :) Ελπίζω όλα να πάνε καλά και αν εχεις όρεξη να μιλήσουμε περισσότερο.. στείλε μου μήνυμα

ωχ.. μολις συνειδητοποίησα οτι είναι παλιό το θρεντ.. Τελικά τι έγινε λοιπόν? πως πήγαν τα πράγματα με τις πανελλήνιες? Βασικά.. γενικά τώρα πώς πάει?

Μηπως εισαι bi?