Printable View
νιώθω απαίσια. νιώθω πως τίποτα πια δεν έχει νόημα. το μόνο που ζήτησα κ ζητάω από την ζωή μου είναι αγάπη κ ασφάλεια, αλλά φαίνεται ότι πιο εύκολα δίνει κάποιος λεφτά σήμερα πάρα αγάπη. δεν ξέρω τι άλλο να πω. είμαι ένας αποτυχιμένος άνθρωπος (σε όλους τους τομείς) κ σίγουρα κ να μην υπήρχα δεν θα έκανε ιδιαίτερη αίσθηση σε κανέναν. ευχαριστώ για τον χρόνο σας. απλά ήθελα να το πω κάπου..καλές γιορτές να έχετε...
Μπορείς να γίνεις λίγο πιο συγκεκριμένη; Το έχεις συζητήσει με κάποιον που θα περίμενες να σου δώσει αγάπη και τελικά απογοητεύτηκες; Γιατί λες πως δεν θα έκανε αίσθηση σε κανέναν; Ζεις μόνη σου έτσι; (Θυμάμαι ένα προηγούμενο θέμα σου που έλεγες ότι αντιμετώπιζες προβλήματα με την μητέρα σου). Τι σημασία όμως έχει αυτό; Είναι λόγος για να εγκαταλείψεις ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ; Σ' αυτή την ζωή ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι κυρίως με τον εαυτό μας και ο εαυτός μας είναι ο πρώτος που θα μας νοιαστεί. Έχεις ανεξαρτοποιηθεί και χαθεί από όλους λογικά, δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα γι' αυτό. Πολύυυυ δύσκολα δημιουργείς σήμερα ουσιαστικές σχέσεις και όλοι πρώτα θα σκέφτονται τον εαυτό τους (εκτός από γονείς φυσικά αλλά ας μην ξύνω πληγές στην δική σου περίπτωση) και αν θα προσπαθήσουν κάποιοι να δείξουν την αγάπη τους, πολλές φορές την δείχνουν με τον λάθος τρόπο. Επιπλέον η λέξη "αποτυχία" δεν θα έπρεπε να υπάρχει. Άλλους στόχους και θέλω έχεις εσύ, άλλους ο δίπλα. Ακόμη κι' αν δεν καταφέρνεις κάποιο στόχο, μάθημα είναι και χρειάζεσαι επιπλέον προσπάθεια, υπομονή και επιμονή. Αποτυχία για μένα πλέον είναι να πέφτει κανείς χωρίς να έχει ΚΑΜΙΑ ΜΑ ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΘΕΣΗ να σηκωθεί επάνω και να ΖΗΣΕΙ. Με όποιο τρόπο θέλει εκείνος... Και εσύ δεν είσαι, συνεχίζεις να μπαίνεις εδώ και να μας γράφεις, επομένως βαθιά μέσα σου ελπίζεις ακόμα σε κάτι. Θες να επεκταθείς λίγο έστω για να ξεσπάσεις;
Δεν είσαι το μόνο άτομο που σκέφτεται το θάνατο......
δυστιχως ειναι πολυ δυσκολο να πει κανεις οτι ενα ανθρωπο τον αγαπα πραγματικα
ειναι ευκολο να μοιραζει κανεις σ αγαπω αλλα δυσκολο να το ενοει.
συχνα το πιο πιθανο πραγμα που μπορεις να αποχωριστεις ειναι οτι αγαπας..
ολοι οι ανθρωποι λιγο πολυ ζουν συμβιβασμενοι.
ομως κανενας ανθρωπος δε μπορει να πετυχει απο μονος του οσο ταλεντο κ αν μπορει να εχεις θα ερθει η στιγμη που θα χρειαστει καπιος να σε βοηθησει..
για να πετυχεις πρεπει να πονταρεις κ σε αλλους εκτος απο σενα.
ναι ζω μόνη μου. πριν 1 χρόνο πίστευα πως τα είχα όλα. είχα ην οικογένεια μου (είχα αρχίσει να τα βρίσκω με την μάνα μου), τον άνθρωπο μου, ετοιμάζομουν να ξεκινήσω την κοινή μου ζωή μαζί του, είχα ους φίλους μου (λίγους βέβαια αλλά καλούς, έτσι νόμιζα) κ γενικά είχα αρχίζει να βάζω σε τάξη τη ζωή μου. με τη σχολή δεν τα παω καλά γιατί δεν μου αρέσει καθόλου κ κάνω υπεράνθρωπες προσπάθειες να την τελειώσω, δουλειά δεν έχω (με βοηθάει ο μπαμπάς μου ευτυχώς, αλλά μόνο αυτό κάνει) κ τώρα κατάλαβα ότι όλοι κοιτάνε μόνο την πάρτη τους. ο πατέρας μου (έχει μεν χίλια προβλήματα γενικά αλλά κ υγείας) αλλά το μόνο που κάνει είναι να είναι όλη μέρα στο καφενείο κ να παραπονιέται για τη ζωή του χωρίς να κάνει κάτι για τον εαυτό του (΄'οπως να κόψει το κάπνισμα κ για την υγεία του αλλά κ για την τσέπη του) ο άνθρωπος μου, το στηριγμά μου με πήρε μια μέρα τηλέφωνο από την άλλη άκρη του κόσμου κ μου ζήτησε να χωρίσουμε κ βέβαια μετά τα έμαθα όλα. 6 χρόνια ζούσα μέσα στο ψέμα. απιστείες, προδωσία, ψέματα. όσο για τους φίλους μου ; όταν χαμογελάω είμαι καλή κ με θέλουν όταν δεν απλά με αποφεύγουν ή μου την λένε ότι τους χαλάω την διάθεση ή με φωνές κ απειλες προσπαθούν να με κάνουν να "ξεχάσω" όπως λενε εκείνον κ δεν καταλαβαίνουν πως τον σκέφτομαι ακόμα μετά από όσα μου έχει κάνει (έχουμε χωρίσει 4 μήνες τώρα κ τα έμαθα όλα αυτά πριν απο 2). σήμερα είχα βγει με τους φίλους μου κ περάσαμε από ένα περίπτερο να πάρουμε κάτι κ έτυχε εκεί να είναι κάποιος που είχα μαζί του μια μικρή περιπέτεια πριν αρκετό καιρό. τέλος πάντων πήγα με τον ένα φίλο μου να ψωνίσουμε κ οι άλλοι μας περίμεναν πιο πάνω. μόλις φύγαμε κ βρήκαμε τους άλλους εκείνος έφυγε κ γύρισε πίσω για να πει κ καλά σε εκείνον ότι τον γουστάρω κ δεν ξέρω κ εγώ τι άλλο (κ όλο αυτό το λέει πλάκα).το αποτέλσμα ήταν να τον κυνηγάμε λες κ είμαστε 5 χρονών. μετά πήρα τον μπαμπά μου να τον ρωτήσω μήπως θα μπορούσε να έρθει να με πάρει από εκεί που ήμουν γιατί δεν ήξερα πως να γυρίσω ή να πάρω ταξί κ επειδή δεν του είπα εκείνη την ώρα τι έγινε κ θέλω να φύγω άρχισε να ουρλιάζει στο τηλέφωνο λέγοντας ότι θα τον πεθάνω κ άλλα τέτοια. αυτά με λίγα λόγια.
να σου πω οτι αγαπουσα ηταν ενα απο τα πρωτα πραγματα που αποχωριστηκα πολυ νορις..
εχεις σκεφτει ομως μηπως θα μπορουσε να υπαρχει κ καπιος που οταν δε χαμογελας δε θα σε αποπαιρνε αλλα επειδη βρισκεται πιο μακρυα δε μπορει να κανει κατι?
μηπως η προκαταληψη ειναι αυτη που σε κανει να μη βλεπεις νοημα πουθενα?
δε γινεται να τα πετυχεις ολα μονη σου οσο καλα κ αν προσπαθησεις να κανεις κατι η αποτυχια κ η μοναξια ειναι σχεδον το ιδιο πραγμα...
οι αλλοι δεν ειναι ποτε οπως ακριβως τους θελουμε αλλα αν δεν εχουμε καλυτερους τι να κανουμε (?)
έχω αρχίσει να τους φοβάμαι τους ανθρώπους. με έχουν πληγώσει πολύ. υπάρχει κ κάτι που λέγετε αξιοπρέπεια κ σεβασμός στον εαυτό σου. πως γίνεται λοιπόν να κάνεις παρέα με κάποιον που δεν σέβεται τα όρια σου κ την προσωπική σου ζωή; πως; πως να συγχωρέσεις κάποιον που τον λάτρευες κ πάτησε πάνω στην αδυναμία σου κ σε π΄ροδωσε κ σε ξεφτίλησε; πως;
Αυτό θα σου απαντούσα και χαίρομαι γιατί την απάντηση την ξέρεις μόνη σου... Απομακρύνσου από άτομα που δεν σε σέβονται, μόνο έτσι αφήνεις χώρο για καινούρια που θα σε εκτιμούν γι' αυτό που είσαι και ΝΑΙ υπάρχουν και αξιόλογα άτομα εκεί έξω. Όταν είσαι κλεισμένος στο καβούκι σου όμως και φοβάσαι τους πάντες, είναι λογικό να μην τους βρεις ποτέ ή να τους απομακρύνεις άθελά σου. Όσο για την συγχώρεση απάντησα σχετικά μ' αυτό στο άλλο θέμα αλλά οκ αν σου είναι δύσκολο (απίστευτα δύσκολο είναι και το καταλαβαίνω απόλυτα, είναι κάτι που παλεύεις καθημερινά γι' αυτό και περνάς από πολλά συναισθήματα) δεν το κάνεις αλλά ταυτόχρονα προσέχεις ώστε να μην κολλήσεις σε στερεότυπα του τύπου "όλοι είναι μαλάκες, όλοι θα μου φέρονται σκάρτα" ή ακόμη χειρότερα να πιστεύεις ότι σου αξίζει όπως έλεγες στο προηγούμενο θέμα και χαίρομαι πάρα πολύ που βλέπω πως τώρα το ξεπέρασες αυτό (και μακάρι να έβγαλα το σωστό συμπέρασμα διαβάζοντας το τελευταίο σου ποστ). Έκανες το σημαντικότερο βήμα, πραγματικά.Quote:
Originally Posted by αννα_παπ
Ναι θα υπάρχουν στιγμές που θα νιώθεις μοναξιά, που θα χρειάζεσαι ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ δίπλα σου αλλά αν αυτή την περίοδο δεν υπάρχουν στην ζωή σου τί κάνεις; Κλείνεσαι περισσότερο και θες να αποχωρήσεις; Κλαις, ξεσπάς, ΜΙΛΑΣ και σιγά σιγά θα βρεθούν αλλά πρώτα επικεντρώνεις στον εαυτό σου.
ενοεις οτι επειδη το παρελθον σου σε προδωσε τωρα δε θελεις να πλησιασεις τους ανθρωπους? αυτο να σου πω πιο πολυ εσυ με εκανες να το σκεφτω ετσι γιατι πριν δεν ειχα κατανοησει κ εντελως πως ενεργεις
απο οτι φαινεται ομως δε γινεται να πατησεις ενα κουμπι κ να εξαφανισεις καθε ανθρωπο απο διπλα σου αρα εφοσον καπια στιγμη καπου θα καταληξεις μηπως πρεπει να σταματησεις να το αποφευγεις? δε γινεται να μινεις μονη σου για παντα ακομα κ αν το θες απο ενστικτο καπιον θα πλησιασεις..
η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν ακόμα στιγμές που μου περνάει από το μυαλό ότι κάτι πολύ κακό έχω κάνει κ ότι είμαι ένας απαίσιος άνθρωπος που του αξίζει να μείνει μόνος αλλά μου φεύγει. νιώθω τελείως μόνη μου. τόση μοναξιά δεν έχω ξανανιώσει κ τρέμω πως θα είναι η ζωή μου μετά. όχι ακόμα δεν το έχω πιστέψει πως όλοι είναι μ@..ς αλλά φοβάμαι πως δεν θα τον βρω ποτέ αυτόν που θα είναι για μένα. πλησιάζουν γιορτές κ εγώ θα είμαι μόνη, αγκαλιά με τους καινούριους μου "φίλους" (τις ταινίες κ τις σειρές). φοβάμαι πως τίποτα δεν θα αλλάξει (προς το καλύτερο). φοβάμαι κ νιώθω απελπισία.....
εγώ είπα ότι τους φοβάμαι όχι ότι δεν τους πλησιάζω. απλά εχω αρχίσει να πιστεύω αυτό που λένε ότι "από τότε που γνώρισα τους ανθρώπους αγάπησα τα ζώα"...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
πρεπει να εχει συμβει παρα πολες φορες στη ζωη σου αυτο το σεναριο της προδοσιας κ ισως εχεις ακομα αισθηματα εκδηκισης προς ολες τις κατευθυνσεις για αυτο λες κατι πολυ κακο εχω κανει
οι αλλοι ομως δε φτανει να σε συγχωρουν πρεπει κ συ καπια στιγμη να καταλαγιασει αυτη η καταιγιδα που συμβαινει μεσα σου...
γιατι οσο τα παιρνεις με τους αλλους κ θυμωνεις πιο πολυ εσενα ταλαιπωρεις ετσι....
δεν είπα ότι έχω κάνει κάτι τόσο κακό αλλά ότι αναρωτιέμαι κ κάποιες φορές το πιστεύω κ όλας ότι ίσως κάτι έκανα κ ή δεν τον καταάλαβα ή το έκανα σε κάποια άλλη ζωή κ το πληρώνω τώρα. δεν θέλω να εκδικηθώ κανέναν. ποτέ δεν το θέλησα. ότι είμαι πληγωμένη, ότι νιώθω προδωμένη ναι αλλά με την εκδίκηση δεν θα σταματήσω να νιώθω έτσι. ποναω κ ποναω πολύ γιατί για μένα αυτό που ζω είναι κόλαση...
Πφφφ same shit here . Ψυχραιμία. Μα πού είστε όλοι εσείς που μοιάζουνε να παρθουμε μια μεγάλη αγκαλιά! !!!????
αυτό ακριβώς αναρωτιέμαι κ εγώ.....Quote:
Originally Posted by Cicada