Τι να πω ρε παιδιά.... Έχω μείνει αναυδη με ένα περιστατικό που μου συνέβη πριν 15 μέρες. Γενικότερα είμαι ένας άνθρωπος 32 χρονωνπου έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις και μπορω να κρίνω κάποια πράγματα και κάποιους ανθρώπους. Ακολούθησα τον άντρα μου σε ένα απόμερο χωριό και δε με νοιάζει που αναγκαστικά ξέκοψα από φίλους και συγγενείς. Η πεθερά μου σαν μάνα, και την υποστηρίζω σε αυτό, υποστηρίζει πάντα τα παιδιά της. Δε μου έχει φερθεί πότε άσχημα, πολλά πράγματα έχω αποκομίσει από εκείνη, υλικά και άυλα, μέχρι τώρα. Γενικά δεν έχω κανένα παράπονο από τα πεθερικά μου. Αν εξαιρέσεις βέβαια σπόντες, κουβεντούλες, κουτσομπολιά κλπ που ανέκαθεν εγώ δεν δίνω σημασία. Πριν 15 μέρες, με πήρε τηλ να μου πει να πάρω το παιδί να βγω έξω γιατί ήταν καλή η μέρα και άμα ήταν το μεσημέρι να πηγαίναμε για καφέ σε διπλανό χωριό. Είπα οκ ναι εννοείται και μου άρεσε σαν ιδέα, αλλά δεν της είπα ότι εκείνη την ώρα εγώ ετοιμαζόμουν να πάω σε μια θεία μου στο διπλανό χωριό. Όταν γύρισα και της το είπα έπαθε σοκ. Λες και έπαθε ηλεκτροπληξία. Δε μου είπε τίποτα, πήγα σπίτι μου και με πήρε τηλ και με προσβάλλε με τέτοιο τρόπο λες και της σκότωσα το πατέρα. Εγώ έπαθα σοκ.λέω δε γίνεται αυτό. Πλάκα μου κάνει ο θεός. Να μη τα πολυλογώ το είπα στον άντρα μου γιατί κι άλλες φορές με είχε ξανά προσβάλλει και μπροστά σε κόσμο και δεν είχα μιλήσει. Λέω τώρα θα το πω δε γίνεται. Το είπα και του εξήγησα ότι δε θέλω να της πει τίποτα απλά τον ενημέρωσα για να ξέρει ποια θα ένα ή αιτία της μετέπειτα συμπεριφοράς μου. Εκείνη με επερνε τηλ την επόμενη και προχθές αλλά εγώ δε το σήκωσα γιατί πολύ απλά δεν θέλω να της μίλησω. Σήμερα έμαθα ότι την επόμενη ημέρα του περιστατικόυ, πήρε εκείνη τη μαμά μου τηλέφωνο και με κατηγορούσε ότι σ τρέφω το γιο της εναντίον της Και πολλά άλλα τα οποία δεν ήξερε αυτός που μου τα είπε. Η μητέρα μου να σημειωθεί δε μου είπε τίποτα. Και Σκέφτομαι εγώ σήμερα, και τώρα τι?
