Σύνδρομο Τουρέτ

Γεια σας!
Θα σας περιγραψω το προβλημα μου, μηπως με βοηθησετε/συμβουλεψετε. Μαλλον θα τα γραψω λιγο ανακατεμενα,εχω θεμα και σε αυτο.. :D
Ειμαι 18 ετων και μενω στην Αθηνα.
Το συνδρομο τουρετ αρχισε μολις ημουν στην 1η γυμνασιου.Ειχα παρα πολυ αγχος τοτε ειχα τρελαθει,σε καινουριο χωρο με καινουρια ατομα και μεγαλυτερα κιολας,ειχα και τις μοναξιες μου. Εκεινη τη χρονια αρχισα και ενα παιχνιδι το οποιο το επαιζα παρα πολλες ωρες καθημερινα,οποτε εγινε ο χειροτερος συνδυασμος και νομιζω ειναι λογικο το προβλημα μου.Το παιχνιδι το παιζω μεχρι και σημερα!!πολλες ωρες!και το λατρευω!
Απο τικ εχω ανοιγοκλειμα ματιων εντονα,κινητικα(πολλα),φωνη τικα.Οταν με πιανει αγχος γινεται χαμος.
Η ερωτηση μου: Αφου αρχισαν αυτα τα προβληματα με τον υπολογιστη, αν δε μπω καθολου για 30 μερες θα εχω δει μεγαλο αποτελεσμα;(το πιστευω).
Να πω επισης οτι εχω 2 χρονια μεσα στο σπιτι. Δεν παω πουθενα. Μονο μεχρι το πρακτορειο για στοιχημα παω που ειναι ενα λεπτο ακριβως με τα ποδια σιγα σιγα.
Τρωω συνεχεια σουβλακια,χαμπουργκερ η τυροπιτες και πολλα γλυκα.
Εχω φτασει τα 110 κιλα και ξερω οτι φαινομαι πολυ χαλια σε οποιον εχει να με δει καιρο..Προχτες η ξαδερφη μου που με ειδε κοιταζε λιγο το σωμα μου νομιζω με λιγακι προβληματισμενο βλεμμα,ειχε να με δει 7 μηνες.Αυτα..Ραγαδες κτλ ξερετε.
Με πιανει καποιες στιγμες μια μικροκαταθλιψη.Φοβαμαι να βγω εξω.Φοβαμαι πολυ για την ζωη μου αν δεν αλλαξει ΤΩΡΑ!


Πως αλλιως πιστευετε θα κοπουν τα τικ; καταρχας κοβονται; φαρμακα υπαρχουν; θεραπεια; Δωστε μου συμβουλες σας παρακαλω! Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας. Και συγνωμη ετσι οπως τα εχω γραψει.

Γκουγκλαρα το συνδρομο τουρετ , σοβαρο φαινεται , παντως η εντυπωση μου ειναι οτι απτεται της ιατρικης , οποτε τι να σου πει καποιος εδω μεσα ?

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Γκουγκλαρα το συνδρομο τουρετ , σοβαρο φαινεται , παντως η εντυπωση μου ειναι οτι απτεται της ιατρικης , οποτε τι να σου πει καποιος εδω μεσα ?

---

Πιστευεις δεν σταματουν χωρις γιατρο;

Δεν ειναι τι πιστευω , ειναι τι διαβαζω . Το 1/3 των συμπτωματων υποχωρουν μεχρι την ενηλικιωση , χωρις θεραπεια , τα υπολοιπα 2/3 χρειαζονται συνδρομη γιατρου , ειδικευμενου στο συνδρομο αυτο , 10-20 συνεδριες χρειαζονται , με πιθανη φαρμακευτικη αγωγη . Ειναι ενα ειδος ( διαβασα ) ψυχαναγκασμου , να κανεις αυτες τις ακουσιες κινησεις .
Αν καταλαβα καλα , ειναι ενα αυτοανοσο νοσημα .
Ειχα ψωριαση , αυτοανοσο νοσημα , πηγα σε γιατρο , δεν εγινε τιποτα με φαρμακα , και περασε μονη της , χωρις να επανεμφανιστει ποτε ξανα , πανε 11 χρονια .
Δεν εχω αποψη , περα απο οσα αρθρα διαβασα για την ασθενεια αυτη .

Quote:

---

Originally Posted by x321

Γεια σας!
Θα σας περιγραψω το προβλημα μου, μηπως με βοηθησετε/συμβουλεψετε. Μαλλον θα τα γραψω λιγο ανακατεμενα,εχω θεμα και σε αυτο.. :D
Ειμαι 18 ετων και μενω στην Αθηνα.
Το συνδρομο τουρετ αρχισε μολις ημουν στην 1η γυμνασιου.Ειχα παρα πολυ αγχος τοτε ειχα τρελαθει,σε καινουριο χωρο με καινουρια ατομα και μεγαλυτερα κιολας,ειχα και τις μοναξιες μου. Εκεινη τη χρονια αρχισα και ενα παιχνιδι το οποιο το επαιζα παρα πολλες ωρες καθημερινα,οποτε εγινε ο χειροτερος συνδυασμος και νομιζω ειναι λογικο το προβλημα μου.Το παιχνιδι το παιζω μεχρι και σημερα!!πολλες ωρες!και το λατρευω!
Απο τικ εχω ανοιγοκλειμα ματιων εντονα,κινητικα(πολλα),φωνη τικα.Οταν με πιανει αγχος γινεται χαμος.
Η ερωτηση μου: Αφου αρχισαν αυτα τα προβληματα με τον υπολογιστη, αν δε μπω καθολου για 30 μερες θα εχω δει μεγαλο αποτελεσμα;(το πιστευω).
Να πω επισης οτι εχω 2 χρονια μεσα στο σπιτι. Δεν παω πουθενα. Μονο μεχρι το πρακτορειο για στοιχημα παω που ειναι ενα λεπτο ακριβως με τα ποδια σιγα σιγα.
Τρωω συνεχεια σουβλακια,χαμπουργκερ η τυροπιτες και πολλα γλυκα.
Εχω φτασει τα 110 κιλα και ξερω οτι φαινομαι πολυ χαλια σε οποιον εχει να με δει καιρο..Προχτες η ξαδερφη μου που με ειδε κοιταζε λιγο το σωμα μου νομιζω με λιγακι προβληματισμενο βλεμμα,ειχε να με δει 7 μηνες.Αυτα..Ραγαδες κτλ ξερετε.
Με πιανει καποιες στιγμες μια μικροκαταθλιψη.Φοβαμαι να βγω εξω.Φοβαμαι πολυ για την ζωη μου αν δεν αλλαξει ΤΩΡΑ!


Πως αλλιως πιστευετε θα κοπουν τα τικ; καταρχας κοβονται; φαρμακα υπαρχουν; θεραπεια; Δωστε μου συμβουλες σας παρακαλω! Ευχαριστω πολυ για το χρονο σας. Και συγνωμη ετσι οπως τα εχω γραψει.

---

Καλησπέρα.
Δεν βοηθάς τον ευατό σου.Ένας άνθρωπος κλεισμένος στο σπίτι,χωρίς άσκηση,χωρίς φως,χωρίς διατροφή το μόνο που μπορεί να κάνει είναι κακό.ΑΝ δεν έχει κάτι σίγουρα θα αποκτήσει.
Μάλλον θα πρέπει να αλλάξεις τρόπο ζωής.

Έγγραψες ένα μήνυμα εδώ όπου μέσα σ' αυτο εχεις περιλάβει ένα προς ένα αυτά που σε καταστρέφουν. Μόνο που δεν μας είπε ποιο είνια το εμπόδιο στο να αλλάξεις. Υπάρχει τετοιο εμπόδιο?

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις για να αλλάξεις. Δεν θα γινεις από τη μια μερα στην αλλη το παιδί με το κανονικό βάρος που τριγυρνάει με φίλους στις καφετέριες, φλερτάρει, εργάζεται, είναι δραστήριος, έχει οικογενειακό και κοινωνικό κύκλο. Αυτα ειναι το αποτελεσμα, εκτός κι αν επέλεξες το υπόλοιπο του βίου σου να το περάσεις στο τωρινό σου χάλι.
Από κάπου όμως πρέπει να ξεκινήσεις για να απολαμβάνεις στο τέλος αυτη την ωραια ζωη που σου περιγράφω που, άμα βρεις τα λογικά σου, θα δεις πως είναι αυτο το οποιο θα θελες κι εσυ. Αυτο το κάπου ειναι μικρά μικρά καθημερινά, αλλά σταθερά, βήματα που όλο και περισσότερο θα αυξάνουν. Ο ψυχίατρος θα σου δώσει ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά. Απλά θα νιωθεις γαλήνη μ' αυτο ακριβώς που κάνεις τώρα. Ένας καλός ψυχολόγος θα σε ωθησει μεθοδολογικά σ' αυτα που σου λέω εγώ. Μπορείς βεβαια να το κανεις και μόνος σου, κάνοντας δλδ κάθε μέρα όλο και κάτι τι αντίθετο στον τροπο ζωης που κανεις σημερα το οποιο όμως ειναι μικρο βημα σ' αυτη την αλλαγη, πχ φαγε πιο λίγο, πήγαινε και καπου αλλου εκτος απο το πρακτορειο, επεδίωξε να μιλήσεις με κάπιο παλιο γνωστό, να σχετιστεις με κάποιον άλλο, να μην καθησεις στον υπολογιστη κλπ.

Επειδη η μονοξια ειναι αιτια να κλεινομαστε σε φανταστικούς κόσμους και να υποκαθιστουμε την κοινωνικοποίηση με αλλα πραγματα (συνηθως αρρωστημένες καταστάσεις), καθως και αιτια καταθλιψης.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Έγγραψες ένα μήνυμα εδώ όπου μέσα σ' αυτο εχεις περιλάβει ένα προς ένα αυτά που σε καταστρέφουν. Μόνο που δεν μας είπε ποιο είνια το εμπόδιο στο να αλλάξεις. Υπάρχει τετοιο εμπόδιο?

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσεις για να αλλάξεις. Δεν θα γινεις από τη μια μερα στην αλλη το παιδί με το κανονικό βάρος που τριγυρνάει με φίλους στις καφετέριες, φλερτάρει, εργάζεται, είναι δραστήριος, έχει οικογενειακό και κοινωνικό κύκλο. Αυτα ειναι το αποτελεσμα, εκτός κι αν επέλεξες το υπόλοιπο του βίου σου να το περάσεις στο τωρινό σου χάλι.
Από κάπου όμως πρέπει να ξεκινήσεις για να απολαμβάνεις στο τέλος αυτη την ωραια ζωη που σου περιγράφω που, άμα βρεις τα λογικά σου, θα δεις πως είναι αυτο το οποιο θα θελες κι εσυ. Αυτο το κάπου ειναι μικρά μικρά καθημερινά, αλλά σταθερά, βήματα που όλο και περισσότερο θα αυξάνουν. Ο ψυχίατρος θα σου δώσει ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά. Απλά θα νιωθεις γαλήνη μ' αυτο ακριβώς που κάνεις τώρα. Ένας καλός ψυχολόγος θα σε ωθησει μεθοδολογικά σ' αυτα που σου λέω εγώ. Μπορείς βεβαια να το κανεις και μόνος σου, κάνοντας δλδ κάθε μέρα όλο και κάτι τι αντίθετο στον τροπο ζωης που κανεις σημερα το οποιο όμως ειναι μικρο βημα σ' αυτη την αλλαγη, πχ φαγε πιο λίγο, πήγαινε και καπου αλλου εκτος απο το πρακτορειο, επεδίωξε να μιλήσεις με κάπιο παλιο γνωστό, να σχετιστεις με κάποιον άλλο, να μην καθησεις στον υπολογιστη κλπ.

Επειδη η μονοξια ειναι αιτια να κλεινομαστε σε φανταστικούς κόσμους και να υποκαθιστουμε την κοινωνικοποίηση με αλλα πραγματα (συνηθως αρρωστημένες καταστάσεις), καθως και αιτια καταθλιψης.

---

Καλημέρα Γιάννη.
Δεν είναι τόσο απλά αυτά που λες. Καταρχήν όταν δω κάποιον που έχω να τον δω καιρό με πιάνει κάτι και κοκκινίζω κάτι με πιάνει δε ξέρω τι είναι αυτό. Ακόμα και στην ξαδέρφη μου με έπιασε. Πάλι καλά που δεν έχω δει κανέναν. Δε ξέρω τι να κάνω. Αυτό είναι το εμπόδιο +τα κιλά, τικ. Δε πάει. Τι να κάνω;;;;; Ξύπνησα με κλάμα. Με πιάνει και μια κατάθλιψη κάποιες φορές. Που θα βρω φάρμακα; δε θέλω να πάω σε ψυχίατρο.

Quote:

---

Originally Posted by x321

Καλημέρα Γιάννη.
Δεν είναι τόσο απλά αυτά που λες. Καταρχήν όταν δω κάποιον που έχω να τον δω καιρό με πιάνει κάτι και κοκκινίζω κάτι με πιάνει δε ξέρω τι είναι αυτό. Ακόμα και στην ξαδέρφη μου με έπιασε. Πάλι καλά που δεν έχω δει κανέναν. Δε ξέρω τι να κάνω. Αυτό είναι το εμπόδιο +τα κιλά, τικ. Δε πάει. Τι να κάνω;;;;; Ξύπνησα με κλάμα. Με πιάνει και μια κατάθλιψη κάποιες φορές. Που θα βρω φάρμακα; δε θέλω να πάω σε ψυχίατρο.

---

Να κάνεις αυτό που σε φοβίζει παρά το αντίθετο. Μην αφήνεις τις δικαιολογίες αποφυγής να κατευθύνουν τη ζωη σου. Η εξοικείωση με αυτό που μας φοβίζει είναι ο μόνος τρόπος για να ξεπερασουμε ενα φόβο. Η επιδίωξη δλδ να ερχόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο με το αντικείμενο του φόβου κι εκει να παλευουμε να αλλάξουμε τη διαστρεβλωμένη, τη λάθος δλδ συμπεριφορά. Κάνοντας το, σιγά σιγά το συνηθίζεις και στο τέλος το ξεπερνάς.