Γεια σας!
Το προβλημα μου ειναι το εξης: εχω χωρισει εδω και καιρο με τον πρωην μου και ηταν δικη μου αποφαση.Απλως ηταν η πρωτη μου σχεση και ηταν το πρωτο αγορι που μου εδειξε τοσοοο ενδιαφερον. Ωρες ωρες νοσταλγω το πώς εδειχνε οτι με θελει και με αγαπαει..Τυχαινει να ειμαι και πολυ ευαισθητη οποτε καταλαβαινετε!Σκεφτομαι οτι κανεις αλλος δεν προκειται να με εκτιμησει ποτε τοσο πολυ...Δε μετανιωνω που χωρισα αλλα αυτο που ειχα μαζι του ηταν οπως και να το κανουμε κατι μοναδικο..Απλα πειτε μου.Πως μπορω να σταματησω να σκεφτομαι ετσι? Γελουσε με αυτα που ελεγα, με κοιτουσε με ενα βλεμμα..Δεν το ειχα ξαναζησει αυτο. Αν ηταν και αμοιβαιο ολα θα ηταν καλα. Heeeelp! Πιστευετε οτι αν προκυψει κατι με καποιον αλλον θα σταματησω να μελαγχολω επιτελους γι αυτο το θεμα?