Ετσι ξεκινησε η κριση πανικου μου...
Την πρώτη κρίση πανικού την είχα ζήσει πολλα χρονια πριν . Ηταν 2008 οταν εντελως ξαφνικα μου χτυπησε την πορτα. Απο τοτε εως σημερα αλλαξαν πολλα δεδομενα στην ζωη μου. Δεν ειμαι ο ιδιος ανθρωπος με τοτε. Εχω βγαλει στην επιφανεια μια υπερευαισθητη πλευρα που πολλες φορες αδυνατει να χειριστει καταστασεισ. (το 2012 εφυγε η γιαγια μ απο την ζωη και την μερα της κηδειας της εφυγα αρον αρον απο το σπιτι που την φερανε καθως μουδιαζε ολη η αριστερη μ πλευρα) εχω παει στον νοσοκομειο 4 φορες και εχω ζητησει να υποβληθω σε απειρες εξετασεις. Παντα καθε καλοκαιρι με πιανει εντονα το αγχος και καποια ασθενεια (στο μυαλο μου) μου χτυπαει την πορτα. Απο μικρο παιδι θυμαμαι τον εαυτο μου να ειμαι αρρωστοφοβικη τερμα αλλα γενικα μεγαλωσα σε ενα νορμαλ περιβαλλον οπου οι γονεις μου ηταν υπερπροστατευτικοι. Ωστοσο εγω παντα ημουν ενα κλειστο χαμηλων τονων παιδι. Ο,τι κι αν με πειραζε το κρυβα μεσα μου και δεν εξωτερικευα ποτε τον συσσωρευμενο πονο ωσπου το 2008 το ηφαιστειο εξερράγη. Ειχα παντα την εικονα της τελειας κορης (αριστη μαθητρια, ησυχη, με πολυ καλες παρεες, δεν εβγαινα πολυ και υπακουα παντα στα θελω των γονιων μου). Δεν εχω επισκεφτει ψυχολογο (συνεδρίες). Ουτε εχω παρει χαπια. Μεχρι στιγμης τα καταφερνω μονη μου και ξεπερναω το προβλημα μου. Γενικα τα τελευταια 2 χρονια που εργαζομαι δε με εχουν επισκεφτει σοβαρα επεισοδια μονο μικρο κρισεις που τις ελεγχω. Αυτη ειναι η ιστορια μου. Θα ηθελα πολυ να ακούσω τις δικες σας και να μ πειτε σε εσας πως εκδηλωθηκε!!!
