κι ομως ακομα νοιαζομαι γι αυτον
Εγώ με τον αδερφό μου ήμασταν πολύ αγαπημένα αδέρφια. τρελή αδυναμία ο ένας στον άλλον όλο αγκαλιές επαίζε μαζί μου είμουν η μικρή του αδερφη. έχουμε και 11 χρόνια διαφορά. έφυγε για ένα διάστημα 2 χρόνων στο εξωτερικό, όταν γύρισε εγώ είμουν 10 χρονών, πίσω γύρισε ένας άλλος άνθρωπος, αυτός δεν ήταν ο αδερφός μου, δεν τον αναγνώριζα. από τότε ξεκίνησαν τα πάντα. από την ηλικία των 10 μέχρι τα 16 με χτυπούσε άσχημα στο κεφάλι και άλλωτε μου το χτυπούσε στον τοίχο, με κλώτσαγε στα πλευρά και σε σχεδόν όλο μου το σώμα, έγω προστάτευα μόνο το πρόσωπο μου για να μην γεμίσω σημάδια και τι θα έλεγα στο σχολείο. οι γονείς μου έκλαιγαν όταν τα έβλεπαν αυτά αλλά αυτοί του έδωσαν το δικαίωμα να με χτυπάει. μεγαλώνοντας ήρθαν και άλλα, δεν μ αφηνε να πηγένω ουτε μεχρι το περίπτερο όταν έβγενα έστω και για μισή ώρα και με κάλυπταν οι δικόι μου αν τυχόν με έβλεπε με έκανε ρεζίλι με έβριζε με απειλούσε και μέτα φώναζε στους γονείς μας. εγώ φοβόμουν πολύ δεν μίλαγα ποτέ ήταν ο μεγαλύτερος μου φόβος. τα τελευταια 2 χρόνια έχει φύγει πάλι στο εξωτερικό. πριν κάτι μήνες μέσω τηλεφώνου άρχισε πάλι να μου φωνάζει να με απειλη γιατί έμαθε ότι καπνίζω αλλά επειδή πλέον είμαι 21 χρονών δεν τα δέχτηκα αυτά και επιτέλους μίλησα τσακωθήκαμε και από τότε δεν μιλάμε και η γονεις μου είναι με το μέρος μου. μου λείπει τον αγαπάω αλλά δεν μπορούσα άλλο αυτη την κατάσταση . ναι ήθελε ν με προστατέψει από τον άσχημο έξω κόσμο αλλά με τον χειρώτερο τρόπο. καποιες φορες λέω πως δεν θέλω να γυρίσει από το εξωτερικό...!!!! τον έχω συγχωρήσει αλλά ακόμα πονάω βαθιά μέσα μου δεν το χω ξεπερασει ολο κλαιω και ωρες ωρες φοβαμαι!!!στειλτε μου ότι θέλετε έχω ανάγκη να μιλήσω.
