Η κοπέλα μου έχει κατάθλιψη
Γεια σας από εμένα και χρόνια πολλά σε όλους και όλες.
Θα προσπαθήσω να μπω κατευθείαν στο θέμα. Είμαι με μια κοπέλα τα τελευταία 5μιση χρόνια και τον τελευταίο ενάμιση χρόνο συζούμε. Η Χ. ποτέ δεν ήταν ιδιαίτερα εύθυμος τύπος-ίσως και για αυτό μου άρεζε στην αρχή, γιατί είμαι κι εγώ αρκετά "σοβαρός". Επίσης, είχε βεβαρυμένο παρελθόν με σοβαρα προβλήματα στο οικογενειακό της περιβάλλον.
Πριν δύο χρόνια έπαθε ένα σοβαρό καταθλιπτικό επεισόδιο και πήγε μόνη της στο νοσοκομείο. Η γιατρός της έγραψε seropram και έκανε και κάποιες συνεδρίες μαζί της. Και τα δυο την βοήθησαν να σταθεί στα πόδια της, αλλά η αίσθησή μου είναι ότι δεν επανήλθε ποτέ πλήρως. Η γιατρός τώρα είναι σε μακροχρόνια άδεια και δεν έχει χάπια. Το θέμα είμαι ότι έχει πέσει πολύ. Κοιμάται πολύ, είναι όλη μέρα στον υπολογιστή και παίζει παιχνίδια, κοκ.
Με απασχολούν δύο θέματα:
α) Τι μπορώ να κάνω, δηλαδή τι χρειάζεται από εμένα (η ίδια μου λέει "τίποτα" ή μόνο γενικότητες)
β) Που είμαι εγώ και οι δικές μου ανάγκες σε αυτή τη σχέση. Ναι, ξέρω ότι αυτό που βιώνει είναι δύσκολο, ξέρω πως αυτό που βιώνει δεν είναι επιλογή της, αλλά πόσο μπορεί να κρατήσει; Δεν είναι απλώς φίλη μου. Για να κρατηθεί μια ερωτική σχέση πρέπει να υπάρχει ερωτισμός, ο οποίος από πλευράς μου τείνει να χαθεί, όσο τη βλέπω να βυθίζεται και να μην κάνει τίποτα. Είναι 27 χρονών και συμπεριφέρεται σαν συνταξιούχος, ενώ είναι πολύ υπερβολική έως επιθετική στις αντιδράσεις της, πχ όταν πονάει ή εκνευρίζεται. Θέλω να ακούσω γνώμες κι εμπειρίες.