Θλίψη, ενοχές, άγχος

Είχα ξανακάνει άρθρο σε άλλο τομέα του φόρουμ. 21. Άνδρας. Χώρισα μετά από 8 έτη. Βλέπω βουνό τα λάθη μου και τώρα έχω πολλούς μήνες να ηρεμήσω και να χαλαρώσω. Αγοραφοβία, άγχος, θλίψη, κυκλοθυμία, νευρα. Αλλά οι ενοχές χτυπάνε κόκκινο. Πήγα και σε γιατρό μου έδωσε λεξοτανίλ, τα πέρνω αλλά δεν τα γουστάρω γιατί είναι η εύκολη λύση. Δεν πάει άλλο το κεφάλι μου θα σπάσει. Μπερδεμα μεχρι και στο τι παπουτσια να παρω λεμεεεεεεεεεεεε. Θέλω για μία μερα να μην σκεφτομαι πια. δεν αντεχω αλλο. Οτι και να πω με την ψυχολογο δεν με βγαζει πουθενα. Αυτοκτονικές τάσεις. Δεν μπορω χωρις αυτον τον άνθρωπο διπλα μου. Θεματα οχι μονο του χωρισμού αλλα της ζωης μου γενικοτερα. δεν αντεχω αλλο θα σπασω παιδια. Τι να κανω. Τα εχω ολα και δεν μπορω να χαρω τιποτα. Φιλους , οικογενεια, οικονομικη άνεση, σχολη. Εχασα ομως καθε συναισθημα με την παροδο του χρονου. Αυτο που μετραει. Και κυριως τον ανθρωπο μου. Θα σπασω συντομα παιδια. δν μπορω αλλες σκεψεις.

Ολοι καποια στιγμη εχουμε χωρισει απο σχεσεις που ενδεχομενως να μη θελαμε να χωρισουμε αλλα δν υπηρχε αλλος τροπος...δν ειναι λογος να βαλει καποιος τελος στη ζωη του. Αφου μπορει αυτος ο ανθρωπος να ζει χωρις εσενα,μπορεις κ συ!!! Δες το εγωιστικα λιγο το θεμα κ μη σε παιρνει τοσο απο κατω για μια σχεση που τελειωσε...

νομιζω πως η αντιμερωπιση ενος χωρισμου...ειναι ο.τι πιο δυσκολο υπαρχει..ειναι ενας μικρος θανατος..
δικαιολογειται η στενοχωρια, η θλιψη κ η πικρα..οταν ομως αυτα τα ασχημα συναιασθηματα μας καλυπτουν κ κανουσ δυσκολη την καθημερινοτητα μας, επιβαλλεται για μενα θεραπεια απο ειδικο καθως κ φαρμακοθεραπεια..κανεις δεν θελει να παιρνει χαπια..τι γινεται ομως οταν αυτα τα συναισθηματα μας ξεπερνουν? τι γινεται οταν δεν μπορεις να διαλεξεις ουτε ενα ζευγαρι παπουτσια, οταν μπλοκαρει το μυαλο κ δεν μπορεις να κανεις τιποτα? να βγεις απο το σπιτι κλπ?....καθεσαι κ περιμενεις απλα να περασει??οκ..ναι να κατσεις..αλλα παλευεται??πως να παλευτει?αυτα τα συναιασθηματα ειναι απαλευτα.ειναι δυστονικα ως προς το εγω μας.μας αποδεκατιζουν κ μας καθηλωνουν..ενα πεπλο τα σκεπαζει ολα..εκει ειναι που πρεπει να δρασεις..
εχω ερθει ακριβως στην θεση σου καποτε..δνε την παλεψα. πηρα αντικαταθλιπτικο κ σε λιγο καιρο ημουν πιο ψυχραιμη να αντιμετωπισω αυτο το βουνο που λεγεται χωρισμος.
νομιζω οτι δεν υπαρχει κανενας λογος να κουραζεσαι τοσο..να κανεις ο.τι σου πουν οι γιατροι σου..εν αναγκη ναι να παρεις ο.τι πουν..τα φαρμακα δεν θα λυσουν το προβλημα..θα ηρεμησουν το νευρικο συστημα για να σκεφτεις πιο ψυχραιμα..να κανεις μετα ψυχοθεραπεια πιο ευκολα.
ετσι πιστευω εγω..ο καθενας διαφορετικος κ μοναδικος..κ επιλεγει..εγω προσωπικα ολα αυτα τα συναιασθηματα μονη μου δεν μπορεσα ποτε να τα κουμανταρω.
κ μαλιστα με πεισμα κιολας ειπα" δε γαμιεται..θα παρω το αντικταθλιπτικο..κ τι εγινε?ειναι τοσο κακο?" για να ηρεμησω, να μπει σε μια ταξη το κεφαλι μου κ να το δουλεψω μετα.
αυτα...